「คุฉะ!」

　「คุฉะ!」

 

　มดที่เป็นตัวนำของเรา เข้าปะทะกับมดศัตรู

　แนวหน้าตัวอื่นก็เข้าปะทะด้วยเช่นกัน สงครามมดแดงก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเต็มรูปแบบ

 

　แย่ละ แยกไม่ออกจริง ๆ ด้วยสิ

　ตอนนี้ชั้นยืนอยู่กับฝ่ายตัวเอง แต่ถ้าย้ายตำแหน่งแค่นิดหน่อยคงงงหมดแน่

　แค่มองมดแดงยั๊วเยี๊ยก็แยกไม่ออกว่าฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหนแล้ว

 

　ชั้นอาจจะเผลอขยี้มดพวกเดียวกันตรงหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่ก็ปล่อยด้านหลังให้มดศัตรูเข้ามาโจมตีก็ได้

　ถ้าเป็นบอลแรบบิทคงใช้โทรจิตแยกได้ แต่จะให้ทำระหว่างสู้เลยก็คงไม่ไหวเหมือนกัน

　การตัดสินที่ผิดพลาดเพียงชั่วอึดใจก็อาจนำไปสู่ความตายได้

 

　แต่ตอนนี้จะอยู่เฉย ๆ ก็ไม่ได้เหมือนกัน

　จำนวนมดที่ออกมาทะลุเกินสามสิบตัวแล้ว

　แถมยังมีท่าทีว่าจะมาเพิ่มด้วย

 

　กำลังของฝ่ายเราคือสามสิบตัว ห้าตัวก็ออกไปก็ยังไม่โผล่มา

　ถ้าไม่นับช้้น กำลังรบของฝ่ายเราก็เสียเปรียบพอสมควร

 

　สมมติว่าชั้นไม่ยื่นมือเข้าช่วย มดแดงฝ่ายเราต้องแพ้อย่างแน่นอน

　และถ้าชั้นปล่อยให้พวกมันตายไปก็คงเก็บค่าประสบการณ์ไม่ได้

 

　ชั้นไม่คิดว่าจะถล่มรังทั้งรังด้วยตัวคนเดียวไหว

　จู่ ๆ ภาพของตะขาบยักษ์ที่ถูกมดรุมผุดขึ้นมาในหัว

 

　ต่อให้ชั้นกลับไปเอาก้อนพิษกลับมาเพื่อให้มดแดงอ่อนแรง กว่าจะออกผลนีน่าก็คงโดนประหารไปแล้ว

 

　ไม่ใช่แค่นั้น ชั้นยังรับคำจากมดราชินีไว้แล้วด้วย

　จะปล่อยให้ตายไปไม่ได้หรอก

 

　หลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ ชั้นก็ตัดสินใจถอนตัวออกจากสนามรบ

　ถ้าอยู่แต่ด้านหน้าก็ไม่สามารถมองภาพรวมได้

　บางทีอาจโดนล้อมไว้โดยไม่รู้ตัวด้วย

　ตรงนี้โล่งเกินไป

 

　เปลี่ยนหน้าที่ไปเป็นคอยสนับสนุนจนกว่าจำนวนจะลดลงดีกว่า

　ถ้าชั้นสามารถมองภาพรวมได้ ก็ย่อมแยกแยะมิตรศัตรูได้

　แถมไม่ต้องกังวลว่าจะโดนฆ่าตายในทันทีอีก

 

　ถ้าใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง] คอยช่วยมดตัวอื่นพร้อม ๆ กับยิง [คาไมทาจิ] ก็น่าจะเก็บค่าประสบการณ์ได้ไม่มากก็น้อย

　ค่าประสบการณ์ที่ได้จากการโจมตีครั้งเดียวคงไม่สูงนัก แต่ชั้นคอยไล่ยิงเรียงตัวได้

 

　「กรร!」

 

　ฝากดูทางซ้ายด้วยนะ

 

　「ก่า?」

 

　….ชั้นไว้ใจแกได้สินะ?

 

　ชั้นถอยกลับไปข้างหลังเพื่อดูสถานการณ์ปัจจุบัน

 

　ฝั่งเราเสียเปรียบเพราะจำนวนน้อยกว่า ไม่ผิดคาดอะไร

　แต่เพราะพวกมันเอาแต่สนใจศัตรูที่อยู่ตรงหน้า เลยไม่สังเกตชั้นที่ถอยออกมาเลย

 

　「คุฉะ!」

 

　มดศัตรูตัวหนึ่งโดนเข้าหามดฝั่งชั้น

　เจ้านั่นโต้ตอบกลับไปด้วย [เคลย์กัน]

　ก้อนทรายสีแดงลอยกระทบหัวของมดศัตรู แต่แล้วก็มีมดศัตรูอีกตัวโผล่มาจากข้างหลังตัวแรก

 

　ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไป พุ่งผ่านกองทัพมดฝ่ายชั้น เล็งไปที่มดตัวที่เพิ่งกระโดดเข้ามา

　เหมือนว่าตัวนั้นจะบาดเจ็บมาก่อนอยู่แล้ว เพราะหลังจากโดน [คาไมทาจิ] เข้าไป มันก็กระเด็นไปหลายเมตรก่อนจะหยุดเคลื่อนไหว

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 126 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 126 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [อุโรโบรอส] เพิ่มขึ้นจาก 15 เป็น 21]

 

　ดูท่าจะเวิร์คกว่าที่คิด

　ถ้าชั้นหลุดพ้นจากช่วงเลเวลต่ำได้ เผลอ ๆ จะรับมือทั้งรังได้ด้วยซ้ำ

　จากนั้น ชั้นก็ [บิน] ขึ้นฟ้าไปเพื่อยิง [คาไมทาจิ] ต่อ

 

　ชั้นตั้งสมาธิกับการยิง [คาไมทาจิ] ส่วนคู่หูคอยใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง] สนับสนุน

　ใช้ [ตรวจสอบสเตตัส] หามดบาดเจ็บเพื่อช่วยใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง] ให้ และหามดศัตรูที่อ่อนแอก่อนจะปิดฉากด้วย [คาไมทาจิ]

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 112 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 112 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [อุโรโบรอส] เพิ่มขึ้นจาก 21 เป็น 23]

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 117 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 117 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [อุโรโบรอส] เพิ่มขึ้นจาก 23 เป็น 25]

 

　ค่าประสบการณ์สะสมยอดไปเรื่อย ๆ

　ต่อให้เป็นแค่กองฝุ่น แต่ถ้ารวมกันมาก ๆ ก็กลายเป็นภูเขาได้

 

　ถึงตอนนี้ทุกอย่างจะดูไปได้ดี แต่พวกมันก็ยังคงมีสกิล [รักษาร่าง] อยู่

　ถ้ามันกลับไปฟื้นฟูได้ก่อนที่จะโดนจัดการก็ค่อนข้างจะเป็นปัญหา

　และยิ่งถ้าชั้นตามมันเข้าไปลึกเกินก็อาจจะโดนล้อมเอาได้

 

　เพราะฉะนั้น ชั้นก็ต้องใช้ [คาไมทาจิ] ฆ่าให้ได้อย่างแน่นอนก่อน

　[เคลย์กัน] ไม่แม่นยำและรวดเร็วมากพอ

 

　ยังดีที่อีกหัวใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง] ได้ดี ความเสียหายของมดฝั่งเราเลยมีไม่มากนัก แต่จำนวนมดที่ออกมาจากรังอย่างไม่หยุดหย่อนก็ยังน่าสะพรึงอยู่ดี

　แต่ว่ายังไงมันก็ต้องหมด

 

　MP ของมดฝั่งเดียวกันยังคงเหลือพอให้ใช้ เพราะพวกมันลดการใช้ MP แล้วให้ชั้นจัดการแทน

　ชั้นมี MP มากต่างจากพวกมัน ขืนใช้ [ฟื้นฟูตนเอง] กับ [เคลย์กัน] รัว ๆ เดี๋ยวเดียวก็หมด

　ในศึกระยะยาว รักษา MP ที่มีไว้ก่อนย่อมดีกว่า

 

　เมื่อศึกดำเนินไปเรื่อย ๆ ชั้นก็ฆ่ามดแดงไปได้กว่ายี่สิบตัวแล้ว

　สกิล [คาไมทาจิ] เพิ่มจากเลเวล 3 เป็น 5 และ [ฟื้นฟูขั้นสูง] เพิ่มจาก 3 เป็น 6

　ส่วนเลเวลของชั้นเพิ่มจาก 25 เป็น 41

 

　เยอะกว่าที่คิดไว้ซะอีก

　ถ้าตอนนั้นตัดสินใจอาละวาดในรังนั้นไปเลย คงไม่ได้ค่าประสบการณ์มากขนาดนี้แน่

 

　แต่ MP เริ่มจะร่อยหรอแล้วสิ

　ชั้นต้องรอให้ [ฟื้นฟู MP อัตโนมัติ] ฟื้นฟู MP ให้ก่อนแล้วค่อยใช้ [ฟื้นฟูข้้นสูง] แบบนี้มาได้สักพักแล้ว

　พอการสนับสนุนจากชั้นลดน้อยลง สถานการณ์ของมดฝั่งชั้นก็แย่ลงเรื่อย ๆ

 

　มดของฝั่งศัตรูก็ยังคงออกมาเรื่อย ๆ

　จำนวนรวม ๆ ของฝั่งนู้นน่าจะเสียไปกว่าห้าสิบตัวแล้ว แต่มันก็ยังคงออกมาไม่ขาดสาย

　ทั้ง [ฟื้นฟูขั้นสูง] ทั้ง [คาไมทาจิ] ก็เริ่มใช้ยากขึ้น คงอาจจะต้องกลับไปแนวหน้าอีกครั้ง

 

　ขณะที่กำลังคิดอย่างนั้น มดแดงห้าตัวก็โผล่ขึ้นมาจากใต้พื้นทราย

　อีกฝั่งดูจะตกใจไม่น้อย แปลว่าคงเป็นทหารฝ่ายชั้นที่อ้อมไปอีกฝั่งก่อน

　แอบซ่อนตัวอยู่ใต้ดินแล้วรอจังหวะเหมาะ ๆ ปรากฏตัวสินะ

 

　พวกมดแดงรีบพุ่งเข้ารังศัตรูอย่างรวดเร็ว

　อีกฝั่งก็พยายามจะตามไป แต่ก็สายเกิน

 

　「「「「「คุฉะ!!」」」」」

 

　มดแดงทั้งห้าตัวส่งเสียงร้องขึ้นพร้อม ๆ กัน

　แล้วทางเข้ารังก็ถล่มลงทับมดแดงทั้งห้าตัว พร้อมกับทับมดศัตรูไปด้วยจำนวนหนึ่ง

 

　นี่คือแผนลับที่ส่งไปตอนแรกงั้นเหรอ…..?

 

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 

　พอเห็นปากทางเข้าถล่มลงมา เหล่ามดแดงก็ร้องขึ้นด้วยความดีใจ

　เหมือนว่ามันไม่ค่อยจะสนความเป็นความตายของเพื่อนตัวเองสักเท่าไหร่

　คงเพราะสิ่งสำคัญของพวกมันคือการได้รับใช้ราชินีสินะ

　ถึงชั้นจะเป็นคนวางยามดทั้งรังจนเกือบตายหมดก็เถอะ แต่ก็รู้สึกแปลก ๆ แฮะ

 

　เมื่อกี้เป็นเรื่องดีกับฝ่ายเราไม่ผิดแน่ แต่ก็แค่ถล่มทางเข้าเท่านั้น

　พวกมันมีสกิล [ขุดดิน] อยู่ อีกไม่นานก็คงขุดทางเข้าออกใหม่ได้

　แต่อย่างน้อย กำลังเสริมของพวกมันก็คงไม่เพิ่มไปอีกสักพัก

　ต้องใช้โอกาสนี้โค่นพวกที่เหลืออยู่ให้หมด

 

　ถึงพวกมันจะขุดทางออกใหม่ได้ ก็คงต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะมาถึงอยู่ดี