บทที่ 2 ตอนที่ 25: เพื่อน และ ผู้ช่วย

 

“คนที่เหมาะสมจะเป็นเพื่อนหรอคะ…?”

 

ขณะที่ชั้นหายจากอาการอายหลังจากถูกเห็นตอนเล่นเกมชี้นิ้วนั่นกับคอนนี่ ชั้นก็ได้เอ่ยปากถามกับท่านแม่

 

“ใช่แล้วล่ะจ่ะ พวกเราจะได้พบเหล่าเด็กๆที่อายุพอๆกับลูกจากตระกูลใกล้เคียงด้วย จากนั้นลูกจะต้องเลือกคนที่หนูคิดว่าจะสนิทกันได้น่ะจ่ะ”

 

“พ่อหวังว่าลูกจะพบคนที่ลูกสามารถอยู่ด้วยได้อย่างสบายใจจนมีสนิทสนมกันในระยะยาวนะ”

 

โฮะโฮ่ อย่างที่คิด ถ้าเป็นตระกูลมาร์ควิสละก็จะสามารถเป็นฝ่ายเลือกได้สินะ

 

อย่างแรกเลย ชั้นควรจะตั้งกลุ่มดีๆขึ้นมาแล้วเลือกคนที่ไว้ใจได้จากในกลุ่มนั้นเอา

 

ถ้าชั้นเลือกเด็กสาวขี้อายมาเป็นเพื่อนละก็ งั้นมันก็จะเหมือนกับ ‘ลูกน้องของนางร้าย’ ตามแบบฉบับทั่วๆไปเลยหน่ะสิ

 

อนึ่ง เพราะชั้นสลบไปหลังจากงานเลี้ยงน้ำชาเปิดตัวของชั้นในทันที ชั้นก็เลยยังคงไม่มีเพื่อนเหมือนเดิม

 

ชั้นมีความรู้สึกว่าชั้นต้องทำความรู้จักกับเด็กคนนึงให้ได้ แต่ว่าเธอยังอายุแค่ 3 ขวบอยู่เลยตอนนี้

 

แล้วชั้นก็มีเพียงแค่ความทรงจำอันเลือนรางเกี่ยวกับผู้คนอื่นๆนอกจากครอบครัวของชั้นและครอบครัวเวอร์จิลด้วย

 

“เอาละถ้างั้น เรามาเริ่มจากการพบกับลูกของชั้นก่อนดีไหม?”

 

“ของพี่สาว… อืม พี่ชาย โอนิกซ์ (Onyx) กับพี่สาว อาเธน่า (Athena) ใช่ไหมคะ?”

 

เมื่อขั้นเอ่ยชื่อที่ชั้นจำได้ออกไป พี่สาวก็ได้พยักหน้าตอบรับ

 

“ใช่ โอนิกซ์หน่ะเจ้ากี้เจ้าการไปหน่อยแต่ก็ใจดีนะ อาเธน่าเองก็ขึ้อายแต่เป็นคนเรียนรู้เร็วด้วย”

 

“งั้นหรอคะ แล้วพวกเขาอายุเท่าไหร่กันแล้วหรอคะ?”

 

“โอนิกซ์อายุ 10 ปีแล้วตอนนี้ ส่วนเอเธน่านั้น 7 ขวบ เธอแก่กว่าอลิซแค่ 1 ปีเอง”

 

งั้นหรอ ถ้าเราอายุใกล้ๆกันละก็ งั้นชั้นก็อาจจะเข้ากับพวกเขาได้ก็ได้

 

“โอนิกซ์ถูกสั่งสอนมาในฐานะผู้นำตระกูลคนต่อไปด้วยสินะ?”

 

“ใช่ แต่ว่าชั้นเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะเลือกทางไหนเหมือนกัน ด้วยความเจ้ากี้เจ้าการของเขาแล้วด้วย”

 

……ชั้นคิดว่าในตอนนี้คงมีเห็นเป็นทางเดียวกันว่าโอนิกซ์นั้นจะต้องเลือกเดินตามทางของพี่สาวทูไลท์แน่นอนเลย

 

“ชั้นคิดว่าอาเธน่าจังนั้นค่อนข้างขี้อายเลย ที่โรงเรียนเธอจะสบายดีไหมนะ?”

 

เมื่อท่านแม่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วง พี่สาวทูไลท์ก็ยักไหล่ของเธอ

 

“ชั้นฝึกเธอมาเป็นอย่างดีแล้วละ ดังนั้นก็คงไม่น่าจะเป็นอะไร อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของเธอยังคงอ่อนแออยู่ ชั้นก็เลยบอกเธอให้ฝึกฝนร่างกายของเธอเอาไว้”

 

“งั้นหรอ…”

 

ท่านแม่ถอนหายเข้าราวกับรู้สึกโล่งใจ

 

มาคิดๆดูแล้ว เธอเป็นลูกสาวของคุณลุงออดีพัสซึ่งก็หมายความว่าเธอเป็นหลานสาวของท่านแม่ด้วย มันเกี่ยวอะไรกับชั้นงั้นหรอ?

 

“หนูเองก็ต้องตัดสินใจเลือกผู้ช่วยด้วยสินะคะ”

 

“จ่ะ ลูกจะต้องตัดสินใจก่อนจะถึงงานวันเกิดของลูกด้วยนะ”

 

มาคิดดูแล้ว พวกเขาก็เอาแต่พูดถึงเรื่องที่ชั้นจะต้องตัดสินใจเลือกผู้ช่วยนี้มาสักพักแล้วด้วย

 

ชั้นไม่ค่อยแน่ใจว่าคนพวกนั้นเป็นแบบไหน ดังนั้นเมื่อชั้นถามออกไป ชั้นก็ได้รู้ว่า “ผู้ช่วย” ในโลกใบนี้นั้นเป็นเหมือนกับทั้งคนรับใช้และคนคุ้มกันไปในตัว

 

สำหรับท่านพ่อนั้น ผู้ช่วยของเขาก็คือออฟรานซ์ซังรวมถึงคนอีกไม่กี่คนที่กำลังทำงานอย่างหนักอยู่ในดินแดนอันห่างไกล

 

สำหรับท่านแม่นั้น ผู้ช่วยของเธอก็คือมาเรียซังที่ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าเมด และผู้คนจำนวนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในดินแดนแบบเดียวกับท่านพ่อ

 

อนึ่ง ดูเหมือนว่าผู้ช่วยของผู้หญิงที่เป็นผู้ชายส่วนใหญ่จะแยกย้ายกันไปในทันทีที่เธอแต่งงานแล้ว

 

อืม นั่นก็หมายความว่าผู้ช่วยของชั้นอาจจะเป็นอัศวินก็ได้

 

และดูเหมือนว่าคนที่จะมาเป็นผู้ช่วยได้นั้นมักจะมาจากเด็กๆของตระกูลขุนนางชั้นล่างหรือชั้นกลาง โดยยกเว้นลูกคนโตเอาไว้

 

ในฐานะผู้ช่วยนั้น พวกเขาจะต้องมีฝีมือและเส้นสายมากพอที่จะหางานอื่น, ทำงานในคฤหาสน์ในฐานะคนรับใช้, หรือทำงานที่เจ้านายสั่งเพื่อหาเลี้ยงตัวเองให้ได้

 

ขนาดในขุนนางระดับเดียวกัน การใช้ชีวิตของพวกเขาก็ค่อนข้างแตกต่างกันไปตามลำดับชั้นในครอบครัวหรือจำนวนทายาทของพวกเขาเลย (เช่นลูกคนโตสุดหรือลูกคนเล็กสุดอะไรแบบนั้น)

 

ชั้นคิดถึงเรื่องนั้นอย่างคลุมเครือ