ตอนจบ

ขอฝากอนาคตนี้ไว้ [(SS3) END]

 

 

  หลังจากเหตุการณ์ของไอโรเน่กับเซเลนก็ผ่านมาได้อีกสามวัน คณะทูตจากเฮลิฟลาเต้ไม่สามารถดำเนินการใดๆได้ในช่วงนี้ มิลานและคนอื่นๆจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกลับประเทศของตนไปก่อน

 

   สาเหตุหลักมีสองประการ คือ ไอโรเน่ที่ได้รับบาดเจ็บจากการพลัดตกหน้าต่าง จำเป็นต้องใช้เวลาพักรักษาตัว จึงไม่สามารถให้เข้าพบได้ อีกเหตุผลคือเซเลนก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แม้จะเล็กน้อยก็ตาม

 

   เรื่องที่เกิดอุบัติเหตุให้เจ้าหญิงแสงจันทร์ เซเลน ได้รับบาดเจ็บ ทำให้ทางเฮลิฟาลเต้ต้องจำกัดข้าวลือให้ได้มากที่สุด จึงให้เธอแสดงตัวในสภาพนี้ไม่ได้

 

“…สุดท้าย ผมก็ทำเพื่อเซเลนไม่ได้สักอย่าง”

 

  ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำให้สำเร็จให้ได้ แต่ก็จบลงโดยไม่มีอะไรคืบหน้า มิลานเจ็บใจในความล้มเหลวของตัวเอง แม้จะมีผลงานทางการทูตกับเอลฟ์ เศรษฐกิจ การค้า และการเมือง รวมถึงเรื่องอื่นๆอีกมากมาย แต่ความสำเร็จที่ตั้งเป้าไว้เพื่อเซเลน กลับทำได้ไม่ดีพอ

 

   ความจริงมันไม่ใช่ความผิดของมิลาน แค่ตัวตนของเซเลนมันอยู่เหนือสามัญสำนึกเกินไป

 

“ไม่ว่าองค์ชายจะเก่งกาจสักเพียงใด ก็พ่ายแพ้ในเรื่องเกี่ยวกับความรักทุกที แต่ก็หาเหตุผลมากลบเกลื่อนเหตุน่าสลดของราชินีไอโรเน่กับท่านเซเลนได้ ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วขอรับ”

 

   คุมะฮาจิตบไหล่มิลาน พูดให้กำลังใจ เพราะไหวพริบของมารี ข่าวการฆ่าตัวตายของไอโรเน่จึงถูกปกปิด ให้คนทั่วไปรับรู้ว่าเป็นอุบัติเหตุ

 

   กำหนดเอาไว้ว่า วันนั้น เซเลนนำแหวนหมั้นไปคืน เพราะเป็นของสำคัญ ไม่อยากเก็บไว้กับตัว ไอโรเน่ปฏิเสธที่จะรับคืน เซเลนดึงดันจะคืนมันให้กับไอโรเน่ให้ได้ ไอโรเน่จึงก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยง และนั่นทำให้เธอสะดุดขอบหน้าต่างหงายหลังตกลงไป เซเลนที่รุกไล่อยู่ตรงหน้าได้คว้าตัวเธอเอาไว้ แต่ก็เสียหลักตกลงมาพร้อมกัน มิลานกับคุมะฮาจิที่บังเอิญเดินเล่นอยู่บริเวณนั้นได้เห็นเหตุการณ์และเข้ามารับตัวทั้งสองเอาไว้ได้ทัน

 

  เนื่องจากไม่มีคนอื่นเป็นพยานในเหตุการณ์ จึงทำให้คนทั่วไปเชื่อในข้อสันนิษฐานนี้ได้สำเร็จ แต่เป้าหมายหลักที่จะทำให้ไอโรเน่ยอมรับเซเลนยังไม่มีความคืบหน้า จำเป็นต้องขอเข้าพบอีกครั้ง

 

“แม้แต่เป้าหมายทางการทูตเองก็ยังค้างๆคาๆอีกด้วยขอรับ ความสัมพันธ์ระหว่าประเทศยังคงต้องยึดตามจดหมายฉบับที่ได้มาตอนรับตัวท่านเซเลนครั้งแรก ซึ่งมันก็มีทั้งเรื่องจริงและไม่จริงปะปนกัน”

“แม้เป็นผู้ต่ำต้อยแต่ก็มีพรสวรรค์หาได้ยาก จึงขอขอมอบให้เฮลิฟาเต้เพื่อกระชับไมตรี ให้พรสวรรค์ของสตรีผู้นี้เบ่งบานและอุทิศตนรับใช้ประเทศของท่าน”

 

  ข้อความในจดหมายถูกมิลานพูดออกมาเหมือนกำลังถูกอ่านให้ฟัง แม้แต่คุมะฮาจะยังแปลกใจ คุมะฮาจิจำเนื้อหาได้เพียงคร่าวๆ ไม่คิดว่ามิลานจะจำได้ชนิดคำต่อคำเช่นนี้

 

“ก่อนจะเดินทางมา ตอนที่คิดหาทางช่วยเซเลน ผมอ่านมันซ้ำอยู่หลายรอบ ตรวจสอบว่ามีข้อความไหนพอจะมีประโยชน์ในการต่อรองบ้าง แต่ก็เปล่าประโยชน์”

“ไม่หรอกขอรับ หากท่านเซเลนได้รู้ว่าองค์ชายพยายามเพื่อเธอขนาดนี้ ก็มีความสุขแล้ว แม้ราชิรีไอโรเน่จะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ขัดขวาง แค่นี้งานแต่งงานก็ดำเนินไปได้อย่างราบรื่นแล้วขอรับ”

“…มันก็จริง แต่ผมก็อยากให้ราชินีไอโรเน่มาร่วมยินดีในงานแต่งของเซเลนอยู่ดี”

“จิตใจของมนุษย์เปลี่ยนแปลงกันไม่ได้ง่ายๆ ถึงอย่างนั้น พวกท่านก็สามารถทำให้มีการเปลี่ยนแปลงได้แล้วขอรับ เรื่องนั้นท่านฮิโนเอะยืนยันออกมาเอง”

 

  มิลานพยักหน้าเห็นด้วยกับคุมะฮาจิ แววตาที่ราชินีไอโรเน่เคยมองไปยังเซเลนด้วยความเกลียดชัง ในคืนนั้น มันแตกต่างออกไปเล็กน้อย แม้ไม่มีความสามารถมองเข้าไปในจิตใจได้เหมือนฮิโนเอะ มิลานก็เชื่อว่านี่เป็นเรื่องที่ดี

 

“เจ้าชาย!”

 

  ที่ที่มิลานกับคุมะฮาจิคุยกันอยู่ตอนนี้คือห้องนั่งเล่นรวม และต้นตอของเรื่องยุ่งยากทั้งหลายก็ได้ปรากฏตัวออกมา เซเลนเข้ามาทักด้วยเสียงเล็กๆอันไพเราะ มาพร้อมกับหนูติดริบบินสีแดง เกาะอยู่บนไหล่ของเธอ 

 

“เซเลน ตื่นเวลานี้ไม่มีปัญหาอะไรหรือครับ?”

“อือ”

 

  เพราะรู้ว่ายังต้องพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ แต่พอได้เห็นเซเลนออกเคลื่อนไหวได้เป็นปรกติก็ทำให้มิลานสบายใจขึ้นมามาก เซเลนเข้ามาจ้องมองมิลานด้วยดวงตาสีทับทิมของเธอ

 

“พรุ่งนี้ กลับ?”

“ใช่ครับ ทั้งที่เรื่องแต่งงานยังไม่ได้ข้อสรุปเลย”

“ดีแล้ว”

 

   ข่าวดีที่ทำให้เซเลนรู้สึกดีใจเป็นที่สุด ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมคุณป้าวัยทองถึงคิดสั้น แต่ก็ดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต และที่สำคัญ งานหมั้นไม่คืบหน้า ทุกคนกลับเฮลิฟาลเต้

 

  ในใจของเซเลนกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริง เป้าหมายลุล่าง ภารกิจเสร็จสิ้น ที่เหลือก็กลับบ้านไปนอน

 

“จะไป เตรียมตัว”

“…ผมต้องขอโทษด้วยครับ”

 

  มิลานขอโทษเซเลนด้วยความรู้สึกผิด เซเลนหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร มิลานได้แต่มองเธอจากข้างหลังอย่างเศร้าสร้อย

 

“เป็นเด็กดีจริงๆขอรับ แม้จะจบลงด้วยความล้มเหลว ก็ไม่แสดงความเสียใจออกมา”

“รู้สึกผิดต่อเธอจริงๆ…”

 

   ทั้งที่มิลานตั้งใจแน่วแน่ เตรียมพร้อมอย่างดี แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว เซเลนจึงทำให้เห็นว่าเธอไม่ใส่ใจ เพื่อให้กำลังใจเขา ทั้งที่คนที่สมควรได้รับกำลังใจมากที่สุดในตอนนี้คือตัวเธอเอง หัวใจของมิลานยิ่งเจ็บปวดเพราะเหมือนกับเขากำลังใช้ประโยชน์จากความใจดีของเธอ

 

   ความจริงแล้ว เซเลนมาถามให้แน่ใจ ที่ได้ยินว่ากำลังจะกลับกันนั้น เป็นความจริงหรือไม่ หลังจากนั้น เซเลนทำตัวร่าเริงผิดปรกติ จนทุกคนคิดว่าเซเลนกำลังแสร้งแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเธอไม่เป็นไร

 

   วันถัดมา มิลานมีแผนเดินทางกลับเฮลิฟาลเต้พร้อมกับคนอื่นๆในวันนี้ สุดท้ายแล้ว ตั้งแต่คืนนั้นก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับราชินีไอโรเน่อีกเลย

 

“องค์ชาย อย่างเพิ่งหมดหวังขอรับ ถึงจะล้มเหลวแต่พวกเราก็ไม่ได้สูญเสียสิ่งใด การเจรจามักไม่เป็นไปตามความคาดหมายในครั้งแรก เป็นเรื่องปรกติขอรับ”

 

   ใบหน้าของมิลานมีแค่ความผิดหวัง คุมะฮาจิเห็นแล้วปล่อยเอาไว้ไม่ได้ จึงเข้ามาชวนพูดคุย แต่ก็ไม่ได้ทำให้มิลานเปลี่ยนท่าที

 

   ถึงจะฝืนอยู่ต่อก็ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งยืดเยื้อก็จะยิ่งสร้างความลำบากใจให้กับไอโรเน่และเซเลน นานวันเข้า อาจเป็นปัญหาจนมองหน้ากันไม่ติด

 

“คิดเสียว่าครั้งนี้ ไม่ได้พ่ายแพ้ แต่เป็นการถอยไปตั้งหลักสิขอรับ”

“จะอย่างไหนก็เป็นการกลับบ้านมือเปล่าอยู่ดี”

“อุตส่าห์เลียบแบบนักการทูต เปลี่ยนคำพูดให้ฟังดูดี ก็ยังไม่ได้ผลกับองค์ชายอีกหรือ”

 

   คุมะฮาจิพูดหยอกล้อ ซึ่งก็ทำให้มิลานยิ้มออกมาได้ คนคุ้มกันที่ไว้ใจได้มากกว่างานคุ้มกัน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาเลือกคุมะฮาจิเป็นผู้ติดตามในแทบทุกการเดินทาง

 

   เมื่อเติมเสบียงและขนย้ายสัมภาระเรียบร้อยแล้ว มิลานสั่งเคลื่อนขบวนรถม้าออกจากอาร์คุยล่า แม้ในใจยังรู้สึกเสียดายอยู่ก็ตาม

 

“เจ้าชายมิลาน!”

 

   ก่อนจะออกพ้นเขตพระราชวัง มิลานถูกเรียกเอาไว้จากข้างหลัง เมื่อมิลานให้หยุดรถม้าและหันกลับไป ก็พบกับรถม้าขนาดเล็กที่อยู่ห่างออกไปด้านหลัง

 

“…ราชินีไอโรเน่? มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

 

   ผู้ที่มากับรถม้าของอาร์คุยล่าคือไอโรเน่ บุคคลที่เขาพยายามขอเข้าพบอยู่หลายวันแต่ก็ไม่เป็นผล ไอโรเน่มีผ้าแขวนแขนข้างหนึ่งของเธอไว้ นอกจากนั้นก็ไม่เห็นอาหารบาดเจ็บทั้งทางร่างกายและจิตใจ

 

“…ขอโทษที่เพิ่งมาเอาป่านนี้ ตัวข้ามีเรื่องให้สะสางหลายอย่าง”

 

   ไอโรเน่ขอโทษจากใจจริง ดูเหมือนผู้หญิงธรรมดามากว่าราชินี หลังจากเว้นช่วงหลังทักทายไปเล็กน้อย ไอโรเน่ก็พูดต่อ

 

“เซเลนอยู่กับท่านหรือเปล่า?”

“เธออยู่ในรถม้าที่ทำมาพิเศษสำหรับเธอครับ”

“ข้าอยากจะเห็นหน้าเธออีกสักครั้ง”

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะเรียกมาให้ครับ”

 

   ผ่านไปสักพัก หลังจากมิลานออกคำสั่งให้ดำเนินการ เซเลนถูกพามาอยู่ต่อหน้าไอโรเน่ แม้จะไม่เต็มใจเพราะเซเลนต้องการนั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆ ไม่อยากออกจากรถม้าไปไหน แต่เมื่อถูกขอมาก็ช่วยไม่ได้

 

“อะไร?”

“…จำไม่ได้เลยว่าครั้งสุดท้าที่ข้าเรียกหาเจ้าคือเมื่อไหร่”

 

  ไอโรเน่พูดออกมาเมื่อได้มองหน้าเซเลนตรงๆ ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่ไอโรเน่ต้องการพบหน้าเซเลนด้วยตัวเอง ตั้งแต่เซเลนยังแบเบาะ ไอโรเน่ก็หลบหน้าเซเลนมาโดยตลอด

 

   จากนั้น ไม่มีใครพูดอะไรอีก มิลานที่ยืนดูอยู่ใกล้ๆก็ยังคาดเดาเจตนาของไอโรเน่ไม่ได้ ในเมื่ออีกฝ่ายออกมาขอพบด้วยตัวเองในวันที่ทุกคนเดินทางกลับ ก็น่าจะเป็นเรื่องสำคัญ

 

   หลังจากจ้องมองเซเลนอยู่นาน ไอโรเน่ก็หันกลับมาทางมิลาน ที่ยังอยู่ด้วยกันกับเซเลนตรงนี้ และแล้ว ไอโรเน่ก็ก้มหัวให้ราวกับสาวใช้ทำความเคารพเจ้านาย แม้ว่าไอโรเน่จะเป็นถึงราชินีของประเทศนี้ก็ตาม

 

“เจ้าชายมิลาน… ได้โปรด ฝากท่านดูแลลูกสาวของข้าให้มีความสุขด้วย”

“ว่าไงนะ!?”

 

   ประโยคนี้ทำให้เซเลนตกใจตะโกนออกมาเสียงดัง ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรออกมา ทางด้านของมิลานเองก็กำลังอึ้งกับคำพูดนั้น

 

   เซเลนยังส่งเสียงแปลกๆไม่หยุด มิลานปรับอารมณ์แทบไม่ทัน ไม่ใช่เพียงไอโรเน่เรียกเธอว่า ‘ลูกสาว’ ยังบอกด้วยว่ายินดีสำหรับงานแต่งงานของพวกเขา

 

   ―แม้ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ไอโรเน่ก็ได้ให้คำตอบออกมาแล้ว

 

“ขอบคุณที่ไว้ใจครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด!”

“อะไรกัน!?”

 

   ใบหน้าของเซเลนซีดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน กลับกัน มิลานดูมีชีวิตชีวายิ่งกว่าทุกครั้ง ตอบรับคำขอของไอโรเน่อย่างหนักแน่น ซึ่งก็ทำให้ไอโรเน่ยิ้มอ่อนโยนกลับมา

 

“เอาล่ะ! กลับกันเถอะครับ! เฮลิฟาลเต้ของพวกเรา!”

 

   ด้วยความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยม มิลานหันมาพูดเสียงดังฟังชัด อาลัว มารี และฮิโนเอะที่เผ้าดูอยู่ห่างๆก็แสดงความดีใจออกมา

 

   อาจจะยังไม่ได้ยอมรับโดยสมบูรณ์ แต่ไอโรเน่ก็มอบเซเลนให้กับมิลานด้วยความไว้วางใจ ไม่ใช่ในความหมายขับไล่ไสส่ง แต่เป็นแม่ฝากฝังลูกสาว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกที่เคยคิดว่าล้มเหลวไปแล้ว ได้เห็นความก้าวหน้าจนคาดหวังในอนาคตได้

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่เสียเที่ยวจริงๆขอรับ! สุดท้าย สวรรค์ก็เข้าข้างคนดี”

 

  คุมะฮาจิหัวเราะอย่างอารมณ์ดีจากบนรถม้า ไม่ได้มีเพียงคุมะฮาจิเท่านั้น ทุกคนที่เดินทางมาเยือนอาร์คุยล่าด้วยกัน ต่างก็แสดงความยินดีที่มิลานกับเซเลนใกล้สมหวังเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง

 

   …ผิดแล้ว ไม่ใช้ทุกคน

 

“ฮึ่ม!”

 

   ภายในรถม้าสั่งทำพิเศษอันหรูหรา เซเลนนั่งกอดอกหน้าตาเคร่งเครียด อีกแค่ก้าวเดียวก็จะขัดขวางงานแต่งงานของอาลัวได้สำเร็จ แต่ทุกอย่างก็พังลงในนาทีสุดท้าย

 

[“องค์หญิง อย่าได้ประหม่าไปเลย จริงอยู่ท่านอาจจะกังวลเพราะเห็นเป็นเรื่องใหญ่ แต่กระผมจะทำให้ทุกอย่างราบรื่นเอง”]

 

   แม้แต่บัตเลอร์ก็ยังร่าเริง เขาเห็นใบหน้าเคร่งเครียดของเซเลนเป็นสัญญาณว่าเธอตื่นเต้นจนเกร็ง กับงานแต่งงานในอนาคตที่จะมาถึง และแน่นอนว่าบัตเลอร์จะทำทุกอย่างเพื่อให้วันที่สำคัญที่สุดของเซเลนเกิดขึ้นได้โดยไม่มีอุปสรรค

 

   ความคิดของเซเลนนั้นต่างออกไป ประโยค ‘ฝากให้ดูแลลูกสาว’ ของไอโรเน่ หมายถึงยกอาลัวให้

 

   ในกรณีของเซเลน ต่างฝ่ายต่างไม่เคยคิดว่าเป็นแม่ลูกกัน สายสัมพันธ์เบาบางจนลืมไปแล้วว่าตัวเธอเองก็เป็นลูกสาวของไอโรเน่อีกคน

 

   จึงสรุปว่า ถูกเรียกไปเป็นพยานในเหตุการณ์ไอโรเน่อนุญาตมิลานให้แต่งงานกับอาลัว ชั่วร้ายจริงๆ สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤต ไม่เหลือพันธมิตร ต้องลงมือด้วยตัวเอง เพื่ออาลัว จะทำลายงานแต่งนี้ให้พินาศให้ได้

 

“บัตเลอร์ พึ่งได้ คนเดียว ช่วยหน่อย!”

[“ไม่มีปัญหาครับ! โปรดใช้งานได้ตามต้องการ กระผมจะตอบสนองความต้องการของท่านทุกอย่าง เหมือนครั้งที่ยอดเขามังกรครับ!”]

 

   วิธีที่จะเอาชนะจอมมารมิลาน ในตอนนี้ยังไม่มี แต่ต่อไปก็ไม่แน่ ด้วยความช่วยเหลือจากบัตเลอร์ จะต้องแย่งอาลัวกลับมาให้ได้ ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม

 

  ทั้งที่มิลานกับอาลัวไม่เคยมีความรู้สึกให้กันตั้งแต่แรก และเซเลนจะทำการต่อต้านสิ่งที่ไม่มีอยู่จริงนั้นสุดความสามารถ เซเลนได้ตัดสินใจว่าจะไม่หยุดยั้งจนกว่าเป้าหมายนี้จะสำเร็จ

 

   ภายใต้บรรยากาศของธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ในอาร์คุยล่า ท้องฟ้าแจ่มใส แสงแดดอบอุ่นส่องสว่างไปถึงปลายทาง ที่มิลานและเซเลนร่วมเดินทางไปด้วยกัน 

 

   มีคำกล่าวว่า เส้นทางสู่นรกนั้นราบรื่นและสะดวกสบาย ชีวิตอันแสนสุขของเซเลน กำลังจะได้พบกับความทุกข์และการต่อสู้ไม่รู้จบ กับองค์ชายศักดิ์สิทธิ์มิลาน ด้วยตำแหน่งคนรักและคู่หมั้น ความสัมพันธ์ที่ตัวเธอเองไม่เคยรู้ ยังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้