ตอนที่ 10 【ภารกิจของหัวหน้า】★

 

ผมเตรียมชุดเกราะและอาวุธ รีบมุ่งหน้าไปที่ประตูเมือง

 

หลังจากคุยกับพนักงานต้อนรับแล้ว ก็ผ่านประตูเมืองและออกไปข้างนอก

 

นี่มันอีเว้นต์เปิดตัว【กองกำลังล่ามังกร】จะมาเสียภาพลักษณ์ไม่ได้

 

 

 

「ทุกคนเคลื่อนพลไปยังพื้นที่เป้าหมาย！」

 

 

 

「รับทราบค่า」

 

「รับทราบ」

 

「รับทราบจ้า」

 

 

 

โรเอะ คาเทีย และฟรันเบลตอบรับคำสั่งของผม

 

ผมคิดว่าน้ำเสียงของเธอนั้นช่างไพเราะยิ่งกว่านักร้องของอาณาจักรอีกนะ

 

นอกจากนี้ความรู้สึกนี่มันอะไรกันเนี่ย การที่เด็กผู้ชายอายุน้อยกว่ามีอำนาจสามารถสั่งการสาวสวยที่อายุมากกว่าตัวเองแบบนี้มัน ท่าจะแย่แหะ

 

 

 

ในขณะที่จิตวิญญาณของผมกำลังลุกโชน ก็รีบมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ทุ่งหญ้า ที่ซึ่งอัศวินพันธมิตรของอาณาจักรกำลังต่อสู้อยู่

 

 

 

นั่นคือสิ่งที่ผมประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

 

โรเอะและคนอื่นๆที่อยู่ด้านหลังตามผมมาทัน

 

ก็ไม่ได้คิดจะต่อว่าอะไรหรอกนะ แค่ตามผมทันก็รู้สึกน่ายินดีแล้ว

 

คราวเร็วในการเคลื่อนที่ของพวกเธอนั้นสูงมาก

 

 

 

ถ้าเป็นพวกกรีต้าและเพื่อนร่วมชั้นคงโดนผมทิ้งห่างไปแล้ว

 

เพราะพวกนั้นน่ะช้าเกินไป

 

 

 

จริงๆแล้ว สิ่งที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับพวกเขาก็คือการที่หนีเก่ง

 

แม้ว่าจะเป็นอัศวินแรงค์ C แต่ก็หนีถ่วงเวลาจนกว่าผมจะมาถึงได้

 

ในแง่ของการรอดชีวิตเทียบได้กับอัศวินแรงค์ S เลยล่ะ

 

 

 

※

 

 

 

ในทุ่งหญ้าขนาดใหญ่อัศวินของ【อาณาจักรเอลกันดี】กำลังต่อสู้กับฝูงมังกร

 

 

 

พวกเขาที่ได้เปรียบเพราะจัดการพวกมังกรเด็กและไข่มังกรทิ้งไปหมดแล้ว

 

ตอนนี้มังกรแรงค์ A ที่เหลืออยู่ก็ประมาณ 10 ตัวได้

 

 

 

ไม่มีใครล้มตาย ณ ตอนนี้ และไม่มีใครบาดเจ็บสาหัส

 

ตามที่คาดไว้อัศวินอาณาจักรเป็นอัศวินแรงค์ A ทั้งหมด

 

ทุกคนเก่งมาก

 

 

 

แต่มันก็แปลก

 

ที่ว่าพวกมันน่าจะมาพร้อมกับมนุษย์มังกรกับ มังกรเด็ก

 

แต่เป็นเรื่องยากที่มังกรแรงค์ A จะรวมกันเป็นฝูง

 

 

 

โดยพื้นฐานแล้วมังกรจะไม่อาศัยอยู่เป็นกลุ่ม

 

ถ้าเป็นคู่ก็พอเข้าใจได้

 

 

 

แต่ว่ามันจะมีมังกรที่สร้างฮาเร็มเป็นของตัวเองด้วยงั้นเหรอ?

 

หากเป็นแบบนั้น มันก็จะน่าอิจฉาเกินไปในฐานะมังกร

 

 

 

มังกรเองก็เป็นสิ่งมีชีวิตยืนอยู่ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนั้นบ้างเหรอ?

 

คงไม่เปลี่ยนไปจากเดิมหรอกมั้ง

 

ไม่ แม้แต่มนุษย์เองยังมากเมียได้เลย ดังนั้นมังกรก็น่าจะมีบ้างสิ

 

 

 

「ถึงแม้จำนวนจะดูมาก แต่ดูท่าจะไม่ได้เสียเปรียบนะคะ」

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลพูดด้วยความโล่งใจ

 

 

 

「จะเอายังไงดีล่ะคะหัวหน้า？」

 

 

 

โรเอะที่ถือค้อนอยู่ก็ถามผม

 

 

 

「ผมเองก็ไม่อยากไปแทรกการทำงานของพวกอัศวินของอาณาจักร อาจารย์ฟรันเบลมีความเห็นอะไรไหมครับ?」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「ถ้างั้นก็ช่วยล่อมังกรสองตัวทางซ้ายสุดมาแถวนี้ด้วยนะครับ」

 

 

 

「รับทราบ」

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลถือคันธนูขนาดใหญ่บนหลังของเธอ

 

เธอเป็น【อัศวินสีน้ำเงิน】ถนัดเวทย์『น้ำแข็ง』ซึ่งใช้สามารถโจมตีระยะไกลได้

 

 

 

　ความสามารถพิเศษของอาจารย์『ลูกศรน้ำแข็ง(アイスアロー)』

 

　ว่ากันว่าอาจารย์ฟรันเบลกลายเป็น『ผู้ใช้ธนู』เพราะพลังเวทย์ธาตุน้ำแข็งตื่นขึ้น

 

ดูเหมือนว่าอาจารย์จะเคยใช้ดาบมาก่อน แถมวิชาดาบของเธอก็ไม่ใช่เล่นเลย

 

 

 

ลูกศรขนาดใหญ่ที่เหมือนกับแท่งน้ำแข็งที่เกิดจากเวทย์ ที่ไม่มีแนวคิดเรื่องลูกศรจะหมด

 

ว่ากันว่าการยิงด้วยธนูนั้นแม่นยำและเล็งได้ง่ายกว่าการยิงด้วยเวทย์ธรรมดา

 

 

 

อันที่จริงนี่เป็นเรื่องจริงที่ว่า『ลูกศรน้ำแข็ง』ที่อาจารย์ฟรันเบลใช้ยิงไปตามทางเดินเส้นโค้ง โดนมังกรสองตัวที่ห่างออกไปร้อยเมตร

 

 

 

แถมยังหลายครั้งติดต่อกันอย่างรวดเร็ว

 

ไม่มีวี่แววว่าจะพลาดเป้า

 

ความแม่นยำในระยะแบบนี้ถือว่าน่าทึ่งมาก

 

 

 

อย่างไรก็ตาม ระยะทางและเกล็ดมังกรที่เป็นปัญหา ทำให้สร้างความเสียหายได้น้อย

 

มังกรแรงค์ A มีส่วนที่อ่อนนุ่มอยู่บริเวณหัวและหน้าท้อง ดังนั้นการโจมตีใส่ที่หลังมันค่อนข้างไร้ผล

 

 

 

แต่นี่เป็นการยิงเพื่อล่อพวกมันออกมา

 

ดูเหมือนว่ามังกรเองก็เริ่มหงุดหงิดเพราะโดนศรน้ำแข็งไปหลายดอก มันหันมาทางเราและคำรามอย่างเกรี้ยวกราด

 

 

 

มังกรทั้งสองแยกตัวออกมาและพุ่งเข้าหาพวกเรา

 

มีพวกมนุษย์มังกรและมังกรเด็กอยู่รอบๆ แต่พวกนั้นก็ถูกจัดการไปในทันที

 

 

 

ทันทีที่อาจารย์ฟรันเบลล่อเป้าหมายได้สำเร็จ เธอก็เปลี่ยนไปยิงใส่มนุษย์มังกรและมังกรเด็ก

 

แม้ว่าเป้าหมายจะเล็กกว่ามังกรแรงค์ A แต่ก็ยิงโดนหัวทุกดอก

 

 

 

　อัศจรรย์ยิ่ง

 

 

 

「เอาล่ะ เตรียมตัว มังกรแรงค์ A กำลังมาแล้ว！」

 

 

 

คาเทียถือบัสเตอร์แลนซ์

 

โรเอะลดค้อนแม็กนั่มลงและตั้งท่า

 

ตามด้วยผมที่ชักดาบมิลธิลออกมาและพุ่งเข้าหาพวกมัน

 

 

 

「ผมจะจัดการเองหนึ่งตัว เพราะงั้นที่เหลือรบกวนจัดการอีกตัวหนึ่งด้วยนะครับ」  

 

 

 

　โรเอะและคนอื่นๆต่างตกใจกับคำสั่งของผมแต่สักพักพวกเธอก็ตอบรับ「รับทราบ！」และเริ่มปฏิบัติการ

 

 

 

หลังจากตรวจสอบพวกมันเสร็จ ก็เล็งเป้าไปที่มังกรด้านซ้าย

 

เร่งความเร็วเข้ามามังกรซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

ทันใดนั้นมันก็ยิงลูกไฟออกมา

 

 

 

「เอางั้นเลยเหรอ！」

 

 

 

ผมที่วิ่งอยู่ก็สะบัดดาบฟันลูกไฟออกเป็นสองส่วน จะให้มันบินไปหาพวกโรเอะซังไม่ได้

 

ผมเร่งความเร็วต่อไปและชักดาบออกมา

 

 

 

จากนั้ก็ปล่อย『ริวคิ (ดาบสังหารมังกร(竜斬)』ออกไป

คมดาบสีเงินตัดผ่านเกล็ดของมังกรและกระดูกงูลงครึ่งหนึ่งอย่างง่ายดายจากนั้นก็ฟันมันเป็นสองส่วน

 

 

 

วิชาดาบที่พ่อของผมเป็นคนคิดค้นเพื่อต่อกรกับมังกร

 

ผมเองก็ฝึกมันจนช่ำชองและไม่มีตัวไหนที่ผมฟันไม่ขาด

 

 

 

ผมเก็บคมดาบเข้าฝัก

 

 

 

และเมื่อดูการต่อสู้ของพวกโรเอะซัง ก็เห็นการประสานงานได้อย่างดีเยี่ยม

 

โรเอะพุ่งเข้าไปหามังกรในขณะที่คาเทียเป็นแทงค์เกอร์ช่วยรับลูกไฟด้วยโล่ขนาดใหญ่

 

 

 

ตามที่คาดคาเทียก้มตัวต่ำลมแล้วให้โรเอะซังบูสต์ตัวขึ้นไปเพื่อเข้าหามังกร

 

เมื่อเธอพุ่งขึ้นไปได้สูงขึ้น ก็โจมตีจากบนฟ้าลงมาทางมังกรด้วยความรุนแรง

 

 

 

ด้วยเสียงดังปัง ใบหน้าของมังกรก็จมอยู่กับพื้น

 

คาเทียเองก็เข้าไปซ้ำอีกเป็นครั้งสุดท้าย

 

ผมเห็นโรเอะซังที่ลงจอด กดที่ทริคเกอร์จากนั้นมันก็ระเบิดหัวของมังกรในทันที

 

 

 

เป็นการโจมตีประสานงานที่ยอดเยี่ยม

 

เห็นได้ชัดว่าโรเอะซังและคาเทียซังนั้นมีประสบการณ์สู้ร่วมกันหลายครั้ง

 

มิฉะนั้น คงไม่มีทางประสานงานได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นนี้

 

 

 

สิ่งนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เว้นแต่ว่าจะรู้จักอีกฝ่ายเป็นอย่างดีและเชื่อใจกัน

 

แม้ว่าจะไม่ได้ถูกกันนัก แต่ก็เข้ากันได้ดีตอนที่ออกล่า

 

 

 

ความร่วมมือในครั้งนี้เป็นเครื่องชี้วัดว่ามันสุดยอดมาก แต่ท่าทางอาจารย์ฟรันเบลดูเบื่อๆนะ

 

 

 

อืมความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคนนั้นค่อนข้างสูงเลยล่ะ แต่ในฐานะที่ต้องทำงานร่วมกันมีจุดที่ต้องปรับแก้กันอีกเยอะ

 

ในตอนแรกมันคงไม่มีประโยชน์ถ้าผมไล่กำจัดพวกมันเพียงคนเดียว

 

 

 

จะต้องมีวิธีการต่อสู้ที่มีประสิทธิภาพซึ่งสามารถใช้ประโยชน์ของแต่ละคนช่วยกันสู้ได้

 

นั่นคือภารกิจที่ผมต้องทำในอนาคต

 

 

วันนี้น่าจะได้เท่านี้ พอแล้วเหนื่อย