ตอนที่ 34【คัดเลือกสมาชิก】

มุมมองเซคุโด

 

ตอนนี้กลับมาที่ลานตรงกลางที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมมากนัก

 

ถ้าจะพูดถึงสถานที่ๆมังกรรวมตัวกันแล้ว

 

แต่ก่อนหน้านั้นมีเรื่องจะบอกโรเอะ

 

 

 

「ไม่ต้องการเงินงั้นเหรอ？」

 

 

 

「นั่นคือสิ่งที่ข้าอยากจะได้ ช่วยรับประกันความปลอดภัยของพวกข้าเป็นการตอบแทน เขาบอกมาแบบนั้นครับ」

 

 

 

「……นั่นสินะ」

 

 

 

โรเอะดูมีสีหน้าซับซ้อน

 

ผมเองก็ไม่ทราบเหตุผล

 

อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังเป็นผม แต่ว่ายากมากที่จะทำให้ทุกคนเชื่อว่าผมเป็นหัวหน้าหน่วย

 

อยากให้ทุกคนฟังผมอธิบายแต่บรรยากาศไม่เป็นใจเลย

 

 

 

「ยังไงก็ตาม ต้องหาสถานที่ที่มีมังกรมารวมตัวกันมากๆ มีใครมีข้อเสนอไหม？」

 

 

 

เมื่อผมพูดแบบนั้นฟรันเบลก็ยกมือขึ้น

 

เป็นไปตามคาด

 

เธอนั้นรอบรู้

 

 

 

「ค่อนข้างจะไกลสักหน่อยค่ะ แต่ก็น่าจะเป็นที่นั่นอย่างแน่นอน」

 

 

 

「ที่ไหนครับ！」

 

 

 

「อืม【หุบเขากองทัพมังกร】ละมั้งค่ะ มันอยู่ทางใต้ของ【อาณาจักรเอลกันดี】ซึ่งก็มีลักษณะเฉพาะตามชื่อเลยมันเป็นสถานที่ที่มีมังกรมารวมตัวกันมากๆ และด้วยเหตุผลบางอย่างพวกมันก็ต่อสู้เพื่อแย่งชิงพื้นที่อาหาร」

 

 

 

ไม่เคยรู้เลยว่ามีสถานที่แบบนั้นมาก่อน

 

โดยพื้นฐานแล้วถ้าเป็นที่มังกรส่องสุมก็อาจจะมี【แอมบรอเซีย】อยู่ที่นั่น

 

 

 

เหนือสิ่งอื่นใด นั่นยังอธิบายได้ว่าทำไมพวกมังกรถึงต่อสู้กันแทบตาย เพราะมันคือความจริงที่ว่ามี【แอมบรอเซีย】ซึ่งเป็นอาหารโปรดของเหล่ามังกร

 

ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ที่น่าจะเจอมันจริงๆ

 

 

 

「มีสถานที่แบบนั้นด้วยเหรอ」

 

 

 

คาเทียถามขณะที่ฟรันเบลพยักหน้า

 

 

 

「จ้ะ ถ้าเป็นม้าละก็ใช้เวลาสองวันในการไปกลับ รีบเตรียมตัวออกเดินทางดีกว่านะจ้ะ」

 

 

 

อา ไกลกว่าที่คิดอีกนะ

 

 

 

「เข้าใจแล้ว ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ ถ้างั้นดิฉันจะมุ่งหน้าไปที่【หุบเขากองทัพมังกร】」

 

 

 

「เดี๋ยวสิโรเอะซัง พวกเราทุกคนจะไปด้วยกันนะ！」

 

 

 

ผมพูดออกไปแบบนั้นโดยไม่ได้คิดอะไร

 

จากนั้นโรเอะก็ส่ายหัว

 

 

 

「ไม่ได้ค่ะ มังคงไม่ดีถ้า【กองกำลังล่ามังกร】ทั้งหมดออกจากที่นี่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่ามังกรแรงค์ S จะบุกมาตอนไหนนะคะ！」

 

 

 

「นั่นก็จริง……」

 

 

 

ผมควรทำยังไงดี มันก็จริงอย่างที่ว่าเลย

 

 

 

「หัวหน้า อย่างน้อยคุณก็ควรอยู่ที่นี่」

 

 

 

「เอ๋」

 

 

 

ความเห็นของคาเทียทำให้ผมเสียงหลง

 

 

 

「อาจารย์ฟรันเบล ข้า และก็โรเอะจะออกเดินทาง」

 

 

 

「เอ๊ะ พูดอะไรน่ะคาเทีย ? แค่ฉันคนเดียวก็พอแล้วค่ะ！」

 

 

 

「ยัยบ้า ดูเธอในตอนนี้สิสูญเสียสมาธิไปหมดแล้ว และจะต้องต่อสู้กับฝูงมังกรในที่สุด ถ้าเป็นแบบนั้น ถึงเป็นเธอก็ไม่รอดหรอกนะ」

 

 

 

คาเทียพูดอย่างนั้น และฟรันเบลก็พูดต่อ

 

 

 

「คุณคาเทียพูดถูกค่ะ คุณโรเอะ ปัจจุบันตอนนี้เธอน่ะยึดติดกับน้องสาวจนทำอะไรไม่ถูกเลยใช่ไหมคะ แต่นั่นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ เพราะงั้นพวกฉันจะไปช่วยด้วยโอเคนะคะ？」

 

 

 

　……เกรงว่า。

 

เรื่องราวดำเนินต่อไปโดยที่ผมเป็นส่วนเกินซะแล้ว

 

 

 

ผมคิดว่าพวกเธอที่ซัพพอร์ตกันและกันตอนนี้วิเศษมาก

 

พวกเธอต่างใจดีต่อฝ่ายตรงข้าม

 

 

 

「แต่…ว่าฝ่าบาทจะให้พวกเราสามในสี่ออกจากอาณาจักรเหรอคะ……」

 

 

 

โรเอะพูดถูก

 

หลังจากได้ยินเช่นนั้น คาเทียและฟรันเบลต่างกัดฟันแน่น

 

 

 

แน่นอนว่าต้องไม่ได้รับอนุญาตสำหรับอัศวินแรงค์ S 3 ใน 4 ออกไปนอกอาณาจักรในภาวะฉุกเฉิน

 

แม้ว่าชีวิตคนๆหนึ่งต้องตกอยู่ในความเสี่ยง แต่ในสถานการณ์ที่มนุษย์ชาติที่กำลังจะล่มสลายก็คงจะรู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน

 

มันยากที่จะไปกันสามคน

 

 

 

แต่สำหรับตอนนี้

 

 

 

「ทุกคนรอก่อนนะครับ ผมจะไปถามราชาให้เอง」

 

 

 

「อ่า ฝากด้วยนะคะหัวหน้า！」

 

 

 

ในฐานะหัวหน้าแล้วผมต้องทำงานให้ดีที่สุด

 

ด้วยเหตุนี้เลยมุ่งหน้าไปยังปราสาท

 

 

 

※

 

 

 

การเข้าเฝ้าราชารวดเร็วกว่าที่คาดไว้

 

จากนั้นก็เล่าเรื่องราวว่าน้องสาวของโรเอะเหลือเวลาแค่หนึ่งสัปดาห์

 

ได้อธิบายว่า【แอมบรอเซีย】คือสิ่งจำเป็นและพวกเราต้องไปที่【หุบเขากองทัพมังกร】เพื่อเอามันมา

 

 

แต่

 

 

 

「【หุบเขากองทัพมังกร】 พวกเราได้รับอนุญาตแล้ว」

 

 

 

「อาาาา ! ขอบคุณจริงๆค่ะ หัวหน้า！」

 

 

 

ณ ใจกลางเมือง โรเอะพูดออกมาด้วยความสุข

 

เธอน่ารักและมีรอยยิ้มอันแสนงดงาม

 

ด้วยเหตุนี้ข้อมูลที่จะแบ่งปันกันกลายเป็นเรื่องยาก

 

แต่ผมก็ต้องพูด

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม ได้รับอนุญาตเพียงแค่สองคนเท่านั้น ไม่ได้รับเงื่อนไขให้เหลือผมไว้เพียงคนเดียว ต้องมีอีกคนที่อยู่กับผมครับ」

 

 

 

「ในกรณีนี้ข้าจะไปกับโรเอะเอง อาจารย์ฟรันเบลรบกวนอยู่กับหัวหน้าด้วยนะ」

 

 

 

ดูเหมือนว่าคาเทียจะตัดสินใจแล้ว

 

ก็คิดอยู่หรอกแต่เธอตัดสินใจเร็วมาก

 

 

 

เป็นความจริงที่การผสานงานของโรเอะและคาเทียนั้นสุดยอดมาก

 

แต่นั่นก็ต่อเมื่อโรเอะอยู่ในสภาพจิตใจมั่นคง

 

 

 

โรเอะในตอนนี้กังวลมาก

 

ไม่มีการรับประกันว่าพวกเธอจะประสานงานกันได้ดี เพราะสภาพจิตใจที่ไม่พร้อม เพราะงั้นจำเป็นต้องมีใครสักคนที่พอจะเยียวยาเธอได้

 

 

 

「ไม่หรอกครับ คาเทียซัง ผมอยากให้อาจารย์ฟรันเบลไปกับโรเอะซัง」

 

 

 

「หาาา？」

 

 

 

「คาเทียซังและโรเอะซังไปด้วยกัน อาจจะแตกคอมากลางทางก็ได้นะครับ」

 

 

 

「อะ！」คาเทียพูด

 

 

 

「แน่นอนเลย……」ฟรันเบลกล่าว  

 

 

 

「อาจารย์！？」โรเอะกับคาเทีย。

 

「แค่นั้นแหละครับเพราะงั้นโรเอะซังกับอาจารย์ฟรันเบลจะไปที่【หุบเขากองทัพมังกร】ด้วยกัน」

 

「เข้าใจแล้ว แค่นั้นแหละคุณโรเอะ เถียงไปก็เปล่าประโยชน์ค่ะ ถ้าเซคุโดคุงตัดสินใจแล้วไม่มีใครขัดเขาได้หรอก」

 

「เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะอาจารย์」