บทที่ 2 ตอนที่ 10: ออลูริส

 

ที่ปลายสายตาที่กำลังตกตะลึงของชั้นนั้น มีชายท่าทางสง่างามพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาอยู่ เขามีผมสีเขียวอ่อนสวยงามที่ยาวจนไปถึงเอวอยู่รอบๆตัวเขา เขามีอายุครบ 18 ปีในปีนี้ ถ้าชั้นจำไม่ผืดหน่ะนะ

 

เขาสวมชุดที่เหมือนกับผู้ใช้เวทมนตร์ มันเป็นชุดคลุมสีเงินเข้มที่มี่ลวดลายสีทองอยู่

 

เขากำลังตรวจดูสมุนไพรอย่างตั้งใจ และตัวตนของเขานั้นเป็นที่แน่ชัดสำหรับชั้นมาก

 

ถ้าชั้นจำไม่ผิด เขาคือตัวละครจากเกมจีบหนุ่มที่มีชื่อว่า ‘กุหลาบสีทอง: นางร้ายที่บานสะพรั่ง’ (Golden Rose: The Villainous Lady Blooms Beautifully)

 

เรียกย่อๆว่า ‘กุหลาบสีทอง’ มันเป็นเกมที่ชั้นยืมมาจากเพื่อนร่วมในบริษัทที่ตัวชั้นเคยทำงานอยู่ในชาติก่อน

 

ใบหน้าและชื่อของเธอนั้นจำไม่ได้แล้ว ทว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่ชอบเกมมาก เธอบอกชั้นว่า “มันสนุกมากๆเลยนะคะ! รุ่นพี่ก็น่าจะลองเล่นดูนะคะ!” ชั้นจำได้ว่านั่นเป็นวิธีที่เธอเอาเกมมาให้ชั้นยืม

 

ทว่าในตอนนั้นชั้นเป็นทาสของบริษัทมืดอยู่ ชั้นจึงไม่มีเวลาเล่นเกมเหมือนกับตอนยังเป็นนักเรียน ดังนั้นชั้นก็เลยทิ้งมันเอาไว้ที่โต๊ะแล้วไม่ได้แตะมันอีกเลย

 

เหตุผลที่ชั้นยังไม่มั่นใจมาจนได้เห็นเขาในตอนนี้ นั่นก็เพราะตัวเขาเมื่อ 2 ปีก่อนนั้นแตกต่างจากตัวเขาในตอนนี้มากๆเลยยังไงละ

 

ออลูริสเมื่อ 2 ปีก่อนตามความทรงจำของเด็กอายุ 3 ขวบนั้น เขามีผมทรงบ๊อบ และมักจะสวมเสื้อคลุมสีสดใสพร้อมกับเสื้อสีขาวรวมถึงกางเกงขายาวสีน้ำตาลด้วย

 

สิ่งเดียวที่ชั้นเห็นจากชาติที่แล้วก็คือรูปของตัวละครที่จีบได้ด้านหลังปกเกมเท่านั้น และชื่อแรกที่เขียนอยู่ก็คือ ‘ออลูริส’

 

ใครจะคิดละว่าเด็กชายที่ชื่อออลูริสที่ตอนเด็กแตกต่างกันซะขนาดนั้นจะกลายเป็นชายคนเดียวกับตัวละครในเกมนั้นได้… นี่มันอะไรกันละนั่น? มีหลายอย่างที่ชั้นจะต้องคิดแล้ว…

 

“จริงๆเลยนะ… เขาคือคนนั้นจริงๆ…”

 

จังหวะที่ชั้นพึมพำแบบนั้นออกไป ท่านพี่ออลูริสก็หันมาทางชั้นพร้อมกับตกใจ

 

“…?! โอ๊ะ—อลิซ?!”

 

เสียงทุ้มต่ำได้เรียกหาชั้น

 

ตอนที่ชั้นได้ยินเสียงนั้น ชั้นก็เข้าใจในทันทีเลยว่าเขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับที่เกมเซตเอาไว้

 

รุ่นน้องที่เป็นคนให้ชั้นยืมเกมนั้นติดมันถึงขั้นที่ว่าขอบตาดำไปเลย เธอขอให้ชั้นเล่นเกมทายคำถามกับเธอเพื่อให้กำลังใจเธอด้วย

 

ตอนนั้นชั้นก็เลยได้รู้ข้อมูลตัวละครเบื้องต้นของบางตัวละครมา ดังนั้นชั้นจึงรู้จักตัวตนของท่านพี่ออลูริสในตอนนี้ด้วย คำอธิบายจากรุ่นน้องคนนั้นก็ได้หลั่งไหลกลับมาที่ตัวชั้นอีกครั้ง

 

“ออลูริสนั้นเป็นหนุ่มหล่อรูปร่างผอมบางละค่ะ! เขาเป็นตัวละครที่เกลียดผู้คนและมักจะดูเท่อยู่ตลอดเวลา แต่หนูก็บอกอะไรมากไม่ได้เพราะมันจะเป็นสปอย… ทว่าตัวเขานั้นมีความสัมพันธ์กับครอบครัวที่แย่มากแถมยังแทบจะไม่คุยกับใครเลยจนกระทั่งได้มาเจอกับนางเอกค่ะ นางเอกสามารถเปิดใจของหนุ่มหล่อคนนี้ได้ มันเจ๋งไปเลยใช่ไหมละคะ?!”

 

ท่านพี่ออลูริสที่เอ๋ยชื่อของชั้นนั้นมีน้ำเสียงที่แหบพร่าราวกับไม่ได้พูดออกมาเป็นเวลานาน ดูเหมือนความสัมพันธ์ภายในครอบครัวตอนนี้จะแย่ลงไปแล้วสินะ

 

เรื่องท่าทีของท่านพี่วิลล์ก็กระจ่างชัดแล้ว

 

“สวัสดีค่ะ ท่านพี่ออลูริส ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ”

 

เมื่อชั้นเข้าไปใกล้กับเขาอย่างช้าเพื่อไม่ให้เขาตื่นตัวนั้น ท่านพี่ออลูริสก็ดูท้อแท้อย่างมาก

 

“…อาา มันก็นานมาแล้ว ใช่ไหมนะ?”

 

ชั้นเห็นดวงตาสีหยกของเขากลอกไปมาภายใต้หน้าม้ายาวๆของเขาแวบหนึ่ง

 

ท่านพี่ออลูริส—เขาค่อนข้างสูงขึ้นมาก

 

ตอนนี้เขาน่าจะสูงอย่างน้อย 170 เซนติเมตรแล้ว และด้วยส่วนสูงระดับเด็กผู้หญิงของชั้น มันจึงทำให้ชั้นเห็นดวงตาอันงดงามที่ซ่อนอยู่ด้านหลังหน้าม้าของเขาจากด้านล่างได้เล็กน้อย

 

เขาก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยจนเกิดเสียงราวกับว่ากำลังกลัวอยู่

 

“น้องอาการดีขึ้นแล้วหรอ? พี่ได้ยินมาว่าน้องกำลังป่วยหนัก แต่ว่า…”

 

“ค่ะ หนูอาการดีขึ้นแล้ว! หนูมาในวันนี้ก็เพื่อพบท่านพี่ออลูริสเหมือนกันนะคะ ดังนั้นหนูดีใจจริงๆที่ได้พบท่านพี่ซักที!”

 

เมื่อชั้นยิ้มให้กับเขาเพื่อให้เขาสบายใจ ท่านพี่ออลูริสก็หัวเราะออกมา

 

อืม เขาก็ยังคงเป็นพี่ชายคนเดิมที่ชั้นรู้จักอยู่ละนะ

 

บางทีเขาอาจจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนประเภทเย็นชาและเกลียดชังผู้คนก็ได้ ท่านพี่ที่ชั้นรู้จักนั้นเป็นคนขี้อายและนุ่มนิ่ม ทั้งยังเป็นคนที่อ่อนโยนกับครอบครัวและเพื่อนฝูงด้วย

 

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ชั้นไม่เชื่อมโยงตัวเขากับตัวละครในเกมตั้งแต่แรก

 

…อนึ่ง เกมจะเริ่มขึ้นเมื่อนางเอกอายุประมาณ 10 ปี ดังนั้นในทางเทคนิคแล้ว เขายังมีเวลาอยู่อีก 4 หรือ 5 ปีในการ ‘แช่แข็งตัวเอง’ เพื่อปกป้องจิตใจของเขา

 

หลังจากนั้น ชั้นจะต้องคิดอะไรหลายๆอย่างมากกว่านี้แล้ว

 

“ท่านพี่ออลูริสกำลังทำอะไรอยู่หรอคะ?”

 

“อืม… พี่มาที่นี่เพื่อเก็บสมุนไพรบางอย่างหน่ะ”

 

ท่านพี่พึมพำกับตัวเองว่าเขามาเก็บสมุนไพรก็เพื่อที่จะช่วยชั้น

 

“ตัวน้องรู้สึกหดหู่โดยไม่มีเหตุผลมาประมาณ 2 ปีแล้ว… พี่เองก็มีหลายๆอย่างที่ต้องทำที่บ้านเหมือนกัน ดังนั้นพี่ก็เลยคิดว่าอลิซกำลังน่าจะลำบากอยู่ พี่ก็เลยมาหาอะไรที่พอจะช่วยน้องได้บ้าง…”

 

“งั้นหรอคะ หนูดีใจนะคะที่ท่านพี่เป็นห่วงหนูมากขนากนี้… แต่ว่าทำไมท่านพี่ถึงได้ดูหดหู่ขนาดนั้นละคะ ท่านพี่ออลูริส?”

 

เขาซึมเศร้าโดยไม่มีสาเหตุงั้นหรอ? ท่านพี่ออลูริสเองก็เป็นคนที่อ่อนไหวง่ายมาตั้งแต่แรกแล้วละนะ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนประเภทที่จิตใจไขว้เขวได้ง่ายสินะ…

 

“มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรหรอก… แต่ดูเหมือนว่าพี่จะไปทำให้วิลล์รู้สึกไม่สบายใจ พวกเราก็เลย… สู้กัน…”

 

ขณะที่เขาพูดแบบนั้น ท่านพี่ออลูริสก็ได้หลับตาลง

 

“ท่านพี่ออลูริส…”

 

ดูเหมือนต้นเหตุของการทะเลาะกันจะเกี่ยวข้องกับนิสัยของท่านพี่ออลูริสสินะ มันดูจะหยั่งรากลึกลงไปแล้วด้วย

 

“โอ๊ะ ใช่ สิ่งนี้…”

 

ท่านพี่ออลูริสนำถุงเครื่องหอม*บุหงาออกมาสองถุงจากกระเป๋าของเขา

 

“พี่อยากจะมอบพวกมันให้กับน้องมาโดยตลอดเมื่อพวกเราได้พบกันอีกครั้ง… นี่สำหรับน้องนะ อลิซ”

 

ท่านพี่ออลูริสยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่ดูดีนั่น

 

“ว้าว น่ารักจัง! เป็นบุหงาอะไรหรอคะ? …กลิ่นของกุหลาบ?”

 

ถุงเครื่องหอมเล็กๆที่ถูกมัดเอาไว้ด้วยริบบิ้นสีชมพู มันปล่อยกลิ่มหอมของกุหลาบออกมา

 

“หลักๆมันทำมาจากกุหลาบที่ตัดแต่งพันธ์ุมาแล้วหน่ะ… มันมีผลของของยากล่อมประสาทและการป้องกัน… มันเป็นของที่ยังต้องปรับปรุงอีกมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าน้องคงจะไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกแล้วละ”

 

“ไม่ค่ะ หนูดีใจมากเลย! หนูจะดูแลมันอย่างดีเลยค่ะ!”

 

ชั้นดีใจจนยิ้มแก้มปริเลย ท่านพี่ที่เห็นท่าทางของชั้นก็หน้าแดงแล้วเหล่ตาออกไปอย่างมีความสุข

 

โอ้ ว้าว งดงาม…

 

ชั้นเลื่อนสายตาไปยังถุงเครื่องหอมบุหงาอีกอันในมือของชั้น

 

“แล้วอันนี้ละคะ?”

 

“หืมม… พี่อยากจะมอบมันให้กับวิลล์หน่ะ… แต่ดูเขาจะไม่รับอะไรจากพี่เลย ดังนั้นพี่ก็เลยเอาให้น้องแทน…”

 

“งั้นหรอคะ… อันนี้มีผลอะไรหรอคะ?”

 

“นั่น…” ตอนที่เขากำลังจะเปิดปากพูดนั้น

 

“—นี่แกกำลังจะทำอะไรหน่ะ?! …ออกไปให้ห่างจากอลิซนะ!”

 

ก็ได้มีน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวดังขึ้นมาที่ด้านหลังของชั้น

 

================================================================

*บุหงา เป็นดอกไม้ชนิดต่างๆ เช่น จำปา มะลิ กระดังงา กุหลาบ ปีบ ที่นำมาปรุงกับเครื่องหอมจนกลายเป็นถุงเครื่องหอม ย่อมาจาก บุหงารำไป