ตอนที่ 16 【วิชาดาบที่สองของหัวหน้า】

 

บ่ายวันรุ่งขึ้น ก็ได้รวมตัวกับ【กองกำลังล่ามังกร】เพื่อออกล่าตามปกติ

 

การล่าในวันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการวางแผนการต่อสู้กับมังกรแรงค์ S

 

 

 

ผมตามหามังกรที่ปรากฏอยู่บริเวณทุ่งหญ้าใกล้เคียง และตรวจสอบความพร้อมของทีม

 

 

 

โรเอะนั้นเป็นสายไฟท์เตอร์ ที่ใช้ค้อนขนาดใหญ่

 

คาเทียเองก็เป็นผู้ใช้บัสเตอร์แลนซ์ แถมยังช่ำชองในการใช้โล่ขนาดใหญ่ เก่งในการโจมตีแบบเฉพาะจุด

 

และอาจารย์ฟรันเบลที่ยิง 100 นัด เข้าเป้า 100 นัด

 

 

 

พูดตามตรงทุกคนต่างแข็งแกร่ง

 

แม้ว่าจะปล่อยให้พวกเธอสู้คนเดียวก็สามารถจัดการมังกรแรงค์ A ด้วยตัวคนเดียวได้สบาย

 

 

 

แต่ว่าการเผชิญหน้ากับมังกรแรงค์ S มันทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะงั้นพวกเราต้องฝึกประสานงานกัน

 

แน่นอนว่าผมเองก็ด้วย

 

 

 

มังกรแรงค์ S เป็นมอนสเตอร์ที่ขนาดพ่อผมต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อจัดการมัน

 

มันไม่ใช่อะไรที่ต่อสู้เพียงลำพังได้

 

ความร่วมมือของทุกคนอาจจะนำพาไปสู่ชัยชนะ

 

 

 

「ทุกคน! มารวมตัวกันหน่อยครับ！」

 

 

 

ผมเรียกทุกคนให้มาหา

 

สาวๆต่างรวมตัวกันอย่างรวดเร็วภายใต้ท้องฟ้าแจ่มใส

 

 

 

「มีอะไรงั้นเหรอคะหัวหน้า？」

 

 

 

โรเอะพูดขึ้นขณะเก็บอาวุธ

 

 

 

「อืม อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ว่าพวกเราจะเล็งโจมตีไปที่จุดเดียวกัน ดังนั้นพวกเราเลยต้องผสานงานกันเข้าใจไหมครับ？」

 

 

 

เมื่อผมพูดแบบนั้นคาเทียก็กอดอกและพยักหน้า

 

 

 

「อืมนั่นสินะ พูดตามตรงว่าค่อนข้างอันตรายหากมุ่งเน้นไปยังจุดเดียว มันอาจจะใช้ส่วนอื่นของร่างเข้าโจมตีพวกเรา แต่ว่ายัยนั่นที่อยู่ตรงนั้นคงจะพังแผนของเราไม่เป็นท่าแน่」

 

 

 

「อาระ? หากเป็นแบบนั้นคุณก็ควรจะถอยไปแนวหลังดีกว่านะ หรือไม่ก็ยืนใช้โล่ของคุณได้ตามใจชอบเลยค่ะ เอาแต่ตั้งรับแบบนั้นไปตลอดชาติเลยก็ดีนะคะ」

 

 

 

「หุบปากไปเลย ยัยโง่เอ้ย」

 

 

 

เอิ่มทะเลาะกันอีกแล้ว

 

แม้ว่าจะบ่นกันแทบตาย แต่ทั้งสองก็ทำงานเป็นทีมได้ดี

 

ผมแน่ใจว่าลึกๆแล้วพวกเธอนั้นเชื่อใจกันมาก

 

 

 

ถึงกระนั้น ก็จริงที่การโจมตีนั้นต้องเบาบางลงเพื่อไม่ให้โจมตีโดนพวกเดียวกัน

 

 

 

「พอเลยนะคะทั้งคู่ มาฟังแผนหัวหน้าเราดีกว่าค่ะ？」

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลนี่เป็นลูกน้องที่ดีเลยนะ

 

 

 

「เมื่อเผชิญหน้ากับมังกรแรงค์ A ทุกคนมักจะเล็งไปที่หัวตลอดเลยใช่ไหมครับ? ส่วนหัวนั้นเป็นส่วนที่เปราะบางและสร้างความเสียหายได้มากที่สุด แต่ก็เป็นที่ๆอันตรายที่สุดเช่นกัน เพราะมันสามารถปล่อยเปลวเพลิงออกจากลำคอได้ครับ」

 

 

 

「ก็ถูกนะคะ เพราะว่าจุดอ่อนนั้นมีน้อยนี่」

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลก็พูดพร้อมกับพยักหน้า

 

 

 

「ดังนั้นผมจะฝากให้โรเอะซังที่ใช้ค้อนใหญ่เล็งไปที่หัวของมังกรต่อไปครับ」

 

 

 

「รับทราบค่ะหัวหน้า แค่นี้สบายมากเลย แต่ว่าจะดีเหรอคะ?」

 

 

 

「แบบนั้นดีแล้วครับ เพราะค้อนของโรเอะซังสามารถใช้หยุดการโจมตีของมังกรได้」

 

 

 

หลังจากที่พูดแบบนั้นก็นึกว่าคาเทียซังจะบ่นอะไรซะอีก

 

ดูเหมือนทุกคนจะไม่คัดค้านที่จะให้โรเอะซังเป็นคนเปิดฉากการโจมตี

 

 

 

「แล้วยังไงต่อ？」ก็โดนถามแบบนั้นทันที

 

 

 

ผมก็เลยตอบ「ครับ」และอธิบายต่อ

 

 

 

「เมื่อโรเอะซังโจมตีใส่มันจนมังกรติดสตั้นไปชั่วครู่ คราวนั้นก็ถึงตาผมที่จะโจมตีมันด้วยวิชาดาบครับ」

 

 

 

「วิชาดาบงั้นเหรอ【ดาบสังหารมังกร】รึเปล่า？」

 

 

 

「เปล่าครับแต่ว่าจะใช้ดาบ【ดาบมังกรพลิกผัน(竜めくり)】ครับ」

 

 

 

「อะไรล่ะนั่นพลิกผัน？」คาเทียบ่นออกมา

 

「เป็นวิชาใหม่งั้นเหรอคะ！」โรเอะพูด

 

 

 

ไม่หรอก ไม่ใช่เทคนิคใหม่อะไรเลย

 

มันเหมือนกับว่าผมไม่มีโอกาสได้ใช้มันเท่านั้นแหละ

 

หากแค่อยากเอาชนะจะใช้แค่【ดาบสังหารมังกร】ก็จบแล้ว

 

 

 

「เปล่าครับ【ดาบมังกรพลิกผัน】จะใช้เพื่อลอกเกล็ดมังกรออกจนเกือบหมดและเพิ่มจำนวนจุดอ่อนให้ศัตรูมากขึ้น เพื่อให้พวกคาเทียซังและอาจารย์ฟรันเบลมีพื้นที่โจมตีได้มากขึ้นนอกจากจะเล็งที่หัวและคอเพียงอย่างเดียวครับ」

 

 

 

「เข้าใจแล้ว แบบนั้นเองสินะ」

 

「เข้าใจแล้วล่ะ เซคุโดคุง」

 

 

 

คาเทียและฟรันเบลเห็นด้วยอย่างพร้อมเพรียง

 

พวกเราต้องพัฒนาไปร่วมกัน

 

มังกรโผล่ออกมาแล้ว

 

 

 

「ตอนแรกก็คิดว่า【ดาบสังหารมังกร】เป็นวิชาหลุดโลกแล้ว แต่ยังมีอะไรแปลกๆแบบนั้นด้วยเหรอคะ？」

 

 

 

โรเอะซังเข้ามาพูดใกล้ๆ

 

 

 

「เห็นด้วยเลยครับ แต่ว่า【ดาบมังกรพลิกผัน】ก็ถูกคิดค้นโดยท่านพ่อเพื่อใช้ในการลดพลังป้องกันศัตรูลง【ดาบสังหารมังกร】เป็นตัวต้นฉบับครับ」

 

 

 

「ทำอะไรแบบนั้นได้ด้วยเหรอ？」

 

 

 

「【ดาบสังหารมังกร】ในตอนแแรกมันเกิดจากความคิดที่ว่า ท่านพ่ออยากจะให้ลมจากดาบเพื่อเปิดกระโปรงสาวๆ เลยทำให้ท่านพ่อฝึกอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ」

 

 

 

「นี่มันเหตุผลของการเกิดวิชาดาบสุดแย่เลยนี่！」