ชั้นบินต่ำอยู่เหนือพื้นเล็กน้อย โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ฮาเรเน
บนหัวชั้นมีบอลแรบบิทอยู่ แล้วก็อดอล์ฟกับมดแดงสองตัวบนหลัง
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องขอความช่วยเหลือจากมดแดงหรอก แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว
ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน พื้นที่รอบ ๆ จึงมืดสนิท
ชั้นต้องไปถึงฮาเรเนก่อนเช้าวันพรุ่งนี้
บินให้ต่ำเพื่อไม่ให้ถูกพบตัวเข้าก่อนจะถึงฮาเรเน
『….แกเข้าไปในฮาเรเนในร่างมนุษย์ไม่ได้รึ?』
เมื่อวานนี้ อดอล์ฟถามชั้นมาว่างั้น
ถึงจะกังวลอยู่นิดหน่อยแต่ชั้นก็ตอบตกลงไป
ถ้าชั้นเข้าไปทั้ง ๆ ที่เป็นมังกรแบบนี้ คงได้วุ่นวายกันทั้งเมืองแน่
ถ้าเป็นแบบนั้น แผนที่จะหักหน้าผู้กล้าต่อหน้าฝูงชนด้วยอดอล์ฟก็จะล่มไป
ต้องเสีย MP ด้วย แต่ก็ช่วยไม่ได้
แถมอดอล์ฟยังบอกด้วยว่า『ถ้าได้ผล อาจจะไม่ต้องมีการเสียเลือดเสียเนื้อกันก็ได้』
ถึงจะกลายเป็นว่าเพิ่มเลเวลมาเสียเปล่า แต่ถ้ามันปลอดภัยกว่าก็ถือว่าดี
สเตตัสปัจจุบันรวมกับสกิลฟื้นฟูอัตโนมัติทำให้ชั้นแปลงได้เกือบชั่วโมงนึง
เข้าใกล้ฮาเรเนให้ได้ แล้วก็ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ก่อนขี่มดแดงไปเมือง
เพราะงั้นชั้นถึงขอยืมสองตัวที่เร็วที่สุดในรังมา
ถึงการสู้กับผู้กล้าทั้ง ๆ ที่ MP ไม่เต็มจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นักก็เถอะ แต่สกิลที่ใช้ MP เยอะก็คือ [ศาสตร์ร่างมนุษย์]
อย่างตอนสงครามมด ชั้นยังใช้ MP จนเกือบหมด แต่นั่นก็เพราะเลเวลยังต่ำอยู่ ทำให้ค่า MP สูงสุดต่ำไปด้วย
และตอนเลเวลอัพ MP ที่มีไม่ได้เพิ่มตามด้วย ทำให้ยิ่งดูห่างจากค่าสูงสุด
แต่ไม่ใช่กับครั้งนี้
ชั้นจบเรื่องได้ก่อนใช้ถึงหนึ่งพัน MP อยู่แล้ว
MP ไม่ขาดใช้หรอก
ขั้นวันใหม่แล้วรึยังนะ?
พระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นจากเส้นขอบฟ้า จำกัดเวลาคือเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นตรงเหนือหัว
「….หือ นั่นมัน」
อดอล์ฟพึมพำขึ้น
พอชั้นหันตามไป ก็เจอชายคนหนึ่งร้องไห้ให้กับม้าอยู่
บนหัวมีผ้าโพกไว้ สวมผ้าคลุมหนา เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ
รู้สึกจะเป็นทหารจากฮาเรเนที่ชั้นเคยสู้ด้วยก่อนหน้านี้ล่ะมั้ง
ชื่อ….ชื่ออะไรหว่า?
แต่พอเห็นหัวที่ถูกผ้าปิดไว้ ชั้นก็นึกออกทันที
อ้อ ฮาเกนนี่เอง
จำได้ว่าม้าของตัวเองวิ่งหนีไปจนต้องขี่อูฐนี่นา กลับมาเจอกันจนได้นะ
ท่าทางจะยังไม่เห็นเรา
แต่ชั้นก็ไม่มีเหตุผลให้ไปสนใจเหมือนกัน
ถ้าเข้าไปยุ่ง รังแต่จะมีปัญหาเพิ่มซะเปล่า ๆ
「ทำไมหมอนั่นถึง…..」
อดอล์ฟพูดขึ้นพร้อมเบิกตากว้าง
รู้จักกันกับฮาเกนเรอะ?
เป็นทหารจากประเทศเดียวกันสินะ รู้จักจากตรงนั้นเหรอ?
「ชะ ช่วยไปหาเจ้านั่นที! ขอล่ะ!」
อดอล์ฟชี้ไปหาฮาเกนอย่างลุกลี้ลุกลน
หรือว่าสองคนนี้สนิทกันมาก?
「หมอนั่น ที่ข้ารู้คือควรจะปราบมังกรล้มเหลวแล้วถูกฆ่าตายไปแล้วต่างหาก! ตามเรื่องราวที่อิลเชียเล่ามา! ข้านึกว่าหมอนั่นจะโดนอิลเชียฆ่าตายไปแล้ว แต่ว่า มันต้องมีเรื่องบางอย่างทำให้หมอนั่นรอดไปได้!」
หะ หืม?
หมายความว่าไง?
「การที่ฮาเกนยังมีชีวิตอยู่เป็นเครื่องยืนยันคำโกหกของอิลเชียได้ ซึ่งมันก็จะไปขัดกับคำพูดอื่น ๆ ของอิลเชียทั้งหมด! ต่อให้โบสถ์จะช่วยหมอนั่นขนาดไหนก็ทำอะไรไม่ได้เป็นแน่!」
จะ จริงดิ?
ลุงโล้นนี่สำคัญขนาดนั้นเลยเรอะ?
โชคดีจังแฮะที่เจอเข้า ไม่งั้นคงปล่อยผ่านไปแน่
ถ้าบอกมาแต่แรก ชั้นก็ออกตามหาให้แล้ว
….ไม่สิ อดอล์ฟคิดว่าฮาเกนตายแล้วนี่นา
ชั้นเองก็คิดอยู่ว่าอดอล์ฟที่เป็นนักโทษหลบหนีไปว่าร้ายผู้กล้าแบบนี้คงฟังไม่ขึ้น
ถ้าได้พยานมาอีกคนย่อมต้องสำเร็จแน่ ชักมีความหวังแล้ว
「ข้าไม่รู้หรอกว่าทำไมอิลเชียถึงปล่อยฮาเกนให้รอดอยู่ได้ แต่นี่เป็นโอกาสสำคัญของเราแล้ว」
……แต่ว่า ก็ยังน่ากังวล
ถ้าคำโกหกจะโดนเปิดเผยง่าย ๆ โดยแค่คนคนเดียว คงไม่ปล่อยให้ฮาเกนอยู่รอดแน่
ถ้าเรื่องที่อดอล์ฟเล่ามาเป็นจริง ชั้นว่าหมอนั่นจะฆ่าคนเพื่อปิดปากก็คงไม่สนใจอะไรมากหรอก
บางทีอาจจะเป็นกับดัก แต่อย่าเพิ่งตัดสินใจโดยที่ไม่มีข้อมูลจะดีกว่า
บางครั้งสิ่งที่ไม่คาดฝันก็อาจเกินขึ้นได้
อดอล์ฟรู้สถานการณ์ในตอนนี้ดีกว่าชั้น คงไม่จำเป็นต้องไปสงสัยอะไรมาก
แค่ระวังเอาไว้ก็พอ
ชั้นเปลี่ยนทิศแล้วตัดสินใจเข้าหาฮาเกนในทันที
พอเข้าใกล้เรื่อย ๆ ก็เห็นว่าม้ากำลังนอนอยู่บนพื้น บาดเจ็บอย่างหนักอยู่
ตรงส่วนขาหลังมีเลือดอาบอยู่ คงโดนมอนสเตอร์เล่นงานมาฃ
ส่วนฮาเกนกำลังนั่งคร่ำครวญ เอามือวางไว้บนบาดแผล น้ำตาไหลท่วมหน้า
「มาเรีย! แข็งใจไว้นะ มาเรียยย!」
อ้อ ชื่อม้านี่เอง
จำได้ว่าหมอนั่นเคยโดนม้าทิ้งแล้วหนีไปไม่ใช่เหรอ
ฮาเกนดูจะไม่สนใจเลยแฮะ
ลูกผู้ชายผิดคาดเลยวุ้ย
มาเรียเองก็มองกลับไปหาเจ้านายด้วยสายตาที่เศร้าสร้อยเช่นกัน
「[ฟื้นฟู] ! [ฟื้นฟู] ! โธ่เว้ย!」
แสงที่ออกมาจากมือฮาเกนช่วยรักษาแผลให้เล็กน้อย
แต่ยังไม่มากพอจะหยุดเลือดได้
เข้าไปหาเลยดีกว่า
พอชั้นเข้าไปใกล้ ชั้นก็ส่งเสียงเรียก「กรรรร!」ออกไป
「ว้ากกกกกก!」
ฮาเกนหันมามองชั้น ลุกขึ้นยืนพร้อมตะโกนออกมา
ก่อนจะทิ้งม้าไว้แล้ววิ่งหนีไป
ม้าของฮาเกนมองตามไปด้วยความตกตะลึง
……พวกแกนี่เหมาะสมกันดีเนอะ
MANGA DISCUSSION