มุมมองหัวหน้าหน่วยสำรวจ

 

ณ เช้าที่แดดจัด

 

ไกลเกินกว่าเขตล่าสัตว์

 

ณ ตรงนั้นมีพื้นที่ถูกค้นพบในทุ่งหญ้าที่กระจัดกระจายอยู่

 

 

 

「อ่า นั่นคือ……！」

 

 

 

　หัวหน้าทีมของ【กองอัศวินลาดตระเวนหลวง】ถึงกับอ้าปากค้าง

 

 

 

มันเป็นฝูงมังกร

 

เป็นกลุ่มขนาดใหญ่ จำนวนมากกว่า 100 ไม่สิ 200 ตัวเลย

 

นี่เป็นครั้งแรกที่มีมังกรรวมตัวมากขนาดนี้เป็นประวัติศาสตร์

 

 

 

「หัวหน้า……นี่มันอะไรกันครับเนี่ย？」

 

 

 

ลูกน้องที่หลบอยู่หลังพืชพรรณเองก็บ่นอุบออกมา

 

หนึ่งในนั้นถาม

 

 

 

「ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ได้ยินมาว่าทุกวันนี้มันเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ……」

 

 

 

มองยังไงก็ไม่ปกติ

 

มังกรจะไม่มีวันเชื่อฟังศัตรูในระดับเดียวกัน

 

คราบใดที่ไม่มีหัวหน้าฝูง

 

 

 

　หากมีความเป็นไปได้อื่นๆก็คงจะเป็น──  

 

 

 

「──มังกรแรงค์ S อาจจะใกล้เข้ามาแล้ว」

 

 

 

ขณะที่พึมพำแบบนั้น ลูกน้องของชั้นเองก็กลั้นหายใจ

 

เหมือนกับครั้งนั้น

 

พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย

 

 

 

ในไม่ช้าก็พบสาเหตุของเสียง

 

 

 

「อะ หัวหน้า！」

 

「ดูนี่สิครับ！」

 

 

 

「เออ เห็นแล้วล่ะ」  

 

 

 

สิ่งที่ชั้นเห็นผ่านกล่องโทรทรรศน์ปรากฏจากส่วนลึกในกลุ่มของมังกร

 

 

 

เป็นมังกรที่ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีน้ำเงิน

 

มีเกล็ดน้ำแข็งย้อยอยู่บนหลังจำนวนมาก

 

นอกจากนี้ หัว กรงเล็บ และหางยังถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง และมีหมอกสีขาวเกิดขึ้นบริเวณรอบๆ

 

 

 

มีขนาดมหึมาอย่างแท้จริง ยาวกว่า 10 เมตรเลยก็ว่าได้

 

ถ้าส่วนสูงของร่างกายตั้งแต่ 10 เมตรขึ้นไป และความยาวรวมถึง 30 เมตร

 

มังกรแรงค์ A ที่สูงแค่ 3 เมตรดูน่ารักไปเลย

 

 

 

「นั่นเป็นหนึ่งในสี่ที่เพิ่งค้นพบใช่รึเปล่า」

 

 

 

「ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น ตัวมันใหญ่มากกกกก……」

 

 

 

จากนั้นมังกรแรงค์ S ก็คำราญออกมา

 

เสียงคำรามนั้นสั่นสะเือนแผ่นดิน พัดผ่านลมและทำให้หูของพวกเราต้องเจ็บปวด

 

 

 

「บ้าเอ้ย！」

 

「เสียงคำราม ! ดังมาถึงนี่เชียว！」

 

 

 

ลูกน้องต่างปิดหูของเขาเอาไว้

 

หลังจากเสียงคำรามนั่นหยุดลง หัวหน้าก็พูด

 

 

 

「การลาดตระเวนสิ้นสุดลงแล้ว ดังนั้นรีบกลับก่อนที่ลมจะเปลี่ยนทิศทาง！」

 

 

 

「รับทราบ！」

 

 

 

ทันทีที่หน่วย【กองกำลังลาดตระเวนหลวง】ออกจากพื้นที่

 

แต่ว่าหัวหน้าก็ได้เห็นมัน

 

 

 

มังกรแรงค์ S ขึ้นมานำฝูงและเริ่มเดินทัพผ่านทุ่งหญ้า

 

ทิศทางนั้นมัน

 

 

 

「ไม่มีทางพวกมันกำลังมุ่งหน้าไปเอลกันดี！？」

 

 

 

เพื่อตอบสนองต่อเสียงของหัวหน้า ลูกน้องคนอื่นๆก็ยืนยันทิศทางที่มุ่งไป

 

ไม่นานนักเหล่าลูกน้องก็หน้าซีดเผือก

 

 

 

「ทิศทางนั้นมัน！」

 

「แย่แล้วนะหัวหน้า！」

 

 

 

「รู้แล้ว ทุกคนรีบขึ้นม้าเร็วเข้า！」

 

 

 

หัวหน้าและลูกน้องที่ขี่ม้าขึ้นมาก็รีบนำทัพกลับเอลกันดีในทันที

 

 

 

พวกเราต้องรายงานเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด

 

【อาณาจักรเอลกันดี】กำลังอยู่ในอันตราย !

 

 

 

※

 

มุมมองโรเอะ

 

การมาเยี่ยมบ้านเซคุโดในตอนเช้าถือเป็นเรื่องปกติสำหรับฉันไปแล้ว

 

วันนี้เองโรเอะก็มาปลุกเซคุโดอีกครั้ง

 

 

 

「หัวหน้า ? ตื่นรึยังคะ？」

 

 

 

ฉันเคาะประตูหน้าบ้านอยู่หลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากเซคุโด

 

วันนี้โรเอะเองก็นำขนมปังขาวอบใหม่ๆมาให้เซคุโดด้วย

 

 

 

ฉันน่ะตั้งตารอที่จะเห็นใบหน้าเขายิ้มแล้วพูดว่า「อร่อยมากเลยครับ！」จนแทบไม่ไหวแล้ว อยากจะเห็นรอยยิ้มของเขาในฐานะแม่ศรีเรือนก็อยากเห็นคนทานมีความสุข

 

 

 

ตอนนี้ฉันเองก็ได้เรียนรู้เรื่องราวมาจากอาจารย์ฟรันเบลว่าเขานั้นชอบเนื้อมาก คราวนี้เลยเอาไส้กรอกมาด้วย

 

ฉันแน่ใจว่าเขาคงจะมีความสุขถ้าฉันทำฮอทด็อกให้เขาเป็นอาหารเช้า

 

 

 

ฉันมาที่นี่ทีไรก็ตื่นเต้นทุกครั้ง อดไม่ได้ที่จะเห็นหน้าเซคุโดยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อทานอาหารของฉัน

 

แต่วันนี้รู้สึกจะถึงลางร้ายที่มาขัดความสุขของฉัน

 

 

 

「เอ๋ปกติจะตอบกลับแทบจะทันที แต่วันนี้ดูเขาจะไม่อยู่นะคะ……」

 

 

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุแบบนี้

 

โดยปกติแล้วใช้เวลาไม่นานเขาก็ออกมาแล้ว

 

ยังนอนหลับอยู่อีกเหรอ?

 

หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา !!!

 

 

 

「หัวหน้าคะ หัวหน้าเซคุโด？」

 

 

 

อย่างที่คิดไร้ซึ่งคำตอบ

 

ฉันเริ่มจะกังวลขึ้นมา

 

 

 

「ไม่มีทาง！」

 

 

 

มีความเป็นไปได้ที่เขาจะล้มป่วยอยู่ในบ้านและออกมาไม่ได้งั้นเหรอ!

 

 

 

ฉันคิดแบบนั้นเพราะฉันเองก็มีน้องสาวที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน

 

โรเอะคว้าลูกบินประตูแล้วหมุนมัน

 

จากนั้นก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

 

 

 

「ฟี้~」

 

 

 

เสียงนั่นเหมือนได้รับความเสียหาย ก่อนที่โรเอะจะเปิดประตูเสร็จเสียอีก

 

พอฉันเข้าไปในบ้านก็มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่เซคุโดกำลังนอนหลับอยู่

 

 

 

「เซคุโด！？」

 

 

 

โรเอะเปิดประตูห้องนอนและพบเซคุโดนอนอยู่บนเตียง

 

จากนั้นก็ฟังเสียงหัวใจ

 

 

 

เซคุโดกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข

 

ดูเหมือนว่าจะหลับไปจริงๆ

 

 

 

「อ่า สุดยอดเลย น่ารักสุดๆไปเลยค่ะ……」

 

 

 

โรเอะแอบมองดูใบหน้าตอนหลับของเซคุโดอย่างโล่งใจ

 

ใบหน้าของเซคุโดที่ดูน่ารักในขณะที่นอนหลับอย่างสงบ บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาอายุ 15 ปีใบหน้ายังดูอ่อนวัย

 

 

 

「ฮะฮะ ใบหน้าตอนหลับช่างน่ารักจริงๆเลยคะ……」

 

 

 

ฉันกำลังพึมพำอะไรแบบนั้นขณะที่บุกรุกเข้าบ้านเขา

 

 

 

แล้วจู่ๆฉันก็นึกขึ้นได้

 

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยแม้ว่าจะเคาะประตูดังขนาดนั้น แต่ก็ไม่ตอบและหลับสนิทขนาดนี้

 

ดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อยมาก

 

 

 

ฉันเองก็คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น

 

เขาคงรู้สึกกดดันมากที่ได้เป็นหัวหน้าทีม

 

เซคุโดเองก็เหนื่อยล้า แต่ด้วยความสามารถทางกายภาพที่สูง พวกเราเลยแทบไม่สังเกตเห็นเลย

 

 

 

วันนี้ที่นอนหลับจนเกินเวลาขนาดนี้ คงเป็นเพราะความเหนื่อยล้าสะสม

 

 

 

「เหนื่อยหน่อยนะคะหัวหน้า」

 

 

 

ขณะที่เอ็นดูเซคุโดด้วยความรัก ฉันลูบหัวเขาเบาๆ

 

โรเอะพยายามห่มผ้ากลับคืนที่เดิม

 

อย่างไรก็ตาม สายตาของฉันดันไปจับจ้องส่วนบนร่างกายของเขาที่ถูกเปิดเผย

 

 

 

กล้ามอกที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี แถมยังแน่นมาก และกล้ามเนื้อหน้าท้องก็โชว์ซิกแพคได้ดี

 

ก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงนอนหลับโดยไม่ใส่ชุดนอน แต่นี่มันสุยอดไปเลยละค่า

 

 

 

「กล้ามเนื้อนี่มันน่าทึ่งมากๆค่ะ……」

 

 

 

เซคุโดที่รูปร่างผอมเพรียวและไม่ได้ดูมีกล้ามเนื้อมากมาย แต่ยามถอดเสื้อออก เขาซ่อนกล้ามเนื้อของลูกผู้ชายเอาไว้ภายใต้รูปลักษณ์นั่น

 

นอกจากนี้ยังมีช่องว่างระหว่างหน้าอกที่ดูแน่นและใบหน้าที่ดูน่ารักน่าเอ็นดูนั่น โรเอะที่เห็นก็ใจเต้นแรง

 

 

 

นี่มันแบบนี้มันผิดกฏหมายนะคะ แม้ว่าเขาจะเท่ขนาดไหน ดิฉันก็ไม่มีสิทธิ์มาดูเขายามนอนเช่นนี้ แถมตอนนี้เขายังถอดเสื้อผ้าซึ่งมันทรงเสน่ห์เกินห้ามใจ

 

 

 

ด้วยเหตุนี้ฉันที่อดกลั้นไม่ไหวก็ลูบหน้าอกของเซคุโด

 

 

 

「อึก…ยากเกินจะต้านทานจริงๆค่ะ……」

 

 

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างใจฉันเต้นรัว

 

คงเป็นเพราะว่ากล้ามเนื้อที่งดงามนั่น แต่ฉันเองก็เป็นผู้หญิงต่อให้มีกล้ามเนื้อแบบนี้มันก็คงไม่ดี

 

หน้าอกของฉันนั้นมีไขมันมากเกินไป

 

ฉันไม่เคยพยายามทำให้หน้าท้องแตกลายเลย

 

 

 

ฉันเองก็มีหุ่นที่ฟิตพอตัว แต่ก็ยังไม่พอใจอยู่ดี

 

ร่างกายของผู้หญิงที่ดิฉันประคบประหงมมาอย่างดี แต่เมื่อมองเขาก็ดันแอบอิจฉาร่างกายที่น่าอัศจรรย์นี่

 

 

 

ขณะที่ลูบหน้าอกของเขาไปเรื่อยๆ หน้าอกนั้นหนักแน่นและแข็งแรงจนผู้หญิงเทียบไม่ได้ จู่ๆเซคุโดก็ตื่นขึ้นมา

 

 

 

「อืม？」

 

「เอ๋！？」

 

 

 

ดวงตาของเซคุโดและโรเอะสบกันโดยตรง