[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu - ตอนที่ 11 แผนการปาปารัสซี่เปิดโปงคนนอกใจ (ตอนปลาย 2)

<ความเดิมตอนที่แล้ว>

ณ วันที่คาโมกุระ เทตสึยะ กับมิตสึโมโตะ คาเรน นัดพบกันเพื่อนอกใจ
ยูวติดตามคาโมกุระกลับจากวิทยาลัย แต่ก็คลาดกันที่อากิฮาบาระจนได้
ยูวที่มั่นใจว่าคาโมกุระขึ้นรถสายยามาโนเตะมุ่งหน้าไปทางอุเอโนะ ก็แจ้งโทวโกะทันที
ได้ความว่า ‘ทั้งสองคนน่าจะไปเลิฟโฮเทลในย่านนิปโปริ’
หลังจากนั้นเมื่อคิดแล้วว่าจะยึดนิปโปริเป็นหลัก ด้วยความที่ทางออกของสถานีมีสามทาง ลำพังเพียงสองคนไม่อาจจะสังเกตการณ์ได้
ด้วยเหตุนั้นยูวจึงขอความช่วยเหลือจากอิชิดะ โยตะ เพื่อนสนิทของเขา

 

คืนวันนั้น ผมโทรไปหาอิชิดะ โยตะทันที

ผมรู้จักกับอิชิดะมาตั้งแต่ ม.3

ถึงจะอยู่โรงเรียนมัธยมต้นคนละที่กัน แต่ก็เป็นเพื่อนกันที่โรงเรียนติว ตั้งแต่โรงเรียนมัธยมปลายปีแรกเป็นต้นมาก็อยู่ห้องเรียนเดียวกันมาตลอด

เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของผมเลย

 

“ตรงสถานีที่ว่าเนี่ย เราจะจับตาดูตอนที่รุ่นพี่คาโมกุระกับคาเรนนอกใจกันแหละ ขอยืมแรงหน่อยได้มั้ย?”

 

อิชิดะตอบกลับมาทันที

 

“เข้าใจละ เดี๋ยวเราช่วยเอง ถ้าเป็นวันจันทร์กับวันพุธ พอดีเราไม่มีงานเสริมก็พอจะมีเวลาอยู่ ถ้าวันไหนยูวติดต่อมา เดี๋ยวหลังเลิกเรียนเราจะไปดูแถวสถานีนิปโปริให้แล้วกันนะ?”

 

“อา เอาตามนั้น ขอบใจมากนะ เป็นหนี้บุญคุณแกเลย”

 

“เอาน่า อย่าไปคิดมาก เราเองก็หมันไส้สิ่งที่รุ่นพี่คาโมกุระทำเหมือนกัน ไอ้เวรนั่น ทั้ง ๆ ที่มันชอบทำตัวหยิ่งกับรุ่นพี่ตลอดจนเป็นนิสัยแท้ ๆ”

 

ผมฟังอย่างเงียบ ๆ

พอนึกย้อนไปก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง

แย่งเอาแฟนของทั้งรุ่นน้อง ทั้งคนในชมรมไปนอนด้วยกันเนี่ย โคตรสวะชิบห*ยเลย

 

“จะว่าไปแล้วรุ่นพี่โทวโกะเนี่ย สมแล้วจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่โดนแฟนตัวเองนอกใจแท้ ๆ แต่ยังใจเย็นได้ขนาดนี้เนี่ย”

 

“จริง ครั้งนี้ทำให้รู้ซึ้งเลยว่ารุ่นพี่โทวโกะเนี่ยสุดยอดขนาดไหน”

 

“ล้างแค้นด้วยการ ‘ทำให้หลงรักสุด ๆ แล้วตบหน้าด้วยการนอกใจไปนอนกับผู้ชายคนอื่น’ เลยหรอ นี่ถ้าโดนทำแบบนั้นใส่ต่อหน้าต่อตาล่ะก็ จิตใจได้มีกระทบกระเทือนขั้นหนักแน่ ๆ”

 

“ขนาดเราเองยังนึกไม่ได้ขนาดนี้เลยแหะ”

 

“ผู้หญิงถ้าทำให้โกรธขึ้นมาล่ะก็ สยองเกล้าโคตร ๆ”

 

หลังจากนั้น อิชิดะก็ถามผมด้วยความใส่ใจขึ้นมานิด ๆ

 

“ว่าแต่ว่า ถ้าตามแผนนี้เนี่ย สุดท้ายแล้วคนที่จะไปโรงแรมกับรุ่นพี่โทวโกะเนี่ย ก็คือยูวใช่มั้ย?”

 

“บอกไปแล้วนี่ ว่ายังไม่ได้ตัดสินใจเลย พี่เธอบอกว่าถ้าเราสามารถเป็นผู้ชายคนนั้นที่เหมาะสมกับรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็นะ”

 

“แต่ว่า ณ ตอนนี้ คนที่ใกล้เคียงตำแหน่งนั้นมากที่สุดก็คือยูวไม่ใช่รึไง นี่มันพิเศษสุดยอด รุ่นพี่โทวโกะคนนั้นที่พวกเรา ๆ ต่างก็ใฝ่ฝันหาเลยนะเว้ย”

 

พออิชิดะยกขึ้นมา ทำให้ผมนึกย้อนไปสมัยมัธยมปลาย

 

ผมกับอิชิดะ รุ่นพี่โทวโกะ รวมถึงไอ้คาโมกุระ ก็จบมาจากโรงเรียนเดียวกัน

รุ่นพี่โทวโกะอยู่สูงกว่าพวกเราอยู่หนึ่งปี คาโมกุระเป็นรุ่นพี่อยู่สองปี

รุ่นพี่โทวโกะอยู่ชมรมวรรณกรรม แถมยังเป็นสมาชิกคณะกรรมการห้องสมุด

นอกจากนี้ยังได้สมญานามว่า ‘นางฟ้าแห่งห้องสมุด’ อีกด้วย

 

รุ่นพี่โทวโกะที่ทั้งเรียบร้อย สง่าผ่าเผย แถมยังฉลาดด้วยนั้น ถ้าจะบอกว่าเป็นที่ใฝ่ฝันของเหล่าผู้ชายทั้งโรงเรียนก็คงจะไม่เกินจริงไปนัก

แถมความอวบอึ๋มในร่างสเลนเดอร์นั่นมันเดอะเบสท์!

 

ทั้งผม ทั้งอิชิดะ ไม่สิ คนอื่น ๆ เองก็ด้วย เวลาเห็นภาพรุ่นพี่โทวโกะไปกลับวิทยาลัย เป็นต้องถอนหายใจไม่รู้กี่ครั้ง

ผมกับอิชิดะเคยคุยกันไว้ว่า ตอนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยโจโตได้ ‘เอาวะ ไม่มีอะไรจะเสี่ยงละ พวกเราจะไปสารภาพรักกับรุ่นพี่โทวโกะกัน!’ ว่าซั่น

 

หากแต่ว่าทันทีที่พวกเราเข้ามหาวิทยาลัยได้ ก็ทราบข่าวว่ารุ่นพี่โทวโกะเริ่มคบกับคาโมกุระซะแล้ว

 

คาโมกุระ เทตสึยะเอง ก็เป็นพวกคนหล่อที่สาว ๆ กรี๊ดกร๊าดมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว

เรื่องเรียนก๋็ดี กีฬาก็เด่น ในชมรมฟุตบอลเองก็เป็นทั้งผู้ช่วยกัปตันทีม ทั้งเล่นตำแหน่งศูนย์หน้าด้วย

สูง 180 ซม. ผลการเรียนดีเลิศแต่ก็มีความแบดหน่อย ๆ เป็นคนกลางวงเสมอไม่ว่าจะเป็นในชั้นเรียน ในชมรม หรือในกลุ่ม นับว่าเป็นชนชั้นบนสุดของโรงเรียนเลยทีเดียว

ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เป็นที่นิยมเลย

แล้วก็ ไม่มีอะไรที่พวกเราจะเอาชนะเขาได้เลย

 

ผมกับอิชิดะ ตอนที่รู้ว่ารุ่นพี่โทวโกะคบกับคาโมกุระ ถึงกับต้องกระดกเหล้าย้อมใจ

พอคิด ๆ เรื่องนั้นดูแล้ว จริงอยู่ถ้าเรื่องนี้ไปได้สวยกับรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็ คงเรียกได้ว่าเป็น ‘ความสุขในความขมขื่น’ ‘ความโชคดีในความโชคร้าย’

 

“อา เป็นงั้นก็ดีสิ”

 

ผมพูดพลางถอนหายใจ

ในความเป็นจริง มันคงไม่ค่อยมีโอกาสอย่างนั้นหรอก

 

“เพื่อให้ถึงจุดนั้นได้ แกต้องพยายามเข้านะเว้ย! ถ้านายไปได้สวยกับรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็ คงจะลืมเรื่องคาเรนจังกับคาโมกุระไปเลยก็ได้นะ?”

 

มันก็คงอย่างนั้นล่ะมั้ง

เขาว่า ‘วิธีที่ดีที่สุดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำ ก็คือการมีความรักใหม่’ นั่นแหละ

แต่ว่าตอนนี้ ผมไม่คิดว่าจะสามารถ ‘เยียวยาความชอกช้ำ’ อะไรนั่นได้หรอก

 

อีกอย่าง——วันนี้ ตอนนี้ ณ บัดนี้เอง——คาเรนที่ซึ่งคาโมกุระกำลังคร่อมอยู่นั้นคงจะกำลังคราง ‘อร๊าง อร๊าง’ อยู่ก็เป็นได้

 

——รุ่นพี่โทวโกะในตอนนี้ เธอจะรู้สึกยังไงบ้างนะ——

 

จู่ ๆ ผมก็นึกขึ้นมาแบบนั้น