[นิยายแปล] Game of the World Tree - ตอนที่ 62 ผู้เล่นประหลาด

      “ฮ่าฮ่า ได้เล่นรอบโคลสเบต้าแล้วโว้ย!”

      “ฟู่ว– อากาศดีมากเลย ป่าสวยเหลือเชื่อเลยอ่ะ!”

      “ความเรียลของเกมนี้… มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว…”

      “นี่มันต่างโลก พวกเราโดนส่งมาต่างโลก! มันต้องเป็นเกมที่สร้างโดยตัวตนนอกจักรวาลของเราแน่!”

      “เมืองนี้สร้างโดยผู้ทดสอบรอบแรกจริงดิ? สวยเวอร์…”

      ในบริเวณจัตุรัส บรรดาผู้ทดสอบรอบที่ 2 ต่างกวาดสายตามองโลกใบใหม่ สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น

      พวกเขาได้รับการต้อนรับโดยทัศนียภาพที่สวยงามของป่า อากาศอันบริสุทธิ์ เมืองเอลฟ์ที่มีเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใคร …และสายตา 300 คู่ที่ดูกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง

      “ฮ่าฮ่าฮ่า! ยินดียินดี! ขอต้อนรับน้องใหม่ทั้งหลายสู่ The Kingdom of Elves!” 

      เดมาเซียหัวเราะลั่นพลางแทรกตัวเข้าไปในฝูงชนด้วยความชำนาญ สองมือของเขาโอบลงบนไหล่ของผู้เล่นสาวหน้าใหม่ที่ดูขี้อายสองคน 

      “ตื่นเต้นกันมั้ย? น่าหนุกใช่ป่าว? อยากรู้มั้ยว่าต้องทำไง ถึงจะชินกับเกมนี้แบบด๊วนด่วน?”

      เดมาเซียชูดาบโค้งกรอบม่วงในระดับเหล็กขั้นต้นด้วยความภาคภูมิใจ

      “ฮี่ฮี่ฮี่ มามะ มากับพี่! เดอะเบสแท็งเกอร์ของเซิฟเวอร์นี้จะสอนหนูเล่นเกมเอง!”

      ป้าบ!

      ใครบางคนเตะก้นเดมาเซียอย่างแรงจนเอลฟ์หนุ่มหน้าคะมำลงกับพื้น 

      “ไป๊! สองคนนี้คือเพื่อนนอกเกมของชั้น เธออย่ามาแตะ!”

      นกกาเหว่าเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเย็นเยียบ

      เดมาเซียดันร่างขึ้นจากพื้น ก่อนจะเผยยิ้มแห้งด้วยท่าทีหวาดกลัวเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้มาเยือน

      “อะแฮ่ม …ที่แท้แม่สาวน้อยก็เป็นเพื่อนของตั่วเจ้กาเหว่า …ซอรี่ ซอรี่! อั้วะขอตัวไปหาผู้เล่นใหม่ที่สนใจอาชีพนักรบก่อนน่อ …แหะแหะ บาย–!”

      สิ้นประโยคดังกล่าว เดมาเซียก็เผ่นหนีไปอย่างรวดเร็ว

      “แค่ก! ฮ่าฮ่าฮ่า—!”

      ลูกเมี้ยวเค็มมองแผ่นหลังของเดมาเซียพลางระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

      อีตาคนนี้ ชอบทำตัวประหลาดไม่เหมือนใครเขา

      จิตใจก็ดูไม่ได้แย่อ่ะไร แต่ทำไมอีคิวถึงต่ำเตี้ยติดดินขนาดนี้เนี่ย

      ลูกเมี้ยวเค็มส่ายศีรษะเบา ๆ 

      เธอมองนกกาเหว่าสนทนากับเพื่อนใหม่ เอลฟ์สาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจไม่เข้าไปขัดบทสนทนา 

      ในเวลานี้ เหล่าผู้เล่นในรอบทดสอบที่ 1 ต่างรับภารกิจชี้นำผู้เล่นใหม่ และได้เริ่มหาผู้เล่นในรอบที่ 2 มาทำภารกิจร่วมกับตัวเอง 

      ภารกิจนี้คือภารกิจที่มอบหมายโดยเทพธิดา เหล่าผู้เล่นจะได้รับแต้มผลงานจำนวนมากเมื่อชี้นำผู้เล่นใหม่ให้ไปในทางที่เหมาะสม 

      เนื้อหาของภารกิจมีความเรียบง่ายเป็นอย่างมาก เพียงแค่ช่วยให้ผู้เล่นใหม่บรรลุภารกิจรายวัน ทั้งผู้สอนและศิษย์ก็จะได้รับแต้มผลงานเป็นรางวัลสมทบจำนวน 100 หน่วย

      เพื่อที่จะแลกเปลี่ยนอุปกรณ์ระดับอีปิคในร้านและเรียนทักษะต่าง ๆ …บรรดาผู้เล่นใหม่จำนวน 900 คนได้กลายมาเป็นตู้กดแต้มผลงานเดินได้ในสายตาของผู้เล่นเก่า 

      บรรดาผู้เล่นจากรอบทดสอบที่ 1 ต่างขวนขวายหาศิษย์กันสุดกำลัง บางคนสามารถกวาดเอาผู้เล่นรอบที่ 2 มาได้ถึงสี่ห้าคนในระยะเวลาเพียงอึดใจเดียว

      ผู้เล่นเหล่านี้ล้วนมีความกระตือรือร้นอย่างมาก … มากเสียจนแทบจะทำให้บรรดาผู้เล่นใหม่เกิดความรู้สึกหวาดหวั่น

      ลูกเมี้ยวเค็มไม่ได้มีความคิดที่จะรับใครมาเป็นศิษย์ เธอมาเยี่ยมชมบริเวณนี้เพื่อเพลิดเพลินไปกับความตื่นตกใจของเหล่าผู้เล่นใหม่เท่านั้น 

      เอลฟ์สาวชื่นชอบบรรยากาศของเกม The Kingdom of Elves เป็นอย่างมาก แม้ว่าผู้เล่นมักจะทะเลาะวิวาทกันในบางครั้งจากความขัดแย้งหรือการแย่งผลประโยชน์ แต่ในเวลาปกติ พวกเขาล้วนปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจและมักจะมีความรักใคร่กลมเกลียวกันเป็นอย่างดี

      แม้แต้พวกผู้เล่นที่คอยประจบประแจงเธอในฐานะเศรษฐีนีประจำเกม ก็ยังเปี่ยมไปด้วยความจริงใจ ดีกว่าพวกหน้าเนื้อใจเสือที่ใส่หน้ากากเข้าหากันในชีวิตจริงเป็นอย่างมาก

      แต่ถึงลูกเมี้ยวเค็มจะไม่ได้ประกาศรับศิษย์ …มันก็มีบางสิ่งที่ไม่มีใครควบคุมได้

      ลูกเมี้ยวเค็มกลายเป็นจุดสนใจของบรรดาผู้เล่นชุดใหม่ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น

      อาวุธที่ถูกฟื้นฟูโดยเทพธิดาล้วนมีความแข็งแกร่งอย่างมหาศาล และยังเป็นเครื่องแสดงฐานะที่โดดเด่นอย่างยิ่งยวด 

      ยุทโธปกรณ์กรอบทองในระดับเหล็กมีรูปลักษณ์ที่หรูหรา ความงดงามของมันทำให้แม้แต่นักบุญแห่งธรรมชาติ อลิซ ยังคิดว่าอาวุธชิ้นนี้เป็นสิ่งที่เทพธิดารังสรรค์ขึ้นมา 

      อุปกรณ์ระดับเลเจนด์ที่ลูกเมี้ยวเค็มสวมใส่ จึงทำให้เธอกลายเป็นพี่ใหญ่ในสายตาของเหล่าผู้เล่นโดยปราศจากข้อโต้แย้ง

      แถมเธอยังเป็นผู้เล่นหญิง…

      บรรดาผู้ทดสอบรอบที่ 2 ต่างถาโถมเข้ามาล้อมวงอย่างรวดเร็ว

      “ลูกเมี้ยวเค็ม?! ท่านคือลูกเมี้ยวเค็มจากเว็บบอร์ดคนนั้นใช่มั้ย! มือใหม่อยู่ทางนี้ โปรดชี้นำด้วยเถิด!”

      “พี่เมี้ยว! โปรดเป็นอาจารย์ให้ผมที!”

      “ลูกพี่! ช่วยรับแอดเพื่อนจากมือใหม่คนนี้ด้วย–!”

      เด็กสาวที่ถูกห้อมล้อมเริ่มรู้สึกอึดอัด จึงได้แต่กล่าวปฏิเสธอย่างสุภาพ

      “อ่า… ขออภัยค่ะ ตอนนี้ยังไม่เปิดรับศิษย์ค่ะ”

      บรรดาผู้เล่นใหม่ที่ถูกปฏิเสธต่างรู้สึกผิดหวัง แต่พวกเขาได้กลายเป็นเป้าหมายของเหล่าผู้เล่นรุ่นแรกและถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็ว…

      จำนวนผู้คนที่รายล้อมลูกเมี้ยวเค็มค่อย ๆ ลดลงไป จนกลายเป็นความว่างเปล่าในที่สุด

      เด็กสาวไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอเลือกมุมหนึ่งของจตุรัสและนั่งลง พลางยิ้มให้กับพวกผู้เล่นที่แวะไปเวียนมาภายในเมือง

      ผู้เล่นใหม่ที่ดูตื่นเต้น

      ผู้เล่นรุ่นแรกที่กระตือรือร้นกันสุด ๆ 

      และนักบุญแห่งธรรมชาติ อลิซ ที่ยุ่งจนมือเป็นระวิง 

      รื่นเริงจังเลยน้า

      ผู้คนในโลกฝั่งนี้ล้วนเต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงและดูเป็น มนุษย์ กว่าคนในโลกอีกฝั่ง

      ลูกเมี้ยวเค็มชอบความรู้สึกนี้เป็นอย่างยิ่ง เธอกวาดตาผ่านฝูงชนด้วยความเพลิดเพลินไปกับการชมบรรยากาศรอบตัว

      ทันใดนั้น สายตาของลูกเมี้ยวเค็มได้หยุดลงที่ผู้เล่นคนหนึ่ง

      ผู้เล่นคนนี้เป็นหญิงสาวที่ให้ความรู้สึกแปลก แตกต่างจากคนที่กำลังตื่นเต้นโดยรอบ …เธอดูมีความสุขุมเป็นอย่างมาก

      เธอไม่ได้เร่งรีบที่จะรับภารกิจ ไม่ได้พูดคุยกับผู้เล่นรุ่นแรก แต่กลับยืนอยู่เบื้องหน้าหลักศิลากลางจัตุรัสอย่างเงียบงัน

      มือของหญิงสาวเอื้อมออกไปแตะหลักศิลา โดยไม่มีผู้ใดทราบถึงความคิดของเธอ

      ลูกเมี้ยวเค็มจับจ้องผู้เล่นคนนั้นราวกับกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ 

      ไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ของเธองดงามโดดเด่นกว่าผู้เล่นอื่น

      ในความเป็นจริง ผู้เล่นทุกคนในเกม The Kingdom of Elves ล้วนมีหน้าตาที่สวยงามเป็นอย่างมาก

      และหน้าตาของผู้เล่นคนนี้ก็ดูสวยงามตามมาตรฐาน ดูธรรมดาจนเรียกได้ว่าไม่สามารถ ธรรมดา ไปได้มากกว่านี้

      เรือนผมสีบลอนด์ที่พบได้บ่อยที่สุด นัยน์ตาสีมรกตที่พบได้บ่อยที่สุด แม้แต่ความยาวของเส้นผมประบ่าก็ยังเป็นสิ่งที่พบได้บ่อยที่สุด 

      ร่างกายขนาดมาตรฐาน ส่วนสูงปานกลาง …ทั้งหมดนี้คือการตั้งค่าพื้นฐานจากระบบ

      กล่าวได้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของผู้เล่นคนนี้ ไม่ได้โดดเด่นไปกว่าผู้เล่นคนอื่นเลย 

      แต่บรรยากาศโดยรอบตัวเธอ กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

      สิ่งนี้คือลักษณะเฉพาะของแต่ละบุคคล

      แม้ใบหน้าของทุกคนจะคล้ายคลึงกันเพียงใด แต่บรรยากาศรอบตัวของแต่ละคนล้วนแตกต่างกัน 

      ยกตัวอย่างเช่นเดมาเซียที่มีใบหน้าคมคาย แต่ถ้าเผยรอยยิ้มเมื่อไรก็เป็นแค่ อีตาโรคจิต คนหนึ่ง

      แต่หญิงสาวคนนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

      แม้จะยืนอยู่ในบริเวณจัตุรัส แต่กลับแปลกแยก เหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความวุ่นวายโดยรอบ สร้างความรู้สึกที่ทำให้คนรอบข้างไม่กล้าเข้าหาเธอ

      รูปร่างหน้าตาที่ดูธรรมดา  แต่กลับมอบความรู้สึกอันสูงส่ง งดงาม ดูเป็นอิสระจากทุกสิ่ง

      …ราวกับว่าจะหวนคืนสู่ภพอื่นได้ในทุกวินาที 

      มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มบาง ๆ 

      เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่กลับแฝงไปด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย 

      ความพึงพอใจ… ความโหยหา…?

      สองคำนี้พลันผุดขึ้นมาในความคิดของลูกเมี้ยวเค็มที่กำลังเฝ้ามองอยู่

      ความสงสัยของลูกเมี้ยวเค็มทวีขึ้นในทุก ๆ ขณะ

      เอลฟ์สาวตัวน้อยกวาดตามองขึ้นไปที่ชื่อผู้เล่นของอีกฝ่าย มันเป็นคำสั้น ๆ คำเดียว

      “สายลม?”

      เด็กสาวเลิกคิ้วด้วยความฉงน

      สายลม..?

      สายลมไม่มีหัว ไม่มีหาง ไม่มีรูปร่าง ไม่มีเงา 

      เกิดขึ้นตามใจ พัดไปตามประสงค์ 

      ความสนใจผุดขึ้นมาในใจของลูกเมี้ยวเค็ม เธอลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะจัดชุดให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย และเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย…

      …

      …

 _ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: มาแล้วค่าาา ชอบพาร์ทนี้มาก อ่านติด (?) เพราะช่วงนี้เลยค่ะ O w O

…

      อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432  

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _