บทที่ 6【เหล่าอัศวินหญิง】

ตอนที่ 50【จุดจบของคนโกหก】★

มุมมองคาเทีย

 

คาเทียที่ได้ไปรายงานกับองค์ราชา ถึงการกลับมาของฟรันเบลและการปราบมังกรแรงค์ S ตัวที่ 2 เซคุโดก็ถูกสั่งให้เข้าเฝ้าในวันรุ่งขึ้น

 

 

 

ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้น

 

คาเทียไปที่บ้านของเซคุโดและเคาะประตูหน้าบ้านเขา

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

 

「หัวหน้า ตื่นรึยัง？」

 

 

 

ภายใต้ท้องฟ้าอันแจ่มใส ไร้ซึ่งคำตอบของเซคุโด

 

เพียงแต่ได้ยินเสียงเสียดสีของไม้เท่านั้น

 

เพียงแค่เคาะประตูก็ถูกเปิดออก

 

 

 

「เอ๊ะ？」

 

 

 

ประตูไม่ได้ล็อคงั้นเหรอ?

 

ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย

 

 

 

ในชั่วพริบตา คาเทียก็สังเกตเห็นว่าลูกบิดประตูมันพัง

 

 

 

「พังเลยรึ？」

 

 

 

แค่เคาะประตูด้วยแรงอันนน้อยนิดประตูก็เปิดออกเอง

 

ลูกบิดประตูเสียหายหนักมาก

 

สิ่งนี้ไม่ว่าจะมองยังไงก็มีคนบุกเข้ามาแน่ๆ

 

ไม่ใช่มังกรแรงค์ S ทำแน่นอน

 

 

 

「อย่าบอกนะว่า…มีโจรขึ้นบ้าน！」

 

 

 

บ่นพึมพำแบบนั้นแล้วคาเทียก็เปิดประตูอย่างระมัดระวัง

 

ถ้าโจรยังอยู่ข้างใน ก็จะโดนเซคุโดซัดจนหมอบแน่นอน แต่นั่นคือเรื่องที่ว่าเซคุโดตื่นดีแล้ว

 

 

 

เมื่อวานนี้เซคุโดน่าจะเหนื่อยมาก

 

หากโดนลอบโจมตีระหว่างหลับ ต่อให้เป็นอัศวินแรงค์ S ก็จะถูกกระทำเช่นกัน

 

 

 

「เซคุโด……！」

 

 

 

จู่ๆฉันก็เริ่มกังวล

 

เซคุโดคงจะไม่เป็นไรใช่ไหม?

 

ถ้าพยายามตรวจสอบภายในบ้าน

 

 

 

「เอ่อ คาเทียไม่ทราบว่าทำอะไรอยู่เหรอคะ？」

 

 

 

「เอ๊ะ！？」

 

 

 

ฉันตกใจและหันหลังกลับไปมอง

 

ที่นั่นมีโรเอะที่สวมชุดเกราะสีเขียวอยู่

 

 

 

「โรเอะสินะ พอดีเลยยืมมือหน่อยสิ」

 

 

 

「เอ๊ะ？」

 

 

 

「ลูกบิดประตูหน้าบ้านถูกพังดูเหมือนจะมีโจรเข้าบ้านของหัวหน้า」

 

 

 

「หะ！？」

 

 

 

「ฉันจะนำหน้าเองเธอคอยระวังหลังไว้」

 

 

 

「เอ อา ไม่ใช่นะ คือว่าลูกบิดประตูนั่น──」

 

 

 

「จะไปละนะ！」

 

 

 

「เดี๋ยวววววววว！」

 

 

 

คาเทียเตะประตูเปิดออกไปและประตูก็เปิดออกเธอบุกรุกเข้ามาในบ้านของเซคุโด

 

เนื่องจากเข้าใจโครงสร้างของบ้านดีอยู่แล้ว เลยมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของเซคุโด

 

 

 

โรเอะก็ตามคาเทียไปด้วยสภาพงงๆ

 

อย่างไรก็ตาม บ้านของเซคุโดในตอนนี้กำลังถูกบุกรุก

 

เมื่อไปที่ส่วนลึกของห้อง ก็พบกับผู้ชายที่ดูเหมือนโจรสวมฮู้ดสีดำกำลังควานหาของในห้องอยู่

 

 

 

「หาาาา！？」ชายที่สวมฮู้ดสีดำตกใจ

 

「หะ！？」โรเอะเองก็ตกใจเช่นกัน

 

 

 

「หนอยแน่ ! กล้าดียังไงถึงมาปล้นบ้านหัวหน้าของพวกเรา อยู่นิ่งๆยอมให้จับแต่โดยดีซะ！」

 

 

 

ในขณะที่ตะโกนเสียงดัง คาเทียก็ตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของห้องในทันที

 

เซคุโดไม่อยู่ในห้อง

 

ดูเหมือนว่าจะไม่ได้โดนลอบโจมตี

 

เฮ้อ…..ไปไหนของเขากันละเนี่ยในเวลาแบบนี้

 

 

 

「ทำไมพวกแกถึงแต่งตัวเหมือนอัศวินหญิงกัน！」

 

 

 

　เอ๊ะ？

 

บ้าอะไรกันเนี่ย

 

ไม่รู้เรื่องนี้รึไง？

 

ถ้าอย่างงั้นก็เป็นหนึ่งในผู้ลี้ภัยงั้นเหรอ

 

 

 

พระเจ้าช่วยกล้วยทอด

 

พอคิดว่าคนแบบนี้ยังมีชีวิตอยู่ก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมา

 

ไอ้พวกแบบนี้น่าจะกลายเป็นเหยื่อของมังกรซะให้หมด

 

 

 

「จะพูดอีกครั้งยอมให้จับแต่โดยดีไม่งั้นแกได้เจ็บตัวแน่」

 

 

 

「เหอะ ! ก็แค่พวกผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นแหละวะ ! ฝ่ายพวกแกต่างหากที่เข้ามาหาเรื่องตายเองนะ！」

 

 

 

「หนวกหูเฟ้ย ! ยอมให้จับแต่โดยดีและจ่ายค่าที่พังประตูบ้านเข้ามาซะ！」

 

 

 

「ไม่เฟ้ย ตูไม่รู้อะไรทั้งนั้น ลูกบิดประตูบ้านมังพังก่อนที่ข้าจะเข้ามาอีก！」

 

 

 

「……นี่ โรเอะ โจรนี่มันโกหกเก่งเนอะ？」

 

 

 

「เอ่อ….ไม่เชิงว่าเขาโกหกหรอกนะ…..แฮะ..แฮะ？」

 

 

 

　？

 

ทำไมทำตัวน่าสงสัยมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วโรเอะ ?

 

สภาพร่างกายยังไม่พร้อมเต็มที่งั้นเหรอ?

 

 

 

「ไม่ได้โกหกนะ ! ที่ข้าเข้ามาได้เพราะประตูมันพังตั้งแต่แรกแล้ว！」

 

 

 

「อย่ามาตอแหล สมองแกคงมีแต่ขี้เลื่อยหน้าตายังน่ารังเกียจ พูดแบบนั้นไม่ละอายใจบ้างรึไง！」

 

 

 

「โอ้ยยยยยยยยยยย ! หงุดหงิดโว้ยยยยยยยย ! จู้จี้จุกจิกมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะเธอเนี่ย！」

 

 

 

ชายในเสื้อฮู้ดควักมีดออกมาและเข้าโจมตีคาเทีย

 

เมื่อคาเทียเห็นก็รู้สึกได้ว่าทำไมโจมตีได้อ่อนปวกเปียกแบบนี้

 

 

 

「ถุ้ย」

 

 

 

คาเทียถ่มน้ำลายใส่ชายสวมเสื้อฮู้ด

 

ณ เวลาต่อมา

 

 

 

　กรึก！

 

　กร๊อบ！

 

　ปัง！

 

　ผลั่ก！

 

 

 

เสียงกระดูกแตกร้าวและเสียงกรีดร้องของชายคนนั้นดังไปทั่วบ้านของเซคุโด

 

 

 

※

 

มุมมองเซคุโด

 

ใช้เวลาหนึ่งคืนนอนหลับอย่างสุขสมกับอาจารย์ฟรันเบล จากนั้นก็เดินไปบนถนนด้วยสภาพเบาหวิวและกลับบ้านเพียงคนเดียว

 

 

 

อย่างไรก็ตามหลังจากจัดการมังกรแรงค์ S ไปแล้วก็เลยต้องเข้าเฝ้าองค์ราชา

 

จากนั้นก็ต้องไปขออภัยโทษที่ไป【หุบเขากองทัพมังกร】โดยไม่ได้รับอนุญาต

 

จะโดนดุด่าต่อว่ายังไงก็ช่วยไม่ได้

 

 

 

ขอแค่อาจารย์ฟรันเบลปลอดภัย จะอะไรผมก็ได้ทั้งนั้น

 

 

 

เมื่อคิดเช่นนั้น ก็พบเจอกับชายใบหน้าซีดเผือกที่ถูกจับกับพร้อมกับอัศวินของอาณาจักรไป

 

นอกจากนี้ยังได้ยินบทสนทนาแปลกๆ

 

 

 

「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา ! พวกอัศวินที่นี่มันน่ากลัวจังเลยยยยยยยยโว้ย！」

 

「เออ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว เพราะงั้นไปนอนคุกให้สบายใจเหอะ？」

 

 

 

เกิดอะไรขึ้นกันแน่….