[นิยายแปล] Hell mode - ตอนที่ 25 ศึกแรก

บทที่ 25 ศึกแรก     

                ทุกปีพอฤดูใบไม้ร่วงเข้าสู่ฤดูหนาว อัลบาเฮรอนจะบินจากใต้ขึ้นเหนือ ตั้งแต่อเลนเกิดมา 6 ปี ไม่เคยออกจากหมู่บ้านบุกเบิก มีแค่มอนสเตอร์นี้เท่านั้นที่บอกให้รู้ถึงโลกกว้างกับฤดูที่เวียนผ่านไป

                ชื่อของอเลน พ่อตั้งโดยอิงตามชื่อของอัลบาเฮรอน เพราะอยากจะให้เป็นอิสระ เหมือนอย่างอัลบาเฮรอนที่โบยบินบนท้องฟ้า

                ‘แกว๊กกกกกกกก!!!’

                อัลบาเฮรอนนั้น ร่อนจากท้องฟ้าลงมายังพื้นดิน ดูเหมือนยั่วยุทักษะพิเศษของแมลง G จะล่อมอนสเตอร์มาได้อยู่ ถึงจะไม่รู้สภาพดั้งเดิม แต่รู้สึกได้เลยว่ามันกำลังโกรธจากการโดนยั่วยุ

                จากปลายปีกถึงปลายปีกกว้างประมาณ 4 เมตร ส่วนสูงจากเท้าถึงศีรษะเกินกว่า 2 เมตร มันมีขนาดใหญ่กว่าอเลนเกือบ 2 เท่า ขนตรงลำตัวมีสีขาวและค่อยๆไล่เฉดสีเป็นเขียวคล้ำจนถึงปลายปีก

                อเลนเหยียบหญ้าสร้างพื้นที่ว่างเส้นผ่านศูนย์กลางราวๆ 10 เมตร โดยอัลบาเฮรอนอยู่อยู่ตรงกลางนั้น ส่วนอเลนทำย่อตัวซ่อนอยู่ตรงพุ่มหญ้าที่นอกวงกลมนั้น

                (ฟู่!? คิดจะจับนกป่า อัลบาเฮรอนดันลงมาซะได้!)

                ถึงจะประหลาดใจ แต่กลับไม่รู้สึกกลุ้มใจเลยว่าจะต้องทำอะไร กล่าวคือถ้าซ่อนตัวอยู่อย่างนี้แล้วละก็ มันอาจจะบินหนีไปก็เป็นได้

                บางทีสิ่งนั้นอาจจะเพราะคำพูดของโรดันที่บอกว่าอัลบาเฮรอนอร่อยมากซึ่งได้ยินตอนอายุ 1 ขวบ หรือไม่ก็เป็นสัญชาตญาณของเกมเมอร์ที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่พบเห็นก็ได้

                เรื่องที่ต้องทำมีเพียงอย่างเดียว ทำการหยิบก้อนหินที่เหมือนลูกเบสบอลตรงพื้นขึ้นมากำแน่น

                อัลบาเฮรอนที่จับแมลง G ตัวที่ 2 ซึ่งใช้ยั่วยุอย่างต่อเนื่องขึ้นมากิน ในระหว่างที่แมลง G ตัวที่ 2 หายไป ก็ทำการปาหินใส่เต็มแรง

                ใช้แรงจากทั่วร่าง จากการ์ดสัตว์และขว้างเลเวล 3 ทำให้มันเร็วกว่าที่ผู้ใหญ่ขว้างหลายเท่า และพุ่งเข้าใส่หน้าของอัลบาเฮรอนราวกับถูกดึงดูดเข้าไป

                กร๊อบ

                ‘กูก้าาาาาาาาาาา! ?? ‘

                ‘แกว๊กกกกกก!?’

                ก้อนหินกระทบกับส่วนศีรษะอย่างแรงจนทำให้ตาขวาถูกทำลาย อัลบาเฮรอนที่โดนโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัวจนสูญเสียตาขวาไปส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

                และหยิบหินอีกก้อนขึ้นมาและเขวี้ยงไปเต็มแรง คราวนี้โดนคอยาวๆ จนโก่งอย่างมากและศีรษะส่ายไปมา

                จากการเขวี้ยง 2 ครั้ง ทำให้ขาของอัลบาเฮรอนสั่นคลอน

                (ค่อนข้างได้ผลนะเนี่ย! เอาละ ขอเลยละกัน! ชนะมอนสเตอร์ตัวแรก!!)

                ไปจบมันเลย ฉันกำดาบไม้แน่นและเหยียบออกจากพุ่มหญ้า ก่อนจะกระโดดรวดเดียวและไม้ฟันใส่คอ

                จากการที่อเลนใช้น้ำหนักทั่วร่างฟันดาบไม้ลงไป ทำให้คอโก่งอย่างมาก และกดมันเข้าไปอีก อยากจัดการให้ล้ม

                ถึงอัลบาเฮรอนจะได้รับความเสียหายแต่ยังไม่ตาย มันใส่แรงที่คอซัดอเลนที่กำดาบไม้ทิ้งแรงด้วยน้ำหนักทั้งตัวจนกระเด็นไป ยังแข็งแกรงดีอยู่

                “อะไรกัน !?”

                ล้มกลิ้งไปบนหญ้าและส่งเสียงประหลาดใจออกมาโดยไม่รู้ตัว

                (ยะ แย่แล้ว พวกโปจิ ออกมาช่วยที!!)

                ทำการเรียกการ์ดสัตว์ F ที่เสริมความแข็งแกร่งแล้ว 15 ใบออกมาพร้อมกัน การ์ดที่ออกมารวดเดียว 15 ใบเริ่มส่องแสง และกลายเป็นสัตว์อัญเชิญอย่างรวดเร็วแทบจะพร้อมกัน

                ‘‘โฮ่ง’’

                สัตว์ F มีขนาดพอ ๆ กับสุนัขพันธุ์อากิตะ และมีขนสีน้ำตาลอ่อน มันล้อมอัลบาเฮรอนพร้อมกับเห่าออกมา

                (พวกโปจิกัดเลย!!)

                พอสัตว์ F ได้รับคำสั่งให้ใช้กัดซึ่งเป็นทักษะเลยกระโดดไปที่ขา ปีก และคอ

                ‘แกว๊กกกกกกก!!!’

                สัตว์ F ที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งกัดไปทั่วร่าง จนอัลบาเฮรอนส่งเสียงร้องออกมาอย่างดัง แต่ถึงจะได้รับความเสียหาย แต่ยังไม่ใช่บาดแผลฉกรรจ์ เท้าที่เหมือนสัตว์เลื้อยคลานเตะใส่สัตว์ F

                ถึงอัลบาเฮรอนจะไม่สามารถเคลื่อนที่บนพื้นได้เร็วนัก แต่ยังมีพลังพอตัวอยู่ สัตว์ F ที่โดนเตะจนลอยขึ้นสูงเหนือหญ้าที่งอกอยู่

                (ชิ ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ต้องแย่แน่ๆ!)

                มันจิกกัดและใช้เล็บเท้าจัดการไปทีละตัวๆ สัตว์อัญเชิญยิ่งสลายกลายเป็นฟองแสงเท่าไรพรคุ้มครองก็ยิ่งลดลงเท่านั้น เลยรีบร้อนทำการสร้างสัตว์ F พร้อมกับเสริมความแข็งแกร่ง แต่ 1 ตัวมันใช้พลังเวท 20 ตอนนี้มีพลังเวทแค่ 47 อัญเชิญแค่ 2 ตัวพลังเวทก็หมดแล้ว

                (ชิ มอนสเตอร์ระดับ D แข็งแกร่งเกินไป เลเวล 1 ชนะไม่ได้งั้นเหรอ!)

                ตอนที่คิดจะล้มเลิก

                ขาอันใหญ่โตของอัลบาเฮรอนก็โจมตีเข้าใส่อเลน ถึงจะใช้ดาบไม้ขึ้นมากันต่างโล่โดยไม่รู้ตัว แต่ก็สลายความรุนแรงไม่ได้จนกระเด็นไปด้านหลัง

                ไม่จบเพียงแค่นั้น มันยังใช้กรงเล็บตรงขาอันใหญ่โตเข้าโจมตีอเลนที่ล้มกลิ้งบนหญ้าตรงที่ดินรกร้าง โดนเท้าอันใหญ่โตจับกดอยู่กับพื้น จะงอยของอัลบาเฮรอนโจมตีใส่ใบหน้าของอเลนที่อยู่ตรงพื้น เลยรีบร้อนใช้ดาบไม้ป้องกันการโดนกัด

                (ชิ แย่แล้ว ยะ อย่างนี้ตายแน่)

                เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงความตาย ถึงสัตว์ F ที่เสริมความแข็งแกร่งจะกัดอยู่ทั้งตัว แต่อัลบาเฮรอนไม่สนใจและคิดจะกินอเลน มันมีพลังมากกว่าอเลน  ถึงจะทีละนิดแต่เห็นฟันแหลมคมที่อยู่ตรงจะงอย รวมไปถึงกระทั่งส่วนลึกในคอ

                ปลายจะงอยปากของอัลบาเฮรอนบาดแก้มจนเลือดไหลออกมา ดาบไม้ที่พยายามจับด้วยมือทั้งสองข้างเริ่มโก่ง จนใกล้จะหัก ความตายค่อยๆใกล้เข้ามา

                ในระหว่างที่โดนกดอยู่ตรงพื้น ก็พยายามคิดหาวิธีการผ่าปัญหานี้

                (ทำไงดี? คิดสิ! ตัวฉัน!!)

                ไม่เคยรู้สึกขอบคุณตัวเองในโลกก่อนหน้านี้ที่เล่นเกมมาเป็นเวลาหลายหมื่นชั่วโมงมาก่อนเลย จากเวลาการเล่นเกมมามากมายทำให้มีของที่ได้รับมาอยู่ สิ่งนั้นคือประสบการณ์ และจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาอย่างมากมาย แค่ดูชื่อสกิล, ทักษะ หรือเวทมนตร์ ก็พอจะคาดเดาถึงผลของมันได้

                อเลนตะโกนอกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยไม่มาเสียเวลามานึกย้อนความหลัง

                “ชู!! ออกมา!!!”

                อเลนอัญเชิญแมลง F ที่เสริมความแข็งแกร่งแล้วออกมาทั้งที่ยังโดนกดอยู่กับพื้น แมลง F มีรูปร่างเป็นปลิงซึ่งมีขนาดใหญ่ประมาณปลิงทะเล

                “ชู+ เกาะดูด!!!”

                ชู!!!’

                แมลง F ที่อยู่ในรูปของปลิงทะเล พอส่งเสียงร้องก็ทำการหดกล้ามเนื้อจนเหมือนลูกวอลเลย์บอล แล้วกระโดดไปที่คอของอัลบาเฮรอนที่คิดจะจับอเลนกิน

                แกว๊กกกกกก!!!’

                อัลบาเฮรอนพยายามสะบัดคอเพื่อสลัดมันให้หลุด แต่ปากของแมลง F ติดแน่นทำอย่างไรก็ไม่หลุด และอาศัยช่องว่างนั้นหลุดออกจากการจับของอัลบาเฮรอน

                ร่างของแมลง F ที่เกาะดูดอยู่แข็งขึ้น และกระพริบเป็นสีน้ำเงิน

                (โอ๊ะ! เหมือนดูดอะไรอยู่เลย หรือว่าทักษะพิเศษจะเป็นเอเนจี้เดรนเหรอ)

                การคาดเดาของอเลนถูกต้อง ทักษะพิเศษเกาะดูดของแมลง F ที่ยังทำการตรวจสอบไม่เสร็จเหมือนกับกัด

                ไม่รู้เหมือนกันว่าดูดอะไรกันแน่ระหว่างพลังกายหรือว่าพลังโจมตี เลยอัญเชิญแมลง F ออกมาอีกตัว โดยตัวที่ 2 ไปเกาะดูดตรงน่องและกระพริบสีน้ำเงิน

                ทำการเหวี่ยงกาบไม้อีกครั้งก่อนที่มันจะสลัดแมลง F ออกไป และให้สัตว์ F คอยสนับสนุน เปิดฉากรุกรับอีกครั้ง

                การเตะพุ่งใส่อเลน ถึงจะใช้ดาบไม้กันต่างโล่ แต่ไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนที่โดนจับกดกับพื้นก่อนหน้านี้ ทำการปัดเท้าและฟาดดาบไม้ลงไปที่คอ พร้อมกับกดลงไป

                (โอ๊ะ นี่มันพลังโจมตีลดลงเหรอ คราวนี้น่าจะทำให้ล้มได้อยู่)

                จากทักษะพิเศาเกาะติดของแมลง F  2 ตัว และทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทำให้อัลบาเฮรอนล้มลงไปกับพื้น

                และใช้น้ำหนักจากทั้งตัวกดดาบไม้ลงไปทั้งอย่างนั้น เพื่อจะทำให้มันขาดอากาศหายใจตาย หลังจากผ่านไปหลายนาที

                สมุดเวทมนตร์ก็ปรากฎขึ้นและส่องแสงจางๆออกมา

                (โอ๊ะ มีข้อความอะไรโผล่ขึ้นมาด้วย)

                ‘กำจัดอัลบาเฮรอน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 100’

                ข้อความตัวอักษรสีเงินที่บอกการกำจัดกับค่าประสบการณ์

                “โอ้ว! ชนะ ชนะแล้ว!!”

                เบื้องหน้าคืออัลบาเฮนรอนที่ล้มอยู่กับพื้น

                จัดการมอนสเตอร์ครั้งแรก ความทรงจำก่อนหน้านี้หลายสิบปี ตอนช่วงอายุ 7 หรือ 8 ขวบ มีส่วนที่ซ้อนทับกันอยู่

                (งั้นเหรอ มอนสเตอร์ตัวแรกมันให้ความรู้สึกอย่างนี้สินะ พอจะเข้าใจความรู้สึกของพระเอกเกมที่พออายุ 16 – 17 ปีได้รับเงินนิดหน่อยแล้วเดินทางออกจากหมู่บ้านที่เติบโตไปจัดการกับมอนสเตอร์ตัวแรกได้แล้ว ถึงจะยังไม่ได้ออกจากหมู่บ้านก็ตามที)

                หวนนึกถึงความทรงจำของเกมที่เล่นในโลกแห่งความเป็นจริง ที่เอาเงินนิดหน่อยไปซื้อสิ่งที่เหมือนกับไม้ตะบอง แล้วพยายามเพิ่มเลเวลรอบๆเมือง ถ้าพลังกายลดลงก็กลับไปพักที่โรงแรม

                (ถึงอย่างนั้นมอนสเตอร์ระดับ D ค่อนข้างแข็งแกร่งนะเนี่ย แถมจะเก็บค่าประสบการณ์ให้ได้ 1,000 เพื่อเพิ่มเลเวลต้องจัดการให้ได้ 10 ตัวด้วย เอาเถอะ เพิ่งเลเวล 1 แถมสัตว์อัญเชิญยังระดับ F อีก)

                [ค่าประสบการณ์] 100/1,000

                ในระหว่างตรวจสอบค่าประสบการณ์ที่ได้กับวิเคราะการต่อสู้ก็เอาสัตว์อัญเชิญทั้งหมดกลับเป็นการ์ด และเก็บก้อนหินกลับเข้าไปในตะกร้า

                ทำการถือตะกระด้วยมือข้างเดียว ส่วนดาบไม้ก็เหน็บไว้ตรงเอว  และยกอัลบาเฮรอนขึ้นมา ที่จริงอยากจะเอากลับไปโดยไม่มีบาดแผลอยู่หรอก แต่ขากับปีกครูดไปกับพื้น เนื่องจากอเลนตัวเล็กเกินไป

                ทำการแบกอัลบาเฮรอนกลับไปตามทาง

                พอไปถึงหน้าประตู ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงสวน คุเรนะนั่นเอง

                (อ้าว? วันนี้บอกไปว่าไม่เล่นด้วยแล้วนี่)

                “อะ อเลนเกิดอะไรขึ้นเหรอ!?”

                เธอประหลาดใจกับใบหน้าและร่างกายของอเลนที่มีบาดแผลซึ่งมีหลายแห่งโดนหญ้าบาดจนเลือดออก เลยรีบไปบอกโรดับกับเทเรเซียที่อยู่ในบ้าน

                “เอ๊ะ? อะ อเลน!!”

                เทเรเซียเข้ามากอด พร้อมกับจับตรงนู้นตรงนี้เพื่อตรวจว่าไม่ได้บาดเจ็บสาหัส

                “คุณแม่ ไม่ได้บาดเจ็บหรอกครับ แล้วจับอัลบาเฮรอนได้แล้ว”

                อเลนแจ้งเรื่องที่ตัวเองไม่เป็นอะไร และแสดงอัลบาเฮรอนที่อยู่ข้างหลังให้ดู

                เท่านี้การต่อสู้กับอัลบาเฮรอนก็จบลง การต่อสู้กับอัลบาเฮรอนถือเป็นศึกแรกของอเลนในฐานะนักอัญเชิญ