บทที่ 2 ตอนที่ 9: เรือนกระจก

 

ไม่กี่วันหลังจากที่ชั้นได้ไปที่สวนแห่งนั้น ชั้นก็ได้ไปเยี่ยมเยือนบ้านของตระกูลเคานต์เวอร์จิลที่อยู่ใกล้ๆ โดยให้ท่านพี่วิลล์มารับแล้วอุ้มชั้นไป

 

“สวัสดีค่ะ คุณป้าเฟลิเซีย!”

 

“อืม…! โอ้!! อลิซจังนี่นา!”

 

คนที่วิ่งมาหาชั้นพร้อมกับเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกนี้ก็คือ เฟลิเซีย ไอริส เวอร์จิล แม่ของท่านพี่วิลล์นั่นเอง

 

เธอเองก็เป็นญาติๆของตระกูลอาเชอร์เลซเหมือนกัน เป็นคนมีรูปร่างอวบอ้วน และเป็นคนประเภท ‘แม่ที่ใจดี’ ด้วย

 

“ป้าได้ยินมาจากวิลล์แล้วก็จริง แต่หนูดูดึขึ้นมากเลยจริงๆนะ… ! โอ้ว ช่างเป็นข่าวที่ดีจริงๆ!!”

 

คุณป้าเฟลิเซียกอดชั้นแน่นมาก

 

“หนูขอโทษที่ทำให้คุณป้าต้องเป็นห่วงนะคะ ได้โปรดดูแลหนูต่อไปในอนาคตนะคะ”

 

ขณะที่ชั้นลดคิ้วลงแล้วพูดแบบนั้น คุณป้าก็พยักหน้าให้พร้อมกับเช็ดน้ำตาของตัวเอง เธอตอบรับอย่างมีความสุขเลยละ

 

“ท่านแม่ครับ ผมสัญญากับอลิซว่าจะพาเธอไปดูเรือนกระจกหน่ะครับ ดังนั้นผมจะพาเธอไปที่นั่นนะครับ”

 

“จ่ะ ตามสบายเลยนะ”

 

คุณป้าบอกกับพวกเราว่าเธอจะเตรียมชาสุดพิเศษเอาไว้ให้ ก่อนจะจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

 

“พวกเราไปกันเถอะ”

 

ท่านพี่วิลล์พูดแบบนั้นก่อนจะจับมือของชั้นแล้วเริ่มเดินผ่านเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเวอร์จิล

 

เมื่อพวกเราออกมาที่สวนด้านหลังบ้าน ชั้นก็ได้เห็นเรือนกระจกขนาดใหญ่อยู่ตรงนั้น

 

ตระกูลเคานต์เวอร์จิลนั้นเชี่ยวชาญด้านอุตสาหกรรมเกี่ยวกับพืช รวมถึงด้านเกษตรกรรมและการเก็บเกี่ยวสมุนไพรภายในอาณาเขตของเขาด้วย

 

นั่นแหล่ะว่าทำไมถึงมีเรือนกระจกขนาดใหญ่อยู่ภายในคฤหาสน์ที่เมืองหลวงของจักรวรรดิแบบนี้ด้วย

 

“ว้าว…!! นานแล้วที่หนูไม่ได้มาที่นี่ มันใหญ่มากจริงๆเลยนะคะ”

 

เรือนกระจกนั้นถูกแบ่งออกเป็นหลายส่วน มีตั้งแต่ส่วนที่มีอุณหภูมิต่ำไปจนถึงส่วนที่มีอุณหภูมิค่อนข้างสูงแตกต่างกันไป แถมยังมีอะไรหลายๆอย่างที่ ‘แฟนตาซี’ อยู่ในบริเวณนี้ด้วย

 

“จะว่าไปแล้ว คุณลุงอาพิคชิโอ้(Appicchio)กับท่านพี่ออลูริสละคะ?”

 

อนึ่ง คุณลุงอาพิคชิโอ้ก็คือพ่อของท่านะี่วิลล์นั่นเอง

 

เมื่อชั้นถามเขาไปแบบนั้น ท่านพี่วิลล์ก็มองชั้นมาอย่างกะอักกะอ่วน

 

“ท่านพ่อกลับไปยังอาณาเขตของเขาแล้วเมื่อไม่นานมานี่ ส่วนท่านพี่ก็…… อืม พี่คิดว่าเขาน่าจะอยู่ในห้องของเขานะ”

 

โอ๊ะ แล้วก็อีกอย่างนึง ชั้นก็ยังไม่รู้สถานการณ์ของท่านพี่ออลูริสอย่างแน่ชัดเลย

 

ชั้นอยากจะไปเจอเขาเพื่อให้แน่ใจจัง…

 

อ่าห์ ความสงสัยก่อตัวขึ้นซะแล้วสิ

 

“อลิซ มีดอกไม้ใหม่ๆมากมายจากต่างแดนด้วยนะ พวกเราไปดูกันไหม?”

 

ชั้นถูกหลอกล่อ ดังนั้นตอนนี้ ชั้นจึงตามท่านพี่วิลล์เข้าไปในเรือนกระจก

 

พื้นที่ที่ 2 หลังจากทางเข้านั้นจะอุ่นเล็กน้อย เป็นพื้นที่ที่มีการปลูกดอกไม้สดใสอยู่มากมายเลย

 

“สวยจังเลยค่ะ!”

 

มีทั้งดอกไม้ที่ชั้นเคยเห็นในชาติที่แล้ว และดอกไม้ที่ชั้นไม่เคยเห็นเองก็มี ชั้นตื่นเต้นมากๆเลยละ

 

“น้องไม่ควรแตะต้องพวกมันนะ อลิซ ดอกไม้บางดอกมันมีพิษ และบางดอกก็จะปล่อยละอองเกสรออกมาเมื่อมันถูกสัมผัสด้วย”

 

“ค่ะ ท่านพี่”

 

ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปรอบๆพร้อมกับพูดคุยกันอยู่นั้น ก็ได้มีเมดคนนึงเข้ามาเรียกหาท่านพี่วิลล์

 

“อะไรหรอ…? โอ๊ะ เรื่องนั้นสินะ หืมมมม… ได้ ผมจะไปดูให้”

 

ท่านพี่วิลล์มองมาที่ชั้นพร้อมกับทำสีหน้าปั้นยากหลังจากที่ได้ยินเมดคนนั้นพูดบางอย่าง

 

“พี่ขอโทษนะอลิซ พี่คิดว่ามีกระถางต้นไม้อันนึงที่พี่จะต้องรีบไปตรวจดูหน่อยหน่ะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมานะ—น้องอยู่ที่นี่พลางดูพวกดอกไม้รอไปก่อนได้ไหม?”

 

“ค่ะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ! ไม่ต้องเป็นห่วงหนู ตามสะบายเลยนะคะ!”

 

ชั้นยิ้มพร่อมกับตอบกลับไปแบบนั้น ท่านพี่วิลล์ก็ได้จากไปอย่างรวดเร็ว ถึงเขาจะยังดูเป็นกังวลอยู่ก็เถอะ

 

ชั้นได้ยินมาว่าตระกูลเวอร์จิลที่เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์พืชนั้น ใช้พลังเวทย์ของพวกเขาในการดูแลสมุนไพรและดอกไม้ที่ละเอียดอ่อนบางประเภทด้วย ชั้นมั่นใจว่าต้องเป็นเรื่องนั้นแน่นอนเลย

 

โชคดีที่ยังมีอะไรให้ชั้นดูอีกมาก ดังนั้นชั้นก็เริ่มเดินผ่านเข้าไปในเรือนกระจก

 

“โอ้ ว้าว… มีสมุนไพรอยู่เยอะแยะเลย!”

 

มีหญ้าที่มีสีดูเป็นพิษและดอกไม้รูปร่างประหลาดๆกระจายอยู่เต็มไปหมดเลย

 

ดอกไม้พวกนั้นสวยงาม ทว่าหนามของก็มันดูจะอันตรายมากๆเลย และตรงพุ่มไม้เองก็มีผลเบอร์รี่อะไรซักอย่างที่ชั้นไม่เคยเห็นมาก่อนอยู่ด้วย

 

ทุกๆอย่างที่ชั้นเห็นมันน่าสนใจมากเลยละ ชั้นจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ

 

“หืมม สังสัยจังว่าพวกเราจะได้เรียนอะไรอย่างผสมสมุนไพรเพื่อทำโพชั่นเวทมนตร์ภายในโรงเรียนหรือปล่าวนะ? ชั้นอยากจะเรียนมันจัง อุฟุฟุฟุฟุ”

 

ขณะที่ชั้นกำลังหัวเราะอย่างน่าสงสัยแบบนั้น ชั้นก็เห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวที่หางตาของชั้น

 

หืมม? ชั้นมองไปที่ตรงนั้น แต่ก็ไม่มีอะไรเลย มีเพียงแค่ประตูสำหรับไปยังพื้นที่ถัดไปเท่านั้น

 

ชั้นเดินเข้าไปหามันแล้วแอบมองเข้าไปข้างใน

 

……ชั้นตะลึงงันไปเลย

 

ชั้นรู้…

 

ชั้นรู้มาโดยตลอด

 

คำพูดแบบนั้นวนเวียนอยู่ในหัวของชั้น

 

ที่ปลายสายตาของชั้นนั้นมีคนที่สง่างามอยู่

 

เขาก็คือ ออลูริส ฟอนเซ่ เวอร์จิล (Oluris Phronse Virgil)

 

ชั้นเคยเห็นชายที่สง่างามคนนี้ในชาติก่อนของชั้น… ชายหนุ่มที่สง่างามคนนี้นั้นช่างเหมือนกับตัวละครจากเกมๆนั้น

 

================================================================

TL: กว่าจะรู้ตัวนะหนูอลิซ นานโคตร