Chapter : 1 ฉันคือมิซุกิ รินกะ

 

“ว่าแล้วเชียว มิซุกิซังนี่ทั้งสวยแล้วก็น่ารักจริงนะ”

 

ฉันกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงพร้อมกับดูมิวสิควิดีโอของ “Star ☆ Mines” บนโทรศัพท์ของฉันอยู่

สมาชิกทั้งห้าคนของวง Star ☆ Mines ทั้งหมดนั้นเป็นสาวม.ปลาย

พวกเธอสวมชุดน่ารักและกำลังเต้นอย่างร่าเริง

และพวกเธอก็เป็นกลุ่มไอดอลที่ค่อนข้างโด่งดังในโลกวงนึง

 

ถึงอย่างไรก็ตาม ตัวฉันนั้นสนใจแค่มิซุกิ รันกะคนเดียวเท่านั้น

แทนที่จะเป็นแฟนคลับของ Star ☆ Mines ฉันเป็นแฟนคลับของมิซุกิ รันกะเสียมากกว่า

เหตุผลที่ฉันกลายเป็นแฟนตัวยงของเธอก็คือเราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน

 

รูปลักษณ์ที่โดดเด่นและกิริยาอันเย็นชาของเธอได้ดึงดูดความสนใจของฉัน

เมื่อได้ย้อนกลับไปคิดดู ฉันคิดว่านั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้จักตัวตนของไอดอลจริงๆเสียด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้สนใจไอดอลเลยก่อนจะมาพบกับมิซุกิซัง…

อย่างไรก็ตาม มิซุกิซังในห้องเรียนนั้นมีท่าทางเย็นชาเล็กน้อย

 

เธอมักจะมีภาพลักษณ์ที่เฉียบคมและทัศนคติที่ดูจริงจังอยู่เสมอ ซึ่งทำให้เพื่อนร่วมชั้นบางคนเว้นระยะห่างจากเธอ

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเป็นไอดอลที่งดงามและเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่เด็กผู้ชาย

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้พูดคุยกับเด็กคนไหนเป็นพิเศษ เธอเพียงจะสนทนาเท่าที่จำเป็นน้อยที่สุดกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอเท่านั้น

 

หรือว่าเธอเกลียดผู้ชายอย่างงั้นหรอ? ข่าวลือเช่นนั้นกำลังกระจายไปทั่ว

หากคิดดีๆในตามปกติแล้ว ฉันคิดว่าเธอเพียงแค่เลี่ยงจะตอบโต้กับใครเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอื้อฉาว(?)เสียมากกว่า

หากคนทั่วไปรู้ว่าเธอสนิทกับผู้ชายบางคนล่ะก็ แฟนๆคงจะต้องเลิกติดตามเธอเป็นแน่

 

แล้ว ถ้าคุณถามว่าเธอสนิทกับผู้หญิงคนอื่นๆไหม มันก็ไม่เช่นกัน

 

ความจริงแล้วมิซุกิซังค่อนข้างจะโดดเดี่ยวในห้องเรียน

 

ถึงกระนั้นก็ดูเหมือนว่าเธอจะสนิทกับผู้หญิงบางคนอยู่บ้าง และบางครั้งเองก็จะเห็นเธอพูดคุยอยู่กับผู้หญิงจากสมาชิกกลุ่มไอดอลของเธอ

หนึ่งในเหตุผลที่มิซุกิซังมีท่าทางโดดเดี่ยวในห้องอาจจะเป็นเพราะว่าบรรยากาศของเธอนั้นแตกต่างจากคนธรรมดา

ออร่าที่อยู่รอบตัวของเธอนั้นช่างแตกต่างจากคนธรรมดาแบบเราอย่างชัดเจน

 

แม้แต่ฉันเองที่ถูกเรียกว่าคนที่ไม่สามารถอ่านบรรยากาศได้ ก็ทำได้แค่เพียงมองดูหลังของมิซุกิซังได้จากมุมหนึ่งของห้องเรียนเท่านั้นเอง

แค่คุยกับเธอก็ทำให้ฉันประหม่าแล้ว

มันเป็นเรื่องยากที่จะสนทนากับเธอเพราะบรรยากาศตรึงเครียดที่เธอแผ่ออกมา

 

“แต่อย่างน้อยฉันก็อยากจะทักทายเธอ แล้วฟังเธอตอบกลับมาว่า ‘อรุณสวัสดิ์’ ด้วยเสียงอันไพเราะของเธอจัง…!”

 

เขาว่ากันว่ามิซุกิซังนั้นมีความสามารถด้านการร้องเพลงมากที่สุดในวง

ฉันเองก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง

 

“ตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ลองรวบรวมความกล้าแล้วก็พยายามทักทายเธอดีกว่า…!”

 

ฉันไม่ได้มีความรู้สึกรักใคร่กับเธอ อย่างน้อยๆฉันแค่ต้องการที่จะสามารถทักทายเธอในฐานะเพื่อนร่วมชั้นได้

มันผ่านมาสองสามอาทิตย์แล้ว ตั้งแต่ที่ฉันมีความตั้งใจแบบนั้น

ฉันมันขี้ขลาดเกินไปแล้ว

 

*ปิ๊ง*

มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์ของฉัน

มันมาจากแอปพลิเคชั่นแชทสำหรับเกม

ชื่อของผู้ส่งนั้นคือ “ริน”

 

[ฉันล็อกอินเข้ามาแล้วน้า~]

 

“อ่า ได้เวลาแล้วสินะ หือ?”

 

เวลาในตอนนี้คือ 21:07 น.

และเวลาที่นัดกันคือ 21:00 น. ดังนั้นแปลว่าฉันสายแล้ว

ฉันหมกมุ่นอยู่กับมิซุกิซังเสียจนลืมเวลาที่ฉันนัดกับเพื่อนไว้

 

[โทษที จะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ]

 

ฉันตอบข้อความแล้วเริ่มเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์

ฉันกดเข้าเกม MMO ที่มีชื่อว่า “Black Planis” ซึ่งมีความอิสระเสรีอย่างมากในโลกใบนั้น

นี่คือเกมโอเพ่นเวิร์ลที่เต็มไปด้วยกราฟิกสมจริง มันเป็นสุดยอดเกมออนไลน์ที่จะพาให้คุณเพลิดเพลินกับการเล่นในบทบาทต่างๆ ตั้งแต่การต่อสู้ไปจนถึงชีวิตประจำวัน

หนึ่งในข้อดีของมันคือสามารถเล่นได้จากสมาร์ทโฟนด้วยเช่นกัน

 

อย่างไรก็ตาม ชื่อตัวละครของฉันก็คือ “คาซุ”

ที่มาของมันก็คือชื่อจริงของฉันเอง

ชื่อจริงของฉันคือ อายาโนะโคจิ คาซุโตะ

หรือพูดอีกอย่างก็คือฉันแค่เอาสองตัวอักษรแรกของชื่อตัวเองมาตั้งเท่านั้นเอง

 

เมื่อฉันล็อกอินเข้ามา ฉันก็ได้รับแชทจากรินทันที

 

[ฉันรออยู่เลย~ ไม่ได้เจอกันนานเลยสินะ]

[นานงั้นหรอ? เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราก็เพิ่งเล่นด้วยกันเองไม่ใช่หรอ?]

[มันผ่านมาตั้งเป็นอาทิตย์แล้วต่างหาก ก็ฉันตั้งตารอวันที่จะได้เล่นกับคาซุอยู่เสมอเลยนี่!]

[เฮ้ เฮ้]

 

เธอมักจะร่าเริงอยู่เหมือนเคย พลังงานล้นเหลือจริงๆ

ผู้เล่นคนนี้คือ “ริน” เราเป็นเพื่อนในเกมออนไลน์ของฉันมาตั้งแต่สมัยม.ต้น ปี2

ตอนนี้ฉันอยู่ม.ปลาย ปี2 แล้ว ดังนั้น…เราจึงเป็นเพื่อนกันมา 4 ปีแล้ว

เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนซี้บนอินเตอร์เน็ตที่ดีที่สุดของฉันเลยก็ว่าได้

ไม่สิ แม้ว่ามันจะอยู่ในเกม แต่พวกเราก็แต่งงานกันแล้ว ดังนั้นเธออาจจะเป็นมากกว่าเพื่อนซี้ของฉันก็ได้

อย่างน้อยๆรินก็ปฏิบัติกับฉันอย่างบริสุทธิ์ใจโดยไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน

 

[วันนี้เราจะทำอะไรกันดี? ฉันคิดว่าฉันอยากไปตกปลาจังเลยน้า~]

[ฉันอยากจะไปที่เหมืองน่ะ ฉันอยากจะอัพสกิลการขุดพร้อมกับเก็บแร่ด้วย]

[วันนี้เราจะทำอะไรกันดี? ฉันคิดว่าฉันอยากไปตกปลาจังเลยน้า~]

[เธอเป็นบอทรึไงกัน!? คำขอของฉันส่งไปไม่ถึงเลย!]

[ไปตกปลากันเถอะ]

[นี่มันบังคับกันชัดๆ!]

 

ถ้าจะเป็นอย่างงี้ ก็อย่ามาถามฉันว่า “วันนี้เราจะทำอะไรกันดี” สิ

ไม่งั้นฉันก็คงไม่ส่งไปตั้งแต่แรกหรอก

นี่เป็นเพียงแค่การทักทายของพวกเรา

รินเองก็เข้าใจเรื่องนั้น

เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตจริงของกันและกันเลย แต่เราก็มีความสัมพันธ์ที่ดีซึ่งไว้วางใจกันและกันได้

 

“รินตัวจริงเนี่ย เป็นคนแบบไหนกันนะ?”

 

เมื่อก่อน ฉันเคยถามรินเกี่ยวกับชีวิตจริงของเธอ

แต่เธอบอกว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องในชีวิตจริง เพราะมันจะทำลายความสัมพันธ์ของเรา

ฉันเข้าใจดีว่าเธอหมายถึงอะไร

อย่างมาก ถ้ารินเป็นยากุซ่าจริงๆ ฉันจะรีบลบ Black Planis แล้วทุบคอมทิ้งทันทีเพื่อหนีจากเธอ

 

เอาเถอะ ยังไงก็ช่าง

มันไม่สำคัญสำหรับฉันว่ารินจะเป็นใคร (ตราบใดที่เธอไม่ใช่ยากูซ่าน่ะนะ)

 

แค่ได้เล่นเกมด้วยกันมันก็สนุกแล้ว

ความจริงข้อนี้คือสิ่งที่สำคัญที่สุด…

 

[นี่ นี่ คาซุ ออกทะเลไปด้วยเรือของฉันกันเถอะ]

[ฉันไม่อยากไปเลย เพราะเดี๋ยวมันก็จมอีก]

[ทำไมถึงพูดอย่างงั้นล่ะ? ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี!]

[นั่นเป็นครั้งที่สามแล้วที่ได้ยินแบบนั้น แล้วฉันก็ต้องช่วยเธอรวบรวมวัสดุเพื่อเอามาซ่อมเรือตลอดทุกที]

[คราวนี้สบายบรื๋อแน่นอน! เพราะฉันได้ตรวจสอบวิธีการใช้งานเรือจากบนเว็บมาอย่างดีแล้ว!]

 

รินซึ่งอวตาร์เป็นเอลฟ์สุดน่ารักที่อยู่บนหน้าจอกำลังโพสท่าแสดงความกล้าพร้อมชูกำปั้นขึ้น

 

[ฉันคาดหวังเธอได้จริงๆนะ? เพราะแค่จะซ่อมเรือเราก็ลำบากมากแล้ว]

[ไว้ใจฉันได้เลย! ฉันรู้สึกเหมือนฉันสามารถทำได้ทุกอย่างเลยตอนนี้!]

 

จากนั้นฉันก็ตามรินที่เต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างลึกลับ แล้วขึ้นเรือของรินที่ใหญ่กว่าเรือเล็กเล็กน้อยแล้วออกทะเลไป

ถ้าเราอยู่ไกลจากบกมากเกินไป เราจะถูกโจมตีจากเรือโจรสลัด ดังนั้นพวกเราจึงต้องระมัดระวังกันมากขึ้น

 

พวกเราหยุดเรือและเริ่มตกปลากัน

ฉันสนุกกับการแชทคุยกับเพื่อนอย่างสบายๆ ในขณะที่รอให้ปลากินเบ็ด

 

[นี่คาซุ ยังไม่ได้ยินคำขอโทษที่มาสายเลยนะ]

[ขอโทษคร้าบ]

[ทำไมถึงมาสายล่ะ?]

[ดูมิวสิควิดีโอของไอดอลอยู่น่ะ]

[เห~ คาซุเองก็สนใจของอย่างพวกไอดอลด้วยสินะ]

[ก็นะ]

 

พอฉันตอบกลับไปไม่กี่วินาทีความเงียบก็ตามมา

 

ฉันตกอยู่ในความมึนงงขณะมองไปที่สายตกปลาที่ห้อยลงมาจากเรือลงไปในทะเล

รินไม่ดูเหมือนกำลังตกปลาอยู่เลย

 

[ไอดอลคนนั้นชื่ออะไรหรอ?]

[ไม่ใช่ว่าพวกเราห้ามพูดเรื่องชีวิตจริงกันไม่ใช่หรอ?]

[ครั้งนี้ไม่เหมือนกันสักหน่อย ช่วยบอกทีสิ]

 

อย่ากัดกันนักสิ

เธอไม่ใช่ปลาสักหน่อย แต่เป็นรินไม่ใช่รึไง

 

[เป็นวงที่ชื่อ Star ☆ Mines น่ะ รู้จักหรือเปล่า?]

[อืม]

[ฉันเป็นแฟนคลับของมิซุกิ รินกะน่ะ ฉันคอยติดตามเธอมาตลอดเลยล่ะ]

[อย่างงั้นเองหรอ]

[อืม จริงๆแล้วฉันเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับมิซุกิซังด้วยล่ะ ไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะ?]

 

ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองนิดหน่อย

แต่จากนั้นเธอก็เงียบไป

 

1 นาที 2 นาที 3 นาที…กับความเงียบที่ผ่านมา

ความเงียบนี้เป็นความเงียบที่รู้สึกไม่ดีนัก

และแม้ว่าคันเบ็ดของรินจะสั่นซึ่งแสดงให้เห็นว่าปลากินเบ็ดแล้ว แต่ดูเหมือนว่ารินจะไม่สนใจมันเลย

 

เธอ AFK งั้นหรอ?

เอ๊ะ ในเวลาแบบนี้น่ะหรอ?

กระทันหันเกินไปแล้ว

 

ฉันพูดอะไรผิดไปงั้นหรอ?

บางทีฉันคงไม่ควรจะโม้เรื่องที่ฉันเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับมิซุกิซัง

 

[ขอโทษนะริน ฉันอารมณ์ดีเกินไปหน่อยเลยเผลอพูดอะไรไม่จำเป็นเข้า ฉันขอโทษถ้าทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจนะ]

 

ฉันรีบขอโทษเธอก่อน

ฉันเหงื่อออกและทำให้เมาส์เปียกเล็กน้อยขณะที่รอเธอตอบกลับ

 

ในที่สุดการแชทก็กลับมาเช่นเดียวกันกับปลาที่หลุดจากเบ็ดของริน

 

[ฉันคือมิซุกิ รินกะ]

 

……….

……….หืม?

 

[ฮ่า ฮ่า จู่ๆพูดอะไรของเธอออกมาน่ะ ดูยังไงก็รู้ว่าโกหก]

[ปีสองห้องสาม อาจารย์โฮมรูมคืออาจารย์ซาโต้ ที่นั่งของฉันอยู่โต๊ะที่สองจากหน้าต่าง ที่นั่งอยู่ใกล้ๆด้านหน้า]

 

สิ่งที่กำลังหลั่งไหลอยู่ในหน้าต่างข้อความคือข้อมูลเกี่ยวกับมิซุกิ รินกะตัวจริง

 

…ก-โกหกใช่ไหมเนี่ย

ถูกต้องทุกอย่างเลย!

 

ไม่สิ ไม่ใช่ว่าจะเป็นมิซุกิซังจริงๆซักหน่อย

มันอาจจะเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของเธอก็ได้

 

[คาซุคือใครงั้นหรอ?]

 

ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันควรจะบอกเธอดีไหม?

แต่ฉันไม่คิดว่า “ริน” จะโกหกฉันหรอก

ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า รินคือมิซุกิซัง…

 

[ไม่เชื่อฉันงั้นหรอ?]

 

เมื่อถูกถามเช่นนั้นฉันก็รู้สึกผิดเล็กน้อยและรู้สึกเจ็บข้างในหน้าอก

ฉันอดไม่ได้ที่จะพิมพ์ตอบกลับไป

 

[ฉันเป็นคนที่นั่งข้างหลังเธอแถวใกล้หน้าต่าง]

 

ฉันตอบอย่างมึนๆเล็กน้อย

และก็มีการตอบกลับมาทันที

 

[อายาโนะโคจิ คาซุโตะคุงใช่ไหม]

[…ใช่แล้วล่ะ]

 

ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะใช่มิซุกิซังจริงๆหรือไม่ แต่ก็แสดงให้รู้ว่ารินเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน

 

[ขอโทษนะ ฉันจะล็อกเอาต์แล้ว]

[เข้าใจแล้ว]

 

รินหายไปจากเรือ

 

เธอผิดหวังไหมนะที่รู้ว่าเป็นฉันโดยบังเอิญ

ถ้าใช่ฉันคงช็อคหนัก

ถ้ารู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นล่ะก็ ฉันคงไม่พูดถึงเรื่องชีวิตจริงหรอก

ไม่สิ รินก็เคยบอกฉันไปแล้วครั้งนึงไม่ใช่รึไงกัน

ฉันน่าจะคิดให้รอบคอบมากกว่านี้ ว่านั่นมันหมายความว่ายังไง

 

“…ทำลงไปจนได้สิน่า”

 

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันจะไม่สามารถเล่นเกมกับรินได้อีกกัน

ฉันก้มหน้าลงและเสียใจกับความคิดอันตื้นเขินของตัวเอง แล้วก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากสมาร์ทโฟนของฉัน

 

มันมาจากริน

เนื้อหาคือ [พรุ่งนี้ช่วยไปทานอาหารกลางวันกับฉันที่โรงอาหารจะได้ไหมคะ]

ฉันตัวสั่นเพราะความประหม่าแล้วพิมพ์ตอบกลับไปว่า [ครับ]

 

แล้วถ้าเธอคือมิซุกิซังจริงๆล่ะ?

มันคงไม่ใช่เรื่องดีทั้งหมดแน่ๆ

…ไม่ คิดอย่างใจเย็นก่อน

ยังมีความเป็นไปได้ที่รินจะไม่ใช่มิซุกิซังอยู่

 

เพราะ “รินที่สดใสร่าเริงและไร้เดียงสา” และ “ตัวตนสุดคูล มิซุกิ รินกะ” มีบุคลิกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ใช่แล้ว มันเป็นของปลอม มันต้องเป็นของปลอมอย่างแน่นอน

ฉันมั่นใจว่าหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของฉันต้องกำลังเล่นตลกกับฉันอยู่แน่ๆ

 

*ปิ๊ง*

ฉันได้รับข้อความจากริน

หัวข้อคือ [ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นเองว่าฉันเป็นตัวจริง]

เมื่อฉันแตะเพื่อเปิดข้อความขึ้นมา ฉันพบกับภาพเซลฟี่ของมิซุกิ รินกะ ที่มีหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่ในพื้นหลัง

 

ฉันพยายามค้นหารูปจากอินเตอร์เน็ต แต่ก็ไม่พบภาพที่คล้ายกันเลย

หรือพูดอีกอย่างก็คือมันไม่ใช่ภาพที่มาจากอินเตอร์เน็ตนั่นเอง

 

“อ-เอาจริงดิ เธอเป็นตัวจริงงั้นหรอ!”

 

มือของฉันที่ถือสมาร์ทโฟนอยู่กำลังสั่นอย่างผิดปกติ

ภายในหัวของฉันรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

 

“ภรรยาในเกมออนไลน์ของผมคือ…ไอดอลสุดฮอต…!”

 

 

*———-จบตอน———-*

TL : บ้าจริง กะจะมาแปลนิดหน่อย ไม่นึกว่าตอนมันจะยาว ตายยยย ถือซะว่าเซอร์วิสให้เร็วนิดนึงละกันครับ ฉลองเปิดเรื่องใหม่ แต่หลังจากนี้ก็สปีดเดิมแล้วครับฮ่าๆ

**แปลจากอิ้ง+เทียบยุ่นนิดหน่อย แปลผิดยังไงก็ขออภัยนะครับ มือใหม่แปล อาจจะมีผิดบ้างทักท้วงกันได้นะครับ

นี่เป็นเวอร์ชั่น WN (เว็บโนเวล) อาจจะมีบางส่วนที่ต่างกับแบบเล่มอยู่บ้างนะครับ

ถ้าชอบก็อย่าลืมกดไลก์และกดติดตามเพจเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยนะครับ