ตอนที่ 39 【อนาคตหลังจากนี้】

มุมมองโรเอะ

 

อย่าบอกนะว่าครอบครัวของอาจารย์ฟรันเบลประกอบด้วย สามี 1 กับ ภรรยา 4 คน

 

 

 

เพราะแบบนั้นสินะเลยพยายามผลักดันเซคุโดมาทางฉันอย่างเต็มที่

 

 

 

หากเป็นไปตามปกติแล้วไม่มีหญิงใดจะมอบคนรักของเธอให้กับหญิงอื่น

 

เป็นความคิดอันแสนธรรมดาสำหรับผู้หญิงที่ต้องการครอบครองหัวใจคนรักเพียงหนึ่งเดียว

 

อย่างน้อยโรเอะก็คิดว่าทุกคนจะเป็นแบบนั้นเพราะส่วนใหญ่ก็ไม่ชอบกันหรอก

 

 

 

「ไม่คิดว่าแบบนั้นจะกลายเป็นการทำร้ายจิตใจของเซคุโดงั้นเหรอคะ?」

 

 

 

　──อย่างน้อยตัวฉันเองก็ไม่ได้คิดแบบอาจารย์ฟรันเบล

 

มันลำบากใจ

 

การที่มีสามีร่วมกันมันเป็นเรื่องยากเกินทำความเข้าใจของฉัน

 

 

 

ครอบครัวฉันคือผัวเดียวเมียเดียว

 

และน้องสาวของฉันรีเน่ เป็นครอบครัวธรรมดาทั่วไป

 

ดังนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าการมีภรรยาหลายคนรู้สึกยังไง

 

 

 

「ฮ่า ฮ่าฮ่า……มันเป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเลยล่ะ」

 

 

 

「อย่างนั้นสินะ」ฟรันเบลกล่าวเหมือนเสียใจเล็กน้อย

 

 

 

มันเป็นปกติไม่ใช่เหรอสำหรับเรื่องแบบนี้ที่จะลำบากใจ！？

 

แล้วทำไมถึงทำท่าเสียดายแบบนั้นล่ะ！？

 

 

 

「นี่อาจารย์? เอ่อฉันคิดว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าเศร้าขนาดนั้นนะคะ？」

 

 

 

「โอ้วว ขอโทษด้วยที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น แต่ว่าฉัน…เพราะฉันเองก็ชอบคุณโรเอะและคุณคาเทียก็เลย」

 

 

 

「เอ๊ะ！？」

 

 

 

ฟืนในกองไฟกำลังส่งเสียงหึ่งๆ

 

ฟรันเบลโบกมืออย่างเร่งรีบให้กับโรเอะที่ตกใจ

 

 

 

「อ๊าาาาา!  ไม่่！ ไม่! ไม่ใช่หมายถึงแบบนั้นนะคะ! หมายถึงว่าเวลาอยู่ด้วยกันฉันสบายใจค่ะ」

 

 

 

「อะฮะฮะฮะฮะ !  ก็ควรจะเป็นแบบนั้นสินะคะ」

 

 

 

「ขอโทษนะที่พูดไม่เคลียร์……」

 

 

 

「ไม่หรอกค่ะ….ว่าแต่ทำไมถึงต้องแคร์ฉันกับคาเทียซะขนาดนั้นด้วยคะ？」

 

 

 

「อืม พอดีว่าครอบครัวฉันเป็นครอบครัวใหญ่ มี  พี่ชาย 2 คน พี่สาว 3 คนไม่ว่ายังไง【 เวทย์โจมตี】ไม่ตื่นในบรรดาผู้ชาย แต่ดันตื่นที่ฉันแค่คนเดียวค่ะ」

 

 

 

「เหะ……」

 

 

 

ณ จุดนี้โรเอะตกใจมาก

 

【เวทย์โจมตี】ปกติแล้วไม่ได้รับการ【ปลุก】ให้ตื่นใบเพศหญิง หากตื่นแล้วจะต้องเป็นอัศวิน

 

แม้แต่โรเอะเองก็ยังเครียดตอนที่เวทย์โจมตีตื่นขึ้นมา

 

จะถูกด่าว่าเป็นพวกนอกรีต

 

ไม่ได้มีเพื่อนผู้หญิงแบบคนธรรมดาเขา

 

ยิ่งถ้าเป็นโรงเรียนอัศวินก็แทบจะนับคนได้เลย

 

 

 

สำหรับฉันมันยังดีที่ว่าแค่โดนคนอื่นดูถูก

 

ฟรันเบลนั้นมีพี่น้องสามคนที่เป็นผู้หญิง

 

อาจจะโดนต่อว่าเป็นพวกนอกรีตทุกวันเพื่อต่อสู้กับครอบครัวที่เผชิญหน้ากันแทบทุกวัน

 

แม้จะเป็นครอบครัวก็ควรจะมีขีดจำกัด

 

ไม่อยากจะจินตนาการว่าเธอต้องเจ็บปวดขนาดไหน

 

 

 

「สมแล้วล่ะค่ะที่มองออกในบรรดาพวกพี่ๆและคุณแม่คนอื่นๆก็มองฉันแบบนั้น」

 

 

 

ไม่ใช่แค่พี่น้องแต่ยังมีบรรดาแม่คนอื่น

 

อาจารย์ฟรันเบลที่ใจดีเสมอ แต่ภายในนั้นต้องอดกลั้นมากแค่ไหนกับครอบครัว

 

 

 

ถ้าฉันอยู่ที่นั่น ก็คงสามารถเป็นเพื่อนกันได้

 

คงจะเป็นที่พึ่งทางใจได้

 

 

 

　──……เพราะแบบนั้นเธอบอกว่าถึงเบาใจเวลาที่ได้อยู่กับพวกฉันสินะ

 

เพราะการ【ปลุก】เวทย์โจมตีให้ตื่นขึ้นมาด้วยตัวคนเดียว

 

 

「อย่างไรก็ตาม【กองกำลังล่ามังกร】ที่ถูกจัดตั้งขึ้นมาก็มีพรรคพวกที่มี【เวทย์โจมตี】ในบรรดาเพศเดียวกันทำให้ฉันยืดอกมั่นใจนอกจากนี้เซคุโดยังเป็นผู้ชายที่พวกเราต่างหมายปองกันด้วย」

 

 

 

「ค่ะฉันเองก็เห็นด้วยกับอาจารย์」

 

 

 

แน่นอนว่า【กองกำลังล่ามังกร】อยู่ด้วยแล้วสบายใจ

 

 

 

เซคุโดที่น่ารักน่าชังและพึ่งพาได้

 

ฟรันเบลที่อ่อนโยนอยู่เสมอ

 

พวกเราเองก็เป็นกลุ่มที่สร้างความครึกครื้น

 

 

 

【เวทย์โจมตี】แม้ว่าจะมีผู้หญิงมากมายล้อมรอบเขาแต่เซคุโดไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่พวกเราเป็นพวกนอกรีตเลย

 

เนื่องจากมีผู้หญิงสามคนที่เป็นเหมือนพวกนอกรีต อยู่ด้วยกันบรรยากาศกลายเป็นเรื่องปกติและสบายใจ

 

 

 

เพราะแบบนั้น【กองกำลังล่ามังกร】เป็นที่ที่อาจารย์ฟรันเบลอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

 

 

 

「ฉันเองก็ชอบที่นี่เหมือนกันค่ะ」

 

 

 

「คุณโรเอะก็คิดแบบนั้นสินะคะ….ดังนั้นเมื่อไม่นานมานี้ฉันคิดว่าหากพวกเราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันก็คงจะมีความสุขมากแค่ไหน」

 

 

 

「ครอบครัว?」

 

 

 

「ใช่แล้วค่ะ ทุกคนก็กลายเป็นภรรยาของเซคุโดคุงและกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะเป็นครอบครัวที่ดีโดยไม่ต้องมากังวลว่ามาเป็นพวกนอกรีตเพราะถือครอง【เวทย์โจมตี】เพราะแบบนั้นแล้วไม่ว่าจะคุณโรเอะหรือคุณคาเทียก็สามารถเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราได้อย่างแน่นอนค่ะ」

 

 

 

เธอคนนี้คิดไปไกลขนาดไหนเนี่ย?

 

 

 

　──แต่แน่นอน

 

ฉันรู้สึกว่าน่าจะเป็นครอบครัวที่ดีอย่างที่อาจารย์พูด

 

 

 

มีเพียงหนึ่งเดียว

 

ตัวเองไม่สามารถเป็นที่หนึ่งของเซคุโดได้

 

เพราะแบบนั้นเราเลยต้องทำแบบนั้น?

 

 

 

「ดังนั้นละก็ถ้าคุณโรเอะรักเซคุโดคุงจริงๆล่ะก็ อยากให้จูบแบบไม่ต้องเกรงใจค่ะ」

 

 

 

ไม่เคยคิดว่าจะให้ผู้ชายที่หมั้นกับตัวเองแล้วมาจูบหญิงอื่น

 

 

 

「อะ-เอ่อ อืม จะลองคิดดูนะคะแต่ว่าเราเองก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของเซคุโดด้วย」

 

 

 

「หุหุ สมกับเป็นคุณโรเอะเลยนะคะเพราะฉะนั้นเองฉันก็คิดถึงเรื่องความรู้สึกของเซคุโดคุงเหมือนกันค่ะ แคร์เขามากเลยสินะคะเนี่ย」  

 

 

 

「ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยง่า」

 

 

 

「ค่า รู้อยู่แล้วค่า」  

 

 

 

แล้วท่าทางดีใจแบบนั้นคืออะไร

 

ฟรันเบลจ้องมองมาด้วยสายตาอ่อนโยน

 

 

 

「งั้นตอนนี้มาพักกันดีไหมคะ ฉันจะเฝ้าให้ก่อน เชิญคุณโรเอะพักผ่อนได้ก่อนเลยค่ะ」

 

 

 

「โอเคค่ะ ถ้าเช่นนั้นรบกวนด้วยนะคะ」

 

 

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ได้คุยกันในวันนี้ ความรู้สึกเดือดดาลและร้อนรนของฉันเริ่มจางหายไป

 

ถ้าเป็นตอนนี้ดูเหมือนฉันจะหลับได้อย่างสบายใจแล้ว

 

 

 

「คุณโรเอะ อยากจะนอนหนุนตักไหมค่ะ？」

 

 

 

「เอ๋？　อะเอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ」