[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว - ตอนที่ 30 - 007：ฝึกบิน

007：ฝึกบิน

「อะ……..อูยยยยยยยยยยย……」

 

 

 

เมื่อลืมตาตื่นก็เห็นเพดานห้องสลัวๆในสายตา

 

แสงส่องผ่านช่องว่างของผ้าม่านที่ปิดสนิท

 

ผมมันวาวของเธอไม่ได้สูญเสียความเงางาม แต่มีสีแปลกๆปรากฏที่ปลายผม

 

 

 

「……อืม ฉันอายุ 12 ปีแล้วสินะ」

 

 

 

ฉัมพึมพำกับตัวเองโดยทิ้งผ้าปูที่นอนเอาไว้บนเตียง

 

งานเลี้ยงวันเกิดจัดขึ้นเมื่อสามวันก่อน

 

หากเป็นกรณีนี้ ก็ไม่มีครอบครัวขุนนางที่อยู่ในคฤหาสน์หรือในเมืองอีกต่อไป ซึ่งหมายความว่าวันนี้เธอสามารถฝึกฝนได้โดยไม่มีใครต่อว่านั่นเอง

 

 

 

ใช่สิ่งที่จะฝึกในวันนี้ไม่ใช่การฝึกธรรมดาทั่วไปหรอกนะ แต่เป็นการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติเพื่อใช้ในกองกำลังของเราต่างหากล่ะ

 

 

 

เมื่ออายุเจ็ดขวบหลังจากประสบปัญหามากมายลูน่าก็ได้จับพลัดจับพลู มาเป็นหัวหน้ากองทัพ และเพื่อปกป้องลูน่า ลูน่าได้ฝึกเหล่าทหารที่อยู่ภายใต้สังกัดของเธอ และลูน่าได้จัดตั้งแบ่งแยกกระบวนทัพตั้งแต่เริ่ม

 

ซึ่งคิดว่าตอนนี้เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ประมาณห้าปีในการฝึกเหล่าทหารของเธอ

 

 

 

ปัจจุบันกองทัพได้ขยายเป็นสามสิบคน

 

สมาชิกห้าคนแรกเป็นหัวหน้าหน่วยต่างๆ และมีหน่วยรบห้าหน่วยถูกจัดตั้งขึ้น

 

 

 

โดยปกติไม่น่าเป็นไปได้ที่ทหารจำนวนน้อยขนาดนี้จะแบ่งออกเป็นกลุ่มๆได้

 

นั่นเป็นเพราะการต่อสู้ระยะประชิดใช้จำนวนเข้าว่าจะง่ายกว่าอย่างมาก

 

 

 

แต่นั่นเป็นเพียง「ยุทธวิธีทางการทหารที่ต่อสู้กันทางพื้นดิน」เธอกล่าวเช่นนั้น จากนั้นเธอก็ไม่ได้ทำการฝึกอะไรเพิ่มขึ้น

 

 

 

ลูน่าที่เชี่ยวชาญพลังปราณในชีวิตก่อนหน้านี้และเปิดสำนักฝึกวิชา

 

ซึ่งรวมถึงวิชาการบินบนท้องนภาด้วยพลังปราณ และวิธีนี้จะต้องทำการสอนให้กับเหล่าทหาร

 

 

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งกองทัพพิทักษ์เทพธิดามีหน่วยต่อสู้ทางอากาศซึ่งถูกบัญชาการโดยลูน่าโดยตรงซึ่งจะทำทำยุทธศาสตร์จากฟากฟ้าโจมตีใส่ศัตรูภาคพื้นดิน

 

ดังนั้นรูปแบบการต่อสู้ในสมัยโบราณจึงไม่ค่อยนิยมในการรวมกลุ่มแบบสมัยปัจจุบัน

 

พวกเราจะใช้ยุทธวิธีห่านบินเสมอ แม้ว่าจะอยากบินบนฟากฟ้าในชาติก่อน ก็มีเรื่องให้ต้องคิดอย่างมากมาย เช่น แรงต้านอากาศ ที่จะเกิดขึ้น

 

เป็นเพราะเธอได้เรียนรู้การบินกับฝูงนกอพยพและเลียนแบบวิธีการบินของพวกมันซึ่งทำให้เหนื่อยน้อยกว่า แต่ก็ล้มเลิกไปในชาติก่อน

 

 

 

ฉันลุกขึ้นจากเตียงและเดินเข้าไปหาแสงสลัวและเปิดผ้าม่านจนสุด

 

แสงส่องสว่างภายในห้องและลูน่าก็ยิ้มพร้อมกับหรี่ตา

 

วันนี้อากาศดีและเงื่อนไขสำหรับการฝึกบินก็พร้อมแล้ว

 

 

 

 

 

「――ทหารทุกคนจงฟัง！！」

 

 

 

สมาชิกของกองกำลังพิทักษ์นางฟ้าได้มารวมตัวกันที่สนามฝึกซ้อมเข้าแถวทันทีที่ได้เห็นการมาถึงของลูน่า

 

 

 

「แถวตรง รายงานการฝึกมาซะ！」

 

「หน่วยที่หนึ่ง ไม่มีความผิดปกติ」กลุ่มของโอไกคุง

 

เขาดูเหมือนนชายอายุยี่สิบกลางๆ แต่ตามจริงเขาแก่กว่านั้น เสื้อท่อนบนสีดำและเข็มขัดสีแดงที่สวมใส่และใบหน้าอันดุร้ายคือเอกลักษณ์ของเขา

 

 

 

「หน่วยที่สอง มารวมตัวกันทั้งหมดแล้วค่ะ」กลุ่มที่สองเป็นของอลิซ่า

 

อลิซ่ามาถึงคฤหาสน์ของเราเมื่อเย็นวานนี้ และได้ทำการปรับเปลี่ยนครั้งสุดท้ายเมื่อคืนวาน ตอนนี้โอไกคุงก็เหมือนกับพี่ชายคนโตของเธอ

 

แม้ว่าเธอจะอ้างตัวเป็นศิษย์ของลูน่า แต่ คุณมิน่า วินเบล แม่ของเธอก็เป็นที่ปรึกษาและคอยสั่งสอนเธอเสมอมา กล่าวอีกนัยหนึ่งต้องเรียกว่าแทนที่เธอจะสืบทอดวิชาของฉัน แต่เธอเป็นผู้สืบทอด “กำปั้นดอกไม้สีชาด”

 

ซึ่งการฝึกวิชาสำนักของฉันก็ไม่มีอะไรนอกจากการใช้พลังปราณ ดังนั้นมันเข้ากับวิชาของสำนักอื่นได้ดีอยู่แล้ว

 

ฉันเคยได้ยินมาว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่เธอไม่พอใจและไปเถียงกับท่านแม่ ก็เลยเกิดเหตุฝึกนรกแตกขึ้น

 

ลูกสาวมีความมุ่งมั่นที่จะชนะ แต่ท่านแม่ของเธอก็มีนิสัยเป็นคนหัวรุนแรงและจะสู้จนกว่ามือจะแตะพื้นนั่นแหละ

 

 

 

「หน่วยที่สาม พร้อมตลอดเวลาครับ！」อาร์ดิสกล่าว

 

「หน่วยที่สี่ พร้อมแสดงผลของการฝึกให้เห็นเช่นกัน！」ซิลเวสเตอร์กล่าว

 

 

 

อาร์ดิสเป็นชายรูปร่างสูงเพรียว ตรงกันข้ามกับซิลเวสเตร์ที่มีร่างกายกำยำ

 

ทั้งสองคนที่รับเลือกจากกลุ่มอัศวินของท่านแม่ให้มาเป็นตัวแทนของฉัน ซึ่งพวกเขาเป็นคนที่โดดเด่นในบรรดาหน่วยของท่านแม่เพราะเชี่ยวชาญพลังปราณตั้งแต่ที่ลูน่าเริ่มสอน

 

 

 

「หน่วยที่ห้า พร้อมปฏิบัติการ！」ออโต้กล่าว

 

 

 

ในที่สุดออโต้ก็ถูกดึงออกมาจากกลุ่มทหารรักษาการณ์

 

เขาเป็นชายหนุ่มซึ่งสุขภาพร่างกายแข็งแรง

 

เธอนั้นชื่นชมลูน่าในฐานะอาจารย์ และแม้ว่าตอนแรกเขาจะเป็นคนที่ห่วยแตกที่สุด แต่ตอนนี้เขาเองก็เป็นทรัพยากรที่ขาดไปไม่ได้เลย อาจเป็นเพราะบุคลิกที่จริงจังของเขา

 

 

 

ต่อหน้าสมาชิกกลุ่มแรกของกองทัพลูน่า เธอพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

 

 

 

「สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย จงฟัง เหล่านกน้อยที่น่ารักของฉัน สหายร่วมรบที่ฟันผ่าการฝึกมาตลอดห้าปีนี้ จากโลกนี้ ณ จุดนี้ พวกเจ้าทุกคนจะได้โผทะยานไปบนท้องนภา สนามรบของเราจะแปรเปลี่ยนไร้พรมแดน พวกเราคือกลุ่มนักรบที่จักท่องนภาและกำจัดศัตรูจากฟากฟ้า————วันนี้เป็นการฝึกบินครั้งแรกของพวกเรา ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเกร็ง ตั้งเป้าที่จะโผบินไปบนท้องนภาก็เพียงพอแล้ว」

 

 

 

วันนี้เธอไม่ได้สวมชุดแฟนซี แต่สวมชุดที่สามารถสกปรกหรือทนต่อการฉีกขาดได้

 

สมาชิกคนอื่นๆก็สวมชุดสีเขียวเช่นกัน

 

 

 

「เมื่อพูดถึงการรบจริง พวกเราจะจัดเตรียมกระเป๋าเป้สะพายหลังเพื่อบรรจุชุดเกราะมือเวอร์ชั่นสอง และกระสุนปืนใหญ่ แต่ว่าวันนี้ทรัพยากรของเรายังไม่พร้อม จึงจะเลื่อนการฝึกจริงไปในภายภาคหน้าอย่างไม่มีกำหนด —-ส่วนชุดในการสู้รบพวกทหารทุกนายจะเน้นไปที่ความคล่องตัว ถามว่าทำไมงั้นเหรอ? เพราะชุดเกราะหนักๆน่ะ แค่ล้มครั้งเดียว ก็ตายแล้วยังไงล่ะ และหมวกที่สวมไว้บดบังทัศนวิสัยก็มีแต่จะเกะกะเปล่าๆ นอกจากนี้วิธีการโจมตีหลักของพวกเราคือขีปนาวุธ กล่าวอีกนัยหนึ่ง วิธีการของพวกเราต่างจากแบบดั้งเดิม」

 

 

 

เธอหยุดและมองไปรอบๆเหล่าทหาร

 

 

 

「จงสรรเสริญ พวกเราจะสวมชุดเครื่องแบบของทหารทางอากาศ ซึ่งจะมีหน่วยตราประจำกองทัพของพวกเราประดับไว้บนบ่าของทหารทุกคน และพวกเราจะเป็นกองกำลังทัพทางอากาศแห่งแรกของมนุษยชาติที่ขึ้นตรงต่ออาณาจักรอัลฟิเลีย」

 

 

 

「โอ้ววววววววววว！」

 

 

 

ทุกคนต่างส่งเสียงคำรามออกมา

 

จากนั้นรอให้เสียงของเหล่าทหารสงบลง ลูน่าพูดต่อ

 

 

 

「มาเหอะ เหล่าผู้พิทักษ์นางฟ้าของฉัน จงเข้าร่วมกับฉันเพื่อพิชิตท้องนภาที่ไร้ที่สิ้นสุดแห่งนี้」

 

 

 

「「「ท่านลูน่าที่รัก! จักรพรรดินีแห่งท้องนภา ! ผู้ปกครองสรวงสวรรค์！！」」」

 

 

 

เสียงของทหารพูดพร้อมกันอย่างไพเราะ

 

ไม่ ฉันไม่คิดว่านั่นดูเป็นคำพูดที่น่าฟังสักเท่าไหร่หรอก

 

ไปเรียนรู้คำศัพท์แปลกๆพวกนั้นมาจากไหนกันเนี่ย

 

ลูน่ายิ้มเล็กน้อย แต่ก็ออกคำสั่งในทันที

 

 

 

「พวกเราทุกคนจะโผบินไปบนท้องนภา！！」

 

 

 

「「「โอ้ววววววววววววววววววววว！！！」」」

 

 

 

ทำไมถึงตื่นเต้นกันขนาดนั้นนะ

 

จนถึงตอนนี้พวกเราก็ได้ฝึกบินเดียวหรือลอยอยู่ในอากาศด้วยพลังปราณมานาน และเท่าที่ฉันเห็นพวกเขาทั้งหมดก็มีทักษะการบินอยู่ในระดับสูงหมดแล้วจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น?

 

แต่ว่า ฉันเองก็ไม่เคยบินพร้อมกับทุกคนและบางทีทุกคนอาจจะตั้งตารอที่จะได้บินไปพร้อมกันกับฉันมั้ง?

 

ไม่ ความจริงที่ว่าการบินขึ้นไปบนท้องนภาถือเป็นความฝันของมนุษยชาติ และยังมีวิธีการบินอีกมากมาย อย่างการใช้เเวทมนตร์ ดังนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าต้องรู้สึกแบบไหน

 

ถึงกระนั้น ฉันเองก็อยากรู้สึกตื่นเต้นแบบทุกคนบ้าง

 

 

 

นอกจากนี้ การควบคุมมันจะง่ายกว่ามากหากบินด้วยพลังปราณ แทนที่จะบินด้วยพลังเวทย์

 

เหตุผลก็คือ ยามที่บินจริงๆ ความกดอากาศบนท้องฟ้าจะสูงมาก ซึ่งหมายความว่าคนใช้พลังเวทย์จะต้องใช้เวทย์สำหรับบินพร้อมกับเวทย์ที่ลบแรงต้านทางอากาศ หรือ เวทย์ที่สำหรับรักษาอุณหภูมิร่างกาย สำหรับหายใจ และอีกมายมาย กล่าวอีกนัยหนึ่งต้องใช้หลายๆอย่างพร้อมกัน ดังนั้นทรัพยากรที่ใช้มันมากเกินความจำเป็น พอเทียบกับพลังปราณนั้นสามารถครอบคลุมทุกอย่างได้เพียงแค่ปรับใช้ให้มันครอบคลุมทั้งร่าง และมุ่งเน้นความสนใจไปที่การบินโดยไม่ต้องสนเรื่องอื่น

 

 

 

ลูน่าลอยอยู่ในอากาศด้วยพลังปราณ

 

จากนั้นทหารอีกประมาณสามสิบนายก็ตามมา

 

ผมยาวสีเงินของเธอพลิ้วไสวในอากาศ

 

 

 

「เริ่มปฏิบัติการได้！！」

 

 

 

ด้วยเสียงที่ดังจากท้องเป็นสัญญาณ สมาชิกของกองทัพพิทักษ์นางฟ้าก็เริ่มบิน

 

ลูน่าบินขึ้นไปเพราะเป็นผู้นำการฝึกในครั้งนี้ และแต่ล่ะกลุ่มก็ไล่ตามเธอไป

 

 

 

「อย่าแตกขบวน ! ตรงนั้นน่ะ ! อย่าบินต่ำให้บินสูงกว่านี้！！」

 

 

 

หลังจากนั้นก็บินต่อไปไม่รู้จบสิ้นพวกเขาบินต่อประมาณครึ่งวันจากนั้นก็เหลือเพียงทหารหัวหน้าหน่วยแค่ห้าคนที่ตามลูน่ามาได้

 

 

 

「เฮ้อแบบนี้จะไม่ให้กังวลยังไงไหว……」

 

 

 

「ไม่หรอกนะคะพี่สาว♡」

 

 

 

ขณะที่พึมพำกับตัวเอง ก็มีเสียงตอบกลับจากข้างๆ และนั่นเป็นน้ำเสียงที่ค่อนข้างมีความสุขของอลิซ่าซึ่งบินอยู่ข้างๆลูน่าตั้งแต่กลุ่มของพวกเราเริ่มแตกรัง