ตอนที่８【อัศวินหญิงทั้งสอง】

 

 

มุมมองคาเทีย

 

 

「ฮ่า ไม่เป็นไร……」

 

 

 

 

 

 

คาเทียบ่นพึมพำกับตัวเอง

 

 

ฉันนอนอยู่บนเตียงที่บ้านและดูพระอาทิตย์ตกดินตรงกำแพงเมือง

 

 

 

 

 

 

อย่างที่คาดไว้ การที่กลับบ้านโดยไม่ตอบกลับเซคุโดเลยทำให้ดูแย่มาก

 

 

แม้ว่าเขาจะอายุไม่มากพอที่จะเรียกว่าผู้ใหญ่ แต่เซคุโดก็อายุน้อยกว่าฉันสองปี

 

 

ต้องบอกว่าตอนนี้ตัวฉันนั้นค่อนข้างกระแสติดลบ

 

 

 

 

 

 

ในฐานะคนที่ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ฉันอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาว่าเด็ก ฉันจะไม่ยอมรับคนที่อ่อนแอกว่าตัวเองเป็นหัวหน้า

 

 

 

 

 

 

「พรุ่งนี้…ฉันควรจะไปขอโทษเขาดีไหม」

 

 

 

 

 

 

ด้วยความมุ่งมั่นอันเงียบงัน ฉันนึกถึงการต่อสู้ของเขา

 

 

เซคุโดที่สวมชุดเกราะสีดำสนิทและใช้ดาบดำฟาดฟันด้วยความเร็วเสียงนับไม่ถ้วน

 

 

มังกรโดนจัดการได้อย่างง่ายดาย

 

 

 

 

 

 

แค่นึกถึงภาพนั้นหัวใจฉันก็เต้นแรง

 

 

การฟันความเร็วเสียงนั่นมันอะไร?

 

 

 

 

 

 

　──ฉันแน่ใจต่อให้เป็นฉันก็ทำไม่ได้ ความต่างระหว่างพวกเรามีมากเกินไป

 

 

 

 

 

 

มันไม่ใช่ช่องว่างที่สามารถปิดกั้นได้ด้วยความพยายามเพียงอย่างเดียว และฉันก็ไม่คิดจะทำถึงขั้นนั้น

 

 

นั่นทำให้ฉันตระหนึ่งถึงความแตกต่างระหว่างฉันกับตัวเขา

 

 

ฉันคิดว่านี่อาจจะเป็นเพราะเขาอายุน้อยกว่า

 

 

 

 

 

 

หากเราใช้เวลาฝึกฝนเท่าเดิมและมีความสามารถต่างกันเล็กน้อย ก็ยังมีความหวัง

 

 

เขาอายุน้อยกว่าฉันสองปี

 

 

 

 

 

 

หากเป็นโรเอะที่พ่ายแพ้ เธอคงจะใช้ความหงุดหงิดเป็นเชื้อเพลิงในการฝึกฝน

 

 

 

 

 

 

ถ้าฉันไม่ได้เห็นความสามารถของเซคุโดใกล้ๆ ฉันคงสงสัยว่าทำยังไงถึงจะจัดการได้ใน 20 วินาที

 

 

พยายามหลีกหนีความเป็นจริง

 

 

 

 

 

 

แต่ว่าฉันก็ได้เห็นมันแล้ว

 

 

มั่นใจด้วยในสายตาของตนเอง

 

 

แค่คิดถึงมันก็ทำให้ใจฉันเต้นรัว

 

 

 

 

 

 

『อาณาจักรเอลกันดี』ตอนแรกก็คิดว่าไม่มีใครแกร่งไปกว่าฉันอีกแล้ว

 

 

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชายที่อายุน้อยกว่าฉันจะแข็งแกร่งกว่าฉันขนาดนี้

 

 

ช่างเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงจริงๆ

 

 

 

 

 

 

เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง?

 

 

อะไรที่ทำให้เขายึดติดกับความแข็งแกร่งขนาดนั้น?

 

 

ปกติแล้วทำอะไรบ้างในชีวิต?

 

 

 

 

 

 

ฉันอดไม่ได้ที่จะสงสัย

 

 

 

 

 

ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นไหมหากได้ฝึกร่วมกับเขา?

 

 

ฉันจะมีโอกาสเอาชนะเขาได้ไหม?

 

 

 

 

 

 

ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะต้อง『เป็นหนึ่งเดียวกันให้ได้』

 

 

มันจะต้องมีสักทาง

 

 

หากสิ่งต่างๆยังดำเนินต่อไปเช่นนี้『ผู้หญิงน่ะไม่สามารถเก่งไปกว่าผู้ชายได้ ประวัติศาสตร์ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้ว』 ฉันเองก็คงต้องยอมรับคำพูดของพ่อ

 

 

 

 

ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น

 

 

【อัศวินหญิงแรงค์ S】ที่ฉันเป็นตอนนี้

 

 

ฉันจะต้องมายอมแพ้ในที่แบบนี้เหรอ

 

 

ฉันยังอยากให้ความหวังกับน้องสาวอีก 8 คนของฉัน

 

 

 

 

 

 

「เซคุโด ฟอร์ส ฉันคนนี้จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ สักวันฉันจะต้องเอาชนะนายให้ได้！」

 

 

 

 

 

 

ท่ามกลางจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันเต็มเปี่ยม ฉันนึกถึงเซคุโดอีกครั้ง

 

 

แล้วหัวใจของฉันก็เต้นแรง

 

 

 

 

 

 

※

 

 

มุมมองโรเอะ

 

 

『อาณาจักรเอลกันดี』มีห้องอาบน้ำสาธารณะที่พวกเราภาคภูมิใจ

 

 

ตอนนี้โรเอะเองก็อยู่ที่นี่ด้วย

 

 

 

 

 

 

สถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงด้านบ่อออนเซ็นคุณภาพสูง และตั้งอยู่ในเมืองในฐานะโรงอาบน้ำสาธารณะที่ให้บริการกับประชาชนทั่วไป

 

 

ในประเทศอื่นบ่อออนเซ็นจะถูกพวกราชวงศ์ผูกขาด

 

 

แต่ใน『อาณาจักรเอลกันดี』พูดได้ว่ามีน้ำใจงดงามที่ให้ประชาชนได้ใช้งาน

 

 

 

 

 

 

ตอนกลางคืนคนนั้นไม่ค่อยเยอะ

 

 

นั่นเป็นเหตุผลที่โรเอะแวะมาที่นี่ทุกครั้งที่ต้องใช้ความคิด

 

 

 

 

 

 

เป็นเพราะเธอชอบอาบน้ำ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ฉันอยากจะผ่อนคลาย

 

 

 

 

 

 

โรเอะถอดอุปกรณ์และเสื้อผ้าของเธอออกและเข้าไปที่โรงอาบน้ำหญิง

 

 

เมื่อเปิดประตูออกไปก็จะเห็นอ่างอาบน้ำหินที่ปกคลุมด้วยไอน้ำ

 

 

 

 

 

 

มีคนไม่มาก เพราะเป็นเวลากลางคืน

 

 

ฉันแช่เท้าลงไปในอ่างอาบน้ำโดยคิดว่าจะทำจิตใจให้ผ่อนคลาย

 

 

จากนั้นก็ค่อยๆไหลตัวลงไปและหายใจเข้าช้าๆ

 

 

 

 

 

 

「อ่าาาาา ยอดเยี่ยมจริงๆ……」

 

 

 

 

 

 

บ่อออนเซ็นที่อบอุ่นและรื่นรมย์ทำให้ฉันสงบใจได้

 

 

เพราะวันนี้เจออะไรมาหนักพอตัวเลย

 

 

 

 

 

 

「ดิฉันทำอะไรลงไปกันคะเนี่ย……」

 

 

 

 

 

 

ฉันบ่นออกมา

 

 

เธอนั้นเสียใจที่ไม่ได้พูดอะไรกับเซคุโดเลยและจากไปด้วยอาการช็อค

 

 

 

 

 

 

แม้ว่าจะอายุมากกว่าเขา แต่ก็ทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำจริงๆ

 

 

ไม่ว่าจะช็อคแค่ไหน ก็ไม่มีเหตุผลจะต้องทำตัวหยาบคายใส่ฝ่ายตรงข้าม

 

 

 

 

 

 

ควรจะยอมรับทันทีว่าเขาเป็นหัวหน้าที่ดี

 

 

เขาแสดงความสามารถที่แท้จริงให้ได้เห็น

 

 

แม้ว่าเขาจะพูดว่าไม่ทำให้ฉันต้องผิดหวังแน่นอน

 

 

 

 

 

 

ฉันล่ะเกลียดตัวเองที่หยิ่งผยอง

 

 

ฉันรู้ว่าฉันนั้นทำตัวเหมือนกับเด็กน้อยที่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้

 

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตามถ้าเขาอายุเท่ากันหรือมากกว่าฉัน ฉันก็คงไม่ช็อคขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

ฉันจำได้ว่าคุณย่าเคยบอกเอาไว้ว่าเมื่ออายุเกิน 50 ปีเมื่อไรก็เลิกกังวลเรื่องความต่างของตัวเลข

 

 

ในทางตรงกันข้าม กล่าวได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างวัยรุ่นนั้นเป็นช่วงที่ต้องรักษามันให้ดี

 

 

 

 

 

 

ฉันเองก็คิดแบบนั้น

 

 

แม้ว่าจะอายุต่างกันเพียงสองปี แต่ถ้าดูที่ชั้นเรียนพวกเราก็แค่เด็กปีหนึ่งกับปีสาม

 

 

เพียงแค่สิ่งนี้ก็ทำให้ช่องว่างระหว่างวัยมันใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ

 

 

 

 

 

 

ซึ่งมันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นเลยจริงๆ

 

 

ทั้งฉันและเขาต่างก็มีความสามารถที่ต่างกัน

 

 

 

 

 

 

「เขาน่ะเป็นเหมือนอัจฉริยะ」

 

 

 

 

 

 

ฉันพยายามโน้มน้าวตัวเอง

 

 

การที่ฉันไต่เต้ามาเป็น【อัศวินหญิงแรงค์ S】ด้วยอายุเท่านี้ แต่ว่าตัวฉันเองก็เทียบชั้นกับอัจฉริยะอย่างหมอนั่นไม่ได้เลยจริงๆ

 

 

 

 

 

 

แต่ก็ช่างมันสิ

 

 

ยังไงฉันก็คิดว่าหากมีเซคุโดคุงอยู่ด้วยแล้วการเอาชนะ 【มังกรแรงค์ S】คงไม่ใช่เรื่องยาก

 

 

 

 

 

 

　เมื่อ 10 ปีก่อน มี 【มังกรแรงค์ S】ปรากฏตัวขึ้น

 

 

　มีคนกล่าวเอาไว้ว่านักเล่นแร่แปรธาตุได้หักเล็บของมันมาทำ【ยาลับ】

 

 

 

 

 

 

ดูเหมือนจะเป็นยาครอบจักรวาลที่รักษาอะไรได้

 

 

【ยาลับ】ที่แทบจะไม่มีอยู่จริง แต่ถ้าได้รับกรงเล็บของ【มังกรแรงค์ S】มีความเป็นไปได้ที่จะสร้าง【ยาลับ】ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

ตราบใดที่ฉันได้【ยาลับ】ฉันก็จะสามารถช่วยน้องสาวจากโรคที่รักษาไม่หายได้

 

 

เดิมที โรเอะกลายเป็นอัศวินหญิงเพราะน้องสาวของเธอ

 

 

โชคดี…หรือโชคร้ายกันแน่ที่เธอสามารถใช้【เวทย์โจมตี】ได้อีกด้วย

 

 

 

 

 

 

เธอเป็นคนๆเดียวที่เป็นคนใกล้ชิดของฉัน

 

 

ฉันต้องการช่วยน้องสาวที่ทำได้แต่นอนติดเตียง

 

 

 

 

 

 

ด้วยเหตุนี้เรื่องราวสำหรับการล่า【มังกรแรงค์ S】ด้วยทีม【กองกำลังล่ามังกร】เป็นเหมือนความหวังที่ช่วยโรเอะออกมาจากความสิ้นหวัง

 

 

 

 

 

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงอยากเป็นห้วหน้าเพื่อช่วยน้องสาวของเธอ ดังนั้นฉันเลยต้องพึ่งพลังของตัวเองโดยไม่ยุ่งกับผู้ชายพรรคนั้น

 

 

 

 

 

แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับตรงกันข้าม

 

 

ถ้าเป็นเขาละก็ เซคุโด ฟอร์ส ฉันคิดว่าเขาคงจะเป็นหัวหน้าที่ดีได้

 

 

 

 

 

 

แม้ว่าตอนแรกจะคิดว่าเขาไม่อยู่ในสายตา แต่ตอนที่เห็นความสามารถของเขาก็ทำให้ฉันตกตะลึง

 

 

เขากำจัดมังกรด้วยวิชาดาบอันน่าทึ่ง

 

 

 

 

 

 

การได้เห็นเขาใช้วิชาดาบที่แข็งแกร่งและไม่มีใครเทียบได้นั้น  มันสุดยอดมากๆจนใจฉันเต้นแรงทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน

 

 

 

 

 

 

ฉันเองก็เป็นผู้หญิงธรรมดาที่จะใจเต้นก็ต่อเมื่อเจอผู้ชายที่เก่งกาจ มันคงไม่ผิดใช่ไหม

 

 

 

 

 

 

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยสนใจผู้ชายที่อายุน้อยกว่าตัวเอง แต่ถ้าฉันจะต้องแต่งงานในสักวันหนึ่ง ฉันก็อยากได้คนที่แข็งแกร่งแบบเขา

 

 

 

 

 

「──อืม！　ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย！　สิ่งแรกที่ต้องทำคือการช่วยรีเน่(リーネ)！」

 

 

 

 

 

 

เมื่อตระหนักได้ว่าจุดประสงค์เริ่มเปลี่ยนไป โรเอะจึงตบแก้มของเธอเพื่อเรียกสติ

 

 

ยังไงก็ตามพรุ่งนี้ฉันจะต้องขอโทษเซคุโด

 

 

และต้องบอกว่าเขาคือหัวหน้าที่ดี

 

 

 

 

 

 

เพราะชีวิตของรีเน่ที่เป็นน้องสาวของฉันอยู่ในความเสี่ยง

 

 

 

 

 

※

 

 

มุมมองเซคุโด

 

 

ปังปังปังปังปังปังปังปังปังปังปังปังปัง！

 

 

 

 

 

 

อีกแล้วเรอะ！

 

 

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะบุกมาที่บ้านแต่เช้าอีกแล้ว

 

 

โรเอะซังงั้นเหรอ?

 

 

 

 

 

 

「หัวหน้าเซคุโด ตื่นรึยัง？」

 

 

 

 

 

 

อ่า ดูเหมือนจะเป็นคาเทียซัง

 

 

 

 

 

「หัวหน้าเซคุโด! กรุณาออกมาด้วยค่ะ ! ดิฉันมีเรื่องต้องคุย！」

 

 

 

 

 

 

　เอ๋！？

 

 

โรเอะซังก็เอากับเขาด้วย！？

 

 

จบ บทที่ 1 《หัวหน้าที่อายุน้อยที่สุด》