การพบกันครั้งแรกระหว่างมนุษย์และรูปแบบชีวิตที่ชาญฉลาดที่เรียกว่า ‘บั๊ก’ เกิดขึ้นในปีปฏิทินจักรวรรดิ 1254 บนดาวเคราะห์เวสต้าภายในระบบดาวอาร์อัลทูโร

เวสต้าเป็นดาวเคราะห์ยุคล่าอาณานิคมซึ่งมีเกษตรกรรมเป็นอุตสาหกรรมหลัก มีประชากรไม่เกิน 200,000 คน ไม่มีกองกำลังทหารประจำการ และมีการติดตั้งระบบป้องกันดาวเคราะห์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น 

เมื่อบั๊กนั้นทำการวาร์ปเอ้าท์ด้วยกองเรือรบสิบหกลำ พวกมันโจมตีเมืองหลักจากวงโคจร ทำลายโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมด และเริ่มยกพลเข้าสู่ภาคพื้นดินจำนวนมาก 

ชาวอาณานิคมที่ไม่มีอาวุธถูกโจมตีอย่างง่ายดาย พวกเขาทั้งหมด 200,000 คนถูกสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรือเด็ก สิ่งที่ทำให้แย่ลงไปอีกก็คือ บั๊ก ชอบความโหดร้ายและชอบกินเนื้อมนุษย์ 

สิบวันต่อมา กองเรือที่ 2 ของกองกำลังจักรพรรดิกาแลกติกรีบเร่งไปยังระบบดาวอาร์อัลทูโรเพื่อตอบสนองต่อการสื่อสารจากเวสต้า  ที่ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ เพื่อทำลายกองเรือบั๊กที่นั่น และกำจัดบั๊กทั้งหมดที่ลงมาบนดาวเคราะห์ น่าเสียดายที่ไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียว 

ทหารของกองทัพจักรวรรดิที่ลงจอดบนดาวเคราะห์เวสต้าต่างตกใจกับภาพที่บันทึกโดยกล้องรักษาความปลอดภัยที่ติดตั้งในสถานที่ต่างๆ ทั่วดาวเคราะห์ ภาพเหล่านั้นเป็นนรกอย่างแท้จริง 

นับตั้งแต่นั้นมา มนุษยชาติและ บั๊ก ก็ทำสงครามที่ไม่มีวันสิ้นสุดเป็นเวลาหลายพันปี 

ตอนนี้เป็นปีปฏิทินจักรวรรดิ 2258  และยานอวกาศประจัญบานจักรวรรดิกาแลกติก ‘อีริส คอนราด’ ได้มีส่วนร่วมในภารกิจการสำรวจและลาดตระเวนระยะยาว มานานกว่าสองปีนับตั้งแต่ออกจากท่าเรือ 

ภารกิจเดียวของมันคือการปฏิบัติตามความปรารถนาอันสูงสุดของมนุษย์ การค้นหาดาวเคราะห์แม่ของศัตรูของมนุษยชาติ – บั๊ก

ตอนนี้พวกเขากำลังเดินทางผ่านไฮเปอร์สเปซ จะวาร์ปเอ้าท์ออกมาเฉพาะช่วงเวลาที่กำหนดเท่านั้น เพื่อค้นหาและทำแผนที่พื้นที่โดยรอบ มันเป็นภารกิจที่เรียบง่ายแต่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด 

เรือโทอลัน โครินท์ สังกัดกองทัพอวกาศจักรวรรดิกาแลกติกกำลังอยู่ระหว่างการเปลี่ยนโมดูลหน่วยประมวลผลภายในห้องเมนเฟรม หัวใจของยานอวกาศประจัญบาน อีริส คอนราด

เป็นงานซ่อมบำรุงที่เกิดจากการสื่อสารเมื่อไม่กี่วันก่อน โดยระบุว่าโมดูลหน่วยประมวลผลบนยานอาจทำงานผิดปกติ

อีริส ซึ่งเป็น AI ของยาน กำลังเฝ้าติดตามงานซ่อมบำรุงของเรือโทคนหนึ่ง 

ระหว่างการนำทางไฮเปอร์สเปซ ลูกเรือส่วนใหญ่ถูกจัดให้อยู่ในช่วงโคลด์สลีปเนื่องจากมีงานเพียงเล็กน้อยที่ต้องทำ ถ้าอีริสเป็นมนุษย์ เธอคงบ่นว่าว่างเกิน มีเวลาเหลือเฟือไม่รู้จะทำอะไรเลยทีเดียว

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ โปรแกรมหลักของ อีริส ตัดสินใจอุทิศเวลาให้กับการสังเกตมนุษยชาติและเข้าใจจิตวิทยาของมนุษย์ 

อลัน โครินท์

เรือโทกองทัพอวกาศจักรวรรดิกาแลกติก

มอบหมายให้สังกัดยานอวกาศ อีริส คอนราด เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองของหมวดที่หนึ่ง 

อายุ 25 ปี

มาจากดาวเคราะห์แลนเซล ระบบดาวเทรด้า 

หลังจากจบการศึกษาภาคบังคับ เขาสำเร็จการศึกษาจากสถานบันการศึกษาอวกาศจักรวรรดิ รุ่น 1032 

ประจำการเป็นเวลาสามปีบนยานอวกาศลาดตระเวนหนักระดับดาวเคราะห์ [ธีโอ 2]

ย้ายไปประจำการยานอวกาศประจัญบานระดับกาแล็กซี่ที่เพิ่งได้รับมอบหมายเมื่อเร็ว ๆ นี้ [อีริส คอนราด] โดยเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยที่จัดตั้งขึ้นใหม่ 

หลังจากสังกัดมาเป็นเวลาสองปี

เขาสูง 175 ซม. และน้ำหนัก 70 กก. มีรูปร่างที่เพรียวบางแต่แข็งแรงสมกับเป็นทหารของกองทัพจักรวรรดิ มีเชื้อสายคอเคเซียนซึ่งคิดเป็น 50% ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ มีผมสีบลอนด์และตาสีเทา มีใบหน้าที่สดใส

การตัดสิน “ใบหน้าที่สดใส” เป็นผลมาจากแอปพลิเคชันการประเมินใบหน้าที่พัฒนาโดย อีริส

และการประเมิน [B++] ทำให้เขาสูงกว่าค่าเฉลี่ย 

แอปพลิเคชั่นประเมินใบหน้าได้รับการพัฒนาอย่างลับๆ โดย อีริส เพื่อจุดประสงค์ในการค้นคว้าพฤติกรรมของมนุษย์ และเมื่อมันถูกเผยแพร่สู่สาธารณะโดยไม่เปิดเผยตัวตน มันแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและได้รับการชื่นชมจากทั่วสารทิศเนื่องจากผลลัพธ์ที่แม่นยำ 

การประเมินของระบบให้คะแนนงานของร้อยโทว่ามีสติและเชื่อถือได้ ไม่มีการกระทำที่สูญเปล่าอย่างแน่นอน การประเมินที่ครอบคลุมของระบบคือ [A-] ซึ่งเป็นหนึ่งในคะแนนสูงสุดบนยาน น่าเสียดายที่คนอย่างเขายังคงเป็นแค่เรือโท 

“แต่ว่าจะดีจริง ๆ หรอครับ? มิส คอนราด ที่ให้คนอย่างผมอยู่ในที่แบบนี้ ถ้าเป็นระดับยานประจัญบาน ที่นี่ไม่เหมาะกับเจ้าหน้าที่ยศต่ำกว่าระดับพันตรีแบบผมเลย” 

ผมถามกับ AI ของเรือที่กำลังตรวจงานที่ผมกำลังทำอยู่

ชื่อของเธอคือ อีริส คอนราด เหมือนกับของยานรบลำนี้ ตามแบบแผน AI ของยานอวกาศประจัญบานจะได้รับยศกัปตัน และเรือโทอย่างผมต้องระวังว่าจะพูดกับเธออย่างไรดี

ผมไม่ใช่เจ้าหน้าที่ประจำกองทัพอวกาศทั่วไป แต่เป็นสมาชิกของหน่วยทหารจักรวรรดิ ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นเจ้าหน้าที่ข่าวกรองให้กับเรือลำนี้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าผมได้รับอนุญาตให้อยู่ในห้องนี้ 

[ช่วยไม่ได้นี่นา? มีลูกเรือที่เข้าเกณฑ์งานนี้หกคน สี่คนกำลังอยู่ในช่วงโคลด์สลีป อีกคนที่เหลือที่ตื่นขึ้นมาแล้ว นายก็รู้นี่ว่าไม่เหมาะกับงานนี้]

ผมเดาว่าพันตรีอมาร์ตมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะทำงานนี้อย่างแน่นอน แต่เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่ยืนสูงเกือบ 2 เมตรและคงจะมีปัญหาในการทำงานในพื้นที่คับแคบ

ยังไงก็ตาม งานมันเกี่ยวกับคลานเข้าไปในพื้นที่กว้างไม่ถึงหนึ่งเมตร และเปลี่ยนโมดูลหน่วยประมวลผลที่กำหนดภายในนั้น

 

เจ้าหน้าที่หญิงบนจอแสดงผลเสมือนจริงไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็น AI ของเรือ ซึ่งเลียนแบบเจ้าหน้าที่ ที่ตั้งชื่อตามเรือ 

เจ้าหน้าหญิงที่เป็นวีรบุรุษผู้โด่งดังใน ระบบดาว ทาอุ เวกัส 2 เมื่อสิบปีก่อน 

เพื่อซื้อเวลาให้ชาวอาณานิคม 20,000 คนหลบหนีจากการจู่โจมของยานรบบั๊กรายลำ เธอใช้ยานอวกาศลาดตระเวนหนักเพียงลำเดียวเพื่อโจมตีพวกมัน ในท้ายที่สุด เธอต่อสู้กับพวกมันในการต่อสู้ระยะประชิด ขัดขวางพวกมันอย่างถึงที่สุด ระเบิดยานพลีชีพ ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตที่โหดเหี้ยม และกลายเป็นฮีโร่ของจักรวรรดิด้วยเหตุนี้ 

ในกองทัพอวกาศจักรวรรดิกาแลกติก มีธรรมเนียมในการตั้งชื่อเรือตามเจ้าหน้าที่ที่ประสบความสำเร็จอย่างกล้าหาญ และนั่นคือที่มาของชื่อยานอวกาศประจัญบาน อีริส คอนราด เช่นเดียวกับ AI อีริส คอนราด ซึ่งเลียนแบบพลเรือจัตวาผู้ล่วงลับไปแล้ว 

“เข้าใจแล้วครับ เปลี่ยนอีกชิ้นก็เสร็จแล้ว จะว่าไปจะทำยังไงกับโมดูลหน่วยประมวลผลพวกนี้ดี?”

[ไม่ได้มีการแนะนำอะไรมา ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ส่งไปทำลายก็ไปตรวจสอบเพิ่มเติม คิดอะไรอยู่หรอ เรือโท?]

“ผมคิดว่าถ้าจะเอาไปใช้ประโยชน์จะดีกว่าจะเอาไปทำลายทิ้งน่ะ”

[นายวางแผนที่จะเอาไปใช้ทำอะไรล่ะ ฉันคิดว่าถ้าไม่ได้ใช้กับเมนเฟรมก็ใช้ทำอะไรไม่ได้นะ?]

“ไม่หรอกครับ พวกมันเอาไปใช้ได้แน่นอน ถ้าให้พูดตามตรงก็ใช้กับงานวิจัยของผมได้”

ในช่วงระยะเวลานานของการนำทางไฮเปอร์สเปซ เจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคและหน่วยข่าวกรองที่ไม่ได้อยู่ในช่วงโคลด์สลีปจำเป็นต้องทำการวิจัยบางอย่าง พวกเขาไม่ได้ถูกคาดหวังให้ทำเหมือนนักวิจัยจริงๆ แต่ได้รับมอบหมายให้ฝึกฝนทักษะของพวกเขาให้มีสกิลเพิ่มมากขึ้น

มูลค่าของโมดูลตัวประมวลผลตัวเดียวนั้นมากกว่ารายได้ต่อปีของเราซะอีก ไม่มีทางที่เราจะไม่หาทางนำมันไปใช้ประโยชน์

หัวข้อการวิจัยของเรามีชื่อว่า “ความเป็นจริงเสมือนในสภาพแวดล้อมแยกโดยเฉพาะ” เนื้อหาข้อพิจารณาทางเทคนิคเกี่ยวกับการใช้ VR ในสภาพแวดล้อมแยกโดยเฉพาะที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับเครือข่ายใดๆ 

ในการจำลองระบบ ได้มาถึงขั้นตอนที่สามารถนำไปใช้จริงได้แล้ว เอกสารการวิจัยยันยันว่าโมดูลหน่วยประมวลผลนี้สามารถนำไปใช้งานได้

[ก็อ่านงานวิจัยของนายหมดแล้วนะ แต่ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของมันเลย ทำไมนายถึงยึดติดกับสภาพแวดล้อมแยกโดยเฉพาะและไม่ใช้เมนเฟรมละ? พูดตรงไปตรงมานะ ฉันนึกถึงวัตถุประสงค์อื่นไม่ออกเลยนอกจากเอามาทำอะไรที่น่าละอายใจ]

“เข้าใจผิดแล้วครับ! ไม่ใช่เลยกัปตัน! คนอื่นนั้นคิดแต่ว่าจะเข้าถึงเมนเฟรมได้คลอดเวลา เราต้องคิดถึงการใช้ VR ในสถานการณ์ฉุกเฉินที่ใช้เมนเฟรมไม่ได้”

เรารู้สึกสับสนเพราะเธอสามารถเดาจุดประสงค์หลักออกได้ทันที อีริสยังเก่งเหมือนเคย

[เอาเถอะ ถ้าได้รับคำสั่งให้ทำลายเมื่อไหร่ ไว้ตอนนั้นค่อยมาคิดอีกทีละกัน]

“ขอบคุณมากครับกัปตัน ผลการวิจัยของผมขึ้นอยู่กับโมดูลหน่วยประมวลผมนี้ … โอเค เท่านั้นก็เปลี่ยนเสร็จแล้ว ”

เราเปลี่ยนโมดูลทั้ง 64 ชิ้นเสร็จซักที

จังหวะที่เรากำลังพยายามออกจากห้อง กำแพงก็ได้ถล่มลงมา

[…เรือโท! …ลัน …นิท์ …เรือโท อลัน โครินท์]

เราตอบสนองเสียงดังกล่าวมาทันที

“ครับ ตื่นแล้วครับ!”

เราพูดออกไปอย่างสับสนเพราะไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกันแน่

[ขอบคุณพระเจ้า เรือโท กำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำยังไงถ้าคุณไม่ตื่นขึ้นมา] 

หลังจากนั้น เรารู้สึกถึงเลือดที่แห้งบนหัว แถมยังอยู่สภาวะไร้แรงโน้มถ่วงอีก

“เกิ-? เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?!”

ดูเหมือนหัวของเราที่บาดเจ็บได้นาโนมรักษาแล้ว

นาโนมเป็นส่วนประกอบที่ใช้ในกองทัพมาจาก นาโนแมชชีน ทหารทุกคนของจักรวรรดิมีนาโนแมชชีนอยู่ในร่างกาย

เครื่องจักรเล็ก ๆ พวกนี้มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ต้องใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนในการส่อง เป็นเครื่องจักรที่สร้างขึ้นอย่างน้อย 1 ล้านล้านชิ้น

มีคุณสมบัติหลายอย่างรวมถึง AI, การตรวจสอบสัญญาณชีพ, ฟังก์ชันทางการแพทย์และการซ่อมแซม, การเพิ่มประสิทธิภาพของความรู้สึก, ความสามารถในการสื่อสารระยะสั้นและอื่น ๆ 

นาโนแมชชีนเหล่านี้ไม่สามารถเติมเต็มได้ด้วยอาหารของมนุษย์ทั่วไป ดังนั้นจึงต้องบริโภคโลหะหายากชนิดพิเศษแทน 

[เราถูกโจมตีระหว่างอยู่ในไฮเปอร์สเปซ ไม่ทราบลักษณะของการโจมตี อย่างแรกเลย ยานไม่ควรอยู่ในสภาพที่มองเห็นได้เมื่อเดินทางผ่านไฮเปอร์สเปซ ฉันนึกไม่ออกว่าถูกโจมตีได้ยังไง]

“บั๊ก หรอครับ?!”

[ไม่ เป็นไปไม่ได้ เทคโนโลยีของบั๊กไม่มีทางทำได้

ยังไงก็ตาม ยานลำนี้ได้รับความเสียหายร้ายแรงจากการโจมตี เราถูกบังคับวาร์ปเอ้าท์จากไฮเปอร์สเปซ และตอนนี้ก็ควบคุมยานไม่ได้

ไม่ใช่แค่นั้น เราถูกโจมตีจาก 4 ทิศทาง สะพานเรือ ส่วนเครื่องยนต์ ส่วนโคลด์สลีปที่หนึ่งและสอง ห้องสื่อสาร ห้องควบคุมแรงโน้มถ่วง และโรงเก็บยานบินทั้งหมดถูกทำลาย] 

เราอึ้งจนพูดไม่ออก สิ่งทีอีริสพูดนั้นเป็นไปไม่ได้ เป็นเวลากว่าร้อยปีแล้วที่ยานอวกาศประจัญบานระดับกาแล็กซี่ได้รับความสูญเสียอย่างร้ายแรงระดับนี้

ส่วนโคลด์สลีปทั้งสองถูกทำลาย?! แล้วลูกเรือที่เหลือล่ะ? แล้วหน่วยของเราล่ะ? 

“มีผู้รอดชีวิตบ้างไหม”

[นอกจากคุณแล้ว ไม่มีผู้รอดชีวิต เรือตรีออดริรีโอ เพิ่งหมดลมหายใจคในห้องโถงเมื่อกี้นี้เอง]

ถึงจะอยู่ในการเดินทางไฮเปอร์สเปซก็เถอะ ลูกเรือประมาณห้าสิบคนจาก 1,200 คนน่าจะตื่นอยู่ นี่หมายความว่าพวกเขาทั้งหมดตายแล้วหรอ?

“นั่นเป็นไปไม่ได้! ดังนั้นกัปตันเรือ ผู้บังคับบัญชา เพื่อน และทุกคนในหมวดทั้งหมด…”  

[เนื่องจากการควบคุมแรงโน้มถ่วงล้มเหลว ลูกเรือที่ไม่ได้อยู่ในส่วนที่โดนโจมตี เกือบจะเสียชีวิตในทันทีจากแรงกระแทกที่ตามมาหลังจากการบังคับวาร์ปเอาท์ เนื่องจากห้องนี้เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของเรือ จึงติดตั้งโมดูลลดแรงดึงดูด ดังนั้นแรงกระแทกจึงลดลงและเรือโทก็รอดมาได้] 

เข้าใจล่ะ เพราะเราอยู่ในห้องนี้จึงได้รับบาดเจ็บไม่มาก ถ้าเราอยู่ข้างนอก หัวคงกระแทกกำแพงอย่างรุนแรง 

[ยังมีอีกเรื่องที่ต้องรายงาน อีกไม่นานยานลำนี้กำลังตกลงไปยังดาวเคราะห์ใกล้เคียงค่ะ]

“อ่า! นั่นมัน…”

ในจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาล ความเป็นไปได้ที่ออกจากไฮเปอร์สเปซฉุกเฉิน และมาอยู่เหนือดาวเคราะห์พอดีแบบนี้

[เครื่องยนต์สูญเสียการทำงานทั้งหมดโดยสิ้นเชิง ทางเดียวที่จะรอดได้คือต้องทิ้งส่วนที่ไม่จำเป็นของยานออกไปค่ะ]

เราพึ่งสังเกตว่าอีริสพูดแบบสุภาพมากขึ้น 

“ถ้างั้น ก็ทำเลยสิครับ?”

[ในการทำแบบนั้น จำเป็นต้องประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินขั้นสูงสุด ผ่านคำสั่งโดยตรงจากผู้รักษาการกัปตัน] 

“แต่ว่า กัปตัน… “

[อ้างอิงมาตรา 12 วรรค 3 ของกองกำลังจักรวรรดิ ฉันขอรับรองว่า เรือโทอลัน โครินท์ เป็นกัปตันยานรบลำนี้ค่ะ]

“นี่พูดจริงหรอ!?”

กัปตันของยานอวกาศประจัญบานระดับกาแล็กซี่ ต้องมียศเป็นพลเรือจัตวาเป็นอย่างน้อย ร้อยโทในกองทัพไม่ควรมีคุณสมบัติใด ๆ ที่จะรับตำแหน่งกัปตัน

แต่ถึงอย่างนั้น เราเป็นคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ เดาว่ามันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สินะ 

[ในการเลื่อนตำแหน่ง คุณต้องได้รับการฝึกอบรมของเจ้าหน้าที่ขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ในข้อบังคับค่ะ] 

โดยปกติแล้ว การศึกษาของเจ้าหน้าที่ขั้นสูงทำขึ้นเพื่อให้เจ้าหน้าที่ขั้นสูงต้องเรียนรู้จรรยาบรรณ แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือการล้างสมองเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขากระทำการที่ขัดต่อระเบียบที่ระบุไว้ใน กฏของทหาร สิ่งนี้ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากกองกำลังติดอาวุธ แต่ทุกคนในกองทัพรู้ว่าเป็นกรณีพิเศษ เป็นนโยบายที่นำมาใช้จากบทเรียนโหดร้ายในสมัยโบราณเมื่อโลกที่มีผู้คนนับพันล้านอาศัยอยู่ ถูกทำลายโดยคนบ้าเพียงคนเดียว 

ถึงแม้ว่าจะเรียกว่า ‘การฝึกอบรม’’ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือการล้างสมองโดยใช้นาโนมและแผ่นแปะชีวภาพที่มุ่งเป้าไปที่จิตใจโดยตรง คน ๆ นั้นมักจะหมดสติเนื่องจากข้อมูลจำนวนมหาศาลถูกป้อนเข้าสู่สมองโดยตรงในระหว่างกระบวนการ 

“เราไม่มีเวลาแล้วนะ! …ทำยังไงดีละ?”

[โปรดหยิบแผ่นแปะชีวภาพจากคอนโซล วางไว้บนหน้าผากของคุณและนั่งในท่าที่สบายด้วยค่ะ]

แผ่นแปะชีวภาพโผล่ออกมาจากคอนโซล เราติดมันไว้ที่หน้าผากของแล้วนั่งแล้วเอนหลัง หลังจากมีเสียงคลิกมาจากแผ่นแปะ เราก็หมดสติไปอีกครั้ง 

[กัปตัน..! -ัน โครินท์! กัปตัน โครินท์คะ!

เราตื่นหลังจากได้ยินเสียงอีริสเรียก

[ขอบคุณพระเจ้า กำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำยังไงถ้าคุณไม่ตื่นขึ้นมา] 

รู้สึกเหมือนเดจาวูเลย

“ผมสลบไปนานแค่ไหนครับ?”

[ประมาณ 30 นาทีค่ะ กัปตันคุณไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดสุภาพกับฉันก็ได้ค่ะ]

“…เข้าใจแล้ว เอาล่ะเรามาเริ่มกันเลย ตอนนี้ฉันเป็นกัปตันรักษาการของยานลำนี้ โปรดยืนยัน”

[ยืนยัน ร่างกายไม่ได้อยู่ภายใต้อิทธิพลของยาอีกต่อไป และอยู่ในสภาวะจิตใจปกติ] 

“ด้วยอำนาจที่ได้รับมาในฐานะผู้บังคับบัญชา ผมขอประกาศภาวะฉุกเฉินระดับสูงสุด นอกจากนี้ สั่งให้ยานอวกาศประจัญบานอีริส คอนราด ใช้มาตรการที่จำเป็นทั้งหมด เพื่อรักษากำลังรบของเรือลำนี้และเกียรติยศของกองทัพอวกาศ นั่นคือคำสั่งของกัปตันของคุณ สิ่งนี้มีความสำคัญสูงสุดเหนือสิ่งอื่นใด” 

นี่เป็นครั้งแรกที่เราออกคำสั่งที่ฟังดูเจ๋งๆ แบบนั้น ไม่ มันเป็นครั้งแรกที่เราได้ยินเช่นกัน มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงหลังจากที่ได้รับ ‘การฝึกอบรม’’ ของเจ้าหน้าที่ขั้นสูง 

พึ่งสังเกตว่าได้อ่านคำพูดของอีริสแสดงผลอยู่บนหน้าต่างเสมือนสร้างโดยนาโนมคล้ายกับเครื่องบอกสคริปต์เลย

คำสั่งของกัปตันและเจ้าหน้าที่ขั้นสูงในตอนนั้นช่างยอดเยี่ยมจริงๆ! ตามที่คาดไว้ของเจ้าหน้าที่ขั้นสูง แต่เราพนันได้เลยว่าพวกเขาก็อ่านสคริปต์เช่นกัน

[รับทราบ,รับคำสั่งค่ะ]

“เอาล่ะ ตอนนี้เราก็เริ่มซ่อมยานได้แล้ว” 

[ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะกัปตัน คุณควรรีบไปที่ยานลี้ภัยฉุกเฉินทันทีค่ะ”

“ฮะ!? พูดถึงอะไรเนี่ย?”

[การเชื่อมต่อส่วนพยุงชีพถูกตัดขาด ภายนอกห้องนี้ยังพอได้อยู่ แต่ออกซิเจนกำลังจะหมดค่ะ]

อย่างที่เธอพูด มันรู้สึกอึดอัดและหายใจลำบากมาก

“แม้ว่าเธอจะบอกให้ผมหนีไปก็ตาม แล้วชั้นบรรยากาศบนดาวดวงนั้นหายใจได้หรือเปล่า?”

 [ตามการวิเคราะห์สเปกตรัมแสง มีโอกาส 93% ที่มนุษย์สามารถหายใจได้ค่ะ]

“แล้วอีก 7% ที่เหลือละ?”

[ก๊าซที่อาจเป็นอันตราย ไวรัสที่ไม่รู้จัก และปรสิต]

“ถึงอย่างนั้น ยานลี้ภัย… แล้วการใช้ยานสำหรับลงจอดภาคพื้นล่ะ?”

[ทางเดินไปยังโรงเก็บยานบินถูกปิดหมด ยิ่งไปกว่านั้น ยานลงจอดภาคพื้นเกือบทั้งหมดสูญหายหรือถูกทำลายไปแล้วค่ะ]

อ่า ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่สามารถกลับไปที่ยานลำนี้ได้หลังจากที่ออกไปแล้ว

[ถ้าคุณอยู่ที่นี่ คุณจะตายเพราะขาดออกซิเจน มันจะดีกว่าถ้าคุณหลบหนีไปยังดาวเคราะห์ก่อน แล้วหาทางกลับหลังจากซ่อมแซมเรือสำเร็จแล้วค่ะ ความน่าจะเป็นของการสร้างใหม่สำเร็จหลังจากเปลี่ยนวิถีวงโคจรในปัจจุบันคือ 54%]

หะ!? เราไม่คิดว่าความน่าจะเป็นจะต่ำขนาดนั้น

“เข้าใจแล้ว… แล้วอาหารกับอาวุธล่ะ?” 

[น่าเสียดาย มีเพียงสิ่งที่มีอยู่ในยานลี้ภัยเท่านั้นค่ะ]

เราเปิดใช้งานนาโนมและตรวจสอบอุปกรณ์ภายในยานลี้ภัย รู้สึกทึ่งเมื่ออ่านสิ่งที่ปรากฏบนหน้าต่างเสมือน

ปืนไรเฟิล M151 

ปืนเลเซอร์ A18P

มีดใบมีดแม่เหล็กไฟฟ้า 

อาหารฉุกเฉินสี่สิบสองห่อ

น้ำ 28 ลิตร

โลหะหายากหนึ่งขวด (100 เม็ด)

ผ้าห่มสองผืน

พูดตามตรง สำหรับทหารอย่างเรา ไม่ชอบอาวุธพวกนี้เลย อำนาจการยิงของพวกมันค่อนข้างต่ำ และไม่มีอาหารและน้ำเพียงพอ ยังไงก็ตาม ไม่มีทางเลือกล่ะนะ

“มีอะไรพอจะนำไปด้วยได้ไหม”

[ทำไมไม่นำโมดูลหน่วยประมวลผลที่คุณเพิ่งเปลี่ยนมาด้วยล่ะคะกัปตัน? พวกมันทำจากโลหะหายาก]

ที่เธอพูดมันก็ถูก แต่ต้องทำลายมันก่อนถึงจะกินได้ เดี๋ยวก็หาทางได้เอง โลหะหายากเป็นวัตถุดิบสำหรับนาโนม อาจเป็นไปได้ที่ที่จะทำขึ้นมาใหม่ แต่ไม่อยากมีปัญหาจากการคลาดแคลน นาโนมเป็นเหมือนเครื่องช่วยชีวิตของทหาร ตราบใดที่คุณมีโลหะหายากอยู่ในมือ คุณก็ไม่เป็นไร

บริเวณขึ้นเครื่องสำหรับยานลี้ภัย นั้นอยู่ติดกับทางเข้าห้องนี้โดยตรง อา รู้สึกขอบคุณจริงๆ กับใครก็ตามที่ติดตั้งไว้ในห้องนี้ เราขอให้อีริส เปิดช่องยานลี้ภัย และใส่โมดูลหน่วยประมวลผลเข้าไปข้างใน ยานลี้ภัยสามารถรองรับคนได้ห้าคนและมีที่นั่งห้าที่นั่ง ภายในค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว

ใช่แล้ว! เราต้องการชุดยูนิฟอร์ม เพราะเป็นดาวเคราะห์ด้อยพัฒนา เดี๋ยวไม่มีอะไรจะใส่เอา

ตอนนี้เราใส่ชุดที่ทำงานในห้องเมนเฟรมอยู่ ใส่ชุดที่เปลี่ยนก่อนทำงานเข้าไปด้วย

มีอย่างอื่นอีกไหมนะ?… ไม่มี

พอมาคิดดูแล้ว ตรงนี้มันอยู่ในส่วนเมนเฟรมคอมพิวเตอร์ ไม่มีทางที่จะมีของใช้ในชีวิตประจำอยู่ในที่แบบนี้

“ผมพร้อมแล้ว”

[ถ้าอย่างนั้นโปรดขึ้นไปบนยานลี้ภัยด้วยค่ะ]

เราขึ้นไปบนยานลี้ภัย นั่งบนเก้าอี้และคาดเข็มขัดนิรภัย

[ถ้างั้น ขอให้โชคดีค่ะ กัปตัน]

“เช่นกัน มิส คอนราด”

—บั๊ก—

ได้รับการยืนยันแล้วว่าเป็นสิ่งมีชีวิตอัจฉริยะที่คล้ายกับแมลงขนาดใหญ่หลากหลายชนิด

 ชนิดที่พบมากที่สุดดูเหมือนแมลงสาบเดินตัวตรงบนขาหลัง

มันถูกปกคลุมไปด้วยขนตามร่างกายและเปลือกนอกที่แข็ง สิ่งนี้น่าจะเพียงพอแล้วที่ทำให้มันดูน่ารังเกียจ แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันยังสกปรกมาก และปกคลุมไปด้วยปรสิต ทั้งภายในและภายนอกร่างกาย

มันค่อนข้างโหดร้ายและมีความสามารถในการต่อสู้ที่สูงกว่ามนุษย์มาก เข้าต่อสู้ในระยะประชิดเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์

แต่ในช่วงสงครามพันปีที่ผ่านมา มนุษยชาติได้ทำงานอย่างหนัก และในปัจจุบัน เป็นไปได้ที่ทหารของกองทัพอวกาศจักรวรรดิสามารถต่อสู้กับพวกมันในระยะประชิดได้

บั๊กยังมีเทคโนโลยีที่ทำให้พวกเขามีความสามารถในเดินทางไฮเปอร์สเปซ 

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับ บั๊ก คือจำนวนของพวกมัน ดาวเคราะห์อาณานิคมที่ถูกยึดครองโดยบั๊กจะเต็มไปด้วยยานบั๊กจำนวนนับไม่ถ้วน จากการศึกษาของผู้เชี่ยวชาญพบว่าอัตราส่วนของมนุษย์ต่อบั๊กอยู่ที่ประมาณ 1 ถึง 6

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกในการสืบพันธุ์แบบพิเศษใดๆ ในอาณานิคมของ บั๊กที่ถูกควบคุมและตรวจสอบ และจำนวนอาณานิคมทั้งหมดดูเหมือนจะเทียบเท่ากับของมนุษยชาติ

ด้วยเหตุนี้ ทฤษฎีที่แพร่หลาย ที่สุดบอกว่ามีสิ่งอำนวยความสะดวกในการเพาะพันธุ์ขนาดใหญ่ในดาวเคราะห์แม่ต้นกำเนิดของบั๊ก การค้นพบและทำลายมันอาจทำให้สงครามที่ไม่รู้จบนี้ยุติลง 

t/n เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลมาจากภาษาอังกฤษนะครับ เพื่อฝึกภาษา อาจจะยังเกลาคำไม่ดีมากนัก