ในดินแดนซากัส หากจำแนกเผ่าพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตทรงปัญญา ตามระดับพละกำลังในช่วงโตเต็มวัย จะสามารถจำแนกได้เป็นเผ่าทั่วไป เผ่าเหล็ก เผ่าสีเงิน ไปจนถึงเผ่าสีทองที่แข็งแกร่งที่สุด

     และมังกร ผู้ซึ่งอยู่บนหน้าประวัติศาสตร์ของซากัสมาอย่างยาวนาน ถือเป็นจุดสูงสุดของเผ่าสีทอง ซึ่งแทบไม่มีเผ่าพันธุ์ใดสามารถต่อกรได้แม้แต่เผ่าสีทองด้วยกัน!

     ไม่เพียงแค่นั้น ในฐานะเผ่าพันธุ์ที่มีอายุขัยยาวนานยิ่งกว่าเอลฟ์ เมื่อมังกรมีอายุมากพอ ความแข็งแกร่งของพวกมันจะก้าวข้ามขีดจำกัดของสิ่งมีชีวิตปกติ เข้าสู่ระดับวีรชน หรือแม้กระทั่งกึ่งเทพ!

     ยกตัวอย่างเช่นมังกรที่มีชีวิตมาตั้งแต่ยุคบรรพกาลตนหนึ่ง 

     ระดับพลังของมันได้พัฒนาขึ้นจนอยู่เหนือขอบเขตของสามัญสำนึก แข็งแกร่งจนเหล่าเทพทั้งมวลยังต้องหวั่นเกรงในพลังของมัน!

     และเช่นเดียวกับบางเรื่องราวแฟนตาซีในดาวเคราะห์สีคราม เผ่าพันธุ์มังกรในซากัสได้แยกออกเป็น 2 ฝั่ง 

     มังกรโลหะ ผู้มีอุปนิสัยที่อ่อนโยนและรักสงบ

     และมังกรสี ผู้มีสัญชาตญาณของความดุร้ายอยู่ในสายเลือด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มังกรดำ ที่ขึ้นชื่อในด้านความป่าเถื่อนโดยกำเนิด

     ด้วยเหตุนี้ โฟลซิลจึงรู้สึกหวาดวิตกเมื่อเห็นมังกรดำขนาดใหญ่ปรากฏตัวบนท้องฟ้า

     มังกรดำตัวนี้มีความกว้างของปีกเกือบ 20 เมตร และแม้มันจะยังไม่โตเต็มวัย แต่พละกำลังตามสายพันธุ์ของมันก็เริ่มปรากฏออกมาให้เห็น

     ระดับเงินขั้นสูง!

     มันคือมังกรดำวัยเยาว์ระดับเงินขั้นสูง!

     “มังกรดำ?”

     ทันทีที่มังกรร่างยักษ์ได้ยินเสียงโฟลซิล ท่าทีของมันก็ดูคุกคามขึ้นมาทันที

     มันคำราม Rua พลางแยกเขี้ยว ก่อนจะตวาดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

     “มังกรดำ! มังกรดำ!! แกสิมังกรดำ!! บ้านแกสิมังกรดำทั้งตระกูล!! ท่านไมเรลผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่มังกรดำ!! ข้าคือ มัง-กร-เงิน ผู้สูงศักดิ์!!!”

     “Ruaaa—! ไอ้พวกระยำตำบอน! พวกเจ้าต้องโดนลงทัณฑ์ในนามแห่งความยุติธรรมโดยท่านไมเรลผู้นี้!”

     เหล่าออร์ค: “…”

     เหล่าเอลฟ์: “…“

     มังกร… เงิน?

     ทุกชีวิตล้วนชะงักเมื่อได้ยินภาษากลางที่ชัดถ้อยชัดคำและเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดจากมังกรดำ

     พวกเขามองไปที่เกล็ดสีดำที่ดูน่าสยดสยอง พลางมองศีรษะที่มีเกราะกระดูกทรงคล้ายกะโหลกและเขาแหลม อันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของมังกรดำ…

     …บรรดาเอลฟ์ได้แต่สับสนอยู่ชั่วขณะ 

     มังกรดำตัวนี้… ยังสติดีอยู่ไหมนะ?

     แต่ยามนี้ ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมัวคิดเกี่ยวกับความผิดปกติของมังกรที่อยู่เบื้องหน้า

     เพราะถัดจากเสียงตวาดเมื่อครู่ ก็คือการโจมตีด้วย ลมหายใจมังกร 

     มันเป็นลมหายใจกรดที่พุ่งมาเป็นสายซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของมังกรดำ มีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรง

     สีหน้าของซามีร์เปลี่ยนไป เขารีบเสกโล่ไม้ขึ้นมารับอย่างตระหนก 

     แต่ต่อหน้าลมหายใจมังกรดำ โล่ไม้ระดับเงินก็ไม่ต่างอะไรจากโล่กระดาษ มันถูกกัดกร่อนทะลุเป็นรูใหญ่ในพริบตา!

     กรดเข้มข้นกระเซ็นไปทั่วบริเวณ ทำให้เอลฟ์หนุ่มสาวหลายตนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที! 

     นักบวชออร์คที่เฝ้าสังเกตจากระยะไกลเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว จึงรีบตะโกนขึ้นมาอย่างร้อนใจ

     “ท่านไมเรล กรุณายั้งมือ! จับเป็น! กรุณาจับเป็น! ท่านแค่ปิดทางหนีของพวกมันก็พอ!!”

     ทันทีที่ได้ยินเสียงโหวกเหวกจากออร์ค มังกรดำหันศีรษะของมันไปทางต้นเสียง และจ้องเขม็งอย่างขุ่นเคือง

     “เจ้าปราณีเกินไป! ถ้าจะสู้กับพวกชั่วร้าย ก็ต้องลงทัณฑ์พวกมันให้หนักหน่วงที่สุด!”

     เหล่าออร์ค: “…”

     เหล่าเอลฟ์: “…”

     อย่างไรก็ตามเมื่อมังกรดำกล่าวจบ ก็ไม่มีลมหายใจมังกรพวยพุ่งใส่เหล่าเอลฟ์อีกต่อไป เหลือเพียงการคำราม Rua แล้ว Rua เล่า พลางกระพือปีก ทิ้งตัวโฉบและฉกกัด ดักทางไม่ให้เหล่าเอลฟ์หนีไปเท่านั้น

     มังกรดำผู้ชั่วร้ายที่ดูอย่างไรก็ผิดปกติ ถึงกับยอมทำตามคำสั่งของพวกออร์ค!

     เหล่าเอลฟ์แทบไม่เชื่อสายตาของตน

     ในขณะที่มังกรดำวัยเยาว์กำลังไล่ต้อนเหล่าเอลฟ์ กำลังเสริมของออร์คก็มาถึง

     ออร์คกว่าสองร้อยตัวตีวงขนาบกลุ่มเอลฟ์จากทุกทิศทุกทาง ทำให้เอลฟ์ที่เกือบได้อิสรภาพถูกปิดล้อมอีกครั้ง!

     แย่แล้ว!

     สีหน้าของซามีร์เปลี่ยนไปหลายครั้ง ก่อนจะกัดฟัน และตะคอกไปที่มังกรบนฟ้า 

     “ไอ้มังกรชั่ว ศัตรูของเจ้าคือข้า!”

     ทันทีที่กล่าวจบ นักบวชชราก็พุ่งตัวออกมาจากกลุ่มเอลฟ์ เขาเข้าใกล้มังกรดำจนห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว และตวัดแขนออก เผยให้เห็นใบไม้สีทองในมือ!

     ซามีร์ยกใบไม้สีทองขึ้นด้วยความเคารพและบริกรรมคาถา ทันใดนั้นใบของมหาพฤกษาในมือก็ระเบิดแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา!

     “ใบต้นไม้โลก! ทำไมมันถึงยังมีของแบบนั้นอยู่กับพวกเอลฟ์?”

     นักบวชออร์คทราบถึงที่มาของใบไม้ใบนั้นทันที 

     มันหน้าถอดสีและตะโกนขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

     “แย่แล้วท่านไมเรล! หลบเร็ว!”

     แต่มันสายไปเสียแล้ว…

     ใบต้นไม้โลกกลายเป็นเถ้าถ่านในชั่วพริบตา แสงศักดิ์สิทธิ์อันเจิดจ้าก่อตัวขึ้นเป็นกรงแสง พุ่งเข้าล้อมมังกรดำไว้!

     [กรงแห่งแสง]

     เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์สาขาควบคุมระดับทอง!

     นี่เป็นเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถใช้เป็นทั้งการป้องกันและกรงขัง 

     มังกรดำรุ่นเยาว์ได้แต่กรีดร้องด้วยโทสะ มันกระแทกตัวเข้ากับกรงอย่างบ้าคลั่ง 

     ทว่าแรงกระแทกจากร่างของมัน ทำให้กรงแสงสั่นไหวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

     มันใช้ลมหายใจมังกรด้วยความขุ่นเคือง ทว่ากรงแสงกลับกะพริบเพียงช่วงสั้น ๆ และคุมขังมันไว้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

     ซามีร์ผู้ยืนอยู่ด้านล่างกระอักเลือดออกมาคำโต ในขณะที่พยายามคงสภาพเวทมนตร์ไว้

     การบัญชาเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสูง เป็นการกระทำที่เกินตัวสำหรับเขาในยามนี้ 

     เวทมนตร์บทนี้ไม่ใช่เวทมนตร์ประเภทใช้แล้วสิ้นสุดทันที แต่เป็นเวทมนตร์ที่จำเป็นต้องได้รับการบงการอย่างต่อเนื่องโดยผู้ใช้งาน 

     แม้มังกรดำจะไม่สามารถทำลายกรงแสงออกมาได้ในตอนนี้ แต่ทุกครั้งที่มันกระแทกเข้ากับผนังกรง ซามีร์ผู้ซึ่งกำลังเชื่อมตนเข้ากับกรงแสงก็จะได้รับความเสียหายจำนวนหนึ่ง 

     “Rua—! ไอ้ชั่ว!! ปล่อยท่านไมเรลผู้ยิ่งใหญ่ออกไปเดี๋ยวนี้!! ไม่งั้นท่านไมเรลจะเขมือบแกแน่!!”

     ภายในกรง มังกรดำยังคงคำรามลั่นอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

     ซามีร์เมินเฉยมังกรดำที่กำลังอาละวาด เขามองไปที่กลุ่มเอลฟ์ และตะโกนพลางสำรอกเลือดออกมาคำใหญ่ 

     “ฝ่าออกไป! พวกเจ้าจงรีบไปในตอนที่ข้ายังไหวอยู่! รีบพากันไปให้มากที่สุด!”

     ทว่าเหล่าเอลฟ์ในเวลานี้ ติดพันกับการสู้รบกับออร์ค 

     กองกำลังออร์คได้ตีวงล้อมพวกเขาไว้โดยสมบูรณ์ และเมื่อไม่มีเวทมนตร์สนับสนุนจากซามีร์ เหล่าเอลฟ์ก็ทำได้เพียงรวมกลุ่มกันยืนหยัด ดิ้นรนเอาตัวรอดท่ามกลางการระดมโจมตีจากออร์ค 

     ด้วยการใช้พลังเวทออกมาอย่างต่อเนื่องและร่างกายที่เหนื่อยล้าขึ้นทุกขณะ พวกเขาจะพ่ายแพ้เมื่อใดก็คงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น 

     นอกจากนี้… การอาละวาดในกรงของมังกรดำยังหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ มันจะหลุดออกจากการจองจำเมื่อใดก็คงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

     กล่าวได้ว่าในวินาทีที่มังกรดำปรากฏกาย เหล่าเอลฟ์ก็หมดโอกาสหลบหนีไปแล้ว

     นักบวชออร์คจับตามองกลุ่มเอลฟ์ที่กำลังถูกโจมตีอย่างตื่นเต้น

     “พวกเจ้าไม่ต้องเข้าไปแลกกับพวกมัน! มันไม่รอดแน่แล้ว! จับเด็กและผู้หญิงกลับไปเป็น ๆ ให้หมด แล้วท่านหัวหน้านักบวชจะมอบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม!”

     เหล่าออร์คยิ่งทวีความคึกคะนอง เมื่อได้ยินคำกล่าวของนักบวช 

     ตรงกันข้ามกับเอลฟ์ที่มีจำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มมากขึ้นในทุกขณะ 

     กลุ่มเอลฟ์ชรายังคงสิ้นชีพอย่างต่อเนื่อง จนใกล้ถึงคราวที่เอลฟ์หนุ่มสาวจะต้องเป็นผู้รับศึกในแนวหน้า 

     โฟลซิลมองสมาชิกเผ่าที่ค่อย ๆ ตายตกไปต่อหน้าอย่างเจ็บปวด

     “พวกข้ามาได้แค่นี้เองรึ…”

     ในทางกลับกัน ขวัญกำลังใจของเหล่าออร์คยังคงเพิ่มพูนอย่างต่อเนื่อง

     เพราะภาพตรงหน้าของพวกมัน คือเหล่าเอลฟ์ที่สิ้นกำลังวังชาลงทุกขณะ 

     “ไม่ได้การ…. ต้องฝ่าไปให้ได้ ให้รอดไปได้สักชีวิตก็ยังดี!

     โฟลซิลขบฟันแน่น และเตรียมที่จะสังเวยพลังชีวิตและพลังเวทของตน เพื่อสร้างโอกาสให้สมาชิกเผ่าฝ่าวงล้อมออกไป 

     แต่ในวินาทีที่เธอกำลังจะกระตุ้นพลังเวทขึ้นมา เสียงอึกทึกจากการปะทะก็แว่วมาจากด้านหลังของกองกำลังออร์ค

     ความผันผวนของกระแสพลังเวทอันเลือนลางแผ่มาจากบริเวณดังกล่าว ตามมาด้วยเสียงระเบิดกึกก้องและเสียงโหวกเหวกที่แว่วมาเป็นระยะ

     โฟลซิลหยุดการกระทำของเธอไว้ชั่วคราว

     เธอเงยหน้าขึ้นพลางพยายามกวาดตามองไปในส่วนลึกของป่า

     บริเวณแนวหลังของทัพออร์คกำลังตกอยู่ในความอลหม่าน ในขณะเดียวกัน เสียงตะโกนปริศนาก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

     “ฆ่ามัน! เผ่าเฟลมกำลังโดนล้อม!”

     “ให้ว่องดิ! เวลาคือชีวิตนะเว้ย! อย่าให้ NPC ตายแม้แต่ตัวเดียว!”

     “เพื่อความรุ่งโรจน์ของปวงเอลฟ์! บุก!!”

     “ฆ่าไอ้ออร์ค”

     “อูลาาาาา——!”

     เอลฟ์หนุ่มสาวหลายร้อยตนโผล่เข้ามาในระยะสายตาของโฟลซิล พร้อมกับเสียงคำรามอย่างตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง!

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

     T/N: อูลาาาาา——

… 

      อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432 

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _