[นิยายแปล] I'm Really Scared ชั้นกลัวแล้วจ้าคุณระบบจ๋า! - ตอนที่ 17 ประมือกับเถาหลัว

【ยาฉีดเร่งอะดรีนาลีน】

 

[ผลลัพธ์: ฟื้นคืนเลือดจนเต็มทันทีและเพิ่มปริมาณเลือดสูงสุดเป็นสองเท่า; หลังจาก 10 วินาที ปริมาณเลือดจะถูกปรับเหลือ “1”]

 

[หมายเหตุ: คุณยินดีเป็นหมาหัวเน่าตลอดกาลหรือเป็นฮีโร่ชั่วระยะเวลา 10 วินาทีล่ะ?]

 

ผลลัพธ์ที่เรียบง่ายไม่ซับซ้อนเช่นนี้ คือไอเทมช่วยชีวิตที่แท้จริง

 

หลังจากกวนชานฉีดเรียบร้อย วงกลมสีแดงเข้มบริเวณขอบสายตาเขาก็ได้หายไปในทันที

 

“แค่พริบตาเดียว แพ็คเอาชีวิตรอดสำหรับมือใหม่ราคา 648 ก็ใช้ไปเกือบหมดเลย เป็นระบบจำลองที่ดีจริงๆว่ามั้ย! มือใหม่ไม่รอดแน่ถ้าไม่ซื้อแพ๊คนี้เตรียมไว้!”

 

กวนซานอดตะโกนบ่นในใจไม่ได้

 

รูโบ๋บนร่างกายของเขาที่ถูกหนวดแทงได้หายไปแล้ว และไม่ใช่แค่รูที่หายไป แม้แต่คราบเลือดก็หายไปด้วย อีกทั้งเสื้อผ้าก็กลับมาสะอาดใหม่เอี่ยมอ่อง

 

ประหนึ่งได้กดปุ่ม “ทีเดียวย้อนกลับ” ยังไงยังงั้น

 

การต่อสู้ที่ดุเดือดเมื่อกี้นี้ดูราวกับไม่เคยเกิดขึ้นเลย

 

กวนซานเหลือบดูปริมาณเลือดของเขา ซึ่งตอนนี้มันกลายเป็น 2200 แล้ว

 

ทำไมมันถึงเป็น 2200 แทนที่จะเป็น 990×2=1980 ล่ะ?

 

นั่นเป็นเพราะกวนชานได้เลเวลอัพหลังจากฆ่ามอนสเตอร์แมงมุมไป และข้อมูลที่แสดงโดยระบบจำลองยังคงอยู่ในสายตาเขา

 

【ค่าประสบการณ์ +1800】

 

【Lv.9→lv.10 (อัพต่อไม่ได้)】

 

[ค่าประสบการณ์ปัจจุบัน: 1150/1000 (อัพต่อไม่ได้)]

 

[ HP ปัจจุบัน: 1100/1100 (อัพต่อไม่ได้)]

 

[*หมายเหตุ: หลังจากผู้เล่นถึงเลเวล 10 ค่าประสบการณ์จะถูกล็อคที่ 1,000 คุณต้องทำภารกิจอัพเลเวลให้สำเร็จเพื่อเพิ่มเลเวลให้สูงขึ้น รวมไปถึงสามารถปลดล็อกร้านค้ากับฟังก์ชั่นเพิ่มเติมได้]

 

“ขี้โกงชัดๆ!”

 

ไม่ช้าก็เร็วกวนซานคงจะได้โมโหจนตายโดยระบบจำลองชั่วร้ายตัวนี้ แม้แต่ในช่วงเวลาวิกฤติก็ยังไม่เว้น เขาอยากจะตบหน้ามันสักสองฉาดจริงๆ

 

คนกำลังจะตาย เอ็งไม่คิดอัพเลเวลให้ชั้นอีกสักหน่อยเลยเหรอ?

 

กวนซานแทบร้องไห้จนตัวสั่น

 

แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะสุดท้ายระบบจำลองไม่ใช่สิ่งมีตัวตน คุณไม่อาจหาทางทุบตีมันได้เลย

 

แต่กวนซานแตกต่างกัน เขาเป็นมนุษย์ปุถุชนที่สามารถตายได้

 

ดังนั้นทันทีที่ [ยาฉีดเร่งอะดรีนาลีน] แสดงผล กวนซานก็หันหลังและวิ่งปรู๊ดไป!

 

แต่แทนที่จะวิ่งหนี เขากลับรีบวิ่งไปทางคนขับรถ

 

“บัฟทั้งหมดที่สามารถใช้ได้นั้นก็ใช้ไปจนหมด หากยังไม่สำเร็จอีก ก็ได้แต่ร้องขอความกรุณาจากมันแล้ว!”

 

กวนซานกัดฟันตัดสินใจแน่วแน่ เขากลืนก้อนปรสิตพันอีกครั้ง จับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวของคนขับเพื่อพร้อมที่จะหลบได้ทุกเมื่อ

 

แม้ว่า HP เขาจะยังไม่เท่ากับ 4,000 ของศัตรู แต่ความแตกต่างนั้นก็น้อยลงมากเมื่อเทียบกับตอนเริ่มต้น!

 

ในขณะนี้ ผลของ [หัวใจนักแล่เนื้อ] ยังไม่หมดลง

 

เมื่อสองอย่างใช้ควบคู่กัน ความแข็งแกร่งย่อมเพิ่มมากขึ้นแบบ 1+1>2

 

ตัวกวนชานในเวลานี้ถึงกับคิดว่าเขาสามารถฉีก The Hulk ด้วยมือเปล่าได้เลย…ก็นะ อาจจะเว่อร์เกินไปหน่อย

 

แต่เขารู้สึกว่าโอกาสที่รอดของเขานั้นมีมากขึ้นแล้ว!

 

“ก็อย่างน้อยต้องตีชั้นโดนสองครั้งถึงจะฆ่าชั้นได้ใช่มั้ยล่ะ?”

 

กวนซานคิดอย่างมีความสุข

 

แต่… เขาไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตารึเปล่า เพราะขณะเขารีบวิ่งมา คนขับกลับดูเหมือนจะถอยหลังไปครึ่งก้าวนะ?

 

—

 

เถาหลัวเหม่อมองสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาด้วยความพิศวง

 

ความหวาดกลัวสุดที่จะพรรณนาได้ต่างพรั่งพรูออกมาจากใจของเขา

 

นักข่าวได้ถูกหนามเหล็กเจาะร่างกายถึงสี่ครั้ง ทั้งช่วงอกและหน้าท้องต่างแหลกเหลวไปหมด และอวัยวะภายในหลายส่วนของเขาก็ได้ไหลพรวดลงสู่พื้น

 

ไม่ว่าคุณจะมองยังไง คนผู้นี้ย่อมตายแน่ๆ

 

เถาหลัวก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน

 

เขาไม่คิดว่ากวนชานจะมีโอกาสรอดแม้แต่น้อย

 

แต่เมื่อเขาควบคุมหนามเหล็กเหล่านั้นให้ออกมา เขาเห็นกวนชานยื่นมือนำหลอดฉีดยาออกมาหลอดหนึ่ง และปักใส่หัวใจของเขา

 

“เฮอะ นึกว่าอะไรซะอีก มันไม่มียาไหนช่วยชีวิตแกได้แล้วแหละ”

 

เถาหลัวไม่ใส่ใจพฤติกรรมของกวนซาน

 

เพราะถ้ามียาที่สามารถฟื้นคืนเนื้อเยื่อและกระดูกได้ เขาคงจะได้ยินนานแล้ว…

 

แต่แล้วภาพที่เห็นตรงหน้าได้ทำให้เขาไม่มีวันลืมเลือนตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

 

เพราะร่างกายของกวนซานนั้น ราวกับถูกย้อนเวลากลับคืนไม่มีผิด อวัยวะภายในที่ร่วงหล่นบนพื้นได้ลอยกลับคืนสู่ช่วงอกและหน้าท้อง เลือดเนื้อได้ถูกจัดเรียงใหม่และเย็บติดเข้าด้วยกัน จนในที่สุดก็สอดประสานจนเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

และที่เหลือเชื่อไปกว่านั้นคือเสื้อผ้าของเขาก็กลับเป็นปกติอีกด้วย

 

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยการฉีดยาเพียงครั้งเดียวแน่ๆ, ว่างั้นมั้ย?”

 

เถาหลัวถูกทำให้อึ้งจังงังครั้งแล้วครั้งเล่า ในห้วงภวังค์ของตนได้รู้สึกว่าสามัญสำนึกของเขาน่าจะมีปัญหาไม่ใช่น้อย

 

ดังนั้นเมื่อกวนซานรีบวิ่งมา เขาจึงถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว

 

แต่แล้วเถาหลัวก็รู้สึกเสียหน้า และไม่พอใจต่อพฤติกรรมของเขาที่แสดงออกมา

 

“ชั้นจะกลัวได้ยังไง! ชั้นกลัวไม่ได้เด็ดขาด!”

 

“เขาต้องลอบก่อกวนความคิดอ่านของชั้นแน่ๆ! ผู้ชายคนนี้มีพลังแบบไหนกันฟะ!”

 

“ฟึบ ฟึบ-“

 

เถาหลัวได้สั่งการโลหะรอบตัวอย่างลนลาน เขาสร้างเป็นรูปร่างต่างๆและโจมตีใส่กวนซาน

 

แต่ไม่ว่าเป็นเพราะเขาต้องการโจมตีกวนซาน หรือแค่ไม่ต้องการอยู่ใกล้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้……

 

“เคร้ง! เคร้ง!”

 

กวนซานตวัดมีดเลาะกระดูกด้วยมือข้างเดียว เขาสังเกตุวิถีทางของหนวดแต่ละเส้นและปัดป้องมัน

 

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยก Glock 17 ขึ้นระดมยิง ห่ากระสุนได้ถูกปลดปล่อยออกมาดั่งสายฝน

 

มันคือปืนพกชัดๆ แต่ไหงมันยิงเหมือนปืนกลได้ซะงั้น…

 

ก็เพราะในเมื่อกระสุนไม่จำกัด ก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรอีกแล้ว

 

แต่ถึงแม้จะยิงโดน ก็เป็นจุดที่สามารถผลาญเลือดได้เพียงเล็กน้อย

 

และแล้วเถาหลัวก็ได้พบสิ่งผิดปกติ

 

Glock 17 เป็นปืนที่คลาสสิกมาก ว่ากันว่าคำต่อท้าย 17 นั้นเป็นเพราะว่าบรรจุกระสุนได้เพียง 17 นัดเท่านั้น

 

แต่ทว่า ตั้งแต่กวนซานชักปืนออกมา เขาได้ยิงกระสุนไปมากกว่า 17 นัด…

 

“หมอนี่เป็นตัวอะไรกัน?! ช่างเถอะ ชั้นไม่สนหรอกว่าแกเป็นตัวอะไร ตราบใดที่แกตาย ก็ไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว!”

 

“ฟึบ ฟึบ ฟึบ!”

 

กวนซานทุ่มเทพลังทั้งหมดเพื่อหลบหลีกไปตามช่องว่างของหนวด จนในที่สุด หลังจากยอมถูกแทงเข้าอีกหนึ่งแผล เขาก็สามารถเข้าถึงตัวคนขับรถจนได้

 

และพลังชีวิตของมันในขณะนี้ได้เหลือแค่ 1,032 แล้ว!

 

ใบหน้าซึ่งไร้อวัยวะใดๆเริ่มมีท่าทีหวาดกลัว และดวงหน้าบิดเบี้ยวจำนวนนับไม่ถ้วนได้ปรากฏเหมือนเงาบนผิวน้ำ พวกมันเบียดเสียดกันราวกับภูติผีที่ขวนขวายหาชีวิต

 

ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่ ก็ยิ่งดูขนพองสยองขวัญมากขึ้นเท่านั้น

 

กวนซานรู้สึกหนังศีรษะชาด้านทันที แต่แล้วเขาก็ได้ค้นพบว่าคนขับกำลังถอยหนีจริงๆ!

 

เขาใช้หนวดโจมตีเท่านั้น และความเร็วในการถอยกลับช้ามาก

 

หมายความว่า?

 

แสดงว่าบอสตัวนี้สู้ระยะประชิดไม่เก่ง!

 

“ตราบใดที่ชั้นเข้าใกล้ได้ ชัยชนะก็จะเป็นของชั้น!”

 

ด้วยความเชื่อนี้ กวนชานก็เอาชนะความกลัวในใจลงได้ เขาพยายามก้มหัวและหลบเลี่ยงหนวด จากนั้นก็กลิ้งไปข้างหน้าเข้าสู่ระยะช่วงแขน

 

มีดเลาะกระดูกได้กรีดฝ่าไปเบื้องหน้า!

 

ใบมีดได้ฟันเข้าที่คอของคนขับไร้หน้าและผ่าเป็นแผลเหวอะหวะชุ่มเลือด

 

แต่แล้ว จู่ๆคนขับก็ยกมือขึ้นจับข้อมือของกวนซาน และใบหน้าซึ่งไร้อวัยวะใดๆได้กลายเป็นเกลียวห้วงวังวน

 

เถาหลัวได้แสดงแววตาของความโลภออกมา และตะโกนว่า “พลังดูดกลืน!”