[นิยายแปล WN] S級騎士の俺が精鋭部隊の隊長に任命されたが、部下がみんな年上のS級女騎士だった - ตอนที่ 53【รีเน่ผู้งดงาม】★
ตอนที่ 53【รีเน่ผู้งดงาม】★
หลังจากที่ไปเข้าเฝ้าเรียบร้อย ทีนี้ก็ได้โรเอะนำทางไปยังบ้านแม็กเซีย ที่รีเน่น้องสาวเธออาศัยอยู่
บางทีอาจจะเพราะเป็นขุนนางจึงมีคฤหาสน์ขนาดใหญ่ และคิดว่าบ้านของผมกับฟรันเบลคือห้องน้ำ
เป็นคฤหาสน์ที่สะอาดสง่างามตั้งอยู่ในภายใต้ท้องฟ้าสีคราม
หลังคาเป็นสีเขียว สีเดียวกับชุดเกราะของโรเอะ
เหตุผลที่คฤหาสน์นี้เล็กกว่าของอาจารย์ฟรันเบลเพราะมีคนอยู่อาศัยน้อยกว่า
ก่อนมาที่นี่ได้ยินจากโรเอะว่าทั้งครอบครัวมีอยู่ 5 คน คือ พ่อ แม่ โรเอะ น้องสาวรีเน่ และพ่อบ้านหนึ่งคน
แต่ก็ยังใหญ่เกินไปสำหรับ 5 คน
อย่างที่คาดไว้สวนทางเข้าหน้าบ้านก็ไม่น้อยหน้าเลย
ตรงกลางมีถนนอิฐทอดยาวและมีสนามหญ้าที่ถูกตัดแต่งอย่างดีทั้งสองด้าน
วัว….อยู่ส่วนไหนล่ะเนี่ย
แน่นอนสิ
ก็ได้นมมาจากโรเอะตลอดเลยนี่ แต่ฟาร์มวัวคงจะอยู่คนละที่ละมั้ง
นอกจากนี้เช่นเดียวกับคฤหาสน์ของอาจารย์ฟรันเบล ดูเหมือนจะไม่ได้รับความเสียหายอะไรเป็นพิเศษ
ไม่มีร่องรอยของผลึกน้ำแข็ง
ดูเหมือนว่ายิ่งเป็นพวกบ้านรวยโอกาสที่จะโดนลูกหลงยิ่งน้อยลง
ไม่สมเหตุสมผลเลยแหะ
ไม่อยากจะพูดหรอกนะ
「ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ คุณหนู」
คนที่พูดแบบนั้นคือชายผู้สวมชุดพ่อบ้านอยู่
ดูเหมือนเขาจะมารอพบเราที่หน้าประตู
「อืม เซลดิส กลับมาแล้วค่ะ」
โรเอะนำหน้าและตอบทักทายด้วยรอยยิ้ม
พ่อบ้านที่เรียกตัวเองว่าเซลดิสโค้งคำนับด้วยท่าทางอันสง่างามและมองมาที่พวกเรา
「ทุกท่านขอบคุณที่มาที่นี่」
เมื่อได้ยินแบบนั้นพวกผมเองก็โค้งคำนับเช่นกัน
「ท่านเซคุโดและท่านฟรันเบล ได้ยินเรื่องราวมาจากคุณหนู ต้องขอบคุณจริงๆสำหรับยาลับนั่น」
เซลดิสก้มหัวให้พวกเราจนแบบจะโค้งทำมุมได้เลยล่ะ
「เอ่อ พอเถอะครับ……」ผมพูดด้วยความเกรงใจ
「ดีแล้วล่ะที่รีเน่จังหายดีแล้ว」อาจารย์ฟรันเบลก็ตอบกลับเช่นกัน
「ทุกอย่างต้องขอบคุณทั้งสองท่านมากๆครับ」
「เซลดิสพูดถูก เอาล่ะทุกคน รีบเข้าไปกับเถอะค่ะ รีเน่กำลังรออยู่」
ตามคำเชิญพวกเราเข้าไปในบ้านแม็กเซีย
※
หลังจากผ่านทางเข้าก็พบห้องโถงขนาดใหญ่
ตั้งแต่ผมเข้าและออกปราสาท ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายกับเสาและผนังและโคมไฟระย้าอันหรูหราที่ห้อยลงมาจากเพดาน
แต่
「อย่างที่คิดเลย สะอาดหมดจด」ผมพูดแบบนั้นต่อหน้าเซลดิส
เพราะไม่มีฝุ่นเกาะเลยสักนิดเดียว
「ขอบคุณที่กล่าวชมครับ ท่านเซคุโด」
ขณะที่เดินผ่านโถงทางเดินและเดินไปทางด้านหลังเซลดิสก็หยุดอยู่หน้าประตูตรงสุดทาง
「นี่คือห้องของคุณหนูรีเน่ครับ」
「ขอบคุณนะเซลดิส ที่เหลือฉันจะดูแลเองค่ะ」
「ทราบแล้วครับคุณหนู」
จากนั้นเซลดิสก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ
ไม่มีเสียงในการเดินเลยแม้แต่น้อย
เป็นพ่อบ้านที่มีทักษะสูงมาก
「รีเน่ ? ตื่นรึยัง?」โรเอะเคาะประตู
ด้วยความกดดันอันอ่อนโยน
เสียงเคาะเบาๆนั่นทำให้รู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะเป็นห่วงน้องสาวมาก
「พี่สาวงั้นเหรอคะ?」
เอ๊ะ นั่นเสียงรีเน่งั้นเหรอเนี่ย?
เป็นเสียงที่ไพเราะและงดงามมาก
นี่อาจจะเป็นสาวน้อยผู้อ่อนโยนและน่ารักไม่เหมือนกับพี่สาวของเธอ
「ใช่พี่เอง ตอนนี้พี่พาคุณเซคุโดกับคุณฟรันเบลมาหาน้องแล้วนะ」
「จริงเหรอคะ ! ถ้างั้นเชิญเข้ามาได้เลยค่ะ!」
เสียงของเธอฟังดูตื่นเต้นเล็กน้อย
โรเอะเปิดประตูช้าๆพร้อมกับบอกว่า「ทุกคนค่อยๆเข้ามาช้าๆนะคะ」
เราเดินตามเธอไปและเข้าไปในห้องของรีเน่พร้อมกับพูด「ขอรบกวนด้วยนะครับ/ค่ะ」
ณ ตรงนั้นมีสาวน้อยตัวเล็กที่มีดวงตาสีเขียวมรกตที่ดูคล้ายกับโรเอะทุกประการ
ผมของเธอไม่ได้ยาวเท่ากับพี่สาวของเธอ แต่ค่อนข้างสั้น แต่ถึงแบบนั้นก็มีเส้นโค้งอ่อนๆคล้ายกันทุกประการ
รีเน่สวมชุดสีเขียวแขนกุด
ตรงกับข้ามกับพี่สาวที่ดูยิ่งใหญ่ ผมแอบจ้องมองหน้าอกของรีเน่ด้วยความอยากรู้
มันอาจจะหยาบคายสักหน่อย แต่ช่างเถอะน่าก็ผมอยากรู้นี่ พี่สาวน้องสาวกันนี่
ตาผมผิดปกติงั้นเหรอ?
หน้าอกอันเรียบเนียนของเธอช่างดูสดใหม่
ไม่สิ รู้สึกเหมือนกำลังเห็นแรร์ไอเทมอยู่เลยล่ะ
เพราะในบรรดาลูกทีมผมมีหน้าอกขนาด【ใหญ่】ดังนั้นผมเลยคิดไปว่าผู้หญิงทุกคนจะต้องใหญ่
ในเมืองนี้มีผู้หญิงมากมาย แต่ก็ไม่ได้คนที่มีขนาดใหญ่เท่ากับ โรเอะ คาเทีย หรือ ฟรันเบล ที่สวยทั้งหน้าตาและหุ่นที่โครตเอ็กซ์
อาจเป็นเพราะตอนนี้ผมอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วย【ภูเขา】ดังนั้นพอมาเจอ【กำแพงเมือง】(←ขอโทษนะคุณน้องสาว)ก็เลยดูหายากผิดหูผิดตาเลยล่ะ
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงทุกคนก็มีเสน่ห์ต่างกันออกไป
「อุมุทุกคน ขอบคุณที่เหนื่อยมาที่นี่นะคะ」
รีเน่พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและไพเราะ
เธอเอามือประสานไว้ใต้ท้องและโค้งคำนับแบบเงียบๆ
มารยาทดีมากเลยล่ะ
ภายในอนาคตเป็นแม่ศรีเรือนที่ดูพึ่งพาได้มากเลย
「ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะคะ ดิฉัน รีเน่ แม็กเซีย」
「ผม เซคุโด ฟอร์ส ยินดีที่ได้รู้จักครับ」
「ยินดีที่ได้รู้จักนะจ้ะ ฟรันเบล ฟลัม จ้ะ」
「คาเทีย รูจ ยินดีที่ได้รู้จัก」
「เอ่อ ทั้งสองคนทางนี้เองเหรอคะเนี่ย!」
รีเน่จับมืออาจารย์ฟรันเบลแล้วถามออกมา
「ได้ยินมาจากพี่สาว คุณคือผู้ที่ช่วยชีวิตดิฉันไว้สินะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ!」
「ไม่หรอกรีเน่จัง ฉันน่ะทำอะไรไม่ได้เลย ต้องขอบคุณหัวหน้าเซคุโดที่คอยช่วยเหลือและทำให้พวกเราเก็บ【แอมบรอเซีย】มาได้ค่ะ」
แต่อาจารย์ก็พยายามจนถึงที่สุดนะครับ
แม้ว่าจะต้องผ่านประสบการณ์อันแสนโหดร้ายก็ตาม
「คุณเซคุโด」และครั้งนี้รีเน่ก็มาจับมือผม
นิ้วบางและนุ่มโอบรอบมือของผม
「ดิฉันได้ยินเรื่องราวมาจากพี่สาวมากมายเลยล่ะค่ะ ขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจที่ช่วยดิฉันเอาไว้นะคะ!」
มากมาย?
「เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ดีใจแล้วที่รีเน่จังปลอดภัยน่ะ」
「หุหุหุ ช่วงนี้พี่สาวฉันน่ะพูดถึงคุณเซคุโดบ่อยมากเลยนะคะ ฉันก็เลยอยากรู้เหมือนกันว่าคุณเซคุโดเป็นคนยังไง」
「เดี๋ยวเถอะ! รีเน่!」
เอ๊ะ?
โรเอะพูดถึงแต่ผมงั้นเหรอ?
เอาจริงดิ?
อยากจะรู้แล้วสิว่าคุยเรื่องอะไรกัน