[นิยายแปล] Reincarnated into an Otome Game? Who Cares! I’m Too Busy Mastering Magic! - บทที่2 ตอนที่ 24 แผนการเรียน ส่วนที่ 2

บทที่ 2 ตอนที่ 24: แผนการเรียน ส่วนที่ 2

 

สำหรับตอนนี้ ชั้นกำลังกระตือรือร้นที่จะถามถึงวิชาทั้งหมดนั่น

 

“อย่างที่ชั้นบอกไปเมื่อกี้ วิชาพิ้นฐานทั้ง 5 ที่จะได้เรียนในปีนี้นั้น ได้แก่ศิลปศาสตร์, ประวัติศาสตร์, คณิตศาสตร์, ดนตรี, และเวทมนตร์ จริงๆชั้นจะต้องใช้เวลาบางส่วนสอนสมุนไพรศาสตร์ด้วย แต่ชั้นก็ได้ติดต่อกับเวอร์จิลไปแล้ว ตัวเขาเองก็กระตือรือร้นที่จะสอนเหมือนกัน ดังนั้นชั้นก็ปล่อยทั้งหมดนั้นให้เป็นหน้าที่ของเขา เรียนกับผู้เชี่ยวชาญโดยตรงจะดีกว่า ทว่าอย่าลืมรายงานความคืบหน้าให้ชั้นด้วยละ”

 

“ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”

 

แน่นอนว่าท่านพี่วิลล์ ในครั้งสุดท้ายที่เขาพูดว่า “เพิ่มเติมให้น้องอีกนิดหน่อย” นั้น เขาก็ได้เอาหนังสือเรียนสำหรับ 1 ปีเต็มมาให้ชั้น! บทเรียนสำหรับ 1 ปีมันไม่ใช่ ‘นิดหน่อย’ ไม่ใช่หรอ!?

 

“นอกจากการฝึกซ้อมร่างกายกับเรียนมารยาทแล้ว ชั้นจะสอนเน้นไปทาง 5 วิชาหลักตั้งแต่นี้ไป ตัวชั้นจะต้องคอยช่วยเหลือสามีกับตระกูลของชั้นด้วยเหมือนกัน ดังนั้นชั้นคงจะสอนหนูไม่ได้ทุกวัน ทว่าชั้นจะอยู่ที่นี่ครึ่งสัปดาห์ เรามาพยายามด้วยกันนะ”

 

“ค่ะ มาพยายามด้วยกันนะคะ!”

 

ชั้นมองไปทางครอบครัวของชั้นด้วยสายตา พวกเขาเองก็พยักหน้าอย่างมีความสุขมาทางนี้

 

พี่สาวทูไลท์เองก็มีลูก ให้เธอสละเวลามาสอนชั้นแบบนี้จะดีหรอ? ชั้นถามเธอถึงเรื่องนี้ ทว่าเธอตอบกลับมาว่าไม่มีปัญญาหา เพราะลูกชายคนเล็กของเธอพึ่งเข้าโรงเรียนไปไม่นานมานี้ เขาจึงไม่ต้องการความช่วยเหลือแล้ว

 

บางทีมันก็มีบรรยากาศเหมือนกับการเข้าค่ายฝึกซ้อมเลย ทั้งๆที่เป็นบ้านของชั้นเองแท้ๆ

 

ดูเหมือนว่าสัมภาระทั้งหมดซึ่งรวมของส่วนตัวของท่านพี่ทูไลท์จะมีจำนวนมากเลยละ

 

และด้วยการที่ใน 1 สัปดาห์นั้นมีทั้งหมด 7 วัน ประมาณ 3 หรือ 4 วันจะเป็นคาบเรียนของท่านพี่ทูไลท์

 

หลังจากนั้นก็จะเป็นคาบเรียนของท่านพี่วิลล์ ดังนั้นนับรวมทั้งหมดแล้ว ชั้นก็จะเรียนประมาณ 5 วันต่อสัปดาห์

 

หืมม งั้นก็มีเวลาว่าง 2 วันนอกจากการเตรียมตัวกับทบทวนบทเรียนสินะ… ฟังดูดีนี่นา

 

ครอบครัวของชั้นกับท่านพี่ทูไลท์เองก็กำลังหารือกันเรื่องที่จัดตารางเวลาใหม่กันยังไงดีอยู่

 

หนึ่งในนั้นมีเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดของชั้นที่กำลังใกล้เข้ามาอยู่ด้วย

 

ก็สมเหตุสมผลดีนะ ดังนั้นชั้นก็เลยไปพูดคุยกับท่านแม่

 

“ท่านแม่คะ งานวันเกิดของหนูจะจัดขึ้นในเดือนหน้าแล้ว ดังนั้นหนูขอเข้าร่วมการเตรียมงานด้วยจะได้ไหมคะ?”

 

“โอ๊ะ ได้แน่นอนอยู่แล้วจ่ะ มีอะไรหรืออยู่ๆก็?”

 

อุฟุฟุฟุ ชั้นหัวเราะออกมา

 

“หนูสัญญากับท่านแม่แล้วนี่ค่ะ ว่าหนูจะทำขนมใหม่กับท่านแม่ และมันเป็นงานเลี้ยงที่จะมีคนมาเยอะแยะเลยด้วย หนูอยากจะทำให้พวกเขาแปลกใจน่ะค่ะ!”

 

“แหม! วิเศษไปเลยล่ะจ่ะ งั้นเรามาทำให้แขกของเราแปลกใจกันเถอะจ่ะ”

 

ท่านแม่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ

 

ใช่แล้วละ มันเป็นหน้าที่ของชั้นที่จะทำให้งานเลี้ยงวันเกิดของชั้นน่าตื่นเต้นมากกว่านี้

 

“ถ้าจะจัดเดือนหน้าละก็ พวกเราก็ต้องรีบแล้ว พวกเธอได้ส่งจดหมายเชิญออกไปหรือยัง?”

 

ครอบครัวของชั้นพยักหน้า ชั้นแนะนำให้เมดนำรายชื่อของแขกรับเชิญออกมา พี่สาวทูไลท์กับครอบครัวของชั้นก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการจัดที่นั่งให้แขก

 

ตารางที่นั่งนั้นไม่ใช่อะไรที่ชั้นจะเข้าใจได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะช่วยพวกเขาเลยด้วยซ้ำ… ชั้นตกอยู่ในอาการงุนงงเช่นเดียวกับคอนนี่ที่กำลังยืนงุนงงอยู่ตรงกำแพง

 

อยู่ๆชั้นก็นึกอะไรออกแล้วตัดสินใจหันไปเล่นเกทกับคอนนี่แทน

 

เมื่อชั้นมองไปที่คอนนี่ เธอก็รีบปรับเปลี่ยนสีหน้าทันที ชั้นตั้งท่าทีเคยสอนเธอเมื่อก่อนหน้านี้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

 

คอนนี่เองก็ตั้งท่าด้วยสีหน้าประหลาดใจบนใบหน้า

 

อนึ่ง ชั้นไม่อยากรบกวนการพูดคุยกันของพวกท่านพ่อท่านแม่ ดังนั้น แน่นอนว่าชั้นได้หันไปทางคอนนี่โดยที่ไม่เกิดเสียง

 

ชั้นโบกมือเล็กน้อยแล้วกะจังหวะเวลา… จากนั้นชั้นก็ชี้นิ้วออกไป!

 

นิ้วนั้นชี้ไปทางซ้าย และคอนนี่ก็หันไปทางขวา ชั้นชนะ

 

เงียบกริบ… แล้วชี้! เมื่อชั้นชี้ไปทางขวา คอนนี่ก็ได้เงยหน้าขึ้นในทันที

 

จากนั้นเธอก็คอยๆก้มลงมาพร้อมกับสีหน้าเยาะเย้ย

 

ชั้นระงับความหงุดหงิดของชั้นแล้วตั้งท่าขึ้นมาอีกครั้ง

 

จากนั้นก็ ชี้! ชี้! ชี้ ชี้ ชี้! การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น แล้วเมื่อใช้ท่าไม้ตายเปลี่ยนทิศทางกับกะจังหวะในเวลาที่อีกฝ่ายเผลอ… อยู่ๆชั้นก็รับรู้ถึงสายตาที่มองมาจากรอบๆในทันที

 

ก่อนที่ชั้นจะรู้ตัว ขนาดออฟรานซ์ซังที่มาเข้าร่วมบทสนทนาโดยที่ชั้นไม่รู้ตัวก็มองมาที่ชั้นด้วยสายตาอบอุ่นไปพร้อมๆกับครอบครัวและท่านพี่ทูไลท์

 

น่าอายจัง… คอนนี่เองก็ก้มหน้าลงอย่างเขินอายเช่นกัน

 

ท่านพ่อที่เห็นสถานการณ์แบบนั้น อยู่ๆก็เปิดปากพูดขึ้นว่า

 

“จริงด้วยสินะ พวกเราจะต้องเตรียมคนที่เหมาะจะเป็นเพื่อนก่อนงานวันเกิดด้วยนี่นา ต่อให้เธอจะร่าเริงแค่ไหน เธอก็อยู่ในวัยที่ต้องการเพื่อนเล่นด้วยนี่นะ”

 

“อืม ต่อให้เธอเป็นผู้ใหญ๋ยังไง อลิซก็ยังอยู่ในวัยที่ต้องการเพื่อนเล่นจริงๆด้วย”

 

อูวว… ชั้นไม่สามารถพูดว่าชั้นมีอายุจิตใจของหญิงสาวอายุ 30 ปีอะไรแบบนั้นออกไปได้หรอก…

 

ดังนั้น จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมที่นี่ถึงกลายเป็นการประชุมหารือเกี่ยวกับคนที่จะมาเป็นเพื่อนของชั้นไปซะงั้น