ตอนที่４【เริ่มการประลอง】

หลังจากเลิกเรียน ก็มุ่งหน้าไปยังประตูที่โรเอะและคาเทียกำลังรออยู่

 

 

 

เมื่อเดินผ่านเมือง【เอลกันดี】ซึ่งมีผู้คนมากมายเข้าออก ผมเดินผ่านอิฐสีขาวสะอาด

 

 

 

เมื่อมองไปข้างหน้าก็เห็นกำแพงเมืองที่ใช้ปกป้องชีวิตของพวกเรามาเป็นเวลาหลายปี

 

 

 

นี่คือกำแพงเมืองที่สอง

 

ที่นี่【อาณาจักรเอลกันดี】ได้สร้างกำแพงเมืองสองแห่งเพื่อปกป้องจากการรุกรานของมังกร

 

 

มีกำแพงเมืองสองที่

 

ความสูงของกำแพงเมืองที่หนึ่งคือ 15 เมตร และความสูงของกำแพงเมืองที่สองนั้นสูง 20 เมตร

 

 

 

ตรงกลางกำแพงเมืองมีประตูที่ทำหน้าที่รับผู้คนเข้าสู่อาณาจักรแห่งนี้

 

ทุกคนต่างเรียกประตูนั้นว่าเป็นประตูด่านหน้า

 

ที่เรียกกันแบบนั้น เพราะว่ามันง่ายดี

 

 

 

เมื่อมาถึงที่ประตูก็เดินเข้าไปข้างใน

 

โรเอะและคาเทียต่างรออยู่ที่แผนกต้อนรับ

 

 

 

「ดิฉันต่างหากค่ะ！」

 

「อย่ามาพูดบ้าๆนะ！　ข้าต่างหาก！」

 

 

 

　ดูเหมือนจะทะเลาะกันอยู่！

 

 

 

โรเอะและคาเทียต่างตะโกนใส่กันภายในแผนกต้อนรับ

 

พนักงานต้อนรับและอัศวินคนอื่นๆที่อยู่รอบๆตัวเธอกำลังประสบปัญหา

 

 

 

　ทะเลาะอะไรกันละเนี่ย？

 

ในฐานะหัวหน้าทีมผมต้องเข้าควบคุมสถานการณ์

 

 

 

ผมวิ่งไปหาพวกเธอทั้งสองคน

 

อา กลิ่นหอมๆของสาวสวยสองคนนี่สุดยอดจริงๆ

 

ทำไมกันนะสาวๆถึงได้มีกลิ่นอันหอมหวานเช่นนี้?

 

ใช่ ผมอยากรู้เอามากๆ แต่ช่างมันก่อน

 

 

 

「เอ่อ โรเอะซัง คาเทียซัง ได้โปรดหยุดเถอะครับ มาทะเลาะกันในที่แบบนี้มันลำบากคนอื่นนะครับ！」

 

 

 

「！หืม ในที่สุดก็มาแล้วเหรอ เหนื่อยที่จะรอแล้วนะ」

 

 

 

「หืมม ดูเหมือนจะกล้ากว่าที่คิดไว้อีกนะ」

 

 

 

เอ๊ะ?

 

หยุดทะเลาะกันแล้วเหรอ?

 

 

 

「เซคุโดคุงใช่ไหม? ในการประลองครั้งนี้พวกเราจะแข่งกันล่ามังกร ถ้าดิฉันชนะจะขอให้สละสิทธิ์ในการเป็นหัวหน้าทีมค่ะ」

 

 

 

「เฮ้ยๆ อย่ามาพูดจาซี้ชั้วสิเฟ้ย ข้าต่างหากจะเป็นหัวหน้าทีม」

 

 

 

「หา? อย่างคุณเนี่ยนะคะจะมาเป็นหัวหน้าทีม ฝันไปเถอะค่ะ？」

 

 

 

「พูดแบบนี้อยากมีเรื่องงั้นเหรอ？」

 

 

 

เอิ่ม อันตรายแล้วนะเนี่ย

 

เข้าใจล่ะ

 

ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้เหรอ

 

 

 

มันคงจะดีกว่านี้ถ้าสาวสวยทั้งสองคนต่อสู้เพื่อแย่งชิงผมมากกว่านะ

 

 

 

「ทั้งคู่ได้โปรดหยุดเถอะครับ อย่าทะเลาะกันด้วยเรื่องแบบนี้เลย เดี๋ยวใบหน้าสวยๆนั่นจะเสียของเอานะครับ？」

 

 

 

เมื่อผมพูดแบบนั้นคาเทียและโรเอะต่างมองมาที่ผม

 

 

 

「เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะคุณพาคนอื่นมาเนี่ยแหละค่ะ！」

 

 

 

「เซคุโด ใครบอกให้แกเอายัยนี่มาด้วยหะ? มันควรจะเป็นการแข่งขันระหว่างข้ากับเจ้านี่」

 

 

 

「เอ่อก็เป้าหมายของโรเอะซังและคาเทียซังเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ คือ “ผมมีความสามารถเหมาะสมหรือเปล่า” ดังนั้นมันก็ดีกว่าที่จะไปด้วยกันทั้งคู่นะครับ」

 

 

 

「แหม——กล้าพูดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ มั่นใจน่าดูเลยนะคะ？」

 

 

 

「เมื่อเช้าผมก็ไม่ได้พูดแบบนี้เหรอครับ ว่าผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง แล้วจะแข่งกันแบบไหนดีครับ？」

 

 

 

「อืม….การแข่งก็ง่ายมาก ดูเหมือนว่ามังกรแรงค์ A สามตัวกำลังบุกรุกพื้นที่ล่าสัตว์ของเอลกันดีค่ะ」

 

 

 

เข้าใจล่ะ

 

หากพวกมันบุกรุกพื้นที่ล่าสัตว์ก็ควรจะกำจัดทิ้งทันที

 

 

 

「แต่ละคนจะแยกกันไปล่ามังกร และใครที่จัดการมันเสร็จก่อนก็ชนะไปเลย เป็นยังไงคะ？」

 

 

 

「ตกลงครับ」

 

 

 

ผมตอบกลับเบาๆ

 

　คาเทียซังที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผม ดูเหมือนจะไม่ชอบโรเอะและแยกจากกัน เธอก็ตอบกลับมาว่า「เฮ้อ เอาแบบนั้นก็ได้」

 

 

 

　※

 

 

 

หากต้องการออกไปนอกเมือง หรืออีกนัยหนึ่ง  ต้องลงทะเบียนที่ประตูทางเข้า

 

 

 

เมื่อก้าวออกจากอาณาจักร จะพบว่าตัวเองอยู่ในดินแดนรกร้างอันยิ่งใหญ่ที่มีมังกรเต็มไปหมด

 

แน่นอนว่าคนธรรมดาไม่สามารถออกมาได้เพราะอันตราย และแม้แต่อัศวินธรรมดาก็อาจจะตายได้เช่นกัน

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงมีข้อจำกัดต่างๆ

 

 

 

หากออกไปล่าสัตว์ก็จะได้รับอนุญาตเป็นช่วงเวลาหนึ่ง และหากไม่กลับมาในระยะเวลาดังกล่าวทีมอัศวินกู้ภัยจะถูกส่งออกไป

 

 

 

ปัญหามักเกิดขึ้นตอนที่ล่ามังกร เช่น ได้รับบาดเจ็บขณะล่าและไม่สามารถขยับตัวได้ หรือหลงทางจนหาทางกลับไม่ได้

 

 

 

แต่คราวนี้พวกเราจะไปล่ามังกรในป่าใกล้ๆกัน

 

นอกจากนี้สมาชิกในทีมยังประกอบด้วย โรเอะซัง คาเทียซัง และก็ผม ซึ่งเป็น【อัศวินแรงค์ S】

 

กล่าวได้ว่าเป็นสมาชิกสุดแกร่ง

 

 

 

　ถ้าอาจารย์ฟรันเบลอยู่ด้วยก็จะกลายเป็นรวมทีม【อัศวินแรงค์ S】ทันที แต่นั่นคงจะมากเกินไปสำหรับการล่ามังกรแรงค์ A

 

 

จากมมุมองแล้วมังกรแรงค์ A ดูเหมือนจะเป็นพวกน่าสงสารที่โดนพวกเราสามคนล่าซะแล้ว

 

 

 

「เอาล่ะถ้างั้น เมื่อเจอมังกรให้ส่งสัญญาณด้วยการยิงเวทย์ขึ้นไปบนฟ้าโอเคไหม?」

 

 

 

โรเอะยืนยันเรื่องนี้ขณะที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าป่า

 

ผมพยักหน้า

 

 

 

「นั่นคือสัญญาณว่าหามังกรเจอล้ว และเมื่อทุกคนยิงเวทย์กันครบแล้ว ก็เริ่มแข่งขันการล่าได้เหรอครับ？」

 

 

 

「ถูกต้องแล้วล่ะ หากมีมังกรสองตัวอยู่ในที่เดียวกัน ก็ให้ยิงเวทย์ออกมาสองครั้ง…..นี่ได้ฟังอยู่ไหมคาเทีย？」

 

 

 

「ฟังอยู่ ถ้างั้นก็เริ่มเลย」

 

 

 

「ช่างใจร้อนเสียจริงนะคะ ถ้างั้นก็มาเริ่มการแข่งขันล่ามังกร เพื่อชิงหัวหน้าทีมของ【อัศวินแรงค์ S】อย่างเป็นทางการ และก็อย่าได้บาดเจ็บเพียงเพราะศัตรูระดับนี้ซะละ」

 

 

 

「เธอนั่นแหละระวังตัวด้วย」

 

 

 

ปัง ! สายตาของโรเอะและคาเทียจ้องมองกันกับไฟที่ลอยอยู่

 

 

 

ทั้งสองคนริเริ่มและมุ่งหน้าเข้าไปในป่าที่เต็มไปด้วยมังกร

 

ผมเองก็เดินตามไปตลอดทาง คนอื่นๆก็แยกกันไป

 

 

 

แสงแดดถูกบังด้วยใบไม้เขียวชอุ่มทำให้ป่ามืดลงเล็กน้อย

 

เป็นพื้นที่ล่าที่ชินแล้วสำหรับผม ดังนั้นเลยรู้ว่ามังกรอยู่ที่ไหนบ้าง

 

 

 

สำหรับพวกโรเอะซังและคาเทียซังก็เช่นกัน

 

หากไม่รู้ว่ามังกรอยู่ที่ไหน ก็คงจะลำบากเอาเรื่อง

 

 

 

จากนั้นเมื่อเดินผ่านป่าไปเล็กน้อยก็มาถึงที่โล่งที่มีทะเลสาบ

 

อย่างที่คิดไว้เลย

 

มังกรกำลังดื่มน้ำในทะเลสาบและพักผ่อนอยู่

 

 

 

เป็นสัตว์ขนาดใหญ่ยาวประมาณ 3 เมตร มีเกล็ดสีแดงปกคลุม

 

ผมรีบไปหลบหลังต้นไม้และชูมือขึ้นไปบนฟ้า

 

 

 

ธาตุที่ผมได้รับมาตั้งแต่กำเนิดคือ【ความมืด】。

 

【อัศวินแห่งความมืด】จึงเป็นเหตุผลที่ผมถูกเรียกแบบนั้น

 

　จากนั้นก็เปิดใช้งานเวทย์【ดาร์ก แมตเทอร์(ダークマター)】

 

ลูกบอลทรงกลมสีดำปรากฏขึ้นบนมือและถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

 

 

เมื่อได้ยินเสียงนั้นมังกรเองก็เริ่มระวังตัว

 

ตอนที่คิดว่ามันกำลังจะหนีนั่นเอง ก็มีสัญญาณจากโรเอะและคาเทียมาถึงทันที

 

 

 

แสงนั้นสะท้อนมาจากทิศตะวันตกและตะวันออก

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเราทั้งสามคนเจอมังกรแล้ว

 

 

 

หากเป็นแบบนั้น ก็เริ่มล่ามังกรได้

 

 

 

「เอาล่ะ ต้องเอาจริงสักหน่อยเพื่อโชว์พาวให้สาวสวยทั้งสองยอมรับล่ะนะ！」

 

 

 

ผมจับดาบยักษ์ที่อยู่บนหลังและ ดึงมันออกมาจากฝัก

 

ด้วยดาบที่ส่องแสงเจิดจ้า ผมออกจากที่ซ่อน

 

 

 

มังกรแรงค์ A จ้องมองมาทางผมและคำรามออกมา

 

 

 

จากนั้นผมก็พุ่งเข้าหามังกร