[นิยายแปล] The Demon King’s Daughter is the World’s Strongest but a Shut-In! ~Shut Herself in an Abandoned Church to be Revered as the Goddess~ - บทที่ 1 ตอนที่ 4 ชื่อของเขาคือพูนิกามิ

บทที่ 1 ตอนที่ 4: ชื่อของเขาคือพูนิกามิ

 

「พุนิ, พุนิ」

 

ไอริสตื่นขึ้นจากเสียงร้องของสไลม์

 

มันยังคงเป็นตอนเช้าอยู่

 

「ฟุฮ่าา…..ชั้นหลับไปนานมากเลยนะเนี้ย แต่ดวงอาทิตย์ก็ยัง……เอ๊ะ? ชั้นหลับไป 3 วันเลยงั้นหรอ? โทษทีนะ ร่างกายของนายมันสบายมากเลยนี่นา….คงจะลำบากสินะที่ชั้นใช่นายเป็นเตียงจนถึงตอนนี้หน่ะ」

 

「พุนิ」

 

เนื่องจากการที่จะต้องสัมผัสมันทุกครั้งที่เธออยากจะอ่านใจ เธอจึงสร้างเวทมนตร์สื่อสารอย่างง่ายๆขึ้นมา

 

เพราะแบบนั้น เธอจึงสามารถได้ยินคำพูดที่แปลมาให้เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว

 

「ฟุมุฟุมุ….นายออกไปเดินสำรวจโดยที่ยังมีชั้นนอนอยู่บนตัวนายสินะ ดีนะเนี้ยที่ชั้นไม่ตกลงมา…..」

 

「พุนิพุนิ」

 

「เอ๊ะ? เนื่องจากชั้นนอนมา 3 วัน ชั้นก็ควรจะไปอาบน้ำงั้นหรอ? ถึงนายจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ชั้นเองก็ยังไม่แน่ใจว่าโบสถ์นี้จะมีอ่างอาบน้ำไหมเลย」

 

เนื่องจากไอริสนั้นนอนอยู่ตลอดเวลาโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เธอเลยยังไม่ได้สำรวจโบสถ์แห่งนี้เลยสักนิด

 

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าสไลม์จะสำรวจไปแล้วระดับนึงในตอนที่เธอหลับอยู่

 

「อาบโดยที่ไม่ต้องใช้อ่างอาบน้ำงั้นหรอ? อย่าพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้สิ」

 

「พุนิพุนิ」

 

「นายจะเป็นอ่างอาบน้ำให้งั้นหรอ? พูดอะไรของนาย…..หว่ะ หว่าาา!」

 

ถึงตัวไอริสจะจมอยู่บนตัวของสไลม์ตั้งแต่แรกแล้วก็จริง แต่ครั้งนี้อยู่ๆตัวเธอก็จมลงลึกกว่าเดิมอีก

 

ทั่วทั้งร่างของเธอถูกห่อหุ้มด้วยความรู้สึกลื่นๆเย็นๆ

 

ในตอนนี้มีเพียงแค่หัวของเธอเท่านั้นที่โพล่ออกมาจากตัวสไลม์

 

「อ่าห์………อันตรายอะไรขนาดนี้……นี้มันอะไรกัน ความรู้สึกแบบนี้ รู้สึกดีจัง……」

 

「พุนิ」

 

「อะ อ้า………ไม่ได้นะ ถ้านายนวดชั้นด้วยวิธีแบบนี้ละก็ ชั้นจะ……」

 

「พุนิพุนิ」

 

「ชั้นกำลังถูกชะล้าง ชั้นกำลังถูกชะล้างแล้ว」

 

ภายในตัวของสไลม์นั้น ไอริสถูกทำความสะอาดพุนิพุนิและมุนิมุนิอย่างขะมักเขม้น

 

เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังถูกชะล้างไปทั่วทุกซอกทุกมุมเลย

 

จากนั้น เธอก็ได้ออกมาจากสไลม์อีกครั้ง

 

「ฟุวาาา……มันรู้สึกดีจนชั้นเกือบจะหลับไปเลย…….」

 

ไอริสพึมพำออกมาทั้งๆที่ยังสะลึมสะลืออยู่

 

「ทั่วทั้งร่างกายของชั้นสะอาดและเรียบเนียนมากเลย……สุดยอด รู้สึกอย่างกับได้เกิดใหม่เลย ไม่สิ ชั้นเองก็พึ่งเกิดมาได้ไม่นานนี่นา……..ว่าง่ายๆก็คือมันดีกว่าได้เกิดใหม่ซะอีก!」

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอถึงขนาดสามารถเห็นผิวของเธอเปล่งประกายได้เลย

 

ไม่เหลือแม้แต่เศษฝุ่นสักนิดเดียวเลย

 

ขณะที่เธอลูบไปตามผิวของเธอด้วยนิ้ว มันรู้สึกดีจนถึงขนาดเสพติดได้เลยด้วย

 

ทั้งๆที่มันก็เป็นร่างกายของเธอเองแท้ๆ!

 

「ไม่ใช่แค่เป็นเตียงอันสุดยอดได้แล้ว แต่ยังเป็นอ่างอาบน้ำได้ด้วย นายนี้มันพระเจ้าชัดๆ!」

 

「พุนิ」

 

「จากนี้ไปชั้นจะเรียกนายว่า พูนิกามิ!」

 

「พุนิพุนิ」

 

「เอาละ เอาละ เนื่องจากตัวชั้นกลับมาสะอาดแล้ว เอาเป็นหลับซักงีบเป็นไง?」

 

「พุนิ!」

 

「เอ๊ะ? มีอะไรอยากจะให้ชั้นดูงั้นหรอ?」

 

「พุนิ!」

 

พูนิกามิแบกไอริสเอาไว้แล้วออกจากโบสถ์

 

มันไม่น่าจะมีอะไรนอกจากดินแดนแห้งแล้งที่ข้างนอกนี้

 

ทั้งรอบๆตัวโบสถ์, หมู่บ้าน, และทุกสิ่งรอบๆนี้นั้นเป็นดินแดนแห้งแล้งไปจนถึงเส้นขอบฟ้า

 

ทว่า ตลอด 3 วันที่เธอไม่ได้ออกมาจากโบสถ์นั้น หญ้าก็ได้เติบโตขึ้นรอบๆตัวโบสถ์

 

「สนามหญ้านี่นา! เอ๊ะ ทำไมกันละ? ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมแต่ก่อนอื่นไปกลิ้งเล่นกันเถอะ!」

 

ไอริสกระโดดลงมาจากพูนิกามิแล้วเริ่มกลิ้งเล่นไปรอบๆสนามหญ้าด้วยร่างเปลือยอันงดงาม

 

「พุนิ」

 

พูนิกามิเองก็กลิ้งเล่นไปด้วยกันกับเธอ

 

「อะหวาหวา สนุกจัง แต่ทำไมพื้นที่แห้งแล้งแบบนี้ถึงมีหญ้าขึ้นใน 3 วันได้ละ? เป็นเพราะชั้นไปชุบชีวิตบ่อน้ำใกล้ๆนี้งั้นหรอ?」

 

「พุนิ?」

 

「ดูเหมือนทุกอย่างที่อยู่ด้านล่างเนินนี้จะยังคงเป็นดินแดนแห้งแล้งอยู่นะ ในอนาคตมันจะกลายเป็นทุ่งหญ้าหรือเปล่านะ?……โอ๊ะ?」

 

ไอริสพบหญ้าแปลกๆที่แตกต่างจากอันอื่นๆ

 

หญ้าต้นอื่นๆสูงเพียงแค่เข่าของเธอเท่านั้น

 

ทว่า หญ้าต้นนี้กลับสูงกว่าและใหญ่กว่า

 

มันไม่เพียงแค่รูปลักษณ์แตกต่างเท่านั้น มันยังปล่อยพลังเวทย์ออกมาจางๆด้วย

 

เมื่อเธอหรี่ตาลง เธอก็เห็นแสงสีรุ้งอ่อนๆ

 

「สีรุ้งงั้นหรอ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นพลังเวทย์ของชั้น? มันดูดพลังเวทย์ของชั้นงั้นหรอ? ที่มันโตขึ้นเพราะว่าชั้นปล่อยพลังเวทย์ออกมาโดยไม่รู้ตัวในตอนที่หลับอยู่งั้นหรอ?」

 

「พุนินิ?」

 

เสียงร้องของพูนิกามิบ่งบอกว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด

 

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงคำอธิบายเดียวถึงพลังเวทย์สีรุ้งที่เธอนึกออก

 

เมื่อเธอลองเพ่งสมาธิ เธอก็รับรู้ถึงร่องรอยพลังเวทย์ของเธออยู่ในหญ้าต้นอื่นๆด้วย

 

ดูเหมือนว่าต้นเหตุจะเป็นพลังเวทย์ของไอริสจริงๆ

 

「อืม………งั้นชั้นก็เป็นคนเปลี่ยนดินแดนลกล้างแห่งนี้ให้เป็นทุ่งหญ้าได้โดยเพียงแค่นอนหลับสินะ……จะทำอะไรประมาทไม่ได้ ดูเหมือนชั้นจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลายเป็นนีทซะแล้ว!」

 

ไอริสรู้สึกอารมณ์ดึหลังจากค้นพบข้อแก้ตัวที่เป็นนีท

 

「จะว่าไปแล้วหญ้าพวกนี้ ถ้ามันมีพลังเวทย์เยอะๆละก็ มันก็น่าจะมีผลพิเศษบางอย่างอยู่แน่ๆ เช่นยารักษาอะไรงี้ ถ้าชั้นเอามันไปขายเพื่อเงินจำนวนมากละก็………」

 

「พุนิ?」

 

เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะเอามันไปขายที่ไหนหรือไม่รู้ว่ามันจะมีค่าอะไรหรือเปล่า แต่เธอก็ยังเด็ดพวกมันขึ้นมา

 

เมื่อไอริสเดินไปรอบๆโบสถ์ เธอก็พบหญ้าแบบเดียวกันนี้อยู่ประมาณนึง

 

สำหรับตอนนี้ เธอรวบรวมมันมา 10 ต้น

 

「ชั้นไม่ได้เสียอะไรในการปลูกมันขึ้นมานี่นา ถึงขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ปกติมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรอยู่แล้วด้วย ยังไงก็ตามแต่ ชั้นจะต้องไปที่เมืองของมนุษย์เพื่อยืนยันนี้สิ…….」

 

「พุนิ?」

 

「พูนิกามิ นายช่วยไปขายหญ้าพวกนี้แทนชั้นได้ไหม?」

 

「พุนิ!」

 

เมื่อเขาได้ยินคำขอร้องของไอริส พูนิกามิก็ตอบกลับมาด้วยความมุ่งมั้น

 

แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังไม่ได้อยู่ดีไม่ว่าจะมองยังไง

 

เนื่องจากตัวเขาพูดภาษามนุษย์ไม่ได้ เขาก็พลาดตั้งแต่ก้าวแรกไปแล้ว

 

「อูว…..ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปเองแล้ว……แต่ว่ามนุษย์……..ชั้นควรจะเริ่มบทสนทนายังไงดี………กลัวจังเลย」

 

「พุนิพุนิ!」

 

「นะ-นายพูดถูก! ชั้นยังมีพูนิกามิอยู่ด้วยนี่นา! ถึงถ้าชั้นไปคนเดียวจะเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าไปด้วยกันกับพูนิกามิละก็น่าจะได้นะ! ชั้นมั่นใจเลย!」

 

สำหรับไอริส ผู้ที่เคยพูดคุยแต่กับปีศาจและมอนสเตอร์นั้น มนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่รู้จัก

 

ขนาดพูดคุยยาวๆกับปีศาจด้วยกันเองยังมีปัญหาเลย การจะพูดคุยกับมนุษย์นั้น……แค่คิดเธอก็กังวลแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม การมีพูนิกามิอยู่ข้างๆนั้นทำให้เธอโล่งใจขึ้น

 

ถ้ามันเกินกว่าที่จะควบคุมได้ละก็ เธอก็สามารถซ่อนในตัวของพูนิกามิและหลบหนีออกมาได้

 

「อะ-เอาละ! ไปที่หมู่บ้านมนุษย์กันเถอะ! พวกมนุษย์ก็ไม่เห็นจะนะ-น่ากลัวเลยสักนิด! ชั้นสามารถพูดทักทายได้! ขนาดพูดเรื่องสภาพอากาศก็ยังได้…….!」

 

「พุนิ!」

 

「ต้องยังงี้สิ」พูนิกามิพูดให้กำลังใจ

 

ไอริสกำหญ้าพวกนั้นเอาไว้แน่นก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนตัวของพูนิกามิ แล้วหุ้มตัวของเขาด้วยพลังเวทย์ของเธอเพื่อให้บินขึ้นไปบนฟ้า

 

เธอรวบรวมกำลังใจแล้วมุ่งหน้าไปยังเมืองของมนุษย์

 

ทว่า ไปได้กลางทางเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอยังคงโป้อยู่เลย เธอเลยรีบกลับไปที่โบสถ์อย่างตื่นตระหนกแล้วสวมชุดของเธอ