[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร - ตอนที่ 204

　ณ จุดลึกสุดของรังมดแดง

　ที่ปลายทางมีห้องที่ใหญ่กว่าที่อื่นอยู่

　เพดานที่นี่สูงกว่าส่วนอื่นอย่างมาก

 

　มีมดแดงอยู่หกตัว

　แล้วก็มดที่ตัวใหญ่กว่าตัวอื่น ๆ ยืนอยู่ตรงกลาง

　มดราชินี ไม่ผิดแน่

 

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ควีน・เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : ปกติ

Lv : 43/70

HP : 496/496

MP : 184/184

—————————————————————

 

　ตรวจสอบสเตตัสเรียบร้อย

　ยังมี MP เหลืออีกเพียบเลยแฮะ

 

　จริงอยู่ที่มดราชินีมีสกิลฟื้นฟูเป็นหมู่

　แต่ตรงนี้มีมดแดงแค่หกตัวเท่านั้น

　แค่นี้ไม่เป็นปัญหาหรอก

 

　เพราะตรงส่วนท้องใหญ่ผิดปกติเอามาก ๆ ทำให้ดูจะเคลื่อนไหวไม่ได้ดั่งใจ

　สกิลฟื้นฟูก็คงมีไว้ช่วยมดที่ถอยกลับมาเท่านั้น

 

　「คุฉะ!]」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 

　พวกมดแดงต่างก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา

　แต่ไม่ยักจะเข้ามาแฮะ

 

　เพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสชนะสินะ

　ข้างหลังชั้นยังมีมดแดงอีกตั้งยี่สิบตัว

 

　จะรออยู่เฉย ๆ ก็ไม่ได้อะไร แต่เพราะทางนั้นไม่ลงมือเลย ชั้นเลยไม่ทำอะไรเหมือนกัน

　ชั้นหันกลับไปมองข้างหลัง

　มดหัวหน้าจ้องเขม็งมาทางชั้น

　คงหมายถึงให้จัดการเร็ว ๆ ล่ะมั้ง

 

　『…..รังของทางนั้นสินะ? ทางนี้เองก็คิดจะบุกโจมตีเช่นกัน แต่ตัดสินใจช้าไป การที่ปัดออกไปก่อนเพราะคิดว่ามีจำนวนมากกว่าเป็นหายนะจริง ๆ คิดว่าทางนั้นจะแอบหนีไปเงียบ ๆ เสียอีก ไม่นึกเลยว่าจะมีมังกรมาช่วยเหลือเช่นนี้』

 

　มดราชินีส่ายหน้าของตนพร้อมส่ง [โทรจิต] มา

 

　…..เปล่าหรอก ก็แค่บังเอิญน่ะ

　เผลอ ๆ ทางนู้นอาจจะคิดหนีอยู่แล้วก็ได้

 

　『กลับไปบอก ชัยชนะเป็นของเจ้า』

 

　พอมดราชินีว่ามางั้น พวกมดแดงอารักขาราชินีก็คอตกทันที

 

　「คุฉะ」

 

　มีอะไรสักอย่างจิ้มหลังชั้น ชั้นเลยหันกลับไปมอง

　คนที่เรียกคือมดหัวหน้า

　มดตัวอื่น ๆ ต่างก็ถอยกลับกันไปหมดแล้ว

 

　อะไรหว่า?

　จากตรงนี้ชั้นจัดการคนเดียวก็ได้จริง ๆ นั่นแหละ แต่ไม่เห็นต้องถอยไปไกลขนาดนั้นเลยก็ได้นี่นา….

 

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 

　มดตัวอื่น ๆ ส่งเสียงเรียกชั้นกับมดหัวหน้า

　จะรีบไปไหนหว่า?

 

　「「「「「「คุฉะ!」」」」」」

 

　มดหกตัวที่อยู่รอบ ๆ มดราชินีร้องขึ้นพร้อมกัน

　ทันใดนั้น ในห้องที่ชั้นอยู่ก็เริ่มสั่น

 

　มดหัวหน้าก็รีบวิ่งไปที่ทางออก

 

　เอ๋ เดี๋ยวดิ นี่คือไร?

 

　「เปฟุเปฟุ!」

 

　บอลแรบบิทใช้หูตัวเองตีลงบนหัวชั้น

　ในที่สุดชั้นก็เข้าใจว่ามดราชินีตั้งใจจะถล่มรังเพื่อฆ่าตัวตาย

 

　คงตั้งใจใช้ [เคลย์] ทำลายทรายแดงที่ค้ำจุนห้องนี้เอาไว้สินะ

　ไม่มีเวลาสนเรื่องค่าประสบการณ์แล้ว ถ้าไม่รีบไป ชั้นโดนฝังทั้งเป็นแน่

 

　ถึงค่าประสบการณ์ของราชินีจะน่าเสียดายแต่ก็ช่วยไม่ได้

　ชั้นหันหลังกลับแล้ววิ่งตามมดหัวหน้าไป

 

　แต่คู่หูชั้นกลับหันไปข้างหลัง

　เดี๋ยวสิ แบบนี้มันวิ่งยากนะ!

 

　「ก่า!」

 

　พออีกหัวนึงตะโกนขึ้น ก็มีแสงสีดำลอยออกมาพุ่งเข้าไปหามดราชินี

　แสงนั่นล้อมไปที่คอของมดราชินีก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 688 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 688 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [อุโรโบรอส] เพิ่มขึ้นจาก 55 เป็น 57]

 

　อะ โอ้ เมื่อกี้สกิล [เดธ] สินะ?

　ทำได้เยี่ยมมาก

　ที่สำเร็จได้ง่าย ๆ เพราะมดราชินีตั้งใจจะตายอยู่แล้วล่ะมั้ง

 

[เลเวลของสกิลฉายา [ราชาอำมหิต] เพิ่มขึ้นจาก 6 เป็น 7]

 

　……เอาเถอะ ช่ยไม่ได้

　ว่าตรง ๆ ชั้นเริ่มจะคิดว่ากังวลเรื่องฉายาไปก็ไม่ได้อะไรแล้วล่ะ

 

　ชั้นกระโดดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกางปีกบินต่ำออกมา

　ห้องเมื่อครู่ถล่มจนหมดสิ้นไปแล้ว

　ชั้นนึกว่าตรงทางเดินจะถล่มไปด้วย แต่กลับไม่เป็นอะไรแฮะ

 

　ตอนนี้ก็ย้อนกลับไปตามทางที่มาก็แล้วกัน

　ส่วนวันพรุ่งนี้ ชั้นจะสู้กับผู้กล้าด้วยเลเวลในปัจจุบัน

 

　ชักกังวลแล้วสิ

　สเตตัสเทียบเคียงกัน แถมยังมีคนอีกเพียบในฮาเรเน

　ไปสู้ในที่แบบนั้นจะดีแล้วเหรอ?

　แน่นอนว่าต้องมีคนออกมาช่วยผู้กล้าด้วย

　ชั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอดอล์ฟ

　ให้เขาหนีไปก่อนอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า….

 

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」

　「คุฉะ!」

 

　พอชั้นได้ยินเสียงของพวกมดแดง ชั้นก็หันไปดู

　พวกมันกำลังแบกอะไรสักอย่างทรงกลมรีสีแดงอยู่บนหลัง

 

　พวกแกทำอะไรอยู่น่ะ?

　นั่นไม่ใช่อาหารนี่ ตัวอ่อนเรอะ?

 

　มดแดงหัวหน้ายืนอยู่ข้าง ๆ

　ดะ เดี๋ยวสิ ทำอะไรน่ะ?

 

　「เปฟุ?」

　『นั่น อะไร?』

 

　「คุฉะ」

 

　มดหัวหน้าตอบกลับมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ

 

　『…..พากลับบ้าน แล้วเลี้ยงดู』

 

　….ยะ อย่างนี้นี่เอง

　ถ้าปล่อยไว้เฉย ๆ ก็คงตายแน่นอน อื้ม แบบนี้ดีกว่านั่นล่ะ

　ถึงมีบางอย่างอยากพูดแต่อุบเงียบไว้ดีกว่าแฮะ

　คงเป็นเรื่องธรรมดาของมดแดง

 

　『ถ้าช่วย จะดีมาก….』

 

　อะ โอ้

　ยังไงชั้นก็ได้ค่าประสบการณ์มาเพราะมดราชินี แค่นี้ไม่เป็นปัญหาหรอก แต่ว่า…..

　แบบนี้มันลักพาตัวกันชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?