[นิยายแปล] Netoge no Yome ga Ninki Idol datta ภรรยาในเกมออนไลน์ของผมคือไอดอลสุดฮอต - ตอนที่ 21: ไอดอลผู้ร่าเริง คุรุมิซากะ นานะ
Chapter : 21 ไอดอลผู้ร่าเริง คุรุมิซากะ นานะ
.
.
.
เวลาพักกลางวันมาถึงโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษ
ฉันมาที่ดาดฟ้าตามการเรียกของคุรุมิซากะซัง
“คุรุมิซากะซัง…ยังไม่มาสินะ”
บางทีฉันอาจะรีบไปหน่อย
ฉันนั่งลงที่บันไดเพื่อรอให้คุรุมิซากะซังมาถึง
อ่านนิยายเว็บระหว่างรอดีไหมนะ
เมื่อหยิบสมาร์ทโฟนออกมา ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาทางบันได
“อ๊ะ คาสึคุง ขอโทษน้า ทำให้รอสินะคะ?”
“ไม่หรอก ฉันก็เพิ่งมาถึงเมื้อกี้เหมือนกัน”
รอยยิ้มอันร่าเริงปรากฏบนใบหน้าคุรุมิซากะซัง
เธอเหงื่อออกเล็กน้อย
ดูเหมือนเธอจะรีบมาที่นี่เช่นกัน
“ฉันบอกรินกะว่าเราจะมาพบกัน ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“อื้ม ได้สิคะ ฉันเองก็กลัวรินจังโกรธเหมือนกันด้วยสิ”
เหมือนเป็นการบอกว่าเคยเจอมาบ้างแล้วสินะ
จากนั้น คุรุมิซากะซังก็เริ่มถามฉันทันที
“เอาล่ะ คาสึคุง เธอกับรินจังไปกันถึงขั้นไหนกันแล้ว ฉันกังวลมากเลยนะ ทั้งสองคนไม่ยอมบอกอะไรฉันเลยอ่า!”
“ก็บอกไปทางโทรศัพท์แล้วนี่นา ก็ดีไง”
“ไอ้ ‘ก็ดี’ นี่แหละอะไร!? คลุมเครือเกินไปแล้วนะคาสึคุง!”
ดูเหมือนว่าเธออยากจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเรามากกว่านี้
เธอตื่นเต้นและเดินเข้ามาใกล้
ชิบละ ดันนึกถึงความฝันเมื่อเช้าขึ้นมาซะได้
“ขอโทษนะ ถ้ามาใกล้ขนาดนั้นฉันจะเป็นปัญหาน่ะ…”
“หืม? ทำไมล่ะ? อ๊ะ…หรือว่ากลิ่นตัวฉันแรง?”
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะ กลิ่นหอมกว่าปกติเลยต่างหาก”
“…ฟังดูเหมือนพวกโรคจิตเลยนะคะ”
“…”
คุรุมิซากะซังจ้องมาที่ฉันครึ่งตา
เหมือนฉันจะเลือกคำพูดพลาดแล้วสิ
“อาทิตย์ก่อน ไปที่บ้านรินจังมาใช่ไหมล่ะ?”
“ทำไมถึงรู้ได้ล่ะ?”
“มีรายงานจากคาสุมิซังมาล่ะ!”
เอาจริงดิ ทั้งสองคนติดต่อกันด้วยงั้นเหรอ…
ไม่สิ คงไม่แปลกหรอก
รินกะกับคุรุมิซากะซังคบกันมานานแล้ว แล้วก็คงจะไม่แปลกถ้าคุรุมิซากะซังกับคาสุมิซังจะสนิทกัน
“ถ้างั้นล่ะก็ ไปถามคาสุมิซังเอาก็ได้นี่นา…”
“เอ๋–ฉันก็ต้องอยากได้ยินจากเจ้าตัวเอาอยู่แล้วน่ะสิคะ?”
“ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นหรอกนะ…ฉันอายที่จะพูดออกมาเองนี่นา”
“ในฐานะผู้บัญชาการของกลยุทธ์เพื่อมิตรภาพของคาสิคุงและรินจัง ฉันต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนค่ะ! เอาล่ะ เหลามาเถอะค่ะ!”
“วุ่นวายจริงๆ…”
ได้ยินว่าสาวๆชอบเรื่องรักๆใคร่ๆของคนอื่น ดูเหมือนว่าแม้แต่ไอดอลชื่อดังอย่างคุรุมิซากะ นานะก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน
ฉันตัดสินใจเล่าถึงวันที่นั้นที่บ้านของครอบครัวมิสึกิ
เริ่มจากน้องสาวโนโนอะจัง เข้าไปพัวพันกับพี่สาวคาสุมิซัง คุณแม่ที่เมาแอ๋กลับมา
และเหนือสิ่งอื่นใด ต้องไม่ลืมพูดถึงปะป๊ามิกิโอะ
ปะป๊ามิกิโอะสร้างอิมแพ็คไว้มากไม่ว่าในแง่ดีหรือแง่ร้าย
ท้ายที่สุดแล้ว ปะป๊ามิกิโอะต้องการจะบอกอะไรฉันกันแน่นะ
เมื่อฉันพูดจบ คุรุมิซากะซังที่พยักหน้าฮึมๆอย่างมีความสุขพูดด้วยสีหน้าตรงไปตรงมา
“ไฟเขียวทั้งครอบครัวแล้วนี่ ทำไมไม่คบกันไปเลยล่ะคะ?”
“อึก!”
“หรือคาสึคุงไม่ได้มองรินเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงเหรอ?”
“ม-ไม่ใช่อย่างนั้น”
ฉันมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีสเน่ห์มากๆคนหนึ่ง
แม้ว่าจะเป็นสาวน้อยตัวเล็กๆที่พยายามทำตัวเป็นภรรยาแม้ในชีวิตจริงด้วยก็ตามที
“จะว่าไป ทั้งสองคนได้เดตกันบ้างรึยังคะ?”
“…ยังเลย พวกเรายังไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางกันเลย”
“ยังไงก็เถอะ ลองไปเล่นสนุกด้วยกันสักครั้งก็ได้นี่นา?”
“พวกเราก็เล่นสนุกกันในเกมออนไลน์อยู่ตลอดนะ”
“ไม่ได้อย่างนั้นสักหน่อย…น่าจะเข้าใจที่ฉันพูดอยู่ใช่ไหมคะ?”
“…ครับ”
คุรุมิซากะซังขมวดคิ้วเล็กน้อยเพื่อข่มขู่
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากใบหน้าแต่เดิมของเธอน่ารักเกินไป แทนที่จะทำให้รู้สึกกลัว กลับให้ความรู้สึกโมเอะมากกว่า
จะว่ายังไงดี เหมือนภาพของกระรอกน้อยที่พยายามข่มขู่อย่างสุดตัว
“ดีล่ะ ตัดสินใจแล้ว คราวนี้ทั้งสองคนต้องออกไปเที่ยวกันค่ะ”
“…เอาจริงอะ จะไม่วุ่นวายเอาเหรอ? ถ้าคนรอบข้างจับได้แล้วถ่ายภาพลงโซเชี่ยลเอาล่ะก็…”
“หืม ถ้าปลอมตัวสักหน่อยก็หายห่วงค่ะ”
“เขาจะไม่จับได้ว่าปลอมตัวเหรอ? ออร่าไอดอลชื่อดังมันไม่ใช่ของที่จะกลบกันง่ายๆหรอกนะ ทั้งรินกะและคุรุมิซากะซังดูเปล่งประกายออกจะตายไปด้วย”
“อะฮ่าฮ่า ก็เว่อร์ไปนะคาสึคุง พวกเราก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆนี่แหละค่ะ”
ไม่ธรรมดาเลยสักนิด
แต่อย่างไรก็ตาม คุรุมิซากะซังดูไม่ได้ถ่อมตัวเลย แต่ราวกับพูดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเสียมากกว่า
ความรู้สึกขัดแย้งนี้น่าจะเป็นความลับที่ทำให้เธอเป็นที่นิยม
ความสดใสร่าเริงและเป็นมิตรนี้เองที่ทำให้สามารถพูดคุยกับเธอได้เหมือนปกติโดยไม่รู้สึกอึดอัด
“น่าแปลกเนอะ แค่สวมหมวกสวมแว่นตาและหน้ากากก็ไม่โดนจับได้แล้วล่ะ แล้วก็การเปลี่ยนบรรยากาศรอบตัวของตัวเองก็สำคัญเหมือนกันค่ะ อธิบายค่อนข้างยากแต่ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ”
“อย่างงี้นี่เอง”
นี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่า ‘ราคาของชื่อเสียง’ สินะ
ดูเหมือนว่าเมื่อเป็นไอดอล ก็ต้องแลกมาด้วยบางช่วงเวลาที่ยากลำบากในการใช้ชีวิตประจำวันด้วย
“อาทิตย์นี้กับอาทิตย์หน้า…เกรงว่าตารางจะแน่นเอี๊ยดรึเปล่าน้า ไว้ถ้ามีวันหยุดฉันจะรีบแจ้งให้คาสึคุงรู้นะคะ จะได้ชวนรินจังตอนนั้นไง!”
“ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ…ฉันไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนกับผู้หญิงมาก่อนเลย ก็เลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีน่ะ”
“ไว้เป็นหน้าที่ฉันเองค่ะ! เพื่อให้เป็นวันที่ดีของทั้งคู่ ฉันจะตามไปสังเกตการณ์ด้วยค่ะ!”
คุรุมิซากะซังกอดหน้าอกพร้อมตอบกลับอย่างมั่นใจ
ด้วยหน้าอกของเธอที่ค่อนข้างใหญ่ทำให้ไม่รู้จะมองไปทางไหนดี
“…คุรุมิซาะซังเนี่ย เคยออกไปเที่ยวเล่นกับเด็กผู้ชายด้วยเหรอ?”
“ก็ไม่นะคะ?”
“เอ๋~…”
จะพึ่งพาคนที่ไม่มีประสบการณ์ได้เหรอเนี่ย
เมื่อรู้สึกสงสัย คุรุมิซากะซังซึ่งดูเหมือนจะรู้สึกถึงความในใจของฉันจึงรีบแก้ตัวออกมา
“ม-ไม่ต้องห่วงค่ะ! ฉันดูหนังรักโรแมนติกกับรักดราม่ามาเยอะ! แล้วฉันก็ชอบอนิเมะแนวรอมคอมอีกด้วยต่างหาก!”
“…แล้ว?”
“คือ…ถึงจะไม่มีประสบการณ์ แต่ฉันคิดว่าฉันมี……ความรู้มากพอค่ะ”
“ความรู้นั่นจะเอามาใช้ในชีวิตจริงได้แน่เหรอ?”
“ด-ได้แน่อยู่แล้ว มั้งนะคะ…ในคืนก่อน ฉันสามารถเคลียร์เกมที่เด็กผู้ชายสนิทกันได้ในคืนเดียวเลยนะคะ”
“ไอ้นั่นมันเกมแนว BL สินะ? ไม่ได้ช่วยเลยไม่ใช่รึไง ที่สำคัญกว่านะ นี่เธอใช้เวลาทั้งคืนเพื่อเคลียร์เกมเรอะ?”
[[ TL Note : BL(boy love) หมายถึงแนวชายรักชาย ]]
นึกไม่ถึงเลยว่าคุรุมิซากะซังจะเป็นคนแบบนั้น
ไม่สิ ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่
แต่ละคนก็มีงานอดิเรกส่วนตัวกันทั้งนั้น
แต่แค่ข้อมูลพวกนี้ไม่ได้เขียนอยู่ในโปรไฟล์ทางการของเธอ
เธอซ่อนมันไว้งั้นเหรอ?
“อ-อย่าสนใจเรื่องของฉันเลยค่ะ คาสึคุงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอบสนองต่อความรู้สึกของรินจังใช่ไหมล่ะ? บอกว่าอยากเผชิญหน้ากับรินจังในชีวิตจริงด้วยใช่ไหมคะ?”
“…ก็เคยพูดอยู่นะ”
“งั้นก็คบกันไปเลยสิคะ?”
คุรุมิซากะซังโจมตีกลับโดยการบดขี้เส้นทางหลบหนีของฉัน
ช่างเป็นไอดอลที่น่ากลัวชิบ
เธอกดดันฉันอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นเพราะการเนียนเรื่องงานอดิเรกของเธอหรือเพราะเพื่อเพื่อนรักของเธอ รินกะ
…ไม่สิ คงไม่ดีถ้าฉันจะมามัวคิดนั่นนี่อยู่
แม้ว่าคนรอบข้างของฉันจะช่วยเหลือขนาดนี้ก็ยังตัดสินใจไม่ได้สักที…
“ฉันว่าเธอไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เกลียดที่ได้เล่นกับรินจังหรือเปล่าล่ะคะ”
“ไม่…ไม่เกลียดหรอก”
“ดีแล้วล่ะ…อ๊ะ หมดเวลาแล้วสิ ต้องรีบกลับห้องเรียนกันแล้วค่ะ”
“นั่นสินะ”
“ถ้างั้นถ้ามีวันหยุดแล้วฉันจะติดต่อกลับไปนะคะ!”
คุรุมิซากะซังยิ้มด้วยความโล่งอก โบกมือให้ฉันก่อนเดินลงบันไดจากไป
เสียงฝีเท้าเบาๆ สะท้อนบนผนังตามเธอไป
เป็นหญิงสาวที่เปี่ยมไปด้วยพลังจริงๆ
จะว่าเธอเป็นคนทีห่วงใยรอบข้างหรือมุ่งตรงไปที่เป้าหมายดีล่ะ…
“ทำไมคุรุมิซากะซังถึงพยายามหนักขนาดนั้นเพื่อรินกะกันนะ”
ไม่ใช่แค่อยากยุ่งเกี่ยว
เธอเคยพูดไว้ว่าอยากให้รินกะมีความสุข
เพียงแต่ฉันรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดที่มาจากอารมณ์อันลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่ในฐานะเพื่อน
เอาเถอะถึงคิดไปก็คงไม่เข้าใจหรอก
สิ่งที่ฉันต้องคิดตอนนี้คือ ‘เดต’ เหตุการณ์ของพวกเรียวจูที่ดูไม่เกี่ยวข้องกับตัวฉันเท่าไหร่
.
.
.
*———-จบตอน———-*
TL : หายไปนาน ช่วงนี้ยุ่งมากกก เพิ่งว่าง(แปปเดียว) งานเยอะมากครับ จะพยายามไม่ทิ้งนะ〒▽〒
**แปลจากอิ้ง+เทียบยุ่น แปลผิดยังไงก็ขออภัยนะครับ มือใหม่(ตลอดกาล)แปล อาจจะมีผิดบ้างทักท้วงกันได้นะครับ
นี่เป็นเวอร์ชั่น WN (เว็บโนเวล) อาจจะมีบางส่วนที่ต่างกับแบบเล่มอยู่บ้างนะครับ
ถ้าชอบก็อย่าลืมกดไลก์และกดติดตามเพจเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยนะครับ อ่านตอนใหม่ๆได้ก่อนใครที่เพจเลย ตอนใหม่จะลงหลังจากเพจไม่รู้กี่วันนะครับ แล้วแต่อารมณ์เพราะขี้เกียจปรับย่อหน้าใหม่ในแมวดุ้น
แปลแบบคนเหงาและง่วง | Facebook
YOU MAY ALSO LIKE
