[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว - ตอนที่ 50 - 027：แผนการฝึกนักบุญ④ มาเรียกับการเป็นนักผจญภัย

027：แผนการฝึกนักบุญ④ มาเรียกับการเป็นนักผจญภัย

กิลด์นักผจญภัยของลาทอสนั้นตั้งอยู่ตรงหัวมุมถนนสายหลักไม่ไกลจากที่มีทหารรักษาการณ์เฝ้าอยู่

 

ผลักประตูสวิงแบบเก่าไปในขณะที่พวกเราเดินเข้าไปข้างใน

 

หากมองไปรอบๆก็จะเห็นพวกผู้ชายที่ดูป่าเถื่อนซึ่งดูไม่เป็นมิตรเลยสักนิด และดวงตาอันแสนดุร้ายทั้งหมดต่างจับจ้องมาที่พวกเรา

 

ฉากในตอนนี้ก็เหมือนกับหนังฝั่งตะวันตกยุคก่อน

 

 

 

ท่านลูน่าเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงฝีเท้าเบาๆ

 

เธอไม่ได้มีความลังเลในการก้าวเดินเลยแม้แต่น้อย อลิซ่าเองก็เดินตามไป

 

ฉันที่ต้องยอมจำนนกับสถานการณ์ก็ได้แต่ต้องตามไป

 

ด้านหลังสุดมีคุณโอไกที่กำลังเดินตามมา

 

 

 

ด้านนอกของโต๊ะมีป้ายประกาศติดไว้เต็มซึ่งดูเหมือนจะเป็นจุดรับเควส

 

มีพวกคำขอมากมายอยู่บนผนัง แต่ตอนนี้เป็นช่วงที่คนน้อย เพราะเหตุนี้จึงมีคนไม่มากนัก

 

ท่านลูน่าเดินไปโซนด้านในและในที่สุดพวกเราก็มาถึงเคานต์เตอร์ที่มีพนักงานต้อนรับอยู่

 

 

 

「มารายงานเรื่องคำขอเหรอคะ？」

 

 

 

「เอ่อ ไม่ใช่หรอกฉันมาที่นี่เพื่อลงทะเบียนใหม่」

 

 

 

「เอออออออ่อ……」

 

 

 

พนักงานต้อนรับยังคงเป็นคนเดิม เธออายุยี่สิบกลางๆ

 

เธอมีจมูกเรียวงามและเรียกได้ว่าเป็นคนสวยมากกว่าน่ารัก

 

　เธอพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นท่านลูน่าก็มองเธอด้วยรอยยิ้ม เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา「งั้นช่วยกรอกแบบฟอร์มเอกสารด้วยนะคะ」

 

 

 

ท่านลูน่าใส่หมึกลงบนปากกาขนนกและเขียนอย่างรวดเร็ว

 

ต่อไปก็เป็น คุณโอไก ท่านอลิซ่า และฉันที่กรอกข้อมูลตามลำดับ

 

สิ่งทื่ระบุไว้ในเอกสารมีประมาณนี้ เช่น ชื่อ อายุ เพศ สกิลต่างๆที่ถนัด ตัวอย่างเช่น ถนัดเวทย์ธาตุต่างๆ วิชาดาบ และก็ความสามารถในการผจญภัยอย่างเช่น การปลดล็อคกล่องสมบัติ กับ การค้นหากับดัก

 

ตามคำอธิบายของพนักงานต้อนรับ ถ้าไม่ถนัดอะไรเป็นพิเศษให้เว้นว่างได้

 

 

 

「สกิลเป็นเพียงข้อมูลอ้างอิงเพื่อเสนอแก่ปาร์ตี้อื่นๆ ดังนั้นจึงไม่บังคับเป็นพิเศษ」

 

 

 

เข้าใจแล้ว เพราะงั้นฉันก็เลยไม่กรอกส่วนนี้

 

สำหรับฉันพวกเราเขียนเฉพาะชื่อจริงแต่ไม่เขียนนามสกุล เพราะไม่อยากเปิดเผยว่าตัวเองเป็นขุนนาง

 

 

 

พวกเราทั้งสามคนพี่น้อง ท่านอลิซ่าและคุณโอไก นั้นถนัดวิชาหมัดมวย แต่ฉันไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

 

ฉันรู้สึกว่าฉันพ่ายแพ้

 

 

 

「อืม เข้าใจแล้วค่ะ นักผจญภัย ลูน่า อลิซ่า มาเรีย และ โอไก เป็นปาร์ตี้สี่คนสินะคะ หากต้องการ สามารถตั้งชื่อปาร์ตี้ได้ และสามารถทำสิ่งต่างๆได้ง่ายขึ้นค่ะ」

 

 

 

พนักงานต้อนรับพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

 

มันทำให้ฉันนึกถึงเสมียนที่คอยเสิร์ฟอาหารให้เลยล่ะ

 

 

 

「แล้วเอายังไงดีล่ะ？」

 

 

 

ท่านลูน่าหันกลับมามองรอบๆ

 

ฉันส่ายหัวเพราะว่าคิดอะไรไม่ออก ท่านอลิซ่าเองก็ยักไหล่

 

ซึ่งเขาเองก็บอกว่า「เอาชื่อที่ท่านต้องการได้เลย」

 

 

「เอาล่ะ งั้นต่อจากนี้ไปปาร์ตี้ของเราคือ “อลิสเทีย”」

 

 

 

「หมายความว่ายังไงเหรอครับ？」

 

 

 

คุณโอไกเป็นคนถาม

 

เป็นความจริงที่ว่าฉันเคยจำชื่อปาร์ตี้ได้ว่ามันมีประมาณ “ซิลเวอร์แฟงค์” หรือ “เจ็ท แบล็ค ซอร์ด” แต่ฉันไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้เลยดูเหมือนจะเป็นคำเฉพาะ

 

มันก็ไม่แปลกเลยที่พวกเราอยากจะรู้ความหมาย

 

 

 

「อืมม เป็นชื่อของเทพธิดาที่มีชีวิตอยู่มายาวนาน ชื่อนี้ได้หายสาบสูญไปจากประวัติศาสตร์…..อย่างน้อยถ้าฉันเป็นคนลืมเลือนไปอีกคน ชื่อของเธอก็คงจะหายไปจากโลกใบนี้อย่างสมบูรณ์」

 

 

 

เธอทำสีหน้าเศร้าหมองเล็กน้อย

 

แม้แต่ฉันเองก็เศร้าไปด้วย ดังนั้นฉันจึงเกือบจะเอื้อมมือไปปลอบเธอ

 

 

 

「เข้าใจแล้ว ถ้างั้นไม่มีอะไรต้องคัดค้านครับ」

 

 

 

โอไกประกาศเช่นนั้น

 

ท่านอลิซ่าและฉันก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

 

 

「เพราะงั้นชื่อปาร์ตี้ของพวกเราคือ “อลิสเทีย” ค่ะ」

 

 

 

　ท่านลูน่าประกาศด้วยรอยยิ้ม และพนักงานต้อนรับเองก็ยิ้มตอบกลับ「เข้าใจแล้วค่ะ อลิสเทีย สินะคะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่กิลด์นักผจญภัยค่ะ」

 

 

 

　เพราะงั้นปาร์ตี้『อลิสเทีย』ได้ถูกก่อตั้งขึ้น

 

พวกตาลุงนักผจญภัยสองสามคนที่ต่อแถวมองมาที่เราด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะปาร์ตี้มันค่อนข้างจะผิดปกติ เพราะมีเด็กสาวอายุ สิบสองปี สามคน กับ ผู้ชายที่ท่าทางเข้มงวดวัยยี่สิบกว่า

 

เพราะงั้นฉันเลยพูดกับคนที่อยู่ด้านหลังด้วยท่าทางที่เป็นมิตร

 

 

 

　จากนั้นหลังจากพวกเรา『อลิสเทีย』ดูคำขอบนกระดานข่าวสารแล้วว่างานแรกของพวกเราคือการรวบรวมสมุนไพรเพราะไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้ว

 

สถานที่ๆพวกเราจะเริ่มงานแรกคือป่าทางตะวันออกของเมือง

ทุกคนยกเว้นฉันดูเหมือนจะเข้าใจโครงสร้างของป่าเป็นอย่างดี และได้รับการอนุมัติจากทั้งสามว่าทุกอย่างนั้นปลอดภัย

 

 

 

นอกจากนี้ตามที่พนักงานต้อนรับของกิลด์บอกว่า พวกเราเป็นนักผจญภัยมือใหม่และแรงค์ของพวกเราคือ “ไอรอน” ซึ่งเป็นแรงค์ที่ต่ำสุด

 

จากบนลงล่างมีแรงค์ทั้งหมดหกระดับ ได้แก่ แพลตตินั่ม โกลด์ ซิลเวอร์ บรอนซ์ คอปเปอร์ และ ไอรอน

 

อย่างไรก็ตาม มีเพียงแค่ความแตกต่างระหว่าง D กับ D+ ซึ่งนั่นก็คือ คอปเปอร์กับบรอนซ์ ดังนั้นแรงค์ที่ค่อนข้างเป็นมาตราฐานคือบรอนซ์ แต่ว่าที่ได้รับการยอมรับจริงๆจะคือซิลเวอร์

 

 

 

ดังนั้น พวกเราจะสามารถรับคำขอปารบปรามได้ก็ต่อเมื่ออยู่แรงค์คอบเปอร์หรือสูงกว่าเท่านั้น ดูเหมือนว่าจะมีข้อจำกัดหลายประการ เช่น ไม่ใช่ปีศาจที่สูงเกินกว่าแรงค์ บรอนซ์ และทำได้แค่ล่าพวกสัตว์ป่าเท่านั้นเช่น กระต่าย

 

ท้ายที่สุดแล้วนักผจญภัยมือใหม่แบบพวกเราก็ต้องทำหน้าที่อย่างรวบรวมสมุนไพร

 

 

 

「แต่ว่า แม้จะไม่ได้รับคำขอปราบปรามมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะถูกห้ามไม่ให้สู้สักหน่อยนี่？」

 

 

 

ท่านลูน่ายิ้มออกมา

 

พนักงานต้อนรับเองก็ตอบกลับพร้อมถอนหายใจ

 

 

 

「ค่ะ แน่นอนว่าพวกวัตถุดิบที่ได้จากปีศาจเช่นหินเวทย์ ทางกิลด์จะรับซื้อไว้เองค่ะ」

 

 

 

「อ่าได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจ」

 

 

 

　พนักงานต้อนรับบอกว่า「อย่าประมาทเกินไปนะคะ เข้าใจไหม？」

 

　เธอพยักหน้ารับ「อืม แน่นอน」แต่พวกเราก็ยังยิ้มออกมา

 

อืม แน่นอนว่าท่านลูน่าน่าจะมองหาเหยื่อเพื่อล่ามันอย่างแน่นอน

 

 

 

「――ไปกันเลยมั้ย」

 

 

 

「เข้าใจไหมค่ะเนี่ย ระมัดระวังตัวด้วยนะคะ ดิฉันเป็นห่วงค่ะ？」

 

 

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเราได้รับบัตรนักผจญภัยที่พนักงานต้อนรับออกให้พวกเราและมุ่งหน้าไปยังทางออก

 

ฉันมองไปที่ห้องเคาน์เตอร์และพบว่าพนักงานต้อนรับกำลังมองมาทางเราเหมือนกับแม่ที่ห่วงลูก

 

 

 

 

 

◆　◆　◆

 

 

 

 

 

　――อาจเป็นเพราะพวกเราเป็นปาร์ตี้ แต่ฉันสามารถส่องสเตตัสของทุกคนได้

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันค่อยๆแอบดูสเตตัสของแต่ละคน

 

ซึ่งมีข้อมูลตามนี้

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

อลิซ่า・วินเบล（12）

 

 

 

　Lv：26

 

　HP：360／360

 

　STA：520／540

 

　MP：200／200

 

　นำทัพ：60

 

　กำลังรบ：80

 

　ใฝ่รู้：30

 

　การเมือง：20

 

　เสน่ห์：50

 

 

 

สกิล：

 

กำปั้นปีศาจดอกไม้สีชาด Level 5

 

วิชาสำนักมังกรซากุระ Level 3

 

 

 

ฉายา：

 

ลูกสาวของเคาน์เตส

 

ลูกศิษย์ของสำนักมังกรซากุระ

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

　อย่างที่คาดไว้ ท่านอลิซ่านี่เลเวล 26 เลยงั้นเหรอ……。

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

โอไก（34）

 

 

 

　Lv：58

 

　HP：1230／1230

 

　STA：980／1020

 

　MP：100／100

 

　นำทัพ：90

 

　กำลังรบ：130

 

　ใฝ่รู้：68

 

　การเมือง：20

 

　เสน่ห์：20

 

 

 

สกิล：

 

　วิชาสำนักกราโด้ เลเวล 10（ＭＡＸ）

 

　วิชาสำนักมังกรซากุระ เลเวล 5

 

 

 

ฉายา：

 

ผู้สืบทอดสำนักวิชากราโด้

 

ลูกศิษย์ของสำนักมังกรซากุระ

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

　หวาาาาาา กำลังรบนั่นอะไรน่ะ ภาวะผู้นำเองก็สูงมาก

 

นี่เขาเป็นหัวหน้าหน่วยจู่โจมพิเศษรึไง

 

แต่การเมืองและเสน่ห์นั้นต่ำ ซึ่งเหมือนกับลีโป้ในสามก๊กเลยแหะ

 

และฉันก็พบเจอกับสิ่งแปลกตาเข้า

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

ลูน่า・เบลล์・ดิแซค（12）

 

 

 

　Lv：ไม่สามารถดูได้

 

　HP：ไม่สามารถดูได้

 

　STA：ไม่สามารถดูได้

 

　MP：ไม่สามารถดูได้

 

　นำทัพ：ไม่สามารถดูได้

 

　กำลังรบ：ไม่สามารถดูได้

 

　ใฝ่รู้：ไม่สามารถดูได้

 

　การเมือง：ไม่สามารถดูได้

 

　เสน่ห์：ไม่สามารถดูได้

 

 

 

สกิล：

 

ไม่สามารดูได้

 

 

 

ฉายา：

 

ลูกสาวของมาร์ควิส

 

ผู้ก่อตั้งสำนักวิชามังกรซากุระ

 

ผู้สังหารจอมมาร

 

ผู้สังหารเทพ

 

เหนือธรรมชาติ

 

ผู้ปกครองดารา

 

เทพธิดาอลิสเทีย

 

 

 

＊＊＊＊

 

 

 

　ไม่สามารถดูได้นี่หมายความว่ายังไงกัน？？

 

　ฉันหมายถึง มีฉายามากมายเต็มไปหมด แต่นั่นมันอะไรกันเนี่ย……。

 

เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนะ

 

　เทพธิดาอลิสเทีย งั้นเหรอออออออออออออ……。

 

 

 

คำพูดของเธอแวบเข้ามาในใจฉัน

 

　“มันเป็นชื่อที่หายสาบสูญไปนานแล้ว”。

 

ในขณะเดียวกันฉันก็นึกได้ว่าฉันเริ่มจะจำได้แล้ว

 

ในเกม “ฟ้าคราม” เทพธิดาที่ช่วยแมรี่เอาชนะจอมมารได้เองก็ชื่ออลิสเทียเช่นกัน

 

ความหนาวสั่นไหลไปทั่วกระดูกสันหลัง

 

 

 

　――อ่า เธอคนนี้เป็นเทพธิดานี่เอง

 

 

 

ฉันชี้ไปที่ท่านลูน่าและคิดว่าเธอกลับชาติมาเกิด

 

ไม่สิ ต้องบอกว่ากลับชาติมาเกิดจริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม มันมีความหมายที่แตกต่างจากที่คิดว่าเป็น “กลับชาติมาเกิด”

 

ไม่ว่าจะเป็นสัญชาตญาณความเชื่อมั่น ฉันทำได้แค่จ้องมองแผ่นหลังของเธอและผมมันวาวสีเงินในขณะที่อึ้ง