อัลมองไปทางออร์คร่างกำยำหน้าตาดุร้ายทั้งสี่ตัวด้วยความรู้สึกสับสน

      ออร์คใต้ผ้าคลุมหนังแกะตัวหนึ่งเดินเข้ามาสำรวจซากสัตว์อสูรที่ออร์คทั้งสี่นำกลับมา

      มันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

      “ดีมาก! ต่อไปให้พวกเจ้าเอาเลือดออกมาจากซากมัน!”

      เลือดของสัตว์อสูรมีพลังเวทมนตร์คุณภาพสูง ตราบใดที่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม เลือดภายในซากกวางวายุเขาเดียวจะยังไม่จับตัวเป็นก้อน แม้จะผ่านไปหลายชั่วโมงก็ตาม

      เหล่าออร์คช่วยกันแทงคอกวางวายุเขาเดียว ปล่อยให้เลือดข้นเหนียวไหลออกมาช้า ๆ 

      ออร์คในผ้าคลุมหนังแกะนำกระดูกหน้าตาประหลาดออกมา จุ่มลงในเลือดต่างหมึกและปากกา ก่อนจะเริ่มวาดบางสิ่งลงบนพื้นถ้ำ…

      อัลมองตามความเคลื่อนไหวของมัน สีหน้าของเอลฟ์ตัวน้อยเผยความประหลาดใจเมื่อเห็นลายเส้นที่เริ่มก่อตัวเป็นโครงร่าง

      “เอ๋? …วงเวทบวงสรวง? มันต้องการจะสื่อสารกับเทพเหรอครับ?”

      “รู้จักด้วยเหรอ?”

      เดมาเซียเหลือบมองเอลฟ์ตัวน้อยข้างกายด้วยความประหลาดใจ

      เขาแปลกใจที่อัลรู้จักวงเวทบวงสรวง

      อัลผงกศีรษะ สีหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความคิดถึง

      “ผมเคยเรียนจากคุณปู่เมื่อ 20 กว่าปีก่อนครับ…”

      ยี่… ยี่สิบกว่าปีที่แล้ว?!

      เดมาเซียแทบจะกระอักออกมาทันที

      “แค่ก ๆ ๆ …”

      อาการไอเป็นเลือดของเอลฟ์หนุ่มกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง

      อัลรีบเข้ามาสอบถามอาการของเดมาเซียด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

      “พี่เดมาเซีย… พี่โอเคไหม!”

      พี่เรอะ… พี่เรอะ!!

       “แค่ก ๆ ๆ ๆ …”

      อาการไอของเดมาเซียรุนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

      เอลฟ์หนุ่มหัวเราะกลบเกลื่อน เขาเช็ดเลือดจากมุมปาก พลางจับจ้องไปที่ใบหน้าของอัล และส่ายศีรษะ

      “ชั้นสบายดี”

      เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยความระมัดระวัง

      “เอ่อ… เจ้าหนู… แค่ก ๆ …อัล นายอายุเท่าไร?”

      “ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเพิ่งอายุ 80 ในฤดูใบไม้ผลิของปีนี้ครับ”

      อัลตอบกลับพลางยกมือเกาศีรษะอย่างเขินอาย

      เดมาเซีย: “…”

      เขาเริ่มคำนวณอายุของปู่ของตน

      ไม่ดิ …นี่ระดับปู่ทวดของตูเลยนี่หว่า…

      “พี่เดมาเซีย! อย่ามองผมเป็นแค่เด็กอายุ 80 นะครับ ผม… ผมรู้อะไรเยอะแยะเลย… ผมไม่ได้เป็นแค่เด็กแล้วนะครับ!”

      เดมาเซีย: “…”

      “ใช่ …นายไม่ได้เป็นแค่เด็ก”

      เขาลอบพึมพำกับตัวเองเมื่อกล่าวจบ

      “ชั้นต่างหากที่เด็ก…”

      โอ้พระแม่! ตูเพิ่งจะอายุ 18 เมื่อเดือนที่แล้ว!

      โคตรโชคดีที่มันเป็นแค่เกม…

      ในเวลาเดียวกัน อัลยังคงเฝ้ามองการกระทำของเหล่าออร์คด้านนอกลูกกรง 

      ออร์คในผ้าคลุมหนังแกะใช้เวลาวาดลายเส้นบนพื้นถ้ำเพียงครู่เดียว ปรากฏเป็นวงเวทขนาดใหญ่ 

      ในเวลาเดียวกัน อัลยังคงเฝ้ามองการกระทำของนักบวชออร์ค

      ร่างใต้ผ้าคลุมหนังแกะขยับมืออยู่เพียงครู่เดียวก็ปรากฏเป็นวงเวทขนาดใหญ่ ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าอักขระเวท และเริ่มบริกรรมคาถาด้วยท่วงทำนองประหลาด

      ทันทีที่มันเริ่มร่ายมนตร์ วงเวทสีแดงฉานพลันเปล่งแสงออกมา พลังเวทในบริเวณโดยรอบเริ่มผันผวนและควบแน่นเข้าหากันอย่างรวดเร็ว…

      “มันกำลังจะทำสำเร็จ…”

      แม้อัลจะไม่ทราบว่าพวกออร์คกำลังสร้างวงเวทบวงสรวงเพื่อการใด แต่ในฐานะศัตรูตัวฉกาจของเผ่าเอลฟ์ เขามั่นใจว่าการกระทำของพวกมัน …ย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน!

       ในวินาทีนั้น เสียงหัวเราะ ฮี่ฮี่ฮี่ ปริศนาก็ดังขึ้นจากข้างกายเขา

      “ฮี่ฮี่ฮี่ เลือดนั่นโดนวางยาน่ะ ฮี่ฮี่ฮี่!! ฮี่ฮี่ฮี่!!! ”

      เดมาเซียดูสะใจกับภาพตรงหน้า 

      อัลเหลือบมองเอลฟ์หนุ่มด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงกล่าวเช่นนั้น

      แต่ในไม่ช้า …อัลก็ได้ทราบถึงสาเหตุ

      ในวินาทีที่กระแสพลังเวทผันผวนจนถึงจุดวิกฤติ วงเวทจากเลือดสีชาดกลับถูกผลกระทบจากบางสิ่ง เกิดเป็นเสียงฉ่าราวกับหยดน้ำที่กระเซ็นลงไปในน้ำมันเดือด…

      ท่าทีของออร์คใต้คลุมหนังแกะเปลี่ยนไป

      “วะ… เวทมนตร์กำลังปะทุ? เวรแล้วไง! ไอ้เลือดนี่มันมีบางอย่างผิดปก—”

      ก่อนที่มันจะกล่าวจบ แสงสีแดงเจิดจ้าพลันปะทุขึ้นมาพร้อมกับการระเบิดอย่างรุนแรง!

      “ท่านนักบวช!!”‘

      หินดำเผยสีหน้าเคร่งเครียด มันปรี่ตัวเข้าไปหานักบวชอย่างรวดเร็ว พร้อมด้วยสมุนออร์คทั้งสี่ที่เพิ่งช่วยรีดเลือดออกจากซากสัตว์อสูร

      เมื่อควันจางลง ปรากฏร่างของนักบวชออร์คผู้อยู่ใกล้วงเวทในสภาพปางตาย มันได้รับผลกระทบจากการย้อนกลับของพลังเวท และแรงระเบิดเมื่อครู่นี้

      ใบหน้าของหินดำดูบิดเบี้ยวขึ้นมาทันที

      ทว่าในวินาทีนั้น สมุนออร์คสามในสี่ตัวกลับชักอาวุธออกมาและพุ่งเข้าหาหินดำอย่างพร้อมเพรียง!

      แสงสว่างแผ่ออกจากร่างของออร์คทั้งสามที่กำลังเคลื่อนไหว ร่างเงาของพวกมันหดเล็กลง กลายเป็นเอลฟ์ในพริบตา!

      “เอลฟ์?!”

      อัลตกตะลึงจากการเปลี่ยนแปลงอันรวดเร็ว

      “ช่าย! สหายของชั้นเอง พวกเขาบุกมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเรา!”

      เดมาเซียฉีกยิ้มกว้าง 

      “ช่วย… พวกเรา…”

      อัลยังคงตกใจไม่สร่าง สายตาของเขาจับจ้องเหล่าเอลฟ์ด้วยความตื่นตะลึง

      ออร์คทุกตัวในถ้ำต่างยืนตัวแข็งจากสถานการณ์ที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด

      “เอลฟ์?”

      หินดำผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะบันดาลโทสะ

      ดวงตาของมันฉายแสงวูบหนึ่ง ท่อนขาขนาดยักษ์เตะกวาดเอลฟ์ทั้งสามออกไปอย่างรุนแรง

      พวกเขาพุ่งกระแทกกำแพงอย่างจัง เลือดคำโตกระอักออกจากปาก ร่างไถลลงมานอนแน่นิ่งบนพื้นหิน…

      “เหอะ!”

      หินดำคำรามเสียงต่ำด้วยความหยามเหยียด

      ทว่าสีหน้าของมันพลันเปลี่ยนไป 

      “ไอ้เวร!”

      มันหันศีรษะอย่างรวดเร็ว พบว่าออร์คตัวที่สี่เพิ่งจะเสียบกริชทะลุอกของนักบวชที่ทรุดตัวอยู่บนพื้นถ้ำ 

      ริมฝีปากของนักบวชออร์คอ้าค้าง ดวงตาของมันฉายแววหวาดกลัวและสับสน ทั่วทั้งร่างกระตุกถี่ ๆ ก่อนจะคอพับลงไปพร้อมกับสัญญาณชีพที่ดับลง 

      ในเวลาเดียวกัน ออร์คที่เพิ่งจะสังหารนักบวชก็กลับสู่ร่างเอลฟ์

      เขาคือเอลฟ์หนุ่มผมสีเทาปนดำ ผู้มีใบหน้าเฉยชาอันเป็นเอกลักษณ์ – ข้าวกล่อง

      “ไอ้สารเลว!!”

      นัยน์ตาของหินดำกลายเป็นสีแดงฉานด้วยโทสะ 

      ในเผ่าพันธุ์ออร์ค ไม่เคยปรากฏตัวตนที่เรียกว่า จอมเวท แม้แต่ตัวเดียว…

      ดังนั้น นักบวช ทุกตัว จึงเป็นผู้ใช้มนตราที่แสนล้ำค่าของเผ่าออร์ค!

      นอกจากหน้าที่ในการสื่อสารกับเทพประจำเผ่าพันธุ์ เหล่านักบวชยังคอยรักษาและให้ความช่วยเหลือในด้านต่าง ๆ แก่สมาชิกในเผ่าอีกด้วย 

      การตายของนักบวชย่อมหมายถึงโทษทัณฑ์ของหินดำที่ไม่อาจเลี่ยงได้แม้ภารกิจจะสำเร็จ!

      หินดำโกรธจนแทบคลั่ง 

      มันคำรามกึกก้องและเหวี่ยงดาบโค้งใส่ข้าวกล่องอย่างรุนแรง!

      สีหน้าของข้าวกล่องยังคงเคร่งขรึมเมื่อเขาม้วนตัวหลบ เขาพลิกตัวอย่างคล่องแคล่วราวกับเสือดาว ดาบของหินดำพลาดเป้า ฟาดลงบนพื้นถ้ำจนเป็นรอยแยกขนาดยักษ์ร่วม 3 เมตร!

      “จับไอ้เวรนี่เดี๋ยวนี้!!”

      มันขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน 

      บรรดาออร์คที่เหลือต่างคำรามและพุ่งตัวเข้าหาข้าวกล่องอย่างพร้อมเพรียง 

      เอลฟ์หนุ่มหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเรียกใช้ทักษะ เหยียบอากาศ และ พุ่งทะยาน เพื่อหลบเลี่ยงเหล่าศัตรูอย่างต่อเนื่อง

      “หน… หนีไป!!”

      สองมือของอัลคว้าลูกกรง เขาส่งเสียงร้องด้วยความกระวนกระวาย

      แต่ก่อนที่ข้าวกล่องจะได้เริ่มทำการหลบหนี มือขวาของหินดำก็คว้าไหล่ของเขาไว้

      “จับได้แล้ว…”

      หินดำเย้ยหยัน นิ้วทั้งห้าของมันบีบเข้าหากันอย่างแรง

      ไหล่ของข้าวกล่องแหลกเป็นเศษเนื้อภายใต้แรงบีบมหาศาล เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ

      แต่สีหน้าของเขายังคงนิ่งเฉย ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดปรากฏขึ้นในแววตาของข้าวกล่องแม้แต่น้อย

      ดวงตาของหินดำฉายแววดุร้าย มันคำรามออกมา

      “ตายซะ!!”

      สองมือของมันคว้าเข้าที่ศีรษะของเอลฟ์หนุ่ม ก่อนจะบิดและขยี้อย่างแรงจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ท่ามกลางสายตาของอัลที่จ้องมองด้วยความสยดสยอง…

      ร่างกายของข้าวกล่องกระตุกเบา ๆ ก่อนจะร่วงลงไปนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น

      “อะ… อา…”

      อัลยกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาของเอลฟ์ตัวน้อยเริ่มมีประกายของหยาดน้ำตาปรากฏขึ้น

      ในวินาทีนั้น มือเรียวขนาดใหญ่ได้วางลงบนไหล่ของอัลอย่างนุ่มนวล

      เขาหันศีรษะไปพบกับใบหน้าอันซีดเซียวของเดมาเซีย

      พี่ชายผู้ซึ่งเพิ่งได้รู้จักกันไม่นาน กลับไม่มีอาการโกรธเคืองหรือเศร้าโศก เขายิ้มเล็กน้อย

      “ไม่ต้องห่วง พวกเขายังไม่ตาย”

      ไม่… ไม่ตาย?

      อัลผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้ากลับไปสู่บริเวณถ้ำอีกครั้ง

      ในวินาทีนั้น อัลตื่นตะลึงเมื่อพบว่าของร่างเอลฟ์เหล่านั้นต่างจางลง ก่อนจะเลือนหายไปในที่สุด!

      “ฮี่ฮี่ฮี่! พวกเราคือผู้ถูกเลือกขององค์เทพธิดา! พวกเราเป็นอมตะ!!”

      เสียงของเดมาเซียดังขึ้นจากข้างกาย เป็นน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ และความมั่นใจอย่างยิ่งยวด

      ในขณะเดียวกัน เสียงโห่ร้องพร้อมเสียงอาวุธกระทบกันก็แว่วมาจากบริเวณภายนอกถ้ำ

      “ฟังสิเจ้าหนู กองทัพหลักของพวกเรามาถึงแล้ว!”

      เดมาเซียกระหยิ่ม

      …

      …

 _ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: ฮี่ฮี่ฮี่ ฮี่ฮี่ฮี่!!

…

      อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _