[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu - ตอนที่ 8 ผู้หญิงทุกคนคือนักแสดง
คืนวันนั้น ผมติดต่อคาเรนเหมือนที่ผ่านมา
เวลาประมาณห้าทุ่มได้
ใจจริง ก็ไม่อยากจะได้ยินเสียงเท่าไรหรอกช่วงนี้ แต่ก็ต้องบอกตัวเองว่ามันจำเป็นต้องทำเพื่อให้แผนการสำเร็จ
แต่ถึงกระนั้นผมใช้เวลาอยู่กว่า 15 นาที กว่าจะฝืนใจกดเบอร์โทรฯ ของคาเรนได้
สุดท้ายก็รวบรวมความกล้า ‘นึกถึงหน้ารุ่นพี่โทวโกะเข้าไว้สิเรา’ แล้วกดปุ่มโทริออก
“ค่า~~า!”
เสียงของคาเรนที่สดใสอย่างเคยดังมาจากโทรศัพท์
“คาเรน? เราน่ะ เมื่อวานไม่ได้โทรมาหาเลยขอโทษนะ”
ก่อนอื่นผมเอ่ยปากขอโทษก่อน
ถึงจะขุ่นเคืองใจที่ทางนี้ต้องก้มหัวให้นางร่านคิดไม่ซื่อก็เถอะ แต่พอนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่โทวโกะ ปากก็แสร้งพูดไป
“นั่นสิน้า~~ ยูวคุง ไม่เห็นติดต่อมาตั้งแต่วันจันทร์เลยอะ! เป็นห่วงมากเลยนะว่าจะเป็นยังไงบ้างน่ะ”
อย่างกับตัวเองไม่ได้ไปนอกใจมาเลยสักนิด น้ำเสียงที่พูดอย่างกับเป็นเด็กผู้หญิงรักเดียวใจเดียว
“ขอโทษนะ มันมีอะไรหลาย ๆ เรื่องน่ะ”
“อะไรหลาย ๆ เรื่องหรอ? ธุระอะไรถึงขนาดทิ้งคาเรนไว้ที่โรงแรมคนเดียวเลยเนี่ย?”
วิธีการพูดอย่างกับหงุดหงิดนิดหน่อย
ถ้าตอนปกติก็คงคิดว่า ‘น่ารักจัง’ อยู่หรอก แต่เป็นผู้หญิงหลายใจแล้วก็นึกได้แต่ว่า ‘ตอแหล’
เธออาจจะกำลังหยั่งเชิงดูว่า ‘เรื่องที่ฉันนอกใจความแตกแล้วหรือยัง’ อยู่ก็เป็นได้
“พอดีว่าวันจันทร์รถเพื่อนแถวบ้านดันเกิดอุบัติเหตุน่ะ พอรู้แบบนั้นเข้า เราก็เลยต้องรีบไปเลย”
เป็นข้อแก้ตัวที่คิดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
“หืม~~ ไปคนเดียวหรอ?”
“ไม่ ๆ ไปกับอิชิดะน่ะ พอดีว่าบอกอิชิดะไปด้วย”
ความเป็นจริงคืนวันจันทร์ผมก็อยู่กับอิชิดะ
เพราะถ้าไม่ใส่เค้าโครงความเป็นจริงเข้าไปหน่อยล่ะก็ อาจจะโป๊ะแตกขึ้นมาก็เป็นได้
อะ ชิบห*ยแล้ว
ยังไม่ได้บอกอิชิดะเรื่อง ‘อุบัติเหตุของเพื่อนแถวบ้าน’ เลยนี่หว่า
หลังจากโทรตรงนี้เสร็จ ต้องรีบไปบอกอิชิดะไว้ก่อนแล้ว
ว่าแต่ ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นเราที่นอกใจเองเฉยเลยแหะ แบบนี้
“แล้วเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?”
“พอดีคืนวันจันทร์กลับดึกน่ะ เลยหลับไปทั้งที่ยังปั่นรายงานไม่เสร็จที รู้ตัวอีกทีก็ตีสามแล้ว ป่านนั้นคิดว่าคาเรนน่าจะหลับไปแล้วก็เลยไม่ได้ทักไปน่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นค่อยสบายใจหน่อย นึกว่าจะนอกใจไปหาใครซะอีก เป็นห่วงแทบแย่เลย”
จังหวะนั้น ผมนี่แทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง
อยากจะแหม ไอ้ผู้หญิงคนนี้นี่ ทำมาเป็นวางมาด
ตัวเองเป็นคนนอกใจแท้ ๆ ยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นอีก
—— แต่ว่า ไม่ได้สิไม่ได้ นึกถึงเรื่องที่รุ่นพี่โทวโกะพูดไว้สิ——
“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ทำแบบนั้นอยู่แล้วน่า”
ไม่เหมือนมึงไง!
“แน่นอน! เพราะคาเรนน่ะรักยูวคุงทั้งใจเลยล่ะ”
ผมรู้สึกทั้งโกรธทั้งอึ้งในเวลาเดียวกัน
เห็นภาพหน้าลอยออกมาเลย
สีหน้าที่ไม่ตรงกับใจ สดใสในความขมขื่น
พูดจริง ๆ เลยนะ
การที่คนเราสามารถโกหกเป็นธรรมชาติราวกับหายใจแบบนี้
ทำให้คิดขึ้นมาว่า ‘ผู้หญิงนี่มันน่ากลัวจังเลยเนอะ’ ขึ้นมาอีกรอบเลยทีเดียว
“เราก็มีแค่คาเรนคนเดียวนะ รักนะครับ”
ถึงคำมันจะจุกอยู่ที่หลังคอบ้างเล็กน้อย แต่ก็อุตส่าห์พูดประโยคนั้นออกมาจนได้
“คาเรนก็เหมือนกัน! รักมาก ๆ เลยนะ!”
พอได้ยินคำนั้นของคาเรน ทำให้คิดว่า ‘ข้อความที่คุยกันกับรุ่นพี่คาโมกุระ’ อันนั้น ยังดูจริงใจมากกว่าซะอีก
ผมลองหยั่งเชิงดูทีหนึ่ง
“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้มาเจอกันดีมั้ย? หลังเลิกเรียนเรามาหาอะไรกินกันสักที่กันดีกว่า ไม่ได้เจอกันตั้งสองวัน เราอยากเห็นหน้าคาเรนแล้วอะ”
ผ่านไปครู่หนึ่ง——
“งืม พรุ่งนี้น่าจะยังไม่สะดวกอ่านะ พอดีตกลงกับเพื่อนแถวบ้านไว้ว่าจะไปกินข้าวด้วยกันน่ะ”
ว่าแล้วเชียว อย่างนี้เองสินะ
“งั้นหรอ นัดกันไว้แล้วก็ช่วยไม่ได้เนอะ ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน”
“อื้ม ไว้คราวหลังนะ”
ด้วยอย่างนั้นการโทรคุยกับคาเรนคืนวันพุธก็จบลง
ผมรีบส่งข้อความไปหารุ่นพี่โทวโกะทันที
(ยูว) เมื่อกี้โทรคุยกับคาเรนแล้วครับ เธอบอกว่าพรุ่งนี้ตอนเย็น ‘จะไปกินข้าวกับเพื่อนแถวบ้าน’ น่ะครับ
รุ่นพี่โทวโกะตอบกลับมาแทบจะทันที
(โทวโกะ) ว่าแล้วเชียว ฉันเองก็เพิ่งจะส่งข้อความหาเทตสึยะมาเหมือนกัน เขาก็บอกว่า ‘พรุ่งนี้มีนัดดื่มกับเพื่อนที่ทำงานน่ะ’
(ยูว) แสดงว่า พรุ่งนี้ทั้งสองคนคงตั้งใจจะมาเจอกันสินะครับ
(โทวโกะ) เป็นไปได้มากเลยล่ะ
(ยูว) จะทำยังไงไหมครับ?
(โทวโกะ) ยังไงคือ?
(ยูว) จะติดตามดูทั้งสองคนไหมครับ?
(โทวโกะ) นั่นสินะ ไหน ๆ ก็รู้วันนัดพบแล้ว ตามไปสืบสักหน่อยกันหน่อยไหมคะ?
(ยูว) ให้ผมตามคาเรนไปไหมครับ?
(โทวโกะ) น่าจะเสี่ยงมากอยู่ ผู้หญิงน่ะ ถ้าเป็นแฟนหนุ่มล่ะก็เห็นแวบเดียวก็แยกได้แล้ว ให้ฉันตามดูเธอดีกว่าค่ะ
(ยูว) ถ้างั้นให้ผมตามรุ่นพี่คาโมกุระสินะครับ
(โทวโกะ) ค่ะ แต่ว่าอย่าฝืนเกินไปนะคะ ให้รักษาระยะอย่างน้อย 10 เมตรตลอดเวลา ถ้าคลาดสายตาก็ให้คลาดไปไม่เป็นไร แค่พอรู้ว่านั่งรถไฟขบวนไหนก็พอแล้ว สำหรับพรุ่งนี้ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวถึงขนาดนั้น ปล่อยให้เป็นของมันไป เราต้องจับให้ได้แบบคาหนังคาเขาค่ะ
ด้วยเหตุนี้เอง ‘แผนการปาปารัสซี่เปิดโปงคนนอกใจ’ ของผมกับรุ่นพี่โทวโกะก็ได้เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้
YOU MAY ALSO LIKE
