[นิยายแปล] The Demon King’s Daughter is the World’s Strongest but a Shut-In! ~Shut Herself in an Abandoned Church to be Revered as the Goddess~ - บทที่ 1 ตอนที่ 6 พบเจอกับปลาหมึก

บทที่ 1 ตอนที่ 6: พบเจอกับปลาหมึก

 

ชั้นเดินไปรอบเมืองเพื่อซื้อชุดนอน, เนื้อแห้ง, ปลาลมควัน, ชีส และอาหารหลากหลายอย่าง รวมทั้งกระเป๋าเป้ด้วย

 

ไอริสที่สร้างความมั่นใจในการสื่อสารขึ้นมาได้นั้นไล่ซื้อของไปทีละอย่าง

 

นอกจากนี้ยังซื้ออะไรที่เหมือนกับเครปแสนน่าอร่อยมาลองด้วย

 

ต่อให้เธอซื้อมากขนาดนี้ มันก็ยังน้อยกว่า 1 เหรียญทองอยู่ดี

 

สุดยอดไปเลย

 

หญ้าอิลิกเซอร์สุดยอด

 

ยังมีอีกหลายต้นโตอยู่รอบๆโบสถ์อยู่เลยด้วย

 

「ตราบใดที่ยังมีหญ้าอิลิกเซอร์นี้อยู่ละก็……..ชั้นก็สามารถใช้ชีวิตโดยไม่ต้องทำงานได้ไปตลอดชีวิตเลย!」

 

「พุนิ?」

 

ไอริสตื่นเต้นไปกับอนาคตที่สดใสของเธอ แต่ดูเหมือนว่าพูนิกามิจะไม่เข้าใจว่ามันสดใสยังไง

 

「ฟุฟุฟุ นายยังใสสื่อเกินไปนะ พูนิกามิ เอานี่ ชั้นจะให้ลูกอมที่ได้มาจากคุณยายนะ」

 

「พุนิ」

 

เธอจุ่มลูกอมเข้าไปในตัวของพูนิกามิ

 

จากนั้น ลูกอมที่ลอยอยู่ในตัวของเขาก็ค่อยๆละลายหายไป

 

「พุนิ!」

 

ดูเหมือนว่าพูนิกามิจะชอบมันนะ

 

ไอริสเองก็เลียลูกอมด้วยเหมือนกัน อร่อยจัง

 

ที่ทวีปคุริโฟตก็มีลูกอมเหมือนกัน มันเป็นเพียงแค่ก้อนน้ำตาลรสชาติหยาบๆเท่านั้นเอง ลูกอมของมนุษย์อร่อยกว่าตั้งเยอะ

 

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเครปด้วย

 

ถ้าพวกมนุษย์หายไปละก็ อาหารอร่อยๆพวกนี้ก็จะหายไปด้วย

 

พักเรื่องการกวาดล้างเอาไว้ก่อนละกัน

 

เมื่อตัดสินใจในเรื่องอนาคตได้ ไอริสก็เดินเข้าไปในตรอกมืดที่ไม่มีคน

 

เธออยากจะบินกลับที่โบสถ์เลยทว่ามันจะเป็นที่เตะตาเกินไป เธอก็เลยจะบินกลับโดยไม่ให้ใครเห็นเอา

 

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร เธอก็ถูกเรียกตัวจากด้านหลัง

 

「เห้ย ยัยหนูตรงนั้นหน่ะ」

 

「ฮี้ย้าา ขอโทษค่า!」

 

ไอริสขอโทษกลับไปอย่างอัตโนมัติ

 

ถึงเธอจะสามารถซื้อขายได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้วก็ตาม มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถรับมือกับเรื่องไม่คาดฝันได้อยู่ดี

 

「……แกจะขอโทษทำไมกัน?」

 

ชายที่เรียกเธอคนนั้นพูดด้วยความสงสัย

 

「มะ-ไม่มีอะไรค่ะ…….แค่รู้สึกแบบนั้น!」

 

เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เขายังไงเหมือนกัน

 

เธออยากจะวิ่งหนีหายไปด้วยแดช แต่เธอได้วางแผนที่จะขายหญ้าอิลิกเซอร์ในเมืองนี้อีกในอนาคตนี้สิ

 

เธอไม่อยากจะให้เกิดข่าวลือแปลกๆเกิดขึ้น

 

มันจะต้องยุ่งยากแน่ๆเลย ไอริสปลุกใจตนเองแล้วหันไปทางที่มาของเสียง

 

มันมีชาย 2 คนยืนอยู่ตรงนั้น

 

ยืนขวางทางที่จะออกไปยังถนนหลัก

 

คนนึงเป็นชายกล้ามท่าทางดุร้าย เขามีจิตมุ่งร้ายต่อไอริสเต็มที่เลย

 

ส่วนอีกคนเป็นชายร่างผอมที่มีสีหน้ากังวล เป็นลูกค้าอีกคนที่เธอเห็นในร้านนั่นเอง

 

「เห้ย ไม่ผิดตัวแน่นะ?」

 

ชายร่างใหญ่ถามกับชายร่างผอม

 

ชายร่างผอมพยักหน้าแล้วแสยะยิ้ม

 

「ครับ เป็นเธอแน่นอนครับ ลูกพี่ เด็กผู้หญิงที่ขายหญ้าอิลิกเซอร์ในร้านอุปกรณ์แล้วได้ 10 เหรียญทอง」

 

「งั้นเรอะ งั้นข้าจะพูดตรงๆเลยนะ ยัยหนู ส่งเงินทั้งหมดมาให้พวกข้า รวมถึงบอกด้วยว่าไปได้หญ้าอิลิกเซอร์พวกนั้นมาจากไหนด้วย ถ้าไม่ยอมละก็ ข้าจะสอนให้รู้ถึงความเจ็บปวดเอง」

 

「ก็อย่างนั้นแหล่ะแม่สาวน้อย ถึงเธอจะมีสไลม์ตัวใหญ่นั่นก็อย่าได้ทำอะไรตุกติกเด็ดขาดเลยนะ ลูกพี่เป็นถึงนักผจญภัยชั้นหนึ่งที่สามารถจัดการมิโนทอร์ด้วยมือเปล่าเลยนะ ไม่ว่าจะมีสไลม์มากแค่ไหน พวกมันก็ทำอะไรไม่ได้หรอก」

 

ว่าง่ายๆ พวกเขาก็คือพวก*ปลาหมึก

 

ดูเหมือนว่าชายร่างผอมที่พบกับไอริสโดยบังเอิญในร้าน จะคิดว่าเธอนั้นเป็นเหยื่อชั้นดี แล้วรายงายทุกอย่างให้กับลูกพี่ของเขา

 

「มะ-ไม่เอา……ทำไมชั้นจะต้องให้เงินกับพวกนายด้วย!? อีกอย่าง ถ้าชั้นบอกที่อยู่ของหญ้าอิลิกเซอร์ไปละก็……ชั้นก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!」

 

เมื่อพบเจอกับการปล้น เสียงของไอริสก็สั่นเทาเพราะความกังวล

 

ทั้งสองคนหัวเราะออกมา

 

เห็นเธอสั่นกลัวอย่างนั้นแล้ว พวกเขาคิดว่าเธอจะยอมมอบเงินกับข้อมูลมาให้แต่โดยดีแน่ๆ

 

ทว่า ไอริสไม่ได้กลัวพวกเขาเลย เธอแค่กลัวคนแปลกหน้าเท่านั้นเอง

 

「ฮี้ๆ ทั้งเสียงทั้งไหล่สั่นไปหมดแล้วนะ ช่างน่ารักเสียจริงๆ เงินอยู่ในกระเป๋าใช่ไหม? ส่งมันมาซะ」

 

ชายร่างใหญ่เข้าใกล้ไอริสพร้อมกับพูดแบบนั้น

 

「มะ-ไม่นะ……」

 

เมื่อมองใกล้ๆ เธอก็สังเกตเห็นไขมันบนใบหน้าของเขาด้วย แถมยังหน้าตาน่าเกลียดด้วย

 

ไม่นะ อย่าเข้ามาใกล้นะ น่ากลัว

 

「อีย้าาาาาาาาาา!」

 

เธอชกไปที่หน้าของชายร่างใหญ่โดยไม่ลังเล

 

「อุ๊เกี้ยยยยยย!」

 

ชายร่างใหญ่ลอยขึ้นฟ้าฟันกระจัดกระจายไปลงจอดที่ใกล้ๆกับชายร่างผอม

 

「ละ-ลูกพี่!?」

 

ชายร่างผอมเรียกหาชายร่างใหญ๋ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาหมดสติโดยสมบูรณ์ ดังนั้นจึงไม่มีการตอบกลับใดๆเลย

 

บางทีคงเพราะว่าลูกพี่ของเขาถูกซัดสลบในดอกเดียว ใบหน้าของชายร่างผอมจึงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

 

แม้จะเผชิญหน้ากับชายผู่น่าสงสารคนนี้ก็ตาม ไอริสก็ทำการปิดฉากอย่างไร้ความปราณีใดๆ

 

「ม่ายยยยยย คนแปลกหน้า ม่ายยยยยยย! อย่าเข้ามาใกล้ช้านนนนนน!」

 

ชายร่างผอมไม่ได้พยายามเข้าไปใกล้เธอเลย ทั้งยังพยายามสร้างระยะห่างซะด้วยซ้ำ ทว่าหมัดตรงก็ได้กระทบกับแก้มของเขาแล้ว

 

หลังจากสูญเสียฟันไปทั้งหมด แถมยังเลือดกำเดาไหลด้วย ชายร่างผอมก็ได้หมดสติไปด้วยเช่นกัน

 

หลังจากนั้น ในที่สุดไอริสก็ได้สติกลับมา

 

「ฮี้ย้าา! ชั้นต่อยพวกเขาซะแล้ว! ขะ-ขอโทษค่า…..แต่พวกนายเป็นฝ่ายผิดเองนะ! ชั้นจะไม่ขอโทษหรอกนะ……..!」

 

「พุนิ」

 

「เอ๊ะ ชั้นขอโทษไปแล้วงั้นหรอ? อ้า จริงด้วย! ชั้นจะทำไงดี…..ยังไงก็ลาละ!」

 

ไอริสปล่อยทั้งคู่ที่สลบเหมือดเอาไว้อย่างนั้นแล้วหนีไปทางโบสถ์พร้อมกับพูนิกามิด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

 

เพื่อลืมความกลัวของเธอ เธอจึงกินอาหารที่เธอพึ่งซื้อมา เปลี่ยนเป็นชุดนอน แล้วเข้านอนทันที

 

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็ลืมเรื่องของสองคนนั้นไปหมดสิ้นแล้ว

 

=====================================================

*ปลาหมึก เป็นคำสแลงที่หมายถึงโจร