เราสำรวจพื้นที่โดยรอบเพื่อหาอาหาร เริ่มจากการไปที่รอบ ๆ ทะเลสาบ

ในสถานการณ์ตอนนี้ อาหารอย่างแรกที่นึกออกคือปลา แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีปลาในทะเลสาบไหม แถมไม่มีอุปกรณ์ที่จะจับมันอีกต่างหาก เราสามารถยิงมันด้วยปืนไรเฟิลได้ หากเจอสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ แต่การเก็บมันขึ้นมานั้นยากมาก ขอพักแผนนั้นไว้ก่อนละกัน

เดาว่าคงต้องพึ่งพาพืชผักตามธรรามชาติแทน แต่มันยากที่จะมองออกว่าชนิดไหนกินได้ถ้าไม่มีความรู้เพียงพอ

เราใช้นาโนมในการตรวจสอบ โดยการขยี้ใบระหว่างนิ้วมือจนของเหลวไหลออกมาและให้นาโนมสแกนมัน

เราเริ่มขยี้ใบของพืชทุกชนิดที่เราเห็น ไม่ว่าจะเป็นพืชแบบไหนก็ตาม

(เป็นไปได้หรอที่จะหาสารอาหารที่จำเป็นจากพืชตามธรรมชาติ)

[เป็นไปได้ครับ แต่พืชที่คุณถืออยู่นั้นใช้ไม่ได้]

[ไม่เหมาะสำหรับการบริโภคครับ]

 

[ไม่เหมาะสำหรับการบริโภคครับ]

……

[สามารถรับประทานและย่อยได้ครับ]

เอาล่ะ! พอลองเอาเข้าปาก กลับกลายเป็นว่ารสชาติห่วยซะอย่างงั้น เราก็รีบคายออกมาทันที สั่งให้นาโนมระบุแต่ของที่เป็นอาหารเท่านั้น

[เหมาะสำหรับเป็นอาหารครับ]

เยี่ยม ในที่สุดเราก็ได้มาแล้ว! ลองทานใบดู รสชาติมันแย่มาก ลองบริเวณก้าน แต่มันก็เหมือนเดิม เราดึงมันออกมาจากดินและเห็นสิ่งที่มีลักษณะกระเปาะคล้ายหัวขนาดเล็กเติบโตจากราก มีขนาดประมาณสามเซนติเมตร เมื่อลองกินดู รสชาติมันเหมือนกับมันฝรั่งดิบ

ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ แต่รสชาติอาจเปลี่ยนไปถ้าอบสักนิด เอาล่ะ วันนี้มารวบรวมอันนี้ละกัน

ในขณะที่เรากำลังหมกมุ่นอยู่กับการรวบรวมของที่เหมือนมันฝรั่ง มีสัตว์ฟันแทะที่ลักษณะคล้ายกับกระต่ายและหนูก็ปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปประมาณ 30 เมตร มันกำลังยืนนิ่ง ในขณะที่เราสบตากัน ตัวนี้กินได้ไหมนะ?

โอเค พ่อคนฉลาด นายดูน่ารักนะ แต่นายมาเป็นอาหารของเราเถอะ

เรารีบหยิบปืนไรเฟิลขึ้นมาแล้วยิงให้จบด้วยนัดเดียว เราประเมินว่าสัตว์ที่เหมือนกับกระต่ายและหนูจะหนักประมาณ 5 กิโลกรัม หลังจากที่เข้าไปดูใกล้ๆ หูของมันเล็กเกินไปสำหรับกระต่าย แต่ใหญ่เกินกว่าจะเป็นของหนู

เมื่อเราเอานิ้วสอดเข้าไปในแผลที่เกิดจากการยิงเมื่อกี้ นาโนมบอกว่าเหมาะสำหรับเป็นอาหาร จึงตัดสินใจนำมันกลับมา

เราตัดสินใจตั้งชื่อมันว่า ‘กระต่ายหนู’ ฟังดูน่ารับประทานมากกว่า ‘หนูกระต่าย’’ แต่ก็นะ พวกมันเป็นสัตว์ฟันแทะทั้งคู่ ดังนั้นจะอันไหนก็โอเค

เราสามารถรวบรวมของที่เหมือนมันฝรั่งได้ยี่สิบชิ้นและล่ากระต่ายหนูด้วยตัวเราเอง ถึงเวลากลับเนินเขาหินแล้ว

เราจัดหาอาหารได้อย่างง่ายดายอย่างน่าประหลาดใจ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เราก็อาจจะเอาตัวรอดได้

เราตัดสินใจแยกชิ้นส่วนเหยื่อที่ริมทะเลสาบก่อนจะกลับไปที่โขดหินเพื่อเริ่มทำอาหาร เราแยกส่วนสิ่งมีชีวิตที่ล่าได้ขณะฟังคำแนะนำของนาโนมไปด้วย

อืม ส่วนที่เหมาะสำหรับรับประทานมีจำนวนน้อยกว่าที่คาดไว้ แค่ขาหน้าสองขากับขาหลังสองขาเอง เนื้อน่าจะหนักประมาณหนึ่งกิโลกรัม ถ้าเอากระดูกออก มันจะอยู่ที่ประมาณ 700 กรัม บวกลบนิดหน่อย เราใช้ขนสัตว์ทำอะไรได้ไหมนะ จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรเลย ก็ไม่ได้คิดจะเอาไปใช้ทำอะไรตั้งแต่แรก น่าเสียหาย คงต้องเอาไปทิ้ง

ทันใดนั้นเราก็นึกบางอย่างออก

(ยานลี้ภัย โปรดตอบด้วย)

เราพยายามติดต่อยานอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตอบกลับ ก็นะ เพราะตอนนี้อีริสจากไปแล้ว ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกผิดหวังเท่าไหร่

เรากลับไปที่เนินเขาหินและเริ่มเตรียมเนื้อกระต่ายหนูสำหรับทำอาหาร ไม่ได้ลองทำอาหารนอกบ้านตั้งแต่อยู่โรงเรียนนายร้อย รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เรารวบรวมฟืนและจุดไฟด้วยปืนเลเซอร์

การทำอาหารเรียกได้ว่าเป็นงานอดิเรกเพียงอย่างเดียวของเรา ไม่ได้ทำเลยตอนที่อยู่บนยานอวกาศ แต่บางครั้งก็ยืมห้องเอนกประสงค์ทุกครั้งที่เราประจำการอยู่ที่ฐานและทำอาหารให้กับทีม

ตอนที่ยังทำอาหารไม่เป็น เราได้ค้นคว้าสูตรอาหารต่างๆ และค้นหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากแหล่งต่างๆ

เราอาจจะแค่ย่างเนื้อบางชิ้น แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน เดาว่ามันยากจริงๆ ที่จะทำอาหารอย่างถูกต้องโดยไม่ใช้เครื่องมือในครัวใช่ไหมละ?… ก็นะ ในทางเทคนิคแล้ว เราไม่ได้ทำอาหารจริงๆ แต่แค่ถือเนื้อไว้บนกองไฟ

ในที่สุดเราก็ย่างขาเสียบไม้ได้สำเร็จ

เมื่อเรากัดเนื้อต้นขาที่ย่างมาอย่างดี เราพบว่ารสชาติของมันคล้ายกับไก่ เป็นเนื้อติดมันเล็กน้อย แต่ก็พอรับได้

จริง ๆ แล้ว มันยากที่จะบอกรสชาติ ถ้ามีคนถามว่าอร่อยมั้ย เราคงตอบว่า ‘เฉย ๆ’ มันไม่ได้แย่ แต่คงไม่สามารถบอกว่าอร่อยได้

ตั้งแต่แรกแล้ว มีเพียงรสชาติของเนื้อเท่านั้น เพราะไม่ได้ใช้เครื่องเทศหรือเครื่องปรุงรสใด ๆ เช่น เกลือ เราอาจคาดหวังไว้มากเกินไปเพราะมันต้องใช้ความพยายามเล็กน้อยในการแยกชิ้นส่วน รวบรวมฟืนและปรุงอาหาร

แต่เราคิดว่ามันคงจะอร่อยกว่านี้ถ้าใช้เกลือนะ

เกลือเหรอ… เป็นไปได้ไหมที่จะหาเกลือสินเธาว์แถว ๆ นี้?

ตอนนี้ก็เย็นแล้ว เราจะไปหาบางส่วนในวันพรุ่งนี้เช้า เพราะมันจะเสียเวลาเปล่า เราก็เลยกินเนื้อที่เหลืออย่างตะกละตะกลาม

เรากินจนอิ่มเพียงแค่เนื้อสัตว์เท่านั้น เราจะทำอะไรกับของที่เหมือนมันฝรั่งที่รวบรวมมาดี? เราวางมันฝรั่งไว้บนกองไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่ แล้วโรยดินเบา ๆ ไว้ด้านบน

สิ่งนี้ควรจะอบพวกมันเป็นอย่างดี ก็นะ มันไมไ่ด้แย่อะไร ถึงจะไม่ได้ผลก็ตาม

เนื่องจากมันค่อนข้างมืดแล้ว เราจึงตัดสินใจเข้านอน

(เปิดโหมดแจ้งเตือน ปลุกเราในตอนเช้า)

[รับทราบครับ]

[ตอนนี้เช้าแล้ว ตื่นได้แล้วครับ]

อ่า ดูเหมือนว่าเมื่อคืนเรานอนหลับสบาย แสงแดดยามเช้าส่องประกายระยิบระยับ เดี๋ยวนะ นึกขึ้นได้…!

(เฮ้ นาโนม หนึ่งวันบนดาวนี้มีกี่ชั่วโมง)

[ประมาณ 24 ชม.ครับ]

ก็เหมือนกับดาวเคราะห์บ้านเกิดของเรา

มาดูของที่เหมือนมันฝรั่งที่มาจากการทดลองทำอาหารของเรากัน บางส่วนดูไหม้และบางส่วนไม่ไหม้ เราลอกเปลือกแล้วลองชิมดู

พวกนี้ค่อนข้างดีเลย! พวกมันมีรสชาติเหมือนมันฝรั่งอบทั่วไป เป็นอาหารเช้าของเราวันนี้ละกัน

“ตอนนี้เราอยากได้เกลือและอุปกรณ์ทำอาหารจริงๆ” เราคิดในใจขณะกำลังห่อมันฝรั่งอบ ช่วยไม่ได้ มันอยากได้ของที่ตอนนี้ไม่มี

เราวางแผนที่จะสำรวจและค้นหาอาหารอีกครั้งในวันนี้ เราต้องทำให้ดีที่สุด

ก่อนอื่นเราจะสำรวจพื้นที่รอบ ๆ ทะเลสาบต่อไป พื้นที่ชายฝั่งทะเลสาบทั้งหมดน่าจะกว้างออกไปมากกว่าสิบห้ากิโลเมตร มีเส้นทางเท้าของสัตว์อยู่ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาในการเดินไปรอบ ๆ แถวนี้มากนัก

เมื่อเราพบพืชชนิดใหม่ เราก็จะเริ่มขยี้มันระหว่างนิ้วทันที

[เหมาะสำหรับเป็นอาหารครับ] 

เสียงตอบกลับหลังจากนั้นไม่นาน มันดูเหมือนหญ้าธรรมดา แต่มันส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมา ดังนั้นมันอาจเป็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง รสชาติก็ไม่เลวเช่นกัน เราเก็บก้านมันห้ามัด

เมื่อเราเดินไปรอบ ๆ ทะเลสาบได้ประมาณครึ่งทาง ก็ไปถึงแม่น้ำสายใหญ่ที่แยกออกมาจากทะเลสาบ เนื่องจากเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ การค้นพบแม่น้ำจึงไม่น่าแปลกอะไรเลย

เรามองไปที่แม่น้ำอย่างตั้งใจ ถ้าที่นี่มีแม่น้ำ ต่อไปนี้จะพาเราออกไปสู่ทะเลในที่สุด เรายืนยันการมีอยู่ของทะเลแล้ว เมื่อตอนตรวจสอบภาพจากกล้องภายนอกขณะที่อยู่บนยานลี้ภัย

ถ้าเราไปที่ทะเล น่าจะหาเกลือมาได้บ้าง เราจะต้องคิดถึงเรื่องนี้ด้วย

เราข้ามแม่น้ำใหญ่ด้วยการกระโดดข้ามมัน ด้วยกล้ามเนื้อที่เสริมระดับด้วยนาโนม การกระโดดข้ามแม่น้ำกว้าง 5 เมตรจึงค่อนข้างง่าย แม้จะไม่ได้วิ่งมาก่อนก็ตาม

เราเดินไปมาซักพักแล้วตรวจสอบพืชสักหน่อยก่อนที่จะหาอะไรที่เหมาะกับการกิน

มันดูเหมือนผักใบชนิดหนึ่ง รสชาติดีเมื่อได้ลอง เราอาจจะใช้มันทำสลัดหรือบางอย่างได้

เราเก็บมันใส่กระเป๋าไว้ห้ามัด

หลังจากเดินต่อไปได้สักพัก เราก็สังเกตเห็นสัตว์คล้ายหมูป่ากำลังดื่มน้ำจากริมทะเลสาบ ห่างออกไป 400 เมตร

แม้ว่าเราจะรู้สึกเสียใจกับมันเล็กน้อย แต่มันทำหน้าที่เป็นอาหารเย็นสำหรับคืนนี้ ยังไงก็ตาม เราต้องหาอาหารไว้ให้มากที่สุด

เราดึงปืนไรเฟิลออกมาและล็อคเป้า ระยะทาง 400 เมตรนั้นเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับฟังก์ชันการซูมเข้านี้

หลังจากเพิ่มกำลังขยายเพียงพอ เราก็เหนี่ยวไกทันที สิ่งมีชีวิตที่เหมือนหมูป่าได้ล้มลงไปในขณะที่เสียงของการยิงกระสุนพลาสม่าดังขึ้น

เมื่อเราเข้าใกล้เหยื่อ เราพบว่ามันค่อนข้างใหญ่กว่าที่คาดไว้ เกินร้อยกิโลกรัมแน่นอน

งาของมันใหญ่กว่าหมูป่าที่เราคุ้นเคยเล็กน้อย ไม่ผิดที่จะเรียกสิ่งมีชีวิตนี้ว่าเป็นหมูป่าเขี้ยว เนื่องจากงาเหล่านี้มีขนาดมากกว่า 30 เซนติเมตร คุณจะตะเกียกตะกายตายอย่างทรมานแน่นอนถ้าคุณโดนสิ่งเหล่านี้แทง

ธรรมชาติประเมินไม่ได้จริง ๆ มีสัตว์อันตรายแบบนี้อยู่เต็มไปหมด

นาโนมระบุว่าเหมาะเป็นอาหาร

แต่การได้ของใหญ่โตนั้นลำบากสำหรับเรา แม้ว่าจะสามารถหาเนื้อจำนวนมากได้ แต่เราไม่มีวิธีที่จะแช่เย็นไว้เพื่อถนอมอาหาร เราไม่สามารถกินทั้งหมดให้เสร็จได้ในทีเดียวด้วย  และวิธีการทำอาหารวิธีเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้คือการย่างเนื้อไม่มีกระดูกบนกองไฟ

เนื่องจากมันช่วยไม่ได้ เราจึงตัดสินใจตัดขาหลังข้างหนึ่งด้วยมีดของเราและนำมาด้วย แม้แต่ขาหลังข้างเดียว เนื้อมันก็หนัก 10 กิโลกรัม

หลังจากเดินออกไปไกล ๆ ขณะมองไปรอบๆ เราก็ได้ยินเสียงน้ำกระเซ็น เมื่อหันหลังกลับ เราเห็นซากหมูป่าถูก ‘บางสิ่ง’ ชกไปจากในทะเลสาบ ‘มัน’ ดึงหมูป่าตัวใหญ่ลงมาอย่างง่ายดาย

เรารู้สึกตื่นตัวและรีบถอยห่างจากทะเลสาบ

มีหมูป่าตัวใหญ่และสัตว์ลึกลับตัวนั้น เหตุผลที่เรายังคงปลอดภัยจนถึงตอนนี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นเพราะโชคช่วยล้วน ๆ เราตั้งปณิธานว่าจะระมัดระวังให้มากขึ้น

เราสามารถกลับไปที่เนินเขาหินได้อย่างปลอดภัยในขณะที่ยังคงตื่นตัวต่อภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น

เมื่อเราตื่นนอนเร็วก่อนหน้านี้ รู้สึกอยากอาบน้ำในทะเลสาบ แต่หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เราจะไม่ทำ แม้ว่าจะได้รับเงินจำนวนมหาศาลก็ตาม

แต่อย่างที่คาดไว้ มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดหลังจากไม่ได้อาบน้ำเป็นเวลาสองวันติดต่อกัน เราควรทำอย่างไรดี…?

สำหรับตอนนี้ ก็ทานอาหารก่อนละกัน

ไฟไม่สามารถย่างมันได้อย่างทั่วถึงถ้าเราวางขาทั้งชิ้นไว้แบบนั้น เราก็เลยหั่นมันออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วเสียบกับกิ่งไม้

เนื้อสุกในระยะเวลารวดเร็ว เราหยิบสมุนไพรที่ได้มาก่อนหน้านี้แล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผสมกับเนื้อสัตว์และผักที่ใช้เป็นสลัดและกินเข้าด้วยกัน

มันค่อนข้างอร่อยมาก! มันเต็มไปด้วยน้ำจากเนื้อและมีรสชาติที่เหมือน “ของป่า” ยังไม่มีเกลือในตอนนี้ แต่นี่เป็นอาหารอันโอชะเลยทีเดียว พอมีสมุนไพรและผักสร้างความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

เรากินอย่างหิวกระหายและอิ่มท้องในเวลาไม่นาน 

ยังมีเนื้อเหลืออีกเยอะ ก็เลยจะเก็บไว้กินพรุ่งนี้ ไม่น่าจะเสียภายในวันเดียว

หลังจากอิ่มท้องแล้ว เราก็คิดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ค้นพบในวันนี้ ได้แก่ แม่น้ำใหญ่ หมูป่าเขี้ยว และสิ่งมีชีวิตลึกลับที่อาศัยอยู่ภายใต้ทะเลสาบ

หลังจากประสบความสำเร็จในการหาน้ำและอาหารเมื่อวานนี้ เรารู้สึกว่าบริเวณรอบๆ ทะเลสาบไม่อันตรายอย่างที่คิด แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดสินใจที่เร็วเกินไป

ถ้าเราเดินตามแม่น้ำใหญ่ เราจะไปถึงทะเล เกลือและอาหารทะเลเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจมาก

แต่เรานั้นยังไม่คุ้นเคยกับดาวเคราะห์ดวงนี้เลย ถ้าเรารีบไปในที่ต่าง ๆ โดยที่ไม่มีข้อมูลเพียงพอ อาจจะทำให้เราเสียชีวิตได้

จากที่ผ่านมา ความน่าจะเป็นที่เราจะมีชีวิตอยู่และตายอย่างโดดเดี่ยวบนดาวเคราะห์นี้นั้นค่อนข้างสูง

ไม่มีอินเทอร์เน็ต ไม่มีคนคุยด้วย ไม่มีความบันเทิงใด ๆ เลย สิ่งเดียวที่ทำได้คือการกิน

เมื่อเราคิดเช่นนั้น จู่ ๆ แรงกระตุ้นที่จะออกไปผจญภัยก็เกิดขึ้น

เพื่อใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานจะได้ไม่เสียใจภายหลัง เราจะต้องเสี่ยงบ้าง มันก็ไม่ได้ฟังดูแย่นะ

ตอนนี้เราเริ่มเครื่องติดแล้ว

เอาล่ะ! เราจะตามแม่น้ำออกทะเล! เราไม่ได้วางแผนที่จะอยู่อย่างสันโดษในที่แบบนี้ เราจะไปผจญภัย! ตอนนี้เราเกษียณจากการเป็นทหารแล้ว จากนี้ไป เราคือนักผจญภัย!

เมื่อเราตัดสินใจได้แล้ว เราก็เตรียมทุกอย่างสำหรับการเดินทางในวันพรุ่งนี้ เราวางแผนที่จะเก็บเนื้อที่เหลือเพื่อใช้เป็นเสบียงอาหารสำหรับการเดินทาง

เราไม่สามารถยัดมันเข้าไปในกระเป๋าเป้ได้โดยตรง จึงมองไปรอบๆ เพื่อหาสิ่งที่จะห่อพวกมันและพบต้นไม้ที่มีใบกว้างและยาว เราพยายามตรวจสอบมันด้วยนิ้วของเรา

[ไม่เหมาะเป็นอาหารครับ]

(จะเป็นอะไรไหมถ้าใช้มันเป็นที่ใส่ของ?)

[ไม่มีปัญหาครับ]

เราคว้าใบไม้ทั้งพวงและลองผิดลองถูก ในที่สุดเราก็สามารถทำบางอย่างที่สามารถใช้เป็นที่ห่ออาหารได้หลังจากพยายามไม่กี่ครั้ง กุญแจสำคัญคือการทอมันเข้าด้วยกัน

เราหั่นเนื้อที่เหลือ เนื่องจากกังวลเรื่องอาหารเป็นพิษ ดังนั้นจึงตัดสินใจปรุงอาหารทั้งหมดในวันพรุ่งนี้

ต่อไป เราเก็บสิ่งที่เหมือนมันฝรั่งระหว่างทางไปทะเลสาบ เก็บน้ำดื่มจากทะเลสาบ

ใช่แล้ว! เราอาจจะอาบน้ำได้ถ้าเพียงแค่ตักน้ำจากทะเลสาบมาใช้ เราไม่ต้องอาบน้ำในทะเลสาบนี่นา

เราเตรียมการทั้งหมดเสร็จในเวลาไม่นาน มันค่อนข้างมืดแล้ว เดาว่าถึงเวลานอนแล้ว

t/n กลับมาแปลต่อแล้วครับ ช่วงนี้เพลินกับการเล่นเกมกาชาเปลี่ยนสีพื้นกระเบื้อง