บทที่ 2 ตอนที่ 14: ทูไลท์

 

[นางเอกได้กลายเป็นนางร้ายไปเพราะเหตุการณ์บางอย่าง ทว่าเรื่องราวความรักของเธอนั้นยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับเป้าหมายในการจีบมากมาย มีทั้งเจ้าชาย,อาจารย์,อัศวิน,สายลับ,พ่อมด,และคนอื่นๆอีกมากมายหลายคน เพลิดเพลินไปกับเรื่องราวความรักโรแมนติคที่สุดแสนจะแฟนตาซีได้ภายในสถาบันเวทมนตร์แห่งนี้!]

 

–นั่นเป็นสิ่งที่เขียนอยู่ด้านหลังกล่องเกม มันได้แล่นผ่านเข้ามาในหัวของชั้น

 

เหตุผลที่อยู่ๆทำไมชั้นถึงมาคิดเรื่องนั้น นั่นก็เพราะว่าตอนนี้ตัวชั้นกำลังอยู่ในค่ายฝึกจากนรกยังไงละ

 

ในตอนนี้ ชั้นกำลังวิ่งรอบสนามหลังบ้านของตระกูลอาเชอร์เลซที่มีขนาดใหญ่มากๆเป็นจำนวน 5 รอบตามที่ได้สั่งเอาไว้ล่วงหน้าอยู่

 

หลังจากที่วิ่งเสร็จ ชั้นก็จะต้องวิดพื้น 3 เซต, สควอชอีก 3 เซต, และรวมถึงการฝึกความแข็งแกร่งแบบอื่นๆอีกมากมายมหาศาลที่กำลังชั้นอยู่

 

ไม่ ไม่ ไม่ นั่นก็ปกติใช่ไหมละ? อย่าพึ่งคิดถึงมันนะ

 

ตัวชั้นที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงจนถึงเมื่อไม่นานมานี้

 

บัดนี้นั้น ชั้นสามารถทานอาหารมือใหญ่ๆได้ แถมยังเคลื่อนไหวร่างกายได้ทั้งวันเลยด้วย ทว่า ตัวชั้นก็ยังแทบไม่มีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อใดๆเลยอยู่ดี

 

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่ชั้นกล้าใช้ร่างกายหนักขนาดนี้

 

“ฮาห์ ฮาห์ ฮาา~”

 

ชั้นวิ่งไปอย่างช้าเพื่อที่จะไม่ให้เสียการทรงตัวในขณะที่ทำเสียงน่าสงสารแบบนั้นออกมา

 

“อุฟุ อุฟุฟุ อุฟุฟุฟุฟุ! ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความแฟนตาซี และเพื่อที่จะได้เป็นผู้ใช้เวทมนตร์… อุฟุฟุฟุ”

 

ชั้นคงจะไม่ทำอะไรอย่างนี้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตัวชั้นได้มาเกิดในโลกที่มีคำว่า “แฟนตาซี” กับ “สถาบันเวทมนตร์” ล่อลวงอยู่ละนะ เกมจีบหนุ่มกุหลาบสีทองนั้นกลายมาเป็นความจริงแล้ว และชั้นก็หนีความจริงข้อนี้ไม่ได้อีก!

 

ไม่สิ บางทีมันอาจจะเป็นสถานการณ์ที่ตัวชั้นได้หวังเอาไว้ก็ได้…

 

“เกร็งแขนเข้าไว้! ฟอร์มของเธอเสียแล้วนะ!”

 

คนที่แกว่งดาบไปมาในขณะที่หัวเราะอย่างน่าสงสัยให้กับตัวชั้นที่กำลังรีบวิ่งอยู่นั่นก็คือ พี่สาว ทูไลท์

 

พี่สาวทูไลท์นั้นเป็นภรรยาของพี่ชายของท่านแม่ หรือก็คือ เธอเป็นป้าของชั้นเอง

 

เธอมีดวงตาสีชมพูเข้มพร้อมกับผมทรงบ็อบสีดำเงายาว และสวมแว่นตาขอบสีเงินเอาไว้

 

อายุจริงๆของผู้หญิงคนนี้นั้นย่างเข้า 30 ไปแล้ว ทว่าในตอนที่มองเธอครั้งแรกนั้น เธอดูเป็นหญิงสาวที่งดงามอายุประมาณ 20 กลางๆ… ปรากฏว่าชั้นถูกห้ามไม่ให้เรียกเธอว่าท่านป้า และต้องเรียกเธอว่าพี่สาวแทน

 

แทนที่เธอจะไว้ผมยาวแล้วมัดเอาไว้พร้อมกับสวมชุดเดรสตามแบบฉบับหญิงสาวทั่วๆไปในประเทศนี้ เธอกลับไว้ผมสั้นและสวมกางเกงขี่ม้าสีน้ำตาลแบบผู้ชาย, เสื้อกั๊ก, และเสื้อท่อนบนของผู้หญิง ถึงอย่างนั้น มันก็ยังดูเข้ากับเธอมากเลย

 

“ก้าวต่อไป!”

 

“ค่ะ!”

 

เสียงแส้ฟาดไปที่ระเบียงนั้นทำให้ชั้นตกใจ จนชั้นรีบแก้ไขท่าทางของตัวเองใหม่ทันที

 

เหตุผลที่ชั้นต้องมาทำอะไรอย่างนี้นั้นก็ต้องย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว…

 

***

 

“อลิซ พ่อได้รับการตอบกลับจากพี่สาวของไฮเมอร์แล้วนะ เธอบอกว่าเธออยากจะขอเจอกับลูกก่อน และถ้ามันดูโอเค เธอก็จะตอบตกลงละ!”

 

“แม่แน่ใจว่าพวกเราจะต้องหวังพึ่งท่านพี่ได้อยู่แล้ว! ดีใจด้วยนะจ๊ะ อลิซ!”

 

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่ส่งสปริตสื่อสารออกไป ครอบครัวของชั้นก็ดีใจที่ได้รับการตอบกลับจากคนที่ถูกเรียกว่า ‘พี่สาวของตระกูลไฮเมอร์’

 

“หมายความว่ายังไงหรอคะเรื่องที่ว่ามันเป็นการดีที่จะได้พบเธอน่ะค่ะ…?”

 

2 วันหลังจากที่ชั้นได้สัญญาไป ชั้นก็ได้เข้าใจเงี่อนไขปริศนานั้น

 

ชั้นรู้ตัวดีเลยละว่ามันหมายความว่ายังไง

 

“โอ้ อลิซ หนูเปลี่ยนไปมากเลยนะ…”

 

ที่คฤหาสน์ชั้นบนของตระกูลไฮเมอร์ ชั้นกำลังรู้สึกหวาดกลัวเมื่อต้องมาเจอกันตัวต่อตัวกับพี่สาวทูไลท์ หญิงสาวที่ยังดูมีเสน่ห์แม้จะแต่งกายเหมือนผู้ชายก็ตาม

 

“ทา—ทาคา… *ทาคาระซึกะ!!!”

 

นั่นคือความประทับใจแรกที่ชั้นมีต่อพี่สาวทูไลท์

 

ถึงเธอจะไม่ได้แต่งตัวเป็นผู้ชาย แต่เธอก็สวมกางเกงสไตล์ที่ใช้งานได้จริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม เธอเองก็ยังมีความเย้ายวนที่รู้สึกได้จากขนตาที่ยาวและริวฝีปากสีแดงที่งดงามอยู่

 

เธอมีรสนิยมที่ดีเยี่ยมซึ่งสามารถสังเกตได้จากแว่นตาขอบสีเงินและดวงตาอันคมกริบของเธอ

 

ชั้นลืมที่จะทำรอยยิ้มธุรกิจไปเลยเมื่อได้พบกับดาราทาคาระซึกะคนนี้

 

อนึ่ง ท่านลุงอาดิพัสที่เป็นพี่ชายของท่านแม่เองก็ยืนอยู่ข้างๆพี่สาวทูไลท์ด้วย เขาเอามือก่ายหน้าผากของเขาเองราวกับว่ากำลังเหนื่อยยังไงยังงั้น

 

…ทำไมเขาถึงดูเหนื่อยขนาดนั้นละ? ขณะที่ชั้นกำลังสงสัยแบบนั้น พี่สาวทูไลท์ก็ได้พูดกับชั้นว่า

 

“หนูจำพี่ได้ไหม? อลิซจัง”

 

“อา อืม… ความทรงจำของหนูในตอนที่หนูป่วยอยู่มันเลือนลางน่ะค่ะ หนูต้องขอโทษจริงๆค่ะ”

 

“อืม เอาเถอะ ชั้นเคยไปหาหนูเพียงแค่ครั้งเดียวตอนที่หนูยังเด็กมากๆเลยนี่นะ ก็คงจะช่วยไม่ได้หรอก”

 

ท่านลุงอาดิพัสนั้นทำงานอยู่ในปราสาทเป็นหลัก ดังนั้นตราบใดที่ยังอยู่ในเมืองหลวง ชั้นก็สามารถเจอเขาได้เป็นปกติ ยังไงก็ตาม ดูเหมือนว่าตัวภรรยาของเขาทูไลท์นั้นมักจะเดินทางทั่วทั้งดินแดนอย่างเต็มใจบ่อยๆ

 

ดังนั้น ตอนที่ตัวชั้นได้เจอเธอก็มีเพียงแค่ตอนที่ชั้นอายุ 1 ขวบ และตอนที่ชั้นอายุได้ 3 ขวบเท่านั้น ตอนนั้นเธอมาหาชั้นในขณะที่ชั้นยังมีอาการมึนๆอย่

 

สำหรับชั้น ชั้นจำไม่ได้เลยว่าเคยเจอกับเธอตัวต่อตัวแบบนี้

 

ชั้นเลยตัดสินใจที่จะแนะนำตัวเองอีกครั้ง เพื่อเอาไว้ก่อน

 

“ขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ… หนูชื่อ อลิซ รีเบคก้า อาเชอร์เลซ หนูหวังว่าพวกเราจะเข้ากันได้ตั้งแต่นี้ต่อไปนะคะ ท่านพี่”

 

เมื่อชั้นยิ้มพร้อมกับพูดแบบนั้นออกไป พี่สาวทูไลท์ก็ได้ยิ้มตอบกลับมา

 

“เป็นเด็กดีมีมารยาทดีนี่ มาสนิทกันเข้าไว้เถอะนะ… พี่คิดว่ามันคุ้มค่าที่จะสอนหนูแล้ว มันจะต้องเป็นความสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมแน่นอน… ฟุฟุฟุ”

 

……มีคำที่กวนใจชั้นอยู่ในคำพูดนั่นด้วย ทว่า คำพูดที่เหลือก็ดูจะเป็นไปได้ด้วยดีนะ

 

“ทูล่า… ออมมือหน่อยนะ โอเค? อลิซพึ่งจะหายป่วยเมื่อเร็วๆนี้เอง แถมเธอยังบอบบางราวกับดอกไม้ด้วยนะ!“

 

ขณะที่เขามีท่าทางราวกับปวดหัวอยู่นั้น ท่านลุงอาดิพัสก็ได้อุ้มชั้นขึ้นไปอย่างอ่อนโยน ชั้นอยากจะบ่นเรื่องที่เขาอธิบายตัวชั้นแบบนั้นอยู่หรอก ทว่าในตอนนีชั้นจะอยู่เงียบๆไปก่อนละกัน

 

“อลิซ ถ้าทูล่ารังแกหนูละก็ ให้รีบมาบอกข้าเลยนะ ข้าจะรีบไปหาแล้วหยุดมันเอง”

 

“หา? อืม…”

 

“โอ๊ะ นั่นไม่ดีเลยนะ เคยเห็นชั้นรังแกเด็กสาวรึไงกัน?”

 

ท่านลุงออดิพัสทำสีหน้าปั้นยากด้วยเหตุผลบางอย่าง นี่เธอมีประวัติอาชญากรรมจริงๆงั้นหรอ…?

 

“เธอไม่รักแกก็จริง แต่เธอทำลายจิตใจของคนที่เธอฝึกให้มากเกินไปจนพวกเขากลายเป็นคนละคนไปเลย… หรือทำลายแม้กระทั่งจิตใจของคนที่ตามการฝึกของเธอไม่ทันด้วย นอกจากนั้น ดูเธอก็จะชอบอลิซอยู่พอตัวนะ ดังนั้น… ช่วยออมมือให้เธอด้วย”

 

“ได้แน่นอนอยู่แล้ว สบายใจได้เลยนะที่รัก ชั้นจะดูแลอย่างดีเลย”

 

ทำลายจิตใจ…?

 

ฝึกหนักเกินไป?? กลายเป็นคนละคน…???

 

มีคำที่กวนใจชั้นออกมามากมายเลย

 

อย่างไรก็ตาม ชั้นก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองครอบครัวของชั้นที่กำลังมองมาทางนี้ด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นหัวใจบนใบหน้าของพวกเขา

 

เอาเถอะ ก้าวแรกของการเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ก็ต้องเริ่มจากการฝึกพื้นฐานนี่นะ

 

ตัวชั้นจะไปได้ไกลก่อนที่จะได้เข้าเรียนที่สถาบันกันนะ?

 

=======================================================

*ทาคาระซึกะ หรือคณะละครทาคาระซึกะ เป็นคณะละครหญิงล้วนที่ไม่ว่าจะเล่นบทไหนก็จะใช้ผู้หญิงแสดง แม้จะเป็นบทพระเอกหรือบทที่ผู้ชายแสดงก็ตาม