[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 82　ค่ำคืนงานฉลองในสลัม【２】

ตอนที่ 82　ค่ำคืนงานฉลองในสลัม【２】

 

 

 

 

ในงานเทศกาลกลางดึกในสลัม การต่อสู้ระหว่างหญิงสาวเพื่อสิทธิในการสารภาพรักกับเซนอสได้เริ่มต้นขึ้น

 

 

 

 

 

 

สถานที่แรกที่พวกเซนอสและผู้นำเผ่าลิซาร์ดแมนมาถึงก็คือบูธของลิซาร์ดแมน

 

 

 

 

 

 

「นี่ขอยืมคันธนูนั่นสักครู่จะได้ไหมคะ？」

 

 

 

 

 

โซเฟียตะโกนเรียกพนักงานในร้าน

 

 

 

 

 

 

เนื้อหาของเกมก็คือ

 

 

 

 

 

 

เล็งไปที่เป้าด้วยคันธนูและลูกธนูขนาดเด็กเล่น และยิงให้เข้าใกล้จุดศูนย์กลางมากที่สุด ยิ่งใกล้จุดศูนย์กลางมากเท่าไรคะแนนยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

 

 

ดูเหมือนว่าจะสามารถยิงได้ 3 รอบและรวมคะแนน

 

 

 

 

 

 

「อะไรนะ หัวหน้าจะมาเล่นด้วยตัวเองเลยเหรอ？」

 

 

「อา มีบางอย่างที่ฉันคนนี้จะยอมแพ้ไม่ได้อยู่น่ะ」

 

 

 

 

 

 

โซเฟียติดลูกธนู เล็งและปล่อยมัน

 

 

ทั้งสามดอกเข้ากลางเป้าอย่างสมบูรณ์แบบ และมีเสียงเชียร์เล็กน้อยดังขึ้นรอบตัว

 

 

 

 

 

 

「เฮ้อ สุดท้ายแล้วผลก็ออกมาแบบนี้ล่ะนะ」

 

 

「ให้ตายเถอะริงก้าไม่ยอมแพ้หรอกนะ」

 

 

 

 

 

 

รองลงมาคือริงก้า

 

 

อย่างไรก็ตามเข้าตรงกลางสองดอก อีกดอกพลาดเป้า

 

 

ริงก้าคุกเข่าลงด้วยความผิดหวัง

 

 

 

 

 

 

「อึกกกกกกกก……！」

 

 

「ฮ่าฮ่าฮ่า น่าเสียดายนะริงก้าต่อไปตาข้า」

 

 

 

 

 

 

ลีฟก้าวไปข้างหน้าและชักธนูออกมา แต่แรงนั้นมากเกินไปจนสายธนูขาด

 

 

 

 

 

 

「โอ้ มาย ก็อด……！」

 

 

「อาร่า ลีฟเสียใจด้วยนะแต่เธอคงไม่ได้ยิงลูกธนูแล้วล่ะหากมันขาดแบบนั้น」

 

 

「ฟุฟุฟุฟุ ลีฟได้ 0 คะแนน ว้ายคะแนนห่างจากริงก้าเลยน้า」

 

 

「บ้าเอ้ยยยยยยยย！」

 

 

 

 

 

 

ลีฟจับลูกธนูตรงๆและปามันไปที่เป้า

 

 

ด้วยเสียงคำรามลั่น ลูกธนูสองลูกปักลงตรงกลาง

 

 

มีเสียงเชียร์อันแสนตกใจกับพลังแขนของเธอ

 

 

 

 

 

「ให้ตายเถอะ เธอนี่มันดื้อด้านซะจริง แต่ยังไงฉันก็นำอยู่นะคะ！」

 

 

「อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไปริงก้าคิดว่าการต่อสู้มันยังไม่จบ」

 

 

「อา ให้ตายเหอะพลาดซะแล้ว」

 

 

 

 

 

 

โซเฟียกำหมัดแน่น ขณะที่ริงก้าและลีฟก็เส้นเลือดปู๊ดขึ้นหน้า

 

 

 

 

 

 

「ทำไมถึงแสดงท่าทีสิ้นหวังกันขนาดนั้นฟะ……？」

 

 

「คุคุคุ….แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะหืม」

 

 

 

 

 

 

ลิลลี่ก้าวไปข้างหน้าอย่างประหม่าข้างๆเซนอสและคาร์มิลล่าที่บ่นอุบ

 

 

 

 

 

 

「ละลิลลี่เองก็จะเล่นด้วยค่ะ」

 

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะดึงสายธนูแรงแค่ไหน ลูกศรก็ไม่เข้าเป้า

 

 

 

 

 

 

「ฮืออออออ……！」

 

 

 

 

 

 

ลิลลี่กำหมัดแน่นเผยให้เห็นความขับแค้นใจของเธอ

 

 

 

 

 

 

「ลิลลี่ไม่ต้องกดดันตัวเองขนาดนั้นก็ได้นะ？」

 

 

「ฉันเองก็มีการต่อสู้ที่ไม่อยากแพ้อยู่นะคะ……」

 

 

「เอ๊ะ นี่ฟังอยู่รึเปล่า？」

 

 

「……ผืนนภา ผืนปฐพี เสียงของเหล่าวายุเอ๋ย ทุกอณูภาคของชั้นบรรยากาศ……」  

 

 

 

 

 

 

ลิลลี่เริ่มร่ายเวทย์

 

 

ประกอบกับบรรยากาศที่หมุนราวกับกระแสน้ำวน

 

 

 

 

 

 

「โอ้ววว เวทย์แห่งลมงั้นเหรอ? อย่างที่คิดเลยละ เอลฟ์นี่เกิดมาพร้อมกับพลังเวทย์อันยิ่งใหญ่จริงๆ」

 

 

「นี่มันก็แค่เกมในงานเทศกาลเองนะ……？」

 

 

 

 

 

 

เซนอสพุ่งเข้าหาคาร์มิลล่าที่กำลังยิ้มอยู่

 

 

ลิลลี่ใช้「【วินด์】」ลูกธนูถูกปล่อยออกไปพร้อมกับสายลมที่นำพามันไปถึงเป้าหมาย

 

 

 

 

 

 

「ไปเลยยยยยยย！」

 

 

「เอ๊ะ ลิลลี่？」

 

 

 

 

 

 

「อืมม…..เอาจริงเหรอเนี่ยลิลลี่」

 

 

「……เข้าใจล่ะบางทีลิลลี่อาจจะได้ยินพวกริงก้าพูดก็ได้」

 

 

「หึหึ ถ้างั้นก็เป็นคู่แข่งพวกเราน่ะสิ」

 

 

 

 

 

 

กึ่งมนุษย์ทั้งสามและเอลฟ์หนึ่งคนมุ่งหน้าไปยังบูธเกมถัดไปขณะกำลังเดินฝ่าวงคนดู

 

 

 

 

 

 

「ขอโทษด้วย แต่ฉันจะต้องชนะค่ะ」

 

 

「อย่าทำให้ขำหน่อยเลย ฉันแน่ใจว่าท่านเซนอสต้องการให้ริงก้าชนะ」

 

 

「อ่า เริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ」

 

 

「ลิลลี่จะไม่แพ้เด็ดขาด……」

 

 

 

 

 

 

「ลิลลี่เธอพูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว？」

 

 

 

 

 

 

คาร์มิลล่าหัวเราะลั่นขณะเซนอสที่กำลังงง

 

 

 

 

 

 

「ฟุวะฮะฮะฮะ……..นี่มันกลิ่นของรอมคอม รอมคอมชัดๆ」

 

 

 

 

 

 

「……หะ พูดบ้าอะไรของเธอฟะ คาร์มิลล่า……？」