ตอนที่ 52【ขีดจำกัดของอัศวินแรงค์ S】★

มุมมองเซคุโด

 

「เอ๋ !?ไม่ได้เรียกแค่เซคุโดเท่านั้นงั้นเหรอ？」

 

 

 

ระหว่างนั้นที่พวกเราเดินทางกันอยู่ อาจารย์ฟรันเบลก็ตกใจ

 

ไม่ใช่เพียงแค่ผมที่ตกใจ คาเทียเองก็พยักหน้าให้

 

 

 

「อืม เพราะแบบนั้นแหละหัวหน้าไม่อยากถูกราชาดุก็เลยให้พวกเรามาด้วย」  

 

 

 

「เอ่อพูดกับผมอย่างกับผมเป็นเด็กเลยนะครับ」

 

 

 

「อายุ 15 ปี ก็ยังเด็กอยู่ไม่ใช่เหรอไง」

 

 

 

「อึก คาเทียซังก็อายุแค่ 17 ปีเอง ก็ยังเด็กเหมือนผมนี่ 」

 

 

 

「แต่ว่าข้าแก่กว่าเจ้านะ」

 

 

 

「เอ๋～【หอกทะลวงมังกร】จะเอายังไงดีน้าาาาาาา～」

 

 

 

「เฮ้ย！　เล่นแบบนี้มันสกปรกนี่！　เป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่า【ให้ติดตามผมอย่างใกล้ชิด】คำพูดในตอนนั้นเจ้าเป็นคนพูดเองคิดจะคืนคำพูดรึไง！」  

 

 

 

คาเทียที่โดนหยอกล้อแบบนี้

 

น่ารักชะมัดเลย

 

 

 

「【หอกทะลวงมังกร】งั้นเหรอคะ？」

 

 

 

โรเอะที่สนใจก็ถาม

 

 

 

「อา มันเป็นหนึ่งในแขนงที่แตกหน่อออกมาจาก【วิชาสังหารมังกร】จากนี้ไปผมจะเอาเทคนิคเหล่านี้มาสอนให้กับทุกคน【วิชาสังหารมังกร】เพื่อทำให้ทุกคนแข็งแกร่งขึ้นเพราะงั้นเตรียมตัวให้พร้อมด้วยนะครับ？」

 

 

 

ก็นะเพื่อรับมือกับภัยคุกคามในอนาคต

 

 

 

「อาาา ! แบบนั้นคงมีความสุขน่าดูเลยนะคะเนี่ย！」

 

 

 

ผมเองก็พอใจเหมือนกันแหละนะ

 

ลองคิดดูสิ ได้เห็นสาวๆซ้อมต่อสู้เลยนะ

 

 

 

「ถ้าเป็นแบบนี้พวกเราก็แข็งแกร่งได้เหมือนหัวหน้า！」

 

 

 

「ใช่แล้วครับ ผมอยากให้ทุกคนแข็งแกร่งขึ้น หากทุกคนแข็งแกร่งพอจะรับมือกับมังกรแรงค์ S ได้ การล่าในอนาคตต้องง่ายขึ้นอย่างแน่นอนครับ」

 

 

 

「เห็นด้วยเลยค่ะ ถ้าได้เรียนรู้สิ่งนี้ ก็จะไม่ต้องพึ่งพาเซคุโดมากนัก หากต้องรับมือกับมังกรแรงค์ S จริงๆ ฉันเองก็ควรพยายามอย่างหนัก！」

 

 

 

「เห็นด้วยเลยค่ะ ! ถ้างั้นมาพยายามด้วยกันเถอะนะคะอาจารย์！」

 

 

 

「อื้อ！」

 

 

 

โรเอะและอาจารย์ฟรันเบลต่างหัวเราะให้กัน

 

 

 

แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

 

เมื่อไม่นานมานี้พวกเธอที่ไม่สามารถต่อกรกับมังกรดำได้คงมีความเครียดสะสม

 

มันเป็นเรื่องธรรมดาสินะที่ทั้งสองคนจะมีความสุขหากแข็งแกร่งขึ้น

 

 

 

ทุกคนมีความกระตือรือร้นสูงมาก และดูเหมือนหน่วยของเราจะแข็งแกร่งมากขึ้น

 

 

 

※

 

 

 

【อาณาจักรเอลกันดี】พวกเราเดินทางมาถึงปราสาท【ห้องบัลลังก์】ตั้งอยู่ตรงหน้า

 

องค์ราชากำลังรออยู่

 

พวกเราคุกเข่าต่อหน้าองค์ราชา

 

 

 

「อรุณสวัสดิ์ยามเช้าองค์ราชา【กองกำลังล่ามังกร】หัวหน้าทีมเซคุโด ฟอร์ส และอีกสามคนมารายงานตัวพะยะค่ะ」

 

 

 

「อืม」

 

 

 

องค์ราชาลุกขึ้นและเหลือบมอง คาเทีย โรเอะ ฟรันเบลที่อยู่ทางด้านหลัง และมองผมด้วยท่าทีสงสัย

 

 

 

「……ก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงต้องพาลูกน้องเจ้ามาด้วย เซคุโด ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก การเอาชนะมังกรแรงค์ S ตัวที่สอง คงจะหนักหนาสาหัสเลยสินะ」

 

 

 

อา เขาดูไม่โกรธเลยแหะ

 

ทำได้แล้ว

 

 

 

「กล่าวชมกันเกินไปแล้วครับ」

 

 

 

「อืม อย่างไรก็ตาม อย่าออกไปข้างนอกตามอำเภอใจโดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้าอีกล่ะ」

 

 

 

ยังโกรธอยู่รึเนี่ย

 

ช่วยไม่ได้เหรอ

 

 

 

「พะยะค่ะ สำหรับเรื่องนั้นกระหม่อนต้องขอโทษด้วย」

 

 

 

「ครั้งนี้ถือว่าโชคดีไปนะ จะเกิดอะไรขึ้นหากมังกรแรงค์ S บุกมาในตอนเจ้าไม่อยู่ คงรู้ใช่ไหม」

 

 

 

แม้ว่าจะช่วยอาจารย์ฟรันเบลได้【อาณาจักรเอลกันดี】ก็ต้องสูญเสียเป็นจำนวนมาก

 

แค่คิดก็ทำเอาตัวสั่นแล้ว

 

คำตรัสขององค์ราชาคือความจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

 

 

 

「……ขออภัยอย่างสุดซึ้ง」

 

 

 

นั่นคือทั้งหมดที่ผมพอจะพูดได้

 

ผมตัดสินใจก้มหน้าลงและจะระมัดระวังเหตุการณ์ในครั้งต่อไป

 

 

 

จากนั้นองค์ราชาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

 

 

 

「ไม่หรอก ข้าขอโทษด้วยเซคุโด…เจ้าเองก็คงจะเป็นห่วงลูกน้องของเจ้ามากเลยสินะ ความจริงก็คือการที่พวกข้าไม่สามารถเอาตัวรอดด้วยตัวเองได้นั้นน่าหดหู่ยิ่งนัก……」

 

 

 

คำพูดขององค์ราชาทำให้คนโดยรอบต่างกลั้นหายใจ

 

แน่นอน ว่าทุกคนที่อยู่ข้างหลังผม

 

 

 

「เมื่อก่อนข้าเองก็พึ่งพาฟอเร้ดมากเกินไปจนเสียเขาไป นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าพยายามให้มันซ้ำรอยเดิม แต่สุดท้ายก็ยังเป็นลูปเดิม ข้าต้องขอโทษจริงๆ」

 

 

 

「ฝ่าบาท ไม่จำเป็นต้องกล่าวชมกระผมถึงขนาดนั้นหรอก」

 

 

 

「เข้าใจล่ะ」

 

 

 

นั่นคือสิ่งที่ผมคิดเช่นกันขณะที่ฟังเสนาบดีพูดคุยกับองค์ราชา

 

　ฟอเร้ด พ่อของผมที่ต่อสู้จนลมหายใจสุดท้ายเพื่อ【อาณาจักรเอลกันดี】

 

บางทีเพราะอาจจะเห็นแก่เพื่อนสนิทขององค์ราชา

 

 

 

บางทีอาจจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

 

ถ้าเพื่อองค์ราชา ผมเองก็ย่อมสู้เพื่อปกป้องอยู่แล้ว

 

 

 

「นั่นสินะ เซคุโดเป็นถึง『วีรชนของมวลมนุษย์ชาติ』ที่ใครๆต่างก็ยอมรับ ทันทีที่ทุกอย่างคลี่คลาย ข้าจะเตรียมรางวัลต่างๆนาๆให้เจ้ามากมาย ข้าจะมอบให้เจ้าทุกอย่าง เช่น ฐานะ ที่ดิน และ เงิน แม้กระทั่งผู้หญิง」

 

 

 

「จะจริงงั้นเหรอครับ！？」

 

 

 

อาในกรณีนี้ ก็เป็นไปได้ที่จะสร้างฮาเร็มกับทั้งสามคนได้สินะ

 

 

 

「อืมแน่นอน ว่ามีรางวัลจากพ่อของเจ้าด้วย」

 

 

 

รางวัลของพ่องั้นเหรอ?

 

อืมนั่นสินะ…….ที่ผมได้เรียนที่นี่ก็ถูกยกเว้นค่าเล่าเรียนด้วย

 

 

 

เรื่องที่ว่ารัฐบาลช่วยจ่ายค่าครองชีพในการใช้ชีวิตประจำวันก็เช่นกัน

 

อ่า ไม่ใช่ว่านั่น เป็นเงินสงเคราะห์เด็กกำพร้าเหรอ?

 

ผมสามารถรับมันได้หลังจากที่คุณย่าเสียไปแล้วสินะ

 

 

 

「ขอบคุณมากครับ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ขอบคุณสำหรับการพิจารณาเรื่องรางวัล」

 

 

 

ผมตอบอย่างหนักแน่นพยายามใช้ภาษาสุภาพ แม้ว่าผมจะเป็นสามัญชน

 

 

 

「ต้องขออภัยด้วยที่ข้าไม่สามารถจัดเตรียมให้ทันที ดินแดนที่ข้าคิดจะมอบให้เจ้าดันโดนเจ้ามังกรสีน้ำเงินนั่นถล่ม เพราะงั้นรออีกสักหน่อยเถอะ」

 

 

 

「ไว้ในภายหลังก็ได้ครับฝ่าบาท การฟื้นฟูอาณาจักรถือเป็นเรื่องเร่งด่วน」

 

 

 

ผมไม่อยากให้มังกรแรงค์ S อีกตัวมาทำหลุมในอาณาจักรนี้เพิ่มหรอกนะ

 

 

 

「ต้องขอบคุณจริงๆถ้าเจ้าพูดเช่นนั้น เชิญไปพักผ่อนได้ตามสบาย」

 

 

 

「พะยะค่ะ！」

 

 

 

เมื่อผมยืนขึ้น คนอื่นๆก็ยืนตามผมมา

 

พวกเราทั้งหมดต่างออกจาก【ห้องบัลลังก์】

 

 

 

「นี่ รอก่อน เซคุโด」

 

 

 

「ครับ？」

 

 

 

องค์ราชาหยุดผมไว้ ผมก็เลยหันหลังกลับ

 

 

 

「เจ้าน่ะสามารถสอน【วิชาสังหารมังกร】ให้กับอัศวินคนอื่นด้วยได้ไหม？」

 

 

 

「เอ่อผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้เพราะมันต้องใช้เวลาอย่างมาก」

 

 

 

「ใช้เวลานานแค่ไหน？」

 

 

 

「อย่างเร็วที่สุดก็หนึ่งปีครับ」

 

 

 

「ขนาดนั้นเลยเหรอ？」

 

 

 

「ใช่ครับ หากมีทักษะขนาด คาเทีย โรเอะ และอาจารย์ฟรันเบล ที่เป็นลูกทีมของผม ก็จะย่นระยะเวลาลงได้ครับ แต่คงเป็นเรื่องยากของอัศวินแรงค์ A ที่จะเรียนรู้【วิชาสังหารมังกร】พ่อของผมได้สอนเอาไว้ว่าสิ่งที่จำเป็นมีอยู่สองอย่างคืออาวุธที่ตัวเองถนัดถึงขั้นเชี่ยวชาญและ【คิ】ที่เป็นทักษะระดับสูงจะดึงประสิทธิภาพของอาวุธจนถึงขั้นสุด」

 

 

 

「งั้นเหรอ…….การฝึกอัศวินอย่างเร็วที่สุดก็หนึ่งปี….ไม่มีทางที่พวกมันจะปล่อยเราไว้นานขนาดนั้น」

 

 

 

ราชาพึมพำขณะมองรัฐมนตรีที่อยู่ข้างๆและรัฐมนตรีก็พยักหน้าเล็กน้อย

 

ต่อหน้าทั้งสองคน ผมก็เริ่มพูด

 

 

 

「เอ่อคือว่าต่อจากนี้ผมว่าจะสอนวิธีการใช้【คิ】ให้บรรดาลูกทีมของผม」

 

 

 

「เหะ？」

 

 

 

「หากพวกเธอสามารถดึง【คิ】ออกมาได้พวกเธอก็สามารถโจมตีใส่มังกรแรงค์ S ได้สบายๆครับ」

 

 

 

「นั่นหมายความว่าจะสามารถดำเนินการได้ในทันทีงั้นเหรอ？」

 

 

 

「ครับ คาเทียซังและคนอื่นๆมีความสามารถทางกายภาพที่สูง ดังนั้นใช้เวลาไม่นานในการดึง【คิ】ออกมาหรอกครับ」

 

 

 

「อืม ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็เป็นการดีกว่าที่จะให้พวกเจ้าแข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้ต่อกรกับมังกรแรงค์ S ได้」

 

 

 

「ก็ตามที่พูดเลยครับ」

 

 

 

「……คาเทีย รูจ/โรเอะ แม็กเซีย/ฟรันเบล ฟลัม จงเข้ารับการฝึกกับเซคุโดซะ」

 

 

 

「พะยะค่ะ！」ทั้งสามต่างขานรับ

 

 

 

「จงพยายาให้ดีที่สุดและลดภาระให้แก่เซคุโดซะ」

 

 

 

「ฮ่ะ！」

 

 

 

อัศวินหญิงทั้งสามตอบกลับด้วยความมุ่งมั่น

 

เมื่อเป็นเช่นนั้นองค์ราชาก็โล่งใจ

 

 

 

「ขอโทษที่เรียกมากะทันหันแบบนี้ ตอนนี้กลับไปได้แล้วล่ะ」

 

 

 

「ถ้างั้นกระผมขอตัว」

 

 

 

ผมพูดแบบนั้นแล้วครั้งนี้ก็ออกจาก【ห้องบัลลังก์】จริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม ขณะที่กำลังจะออกไป ก็ได้ยินการพูดคุย

 

 

 

「เพื่อฝึกฝนอัศวินในอนาคตจำเป็นต้องให้พวกเขาดึง【คิ】ออกมาให้ได้」

 

「อ่า นอกจากนี้ นั่นน่ะจะถือเป็นเงื่อนไขพื้นฐานใหม่สำหรับการขึ้นเป็นอัศวินแรงค์ S」

 

 

 

หวาาาาาา อุปสรรคในการเป็นแรงค์ S เพิ่มขึ้นไปอีกขั้น !

 

 

 

　……แต่มันเป็นเรื่องปกติหากคิดถึงอนาคต