[นิยายแปล] I'm Really Scared ชั้นกลัวแล้วจ้าคุณระบบจ๋า! - ตอนที่ 21 ขอคุยด้วย

อาคารผู้ป่วยฉุกเฉินในกลางดึกนั้นดูวังเวงมาก มันมีแค่พยาบาลเข็นรถที่เต็มไปด้วยขวดยาและอุปกรณ์ดังแว่วไปมาในบางครั้งเท่านั้น

 

กวนซานนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล เขาแกล้งทำเป็นดูมือถือ แต่จริงๆแล้วเขากำลังมองดูรางวัลที่ตนเองได้มา

 

การจำลองครั้งนี้เรียกได้ว่าอันตรายมาก และความยากก็ดูจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่า มีหลายครั้งที่หากกวนชานตอบสนองไม่ทันท่วงที เขาก็คงต้องพิมพ์ GG

(GG Good game – ใช้พิมพ์ตอนเล่นจบเกม เป็นมารยาทอย่างนึงในการเล่นเกม)

 

“ชักจะแย่แล้วแฮะ..… ชั้นจำได้ว่าการจำลองครั้งแรกยังมีการแจ้งเตือนสำหรับมือใหม่ แต่คราวนี้ไม่มีอะไรเลย นี่หมายความว่าความยากนี้เป็นความยากระดับปกติของฉากสินะ?”

 

มุมปากของกวนซานได้กระตุกขึ้น

 

เกมจำลองสยองขวัญนี้ เป็นเกมที่สมกับชื่อของมันจริงๆ ถึงจะมีอาวุธและไอเทมช่วย แต่คุณก็ยังโดนมอนสเตอร์ตบจนเกือบตายอยู่ดี…

 

อย่างไรก็ตาม รางวัลในครั้งนี้ก็มีมากมายตามความยากไปด้วย

 

รางวัลที่ระบบจำลองประเมินให้ คือเหรียญเกม 5,000 เหรียญและแต้มทักษะ 2 แต้มซึ่งมากกว่าครั้งก่อนซะอีก

 

กวนซานมองดูจำนวนเงิน 5625 เหรียญของเขาและรู้สึกว่าเขาร่ำรวยเสียที

 

เยี่ยมไปเลย

 

แต่น่าเสียดายที่ยังมี [ภารกิจทะลายขีดจำกัด] รออยู่เบื้องหน้า เขาจึงไม่อาจปลดล็อกไอเท็มเพิ่มในร้านค้า

 

เนื่องจาก*ไม่มีใครทำอิฐได้ถ้าไม่มีฟาง* กวนซานจึงต้องซื้อ “เพิ่มกระเป๋าเป้ระบบ*1” ก่อน

(** แปลว่า คุณจะทำอะไรไม่ได้เลยถ้าไม่มีรากฐานที่ดี)

 

สกุลเงินในเกม -1000

 

เงินคงเหลือคือ 4625 และจำนวนช่องในกระเป๋าระบบได้กลายเป็น 11

 

แต่พื้นที่ในกระเป๋าระบบก็ยังว่างไม่พออยู่ดี เนื่องจากมีไอเทมมากกว่าเดิม

 

แม้คราวนี้กวนซานจะใช้ไอเทมสองชิ้น แต่ด้วยไอเทมที่ได้รับในฉากนี้ มันทำให้ต้องใช้ช่องถึงแปดตำแหน่ง จึงทำให้กวนชานรู้สึกว่าจำเป็นต้องเพิ่มความจุของกระเป๋าระบบ

 

ทุกครั้งที่มีการมอบรางวัลให้ ถ้ากระเป๋าเป้เต็ม มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าระบบจำลองชั่วร้ายนี้จะทำลายไอเทมส่วนเกินทันที

 

นั่นถือว่าเป็นการขาดทุนครั้งยิ่งใหญ่เลย!

 

“มาดูซิว่าไอเท็มไหนบ้างที่ชั้นได้รับจะสามารถใช้ได้โดยตรงหรือว่าต้องสวมใส่ เพื่อให้กระเป๋าระบบมีช่องว่างเพิ่มมากขึ้นอีก”

 

กวนซานค่อยๆไล่ตรวจดูทีละอย่าง และเขาพบว่าครั้งนี้มีไอเทมประเภทใช้แล้วหมดไปมากกว่าครั้งก่อน

 

【ลูกกวาดปลุกพลัง】

 

【ผลลัพธ์: สุ่มรับหนังสือทักษะ 】

 

【รายละเอียด: ยารุ่นทดลองที่มีศักยภาพ ทำจากสสารหายากบางชนิด ยาตัวนี้เกือบจะสมบูรณ์แบบ มันหายากมากและไม่มีผลข้างเคียงใดๆอีกด้วย แต่ก็ยังมีพลังแบบสุ่มอยู่ดี】

 

ดวงตาของกวนซานได้ทอประกายทันควัน: “ของดี! คราวนี้มีรางวัลสองแต้มทักษะพอดี ในตอนนี้ปริมาณเลือดสูงสุดถูกล็อค ดังนั้นผลลัพธ์แบบติดตัวของทักษะ [ทบศพ] จึงไม่ค่อยมีประโยชน์ รอจนกว่าภารกิจทะลายขีดจำกัดสำเร็จแล้วค่อยอัพจะดีกว่า”

 

“หากเจอทักษะที่มีประโยชน์โดยบังเอิญ ก็สามารถเรียนรู้ทักษะได้โดยไม่ต้องรอ และถ้าทักษะนี้ไม่มีประโยชน์ ก็ขายให้กับร้านค้าระบบจำลองเพื่อแลกเป็นเงินแทน”

 

เอาเป็นแผนนี้แหละ!

 

กวนซานได้เลือกใช้ไอเทมทันที

 

【รับหนังสือทักษะ [ควบคุมแรงโน้มถ่วง]*1】

 

【ทักษะ: การควบคุมแรงโน้มถ่วง (ระดับ 1) 】

 

【ประเภท: เปิดใช้】

 

【เวลาคูลดาวน์: 10 วินาที】

 

【ผลลัพธ์: ควบคุมน้ำหนัก 50 กก. ภายในระยะ 20 เมตร; ระยะเวลาใช้ได้คือ 5 วินาที 】

 

【คำอธิบาย: เป็นพลังที่จะได้มาก็ต่อเมื่อโดนแอปเปิ้ลตกใส่หัว 80 ลูก】

 

“พระเจ้าคงถึงกับบัลลังค์สั่นสะเทือนเพราะแอปเปิ้ล และนิวตันจะต้องถีบโลงศพออกมาหลังจากได้ยินมันแน่”

 

แค่กๆมากลับเข้าเรื่องกันดีกว่า กวนซานได้ใช้แต้มทักษะเพื่อเรียนรู้ทักษะนี้

 

แม้ดูแล้วทักษะนี้จะมีระยะสั้นไปหน่อย แต่ผลลัพธ์นั้นเย้ยฟ้าซะจริง

 

ควบคุมแรงโน้มถ่วงเชียวนะ ไม่ว่าจะใช้ที่ไหน ทักษะนี้ย่อมมีผลอัศจรรย์แน่นอน! ไม่เรียนรู้ก็ถือว่าไม่ใช่คนแล้ว!

 

สำหรับแต้มทักษะที่เหลืออยู่ กวนชานได้เรียนรู้ [การวาดวงเวทย์]

 

[ทักษะ: การวาดวงเวทย์ (ระดับ 1)]

 

【ประเภท: เปิดใช้】

 

[เวลาคูลดาวน์: เจ็ดวัน]

 

【ผลลัพธ์: วาดเวทย์มนตร์อย่างใดอย่างหนึ่งใน [พลังชีวีต] [ป้องกัน] [พร] [หนาม] ให้เกิดพลังตามรูปแบบนั้นออกมาเป็นระยะเวลา 50 วินาที สามารถถูกขัดจังหวะการใช้ได้ 】

 

[ พลังชีวิต : เพิ่มค่าพลังชีวิต 20% ทันที และเพิ่มพลังชีวิตอย่างช้าๆ 】

 

【ป้องกัน: ความเสียหายที่ได้รับลดลง 20% 】

 

【พร: โชคดีขึ้น 】

 

【หนาม: เป้าหมายเสียพลังชีวิต 2% ต่อวินาทีตามค่าพลังชีวิตสูงสุดของมัน 】

 

【คำอธิบาย: เมื่อวงเวทย์สว่างขึ้น มันจะลุกโชนในความมืด และโอกาสเล็กน้อยที่จะดึงดูดความสนใจแก่ผู้แอบมองบนท้องฟ้า 】

 

กวนชานมุ่งความสนใจไปที่รูปแบบเวทย์ [ชีวิต] เป็นหลัก

 

นี่คืออะไร?

 

นี่คือทักษะรักษาไงเล่า!

 

แม้จะมีไอเทมยารักษาอยู่ในมือ แต่มันก็เหลือแค่ 5 อันแล้ว และทั้งหมดที่มีก็เป็นการรักษาอย่างช้าๆ

 

หลังจากผ่านความตึงเครียดและความตื่นเต้นจากการจำลองแต่กลับไม่มีไอเทมรักษาตกเลย กวนซานก็เริ่มลนลานหายารักษา

 

ถึงทักษะนี้จะโดนคูลดาวน์เป็นเวลาเจ็ดวัน แต่มันก็เป็นหลักประกันได้ดีเสมอ และทำให้รู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย

 

สำหรับรูปแบบเวทย์ที่เหลือล้วนไร้ค่า พูดได้เลยว่ามีก็เหมือนไม่มี

 

กวนซานใส่ทักษะใหม่ทั้งสองนี้ลงในแถบทักษะ และตรวจสอบไอเทมอื่นๆต่อ

 

เขาพูดเสียงแผ่วว่า “อืม…ขี้ผึ้งพิษ หลังจากใช้กับอาวุธแล้วจะทำให้ศัตรูติดพิษหลังจากโดนโจมตี แต่มันใช้ได้เพียงห้าครั้งเท่านั้น”

 

“เข้าใจแล้ว เป็นการเสริมพลังอย่างนึงนี่เอง”

 

กวนซานพยักหน้าและเข้าใจในทันใด

 

จากนั้นก็ลองเอาขี้ผึ้งมาทาบนแม็กกาซีนกระสุนไม่จำกัดที่ติดตั้งบน Glock 17…..

 

แน่นอนว่า เขาล้มเหลว

 

“เวรกำ ทำไมใช้กับอาวุธปืนไม่ได้ล่ะ?”

 

กวนซานบ่นพึมพำ และนำขี้ผึ้งพิษใส่กลับคืน

 

“หือ? บัตรธนาคารนี่มัน? ที่แท้มีเงินของจริงงั้นเหรอ?”

 

กวนซานรู้สึกอึ้ง ไอเท็มนี้ที่เรียกว่า “บัตรธนาคารของใครสักคน” มีผลคือ “เพิ่มเงินฝากในบัญชีธนาคารของผู้เล่น 130,000 หยวน”

 

“130,000? ชั้นดูผิดไปรึเปล่าหว่า?”

 

ดวงตาของกวนซานเบิกกว้าง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็เลือกใช้มัน

 

ระบบจำลองได้แสดงให้เขาเห็นถึงพลังที่มันมีอยู่สองครั้ง แม้เขาจะไม่รู้อะไรจริงอะไรเท็จ แต่การระเบิดสองครั้งนั้นเป็นของจริง

 

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครไล่ตาม ราวกับว่ามีคนคอยตามลบร่องรอยเหล่านี้จริงๆ

 

ไอเทมฉากเหล่านี้ ในเมื่อมาจากระบบจำลอง ก็น่าจะสามารถใช้งานได้โดยไร้ข้อกังวล

 

ยิ่งไปกว่านั้น…..กวนซานกำลังร้อนเงินพอดี

 

ครอบครัวของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในช่วงเรียนมัธยม เนื่องจากทั้งพ่อและแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต จึงเหลือเขาไว้เพียงคนเดียวในครอบครัว

 

ตั้งแต่นั้นมากวนซานก็เรียนและทำงานนอกเวลาเพื่อหาเลี้ยงชีพ

 

แม้ว่าเสินติงฮัวจะต้องการช่วยเหลือเขา แต่เขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวใกล้ชิดกับเสินติงฮัวมากนัก

 

เงิน, ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง ตราบใดที่มันยังมีตัวตนอยู่ เงินก็จะสามารถเปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้นได้

 

ดังนั้นกวนซานเคยใช้ชีวิตที่อัตคัดขัดสนมาก แต่ก็ดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาเริ่มเข้าทำงาน

 

แต่ถ้ามีเงินมากกว่าเดิมมันก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว

 

“ยังไม่พอ…..”

 

กวนซานมองดูข้อความแจ้งเตือนยอดเงินเข้าในมือถือของเขาและเลียริมฝีปาก ต่อเกมจำลองสยองขวัญนี้ แม้จะยังกลัวอยู่บ้าง แต่เขาก็ได้เพิ่มความคาดหวังเล็กๆขึ้นมา

 

สำหรับไอเทมสองชิ้นสุดท้าย อันหนึ่งเป็นอุปกรณ์เครื่องประดับ และอีกอันเป็นไอเทมประเภทที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

ขณะที่กวนซานกำลังจะสำรวจดูมัน เขาก็ได้ยินคนมาเคาะประตูวอร์ด

 

ความคิดแรกของเขา เขาคิดว่าเป็นเสินติงฮัว แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง มันกลับเป็นชายแปลกหน้าวัยกลางคนที่มีวัยรุ่นสามคนตามมาด้วย

 

ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เขาและกล่าวว่า “กวนซานใช่มั้ย? ผมต้องการคุยด้วยหน่อย”