01

(ก่อนอื่นฉันต้องหาทางออกสำหรับสถานการณ์ปัจจุบันเสียก่อน)

มีเลียตัดสินใจออกจากห้อง เพราะว่าเพิ่งตื่นนอนยังไม่ได้แปรงฟันเลยจึงมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำทันที

จากความทรงจำของมีเลีย ถ้าหากเธอเอาแต่นอนตื่นสายจนครึ่งค่อนวันโดยไม่ทำอะไรเลย ลูกสาวคนที่2 โรบินจะเข้ามาตวาดใส่เธอ

โรบินมีบุคลิกโผงผางและหัวดื้อเหมือนกับบิดาของหล่อน

หล่อนเป็นผู้หญิงที่มักจะพูดจาเหน็บแนมเยาะเย้ยมีเลียว่าเป็นตัวไร้ประโยชน์อยู่เสมอ

ก่อนหน้าที่เธอจะระลึกความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วได้ มีเลียเองก็เป็นเด็กหญิงที่ชอบเหม่อลอย ใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวและไม่ค่อยตอบโต้อะไร จึงกลายเป็นเครื่องมือชั้นดีสำหรับระบายอารมณ์ของโรบินไปโดยปริยาย

(ฉันควรหลีกเลี่ยงโรบินมากที่สุดสินะ…)

หลังจากที่เข้ามาในห้องน้ำ ก็จัดการแปรงฟันด้วยอะไรสักอย่างที่ทำจากกิ่งไม้และหญ้า

มันเป็นพืชที่เรียกว่า *หญ้าแปรงสีฟัน

ตัวใบไม้มีลักษณะเหมือนขนอ่อนนุ่มคล้ายแปรงและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายสะระแหน่ พีชชนิดนี้ถูกใช้เป็นแปรงสีฟันมาอย่างยาวนาน

(ฉันสงสัยจริงๆ ว่า ที่เมืองหลวงมีแปรงสีฟันที่ดีกว่านี้รึเปล่า… อันนี้ก็ไม่แย่นัก แต่ก็ยังไม่พอล่ะนะ)

ในโลกนี้มีเครื่องมือเวทมนตร์ที่คล้ายกับก๊อกน้ำอยู่ ถ้าหากหมุนที่คันโยกก็จะมีน้ำไหลออกมา อย่างไรก็ตามในชนบทห่างไกลไม่ค่อยมีของหรูหราแบบนั้นให้ได้เห็นนักหรอก

เพราะชาวบ้านมักจะใช้น้ำจากบ่อน้ำกัน

(อย่างน้อยก็ยังดีที่น้ำในอ่างดูสะอาด ฉันไม่อยากจะป่วยหรอกนะ)

หลังจากที่มีเลียล้างหน้าเสร็จ ก็พบว่าไม่มีผ้าขนหนูสำหรับเช็ดหน้า เธอจึงสะบัดหน้าไปมาเล็กน้อยให้แห้งลงสักหน่อย อันที่จริงเธอสามารถใช้เสื้อผ้าเช็ดแทนได้ แต่เลือกที่จะไม่ใช้เพราะมันดูสกปรกมาก

(เฮ้อ… อยากจะเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่ซักสะอาดแล้วจัง)

 

มีเลียเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็พบว่าไม่มีใครอยู่แล้ว ดูเหมือนว่ามื้อเช้าจะหมดแล้วเช่นกัน

เธอจึงลองเข้าไปดูในห้องครัวและเจอกับ เอลล่า เดอร์ ลา แอตวูดส์ มารดาของเธอกำลังเตรียมอาหารอยู่พอดิบพอดี

เอลล่า เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาทั่วไป อายุประมาณ50ปี หล่อนมีผมสีม่วงซีดเช่นเดียวกับมีเลีย แตกต่างกันที่หล่อนจะมัดผมทรงหางม้า 

มีเลียเดาว่าสีผมของเธอคงจะได้กรรมพันธุ์มาจากมารดาเป็นแน่

(แปลก… เมื่อมองดูเช่นนี้ เหมือนฉันกำลังมองแม่ของคนอื่นทำอาหารอยู่…)

แม้ว่าหล่อนจะเป็นมารดาของมีเลีย แต่เพราะว่าฉันในชาติก่อนมีความทรงจำเกี่ยวกับคุณแม่อยู่ มันจึงรู้สึกเหมือนกำลังมองดูคนแปลกหน้าเสียมากกว่า

(เท่าที่ฉันจำได้ คนคนนี้ไม่เคยทะเลาะกับแอรอนสามีของตนเลย หล่อนแทบไม่คุยกับเขาด้วยซ้ำ)

[อรุณสวัสดิ์ค่ะ]

มีเลียทักทายมารดาของตนด้วยท่าทางไม่ยินดียินร้ายตามปกติของตนก่อนที่จะนึกถึงความทรงจำของตัวเธอในชาติก่อนขึ้นมาได้

[อรุณสวัสดิ์ แปรงฟันแล้วหรือยัง?]

[อือ]

[มีขนมปังอยู่ตรงนั้น แม่ยุ่งอยู่ หนูทานได้เลยนะ]

[อือ]

เธอทำตามที่มารดากล่าว หยิบขนมปังและผลไม้ที่หน้าตาคล้ายกับผลมะเดื่อแล้วเดินไปนั่งทานที่ห้องนั่งเล่น

โชคดีจริงๆ ที่ไม่มีใครอยู่ที่นี่

(ฮึก.. ขนมปังนี่มันค่อนข้างแข็งเลย ฉันต้องดื่มน้ำให้มันไม่แห้งจะได้ทานง่ายขึ้นสักหน่อย)

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วมีเลียจึงเดินกลับไปที่ห้องครัว เทน้ำจากเหยือกใส่ถ้วยไม้และกลับไปนั่งทานต่อที่ห้องนั่งเล่น

ระหว่างที่กำลังทานขนมปังที่ดูเหมือนว่าจะเน้นอิ่มแต่ไม่เน้นคุณภาพ มีเลียก็เริ่มครุ่นคิดภายในหัว

(ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ชอบเหม่อลอยแถมยังไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้านอยู่แล้วนี่นะ นี่เป็นเวลาที่เหมาะเหม่งเลย พวกพี่สาวน่าจะกำลังทำงานอยู่ ฉันต้องเริ่มคิดแผนในช่วงที่ยังมีเวลาอิสระแบบนี้)

เธอพยายามค้นหาข้อมูลของโลกใบนี้ผ่านความทรงจำของมีเลียให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

อาณาจักรแดรสเฮล์ม เป็นประเทศให้ความสำคัญกับชนชั้นสูง

แม้ว่าในโลกนี้จะเป็นผู้ใหญ่เมื่ออายุ15ปีก็ตาม แต่การแต่งงานตั้งแต่อายุ12ปีนั้น ถ้าหากได้รับอนุญาตก็เป็นไปได้ สำหรับการหมั้นหมายเองก็สามารถทำได้ตั้งแต่ยังเป็นทารก อายุนั้นไม่สำคัญเลย

(ตามที่คาดเลย สังคมชนชั้นสูง… เอ๊ะ ฉันจะไปประทับใจทำไมกัน!? กำลังแย่อยู่นะ! ตอนนี้กำลังจะดับอนาถเพราะต้องแต่งงานกับพ่อค้ายาจกเนี่ย!)

แม้มีเลียจะคิดว่าสิ่งที่เธอทำมันจะค่อนข้างหยาบคายกับพ่อค้าฐานะยากจนคนนั้นก็ตาม แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญของชีวิตและความตายของเธอ

หลังจากที่ทานขนมปังเสร็จมีเลียก็หยิบผลไม้ที่คล้ายมะเดื่อนั่นเข้าปากต่อ ความหวานอ่อนๆ ของมันแพร่กระจายไปทั่วทั้งโพรงปาก

(อืม… ไม่เลวนะ ถึงจะไม่ได้อร่อยขนาดนั้นก็ตาม ตราบใดที่ได้รับคุณค่าทางโภชนาการ การทานผลไม้นี่ก็ถือว่าไม่เลวเลย)

มีเลียเคี้ยวผลไม้เงียบๆ พลางครุ่นคิด

(ดูเหมือนว่าโลกนี้จะมีมอนเตอร์อยู่… แต่ว่าฉันต้องตรวจสอบข้อมูลให้มากกว่านี้)

ความรู้ของเด็ก8ขวบนั้นมีขีดจำกัดอยู่ เธอแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสภาพทั่วไปของโลกใบนี้

(โลกที่มีมอนเตอร์อยู่… นี่คือโลกแฟนตาซีจริงๆ สินะ…)

ถึงจะรู้อะไรไม่มาก แต่เธอก็รู้อยู่ว่ามอนเตอร์เป็นอันตรายสำหรับมนุษย์

(ฉันควรจะยืนยันเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวนี้ด้วยเช่นกัน ทั้งเรื่องโครงสร้าง อายุและบุคลิกของแต่ละคน)

พอทานผลไม้เสร็จมีเลียก็จัดการเลียทำความสะอาดน้ำหวานของผลไม้ที่หลงเหลืออยู่บนนิ้วเล็กๆ ของเธอให้เรียบร้อย

เนื่องจากเพราะนี่คือครอบครัวที่ยากจน อาหารที่สามารถหาทานได้จึงมีปริมาณจำกัด เธอไม่อยากจะเสียสารอาหารไป แม้จะเพียงแค่น้ำหวานจากผลไม้เพียงหยดเดียวก็ตาม

(เลียนิ้วมือแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เลดี้ควรทำเลย แต่คงไม่มีใครดูอยู่ ไม่เป็นไรหรอกมั้งนะ?)

เดิมทีมีเลียเป็นเด็กหญิงที่ค่อนข้างตะกละเล็กน้อย เธอมักจะมีเสียงเตือนจากในหัวว่าให้กินอะไรสักอย่างอยู่เป็นบางครั้ง

“อยากกินของอร่อยๆ เยอะๆ!” ความคิดดังกล่าวฝังลึกอยู่ในตัวเธอ เพราะมิริอา ตัวเธอในชาติก่อนเองก็ชื่นชอบเรื่องกินมาก เลยเป็นเรื่องยากที่จะระงับความอยากกินเยอะๆ ได้

เป้าหมายของเธอคือการเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยนิดหน่อยและสามารถกินยากินิคุได้ไม่อั้นทุกวัน

ทั้งยากจน อาศัยอยู่ในชนบทและถูกจับหมั้น เรียกได้ว่าเธออยู่ในสถานการณ์ที่ถูกไฟลนก้นอยู่ก็มิปาน เพราะฉะนั้นจึงไม่สามารถเสียเวลาไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว

มีเลียดื่มน้ำในถ้วยไม้และผ่อนลมหายใจ ค่อยๆ ทบทวนเรื่องครอบครัวของเธออีกครั้ง

(ลอร์ดผู้นำตระกูลคือ แอรอน เดอร์ ลา แอตวูดส์ เขาน่าจะอายุประมาณ59ปี เป็นพวกสมองกล้ามขาดความรับผิดชอบ เขามักจะทำอะไรโดยไม่รับฟังความเห็นของคนอื่น

อืม… การจะไปคุยกับเขาเพื่อขอยกเลิกการหมั้นหมายคงเป็นไปไม่ได้ล่ะนะ นอกจากนี้ดูเหมือนเขาจะมองว่าฉันเป็นตัวน่ารำคาญสำหรับครอบครัวนี้… ฮ่า ฮ่า… ดูเหมือนว่าแม้แต่ในโลกนี้ ฉันก็ไม่มีโชคเรื่องพ่อที่แสนดีงั้นหรอ…?)

คำสาปเรื่องผู้ชายของมีเลียช่างติดลบเหลือเกิน

(แต่ดูเหมือนว่าไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่โชคร้าย เพราะ… บุตรของเขาทั้งหมดล้วนเป็นบุตรสาว ในฐานะขุนนางแล้วมันคงไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่สำหรับเขา)

บุตรทั้ง7คน ล้วนเป็นบุตรสาว

มีเลียได้สรุปโครงสร้างของครอบครัวนี้ไว้ในหัวของเธอ เป็นดังนี้

ลอร์ดผู้นำตระกูล || แอรอน เดอร์ ลา แอตวูดส์ || อายุ 59 ปี

เลดี้ ภรรยาผู้นำตระกูล || เอลล่า || อายุ 49 ปี

ลูกสาวคนโต || บอนนี่ || อายุ 22 ปี || แต่งงานกับ *อเล็กซ์ มอร์แกรน เดอร์ ลา แอตวูดส์ (ยังไม่มีบุตร)

ลูกสาวคนที่2 || โรบิน || อายุ 19 ปี || แต่งานกับบุตรชายครอบครัวโคปแลนด์ (หย่าแล้ว)

ลูกสาวคนที่3 || คลาร่า || อายุ 15 ปี || แต่งงานกับบุตรชายตระกูลเคอร์ติส (ยังไม่มีบุตร)

ลูกสาวคนที่4 || แจสมิน || อายุ 13 ปี || ยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องคู่สมรส (กำลังดำเนินการ)

ลูกสาวคนที่5 || เพเนโลปี้ || อายุ 12 ปี || ยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องคู่สมรส (กำลังดำเนินการ)

ลูกสาวคนที่6 | โคลเอ้ || อายุ 10 ปี || วางแผนจะแต่งงานกับบารอนแฮนเซ่น

ลูกสาวคนที่6 || มีเลีย || อายุ 8 ขวบ || วางแผนจะแต่งงานกับพ่อค้าในหมู่บ้าน (จะไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน!)

(เข้าใจแล้ว ดังนั้นบุตรสาวคนโต ท่านพี่บอนนี่เมื่อแต่งงานกับท่านพี่อเล็กซ์แล้ว ถ้าหากพวกเขามีบุตรชาย บุตรชายของพวกเขาก็จะได้รับตำแหน่งผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์ยศอัศวินของตระกูล…

อ๊า! ฉันจำได้แล้ว! เพราะท่านพี่บอนนี่ไม่ได้ตั้งครรภ์เสียที แอรอนจึงมักจะโกรธพวกเขาอยู่เสมอ นั่นมันแย่มาก… ท่านพี่บอนนี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย!)

ระหว่างรับประทานอาหารมื้อเย็นทุกค่ำคืน แอรอนมักจะถามบอนนี่ลูกสาวของเขาว่า “เธอท้องแล้วหรือยัง?”

ช่างเป็นผู้ชายที่มีความละเอียดอ่อนเป็นศูนย์

และทุกครั้งที่บอนนี่ตอบว่า “ยังค่ะ” ด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แอรอนก็จะหันไปชกหน้าอเล็กซ์สามีของเธอ

ช่างเป็นการรับประทานมื้อค่ำที่น่าหวาดหวั่นทุกค่ำคืน

แถมอาหารเองก็ไม่ได้น่าชื่นชมเท่าไหร่นัก เพราะทั้งหมดปรุงรสด้วยเกลือเพียงเท่านั้น

ทุกอย่างเลยเค็มปี๋สุดๆ

 

แล้วก็ー

(…! ไม่…ไม่นะ…!)

มีเลียลุกขึ้นพลันวัน เธอเอาหัวโขกกับโต๊ะไม้หวังว่าสิ่งที่นึกออกจะเป็นเพียงแค่ฝันไป

ปังー!

เสียงกะโหลกของเธอที่โขกกับโต๊ะไม้ดังก้องไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่น

[อูอูอูอูอู~~~!]

เธอรู้สึกเหมือนเห็นดวงดาววิ่งวนอยู่รอบๆ ศีรษะ

(แย่แล้วแย่แล้วแย่แล้วー! นี่มันแย่มากๆ !!! ครอบครัวแอตวูดส์อันตรายกว่าที่ฉันคาดไว้…!)

ขณะที่กำลังกุมศีรษะอันมึนงงพร้อมทั้งตะโกนเช่นนั้นอยู่ในหัว ขาเล็กๆ ของมีเลียก็เริ่มออกตัววิ่ง

เธอรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงมารดาเรียกตนจากด้านหลัง แต่เลือกที่จะเมินเสียงเรียกนั้นและวิ่งหนีออกไปที่สวนหลังบ้าน

(คนคนนั้น… สามีของท่านพี่บอนนี่… นายอเล็กซ์ อายุ25ปี… ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเล็งความบริสุทธิ์ของน้องสาวภรรยาตัวเองอยู่!

ยิ่งกว่านั้นที่เขาเล็งไว้คือคนที่อายุต่ำกว่า13ปี ท่านพี่แจสมิน ท่านพี่เพเนโลปี้ ท่านพี่โคลเอ้ และ… ฉัน!)

มีเลียจำได้ว่าเธอเคยถูกพี่เขยคนนั้นจับนู่นจับนี่ตามตัวเธอมาก่อน

(คนคนนั้น… เขาเป็นแบบนั้นแน่นอนเลย… คนประเภทที่เรียกกันว่า… ‘โลลิค่อน’ …!)

ความทุกข์ยากที่ไม่อาจจินตนาการได้ของตระกูลแอตวูดส์ ทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตของตนตอนที่อยู่ที่ญี่ปุ่นนั้นดีกว่านี้มาก

ผู้นำตระกูลเป็นไอ้บ้าสมองกล้าม

ภรรยาก็ขี้ขลาด ไม่มีปากไม่มีเสียง

ลูกสาวคนโตมีท่าทางซึมเศร้า

ลูกสาวคนที่2 เป็นพวกนิสัยเสีย ถูกหย่าเพราะนอกใจสามี

หนำซ้ำพี่เขยยังเป็น… โลลิค่อน…

เป็นรายชื่อสมาชิกในครอบครัวที่แย่จนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด

(บุตรสาวคนที่4 ท่านพี่จัสมิน หล่อนสายตาไม่สู้ดีนักและมักอยู่กับหญิงรับใช้เก่าแก่ของตระกูลเสมอ…

มันคงเป็นเรื่องยากถ้าอยากจะปรึกษากับหล่อน… แต่บางทีฉันอาจจะพึ่งพาลูกสาวคนที่6 ท่านพี่โคลเอ้ ได้ก็ได้)

บุตรสาวที่6 โคลเอ้

มีเลียจำได้ว่าช่วงเวลานี้เธอมักจะง่วนอยู่กับการไปเก็บดอกลาเวนเดอร์มาไว้สำหรับแปรรูปเป็นแยม

เด็กหญิงยังคงขยับขาวิ่งต่อไปไม่หยุดขณะที่หายใจหอบอย่างหนักหน่วง

โดยปกติแล้ว เธอไม่ควรจะวิ่งพล่านให้ครอบครัวเห็นแบบนี้ มันอาจจะปลอดภัยกว่าถ้าหากแสดงเป็นลูกสาวคนที่เจ็ด ที่ไม่หือไม่อืออะไรเพื่อหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจไปทั้งแบบนั้น

แต่มีเลียไม่สามารถหยุดขาทั้งสองข้างได้ เพราะสถานการณ์ *ซูปเปอร์ดูเปอร์อันตราย มันบังคับให้เธอต้องวิ่งต่อไป

(ร่างกายนี้… ไม่แข็งแรง… แฮ่ก… ฉันต้องเพิ่มความแข็งแรงให้ร่างกายนี้ไว้บ้างแล้ว เผื่อมีความจำเป็นที่ต้องการจะวิ่งหนีอะไรสักอย่าง)

มีเลียทำการเพิ่ม “ฝึกฝนความแข็งแรงของร่างกาย” ลงในลิสต์ที่จะต้องทำในอนาคตไว้แล้ว เธอค่อนข้างเก่งเรื่องเคลียร์ลิสต์เสียด้วย

[แฮ่ก… แฮ่ก… เร็วเข้า… ฉันต้องถามท่านพี่โคลเอ้เกี่ยวกับเรื่องเวทมนตร์…!]

มีเลียออกวิ่งต่อไปจนกระทั่งตรงหน้าเธอกลายเป็นทุ่งลาเวนเดอร์อันแสนงดงามกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงนั้น สายตาของเธอก็เบนไปเห็นบุตรสาวคนที่6 โคลเอ้ ปลายผมสีดำสนิทของเธอ กำลังพลิ้วไหวไปกับสายลมที่พัดผ่านทุ่งดอกไม้งดงามอันกว้างใหญ่

 

 

TL : *หญ้าแปรงสีฟัน : แก้ไข พอดีเพิ่งเห็นว่าน้องมีมังงะเลยไปเช็กดู สรุปเป็นหญ้าที่มีขนแปรงงอกออกมาจริงๆ ค่ะ 

**อเล็กซ์ มอร์แกรน เดอร์ ลา แอตวูดส์ : นามสกุลเดียวกันเพราะแต่งเข้าตระกูลภรรยาค่ะ อเล็กไม่สามารถเป็นผู้สืบทอดได้เนื่องจากไม่มีสายเลือดของตระกูลและพี่สาวคนโตเองก็ไม่สามารถสืบทอดได้เพราะเป็นผู้หญิง คนที่ได้สืบทอดจึงจะเป็นลูกชายคนแรกของทั้ง2คน

***ซูปเปอร์ดูเปอร์อันตราย : super-duper yabai เป็นประโยคที่คนญี่ปุ่นพูดให้คล้อจองเฉยๆ คำว่าduperไม่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ สามารถใช้กับสถานการณ์ที่แย่โคตรๆ น่ารักโคตรๆ ดีโคตรๆ เป็นอารมณ์ประมาณนั้นค่ะ

 

หมายเหตุ  : แก้ไขชื่อ มิเลีย > มีเลีย โคลอี้ > โคลเอ้ 

พอดีเราเพิ่งเห็นตัวคาตากานะ (มีริอะ คุโรเอะ)