ตอนที่ 13 【ยามเช้ากับโรเอะ】

มุมมองเซคุโด

 

หลังจากอาหารเย็นอันยอดเยี่ยม

 

เมื่อคืนที่ได้ทานอาหารเย็นกับสาวสวยแถมยังทำเองด้วยเป็น【เบอร์เกอร์เนื้อมังกร】ล่ะ

 

 

 

ด้วยความรู้สึกนั้นในใจ ผมจึงนอนลงบนเตียงอย่างพอใจ

 

 

 

จากนี้ไปคาเทียซังจะมาทำอาหารเย็นให้ผมทุกคืน

 

เหมือนกับฝันไปเลย

 

แต่ว่าการได้เธอมาดูแลเแบบนี้มันดีจริงๆน่ะเหรอ?

 

 

 

ไม่ แต่โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆนัก…หรืออาจจะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตก็ได้

 

นี่คือน้ำใจพิเศษจากคาเทียซัง

 

 

 

　ก๊อกก๊อกก๊อก……

 

 

 

　อืม?

 

คราวนี้ใครล่ะ?

 

 

 

เมื่อลืมตาตื่นขึ้น ก็พบแสงแดดยามเช้าสาดส่อง

 

 

 

「เอ๊ะ !? เช้าแล้วเหรอ！」

 

 

 

　เผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย！？

 

　รู้สึกเหมือนไม่ได้หลับเลย！

 

 

 

ก๊อกก๊อกก๊อกก๊อกก๊อกก๊อก！

 

 

 

เสียงเคาะประตูหน้าดังขึ้น

 

อืม…รู้สึกเหมือนโดนปลุกทุกเช้าตั้งแต่เป็นอัศวินแรงค์ S

 

วันนี้ใครอีก

 

โรเอะซังเหรอ?

 

แต่ว่าเคาะเบามากเลยนะ

 

 

 

「หัวหน้าเซคุโด ตื่นรึยังคะ โรเอะ แม็กเซียเองนะคะ」

 

 

 

เป็นโรเอะซังจริงๆด้วย

 

วันนี้มีอะไรอีกล่ะเนี่ย

 

 

 

「ครับ」ผมขานรับเธอ

 

ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างกายจึงรู้สึกหนักและเฉื่อยชาขนาดนี้

 

ถึงกระนั้นก็รีบไปเปิดประตูหน้าเพื่อไม่ให้โรเอะซังรอนาน

 

จากนั้นโรเอะที่ยืนรออยู่ โดยยังสวมชุดเกราะสีเขียวและค้อนแม็กนั่ม

 

 

 

「อรุณสวัสดิ์นะคะ หัวหน้าเซคุโด」

 

 

 

ผมได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มอันสง่างาม ทำให้ตื่นขึ้นทันที

 

อย่างที่คาดไว้ โรเอะซังที่งามแบบบริสุทธิ์ผุดผ่อง

 

 

 

「อรุณสวัสดิ์ครับโรเอะซัง วันนี้มาหามีอะไรเหรอครับ？」

 

 

 

「ค่ะ พอดีดิฉันอบขนมปังกะว่าจะเอามามอบให้หัวหน้าเซคุโดด้วย ไม่ทราบว่าหัวหน้าทานอาหารเช้ารึยังคะ？」

 

 

 

เออออออออออออออ๋！？

 

คราวนี้ก็เป็นโรเอะซังที่ทำอาหารเช้าให้ผมงั้นเหรอ?

 

 

 

น่ากลัวเกินไปไหม

 

นี่ผมใกล้จะตายแล้วใช่ไหม

 

เรื่องดีๆจะเกิดขึ้นกับผมแบบนี้รัวๆเลยงั้นเหรอ

 

 

 

「ไม่เลยครับ บางครั้งผมก็ทานบ้างไม่ทานบ้าง」

 

 

 

「คิดไว้แล้วค่ะ ว่าต้องเป็นเช่นนั้น การละเลยอาหารเช้าจะไม่ดีต่อสุขภาพเอานะคะ เอ้านี่ รับไปสิคะ」

 

 

 

สิ่งที่ส่งมาให้ผมคือขนมปังที่ทำมาจากข้าวสาลีคุณภาพสูง

 

อบสดใหม่ๆ ยังอุ่นอยู่เลย และมีกลิ่นหอมโชยออกมา

 

สุดยอดไปเลยขนมปังทำมือฝีมือโรเอะซัง

 

อร่อยไม่แพ้กับร้านขนมปังทั้วๆไปเลยล่ะ

 

 

 

「อะ เอ่อขอบคุณมากนะครับ！」

 

 

 

「ฮุฮุ เรื่องแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกค่ะ」

 

 

 

ของที่ยื่นมาให้ผมอีกอย่างคือขวดแก้วใบเล็ก

 

มีสารแข็งสีเหลืองอยู่ข้างใน

 

นี่มันเนยนี่ !

 

 

 

「นี่มันเนยไม่ใช่เหรอครับ !! แค่ขนมปังขาวก็หรูแล้ว แต่นี่ยัง…..！」

 

 

 

「เอ๋? ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะคะ? ช่วงนี้ที่ฉันผลิตนมได้เยอะมากๆ ดังนั้นไม่ต้องสนใจหรอกนะคะ」

 

 

 

「เอ๋ผลิตนมออกมาเองเลยเหรอครับ ! เรื่องจริงเหรอครับ！」

 

 

 

พอได้ยินแบบนั้นผมก็จ้องมองหน้าอกของโรเอะซัง

 

นมนั่นผลิตออกมาจากเต้าคู่นั้นเหรอ

 

 

 

「เนยสามารถทำจากนมของมนุษย์ด้วยเหรอเนี่ย น่าสนใจจริงๆเลยนะครับ」

 

 

 

「เอ๋ ฮะ นี่ !!!! มองไปทางไหนอยู่กันคะ！」

 

 

 

ปัก！

 

 

 

「โอ้ยยยยยยยยย！」

 

 

 

โดนชกเข้าที่ท้องอย่างจัง

 

มันเจ็บเจียนตายเพราะผมยังใส่ชุดนอนอยู่

 

 

 

「ไม่ได้ผลิตออกมาจากเต้าฉันสักหน่อยค่ะ ! ไม่มีทางที่ผู้หญิงจะมีน้ำนมก่อนมีลูกหรอกนะคะ！」  

 

 

 

「ครับ ! ขอโทษด้วยครับ！」

 

 

 

เอ่อคุณโรเอะก็น่ารักแหะเวลาโกรธเนี่ย

 

แอบเจ็บใจที่ต้องเจ็บตัวเพื่อเห็นด้านที่น่ารักของเธอ แต่ว่าช่างมันเถอะ

 

ความเสียหายนั้นค่อนข้างหนักจนทำผมอยากอาเจียน อึก แหวะะะะะะะ

 

 

 

「เป็นอะไรรึเปล่าคะ……」

 

 

 

โรเอะซังแก้มแดงแล้วมองไปรอบๆบ้านของผม

 

อะไรกันล่ะนั่น

 

มีปัญหาอะไรอย่างงั้นเหรอ?

 

 

 

「……ยังไงก็เถอะนะหัวหน้า」

 

 

 

「มีอะไรงั้นเหรอครับ？」

 

 

 

「ต่อไปนี้ดิฉันจะอบขนมปังมาให้คุณได้ทานทุกเช้าเลยล่ะค่ะ」

 

 

 

「เอ๋！？」

 

 

 

อบขนมปังให้ทุกเช้าเลย！？

 

ทุกเช้าาาาาาาา！？

 

ไม่ใช่แค่คาเทียซัง แม้แต่โรเอะซังก็ด้วยเหรอออออ

 

 

 

「แล้วจะเอามาให้แบบนี้ทุกเช้าเลยงั้นเหรอครับ？」

 

 

 

「อืม เพราะว่าฉันชอบอบขนมปังมากเลยล่ะ จากนี้ไปจะให้คุณได้ทานอาหารเช้าดีๆทุกวัน เพื่อจะได้มีรูปร่างที่ดีขึ้นนะคะ？」

 

 

 

「เอ่อ…..ถ้าทำให้ผมทุกวันแบบนี้ก็แย่น่ะสิครับ ผมให้อะไรเป็นการตอบแทนไม่ได้เลย」

 

 

 

มีความสุขก็จริงแต่แบบนั้นก็ลำบากโรเอะซังไม่น้อยเลย

 

แล้วโรเอะซังก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ด้วย

 

 

 

「อืม…..ไม่ต้องอดกลั้นเอาไว้หรอกนะคะคุณอายุน้อยกว่าดิฉันเพราะงั้นยอมรับความเมตตาจากพี่สาวคนนี้ดีๆเถอะนะ？」

 

 

 

「คะคะคะคะครับ แต่ว่า……」

 

 

 

「เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยน ดิฉันมีเรื่องจะขอร้องหัวหน้าหน่อยค่ะ」

 

 

 

ข้อแลกเปลี่ยน？

 

อะไรงั้นเหรอ？

 

โรเอะที่ดูท่าทางอยู่ไม่สุขแบบนั้นบางที…！

 

อย่าบอกนะว่าอยากเป็นแฟนผม！？

 

 

 

「อยากจะให้ผมทำอะไรงั้นเหรอครับ? ผมทำให้ได้ทุกอย่างเลยนะครับ！」

 

 

 

มาสิครับโรเอะซัง

 

ไม่ว่าจะตอนไหน !

 

แน่นอนว่าคำตอบคือ『ได้ครับ！』แน่นอน!

 

 

 

「ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้นจริงๆค่ะ ถ้าเป็นไปได้ช่วยไปล่า【มังกรแรงค์ S】หน่อยสิคะพอดีว่าดิฉันอยากได้กรงเล็บของมัน」

 

 

 

「ได้ครับ！」

 

 

 

　เอ๊ะ？

 

กรงเล็บของมังกรแรงค์ S？  

 

ไม่ใช่เรื่องขอเป็นแฟนหรอกเหรอ?

 

บ้าเอ้ย แต่ว่าผมตอบตกลงไปแล้วด้วยสิ ลูกผู้ชายต้องพูดแล้วไม่คืนคำ

 

 

 

「อย่างที่คิดเลยค่ะหัวหน้า ! ขอบคุณมากเลยนะค่ะ！」

 

 

 

โรเอะก้มศีรษะของเธอ เธอดูมีความสุขอย่างแท้จริง

 

ใช่

 

แตกต่างจากที่ผมคิดไว้มากแต่ถ้าทำให้โรเอะซังพอใจได้ เท่านี้ก็พอแล้ว

 

 

 

「สำหรับตอนนี้ ยามที่ต่อสู้กับมังกรแรงค์ S ให้เล็งไปที่กรงเล็บเอาไว้สินะครับ？」

 

 

 

「ใช่แล้ว ใช่แล้ว ! ดิฉันแน่ใจว่าหัวหน้าจะต้องฟันมันเข้าแน่นอน! แน่นอนว่าดิฉันจะช่วยซัพพอร์ตเองนะคะ！」

 

 

 

「ไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่ทำไมถึงต้องการกรงเล็บของมันล่ะครับ？」

 

 

 

「……อืม พอดีดิฉันมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งค่ะ」

 

 

 

โรเอะซังก็มีน้องสาวด้วยเหรอ!

 

คาเทียซังและโรเอะซังต่างก็เป็น『พี่สาว』สินะ

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมทั้งคู่ถึงเก่งด้านงานบ้านงานเรือนแบบนี้

 

 

 

「เอ๊ะ มีน้องสาวด้วยเหรอครับ ! ผมแน่ใจว่าน้องสาวของโรเอะซังจะต้องสวยเหมือนคุณแน่ๆ」

 

 

 

「ถ้าแตะต้องน้องสาวของดิฉัน ไอจะขยี้ยูให้แหลกคึ？」

 

 

 

「คะครับ」

 

 

 

เหมือนกันเป๊ะเลยแหะสองคนนี้

 

พี่สาวที่ปกป้องน้องสาวจะน่ากลัวเกินไปแล้ว

 

แต่ว่าก็สุดยอดไปอีกแบบ !