บทที่ 1 ตอนที่ 2: ข้อพิพาทอาณาเขตกับมังกรอย่างกะทันหัน

 

ตอนนี้ไอริสกำลังบินอยู่เหนือดินแดนที่ถูกเรียกว่าทวีปบาเร่ (Barei)

 

ราชาปีศาจบอกว่า「มันเป็นดินแดนมั่งคั่งที่เต็มไปด้วยพวกมนุษย์」และที่เบื้องล่างของเธอก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

 

ลงจอดใกล้ๆกับเมืองใหญ่นั้นไม่ต้องพูดถึงเลย

 

พบเจอกับมนุษย์จำนวนมากนั้นน่ากลัวเกินไป

 

เธอคิดว่าในป่าลึกคงจะไม่เป็นไรแล้วตัดสินใจเข้าไปสำรวจใกล้ ทว่า ดูเหมือนจะมีมนุษย์จำนวนนึงกำลังล่ามอนสเตอร์และสัตว์ป่าอยู่ด้วย มองดูดีๆก็จะเห็นถิ่นฐานบ้านเรือนตั้งอยู่ในป่าด้วยเช่นกัน

 

นี้เองก็ใช้ไม่ได้

 

ไอริสออกมาจากป่าอย่างยอมแพ้และบินอยู่เหนือแนวทุ่งหญ้า

 

อย่างไรก็ตาม ที่นี่เองก็มีหมู่บ้านเช่นกัน

 

แถมยังมีเส้นทางขนส่งที่เต็มไปด้วยรถม้าและผู้คนด้วย

 

ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน ที่นั่นก็มักจะมีโอกาสที่จะได้พบกับพวกมนุษย์เสมอ

 

ช่างเป็นสถานที่ที่น่ากลัวอะไรเช่นนี้

 

การฆ่ามนุษย์พวกนี้จะต้องนำความวุ่นวายมาให้ไม่รู้จักจบสิ้นแน่ๆเลย ชั้นคิดแบบนั้น

 

แต่ว่าตัวชั้นเองก็ยังหาที่ที่จะหมกตัวไม่ได้เลยนะสิ

 

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปละก็ ชั้นคงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องบินไปบินมามาบนฟ้าตลอดชีวิตแน่ๆเลย–ไอริสสรุปออกมาได้แบบนั้น

 

อย่างไรก็ตาม เธอได้ออกมาจากทุ่งหญ้าและเข้าสู่พื้นที่ทุรกันดาร กลิ่นอายของมนุษย์ได้หายไปแล้ว

 

(อากาศตรงนี้แห้งจัง……)

 

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นพื้นที่ที่ไม่ค่อยมีฝนตกเท่าไหร่

 

ไม่ว่าพืชหรือสัตว์ก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ถ้าขาดน้ำ

 

แน่นอนว่าแม้แต่มนุษย์เองก็ไม่ต่างกัน

 

ในทางกลับกัน ไอริสนั้นเป็นปีศาจที่ใช้ชีวิตโดยการใช้พลังเวทย์ในอากาศ

 

พลังเวทย์ในบริเวณนี้ก็ไม่ได้หนาแน่นอะไรเป็นพิเศษหรอก ทว่าถ้าเป็นไอริสผู้ที่เป็นอาวุธชีวภาพที่แข็งแกร่งที่สุดละก็ เธอสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้เป็นอาทิตย์โดยไม่กินไม่ดื่มได้อย่างไม่มีปัญหาใดๆเลย

 

สำหรับตอนนี้ ชั้นจะมองหาที่อยู่แถวๆนี้แล้วกัน

 

นอกเหนือจากนั้นค่อยคิดหลังจากนอนสักงีบละกัน

 

(มีอาคารอยู่ในที่แบบนี้ด้วย……แต่ไม่มีกลิ่นอายมนุษย์อยู่เลย……)

 

ไอริสที่เกิดอาการภูมิแพ้มนุษย์จากการเดินทางเหนือทวีปบาเร่นั้นค่อนข้างแม่นยำในกลิ่นอายของพวกเขา

 

เธอไม่ใช้แค่ตามองหรือหูฟังเท่านั้น แต่ยังรับรู้ถึงพลังเวทย์ของพวกเขาด้วย และเมื่อเจอมัน เธอก็จะหักเลี้ยวหลบทันที

 

ที่ทุรกันดารนี้กันดารจนถึงขนาดที่แทบจะกลายเป็นทะเลทรายเลย

 

ไม่น่าจะมีมนุษย์อาศัยอยู่ที่นี่

 

ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น เธอก็ยังคงพบอาคารบ้านเรือยหลายหลายหลังในที่แบบนี้อยู่

 

แทบๆทั้งหมดนั้นเป็นของหมู่บ้านในอดีต

 

มันถูกทิ้งเอาไว้และตอนนี้ก็กลายเป็นเมืองร้างไปแล้ว

 

「หลังคากับกำแพงเป็นรูหมดแล้ว……พวกนี้กันลมกันฝนให้ชั้นไม่ได้แน่เลย」

 

ไอริสพึมพำกับตนเองในขณะที่ลงจอดแล้วเดินดูรอบๆซากประหลักหักพัง

 

อย่างไรก็ตาม ยังคงมีอาคารหลังหนึ่งที่อยู่ตรงเนินใกล้ที่ยังคงรูปทรงของมันเอาไว้ได้

 

เมื่อเธอเข้าไปใกล้มัน เธอก็พบว่ามันเป็นโบสถ์

 

ซึ่งก็เหมือนกับที่หมู่บ้าน ไม่มีกลิ่นอายของมนุษย์

 

หน้าต่างกระจกสีที่กำแพงแทบทั้งหมดนั้นยังอยู่ดี

 

เนื่องจากตัวอาคารทำจากหิน เพดานกับกำแพงก็เลยยังอยู่ดีเช่นกัน

 

นี้น่าจะพอเหมาะกับการใช้เป็นที่อยู่อาศัยชั่วคราวแล้ว

 

ในขณะที่เธอคิดแบบนั้นแล้วกำลังจะเข้าไปในโบสถ์ บางอย่างก็ลอยอยู่เหนือหัวของเธอจนทำให้เกิดเงาบนพื้น

 

ในจังหวะเดียวกันนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงออร่าที่แข็งแกร่งมากๆด้วย

 

ไอริสมองขึ้นไปบนฟ้าด้วยความตกใจ เธอเห็นมังกรแดงกำลังบินอยู่เหนือหัวของเธอ มังกรตัวนั้นคำรามแล้วลงจอดที่ด้านหน้าของไอริสจนเกิดลมกระโชกที่รุณแรง

 

ยังไงก็ตาม ความประทับใจแรกของไอริสก็คือ มันตัวใหญ่มาก

 

ที่ทวีปคุริโฟตเองก็มีมังกรอยู่เหมือนกัน

 

ถึงเธอจะชินกับการได้เห็นพวกมันแล้ว แต่ด้วยรูปลักษณ์อันตัวเล็กของเธอ เธอจึงมักจะรู้สึกว่าพวกมันตัวใหญ๋อยู่ดี

 

หัวของมันสูงเหนือโบสถ์ และยังสามารถสร้างเงาบดบังทุกสิ่งรอบๆโดยแค่กางปีกเท่านั้น

 

มังกรแบบนั้นกำลังจ้องมองมาที่ไอริสด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแล้วตะโกนออกมา

 

「เจ้าเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงมาบุกรุกอาณาเขตของข้าแบบนี้ ถ้าเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้ ข้าก็จะยกโทษให้กับการกระทำของเจ้า ทว่า ถ้าเจ้าขัดขืนละก็ ข้าจะบดขยี้เจ้าซะ!」

 

น่าเหลือเชื่อยื่งนัก มังกรตัวนี้พูดด้วยเสียงของผู้หญิง–หรือต้องบอกว่าเป็นเสียงของเด็กสาวอายุน้อยเลยด้วยซ้ำ

 

ทว่า เนื้อหาที่พูดมานั้นค่อนข้างอันตราย

 

มันไม่ได้พยายามปิดบังความเป็นศัตรูใดๆเลย แถมยังประกาศว่าจะเอาชีวิตด้วย

 

ไอริสตัดสินใจว่าจะบอกให้มันรู้ว่าตัวเธอไม่ได้มีเจตนาร้าย

 

「หนูขออภัยที่ได้เหยียบเข้ามาในอาณาเขตของคุณ แต่เพราะหนูไม่รู้ หนูแค่ต้องการหาสถานที่นอนหลับในคืนนี้เท่านั้นเอง ถ้าคุณจะช่วยให้หนูยืมโบสถ์หลังนี้ หนูก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว」

 

เนื่องจากไอริสไม่เคยคุยกับมนุษย์มาก่อน เธอจึงไม่มีความมั่นใจว่าจะพูดได้คล่อง แต่เพราะเธอคิดว่ามอนสเตอร์นั้นเป็นพวกเดียวกับเธอในหลายๆด้าน เธอจึงยังไม่รู้สึกกังวลอะไรในตอนนี้

 

「ข้าขอปฏิเสธ! โบสถ์นี้เป็นที่นอนของข้า! ข้าไม่อยากจะใช้มันร่วมกับเจ้า!」

 

มังกรกรีดร้องออกมาก่อนจะยกขาหน้าแล้วเหยียบลงมาที่ไอริส

 

ถ้าเป็นมนุษย์ปกติก็คงจะตายในทันที

 

ต่อให้เป็นปีศาจตามปกติก็จะบาดเจ็บจากการถูกมังกรเหยียบอยู่ดี

 

ทว่า ไอริส ไครซิสนั้นห่างไกลจากความปกติพวกนั้นมาก

 

เธอเป็นถึงอาวุธชีวภาพที่สร้างขึ้นเพื่อให้เหนือกว่าราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และล้างบางพวกมนุษย์

 

สามัญสำนึกตามปกติใช้กับเธอไม่ได้ผล

 

ไอริสรับฝ่าเท้าของมังกรด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะพลักมันกลับไป

 

มังกรที่ไม่ได้คาดคิดถึงผลลัพธ์แบบนี้ ก็สูญเสียบาลานซ์แล้วล้มลงไปจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

 

「ปะ-เป็นอะไรไหม……?」

 

ไอริส ผู้ที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำถึงขนาดนี้ รีบวิ่งเข้าไปหาด้วยความเร่งรีบ

 

ทว่า มังกรก็ได้ลุกขึ้นมาแล้วจ้องมองเธอด้วยสายตาเฉียบคม

 

「กะ-แก……! จะเกินไปแล้วนะ! ข้าจะไม่ออมมือแล้ว กลายเป็นเถ้าถ่านไปซะ!」

 

เวทมนตร์สีแดงก่อตัวขึ้นภายในปากของมังกร

 

หลังจากนั้น เปรวเพลิงสีแดงฉานก็ถูกปล่อยออกมาอย่างรุณแรง

 

แปรเปลี่ยนพลังเวทย์มหาศาลให้เป็นเวทย์โจมตี ซึ่งก็คือ ลมหายใจมังกร

 

ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ล้อเล่นที่ว่าจะทำให้เธอกลายเป็นเถ้าถ่าน

 

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ไอริสก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะทำการตอบโต้อย่างเหมาะสม

 

「–บาเรียสะท้อนกลับ」

 

ไอริสปลดปล่อยพลังเวทย์สีรุ้งของเธอ และสร้างกำแพงขึ้นที่เบื้องหน้า

 

เมื่อลมหายใจมังกรกระทบกับบาเรียนั้น ลือเรื่องทะลวงเข้าไปได้เลย มันถูกสะท้อนกลับเหมือนกับแสงที่สะท้อนกับกระจก

 

พูดอีกอย่างก็คือ มังกรตัวนั้นเผาตัวเองด้วยไฟของตัวเอง

 

「โอ้ววววววววว ร้อน ร้อน ร้ออออออน!」

 

มังกรกลิ้งไปกลิ้งมาบนเนิน

 

ถึงมันจะดูน่าสงสาร แต่แค่นั้นก็เพียงพอจะทำให้เกิดแผ่นดินไหวเล็กๆแล้ว

 

「บะ-บ้าเอ้ย จำไว่เลยนะ! ข้าจะต้องเอาอาณาเขตของข้าคืนมาให้ได้!」

 

เมื่อไฟดับลงแล้ว มังกรตัวนั้นก็บินจากไป

 

เหลือเอาไว้แค่เพียงคำพูดบางอย่าง

 

ดวงตามีน้ำตานองด้วย

 

ดูน่ารักแปลกๆนะ ไอริสคิดแบบนั้น

 

「เอาละ ถึงจะสงสารมังกรตัวนั้น แต่ด้วยสิ่งนี้การนอนของชั้นก็ปลอดภัยแล้ว ถึงจะยังเป็นตอนบ่ายอยู่เลยก็เถอะนะ…..ไปนอนเลยดีกว่า!」

 

ไอริสเปิดประตูของโบสถ์พร้อมกับฮัมเพลง

 

ภายในโบสถ์นั้นเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าที่คิด เธอคิดแบบนั้น

 

มีแม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์เหลืออยู่ด้วย

 

ไอริสได้ใช้โซฟาเป็นเตียง ก่อนจะนอนหลับไปอย่างมีความสุขโดยที่ไม่มีใครรบกวน