[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 10 ดาร์กฮีลเลอร์หยุดความขัดแย้ง

ตอนที่ 10  ดาร์กฮีลเลอร์ยุติความขัดแย้ง

ณ เที่ยงวันของสัปดาห์นั้นเอง

ลานตัดสินคือซากปรักหักพังของสนามเด็กเล่น ลานประลองในเขตชานเมืองสลัม

 

สมัยก่อนว่ากันว่าเป็นที่บริการความบันเทิงประเภทให้คนในสลัมฆ่ากันให้ตายไปข้างเพื่อชิงเงินรางวัล

ด้วยอำนาจของเมืองข้างเคียงอาณาจักรมาราวาร์(マラヴァー)ได้จัดการผู้ที่ทำประเพณีชั่วช้านี่ขึ้นมาไปยังเขตชายแดน จนทำให้งานที่จัดเริ่มลดน้อยลงและตอนนี้ก็ไม่มีอีกต่อไปแล้วตอนนี้โคลอสเซียมที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำไปตามกาลเวลา

 

ตอนนี้สนามแห่งนี้กำลังคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นเหมือนดั่งวันวาน

 

ทั้งโคลอสเซียมเต็มไปด้วยคนจากทั้งสามขั้วอำนาจแห่งสลัม

 

มนุษย์กิ้งก่าที่มีเกล็ดแข็งแกร่งเป็นประกาย

มนุษย์หมาป่าที่หูตั้งชูชันกำลังขู่ด้วยความดุเดือดเลือดพล่าน

เผ่าออร์คที่มีร่างกายกำยำแข็งแรง

 

พวกนั้นต่างจ้องมองกันและกันและปล่อยรังสีอาฆาตรุนแรงออกมา

 

「นี่มาให้ฆ่ากันถึงที่เลยเหรอคะเนี่ย วันนี้สินะคะวันตัดสินว่าใครที่แน่จริง」

 

ฝ่ายเริ่มประชันคำพูดก่อนเป็นตัวแทนจากหมู่มนุษย์กิ้งก่า โซเฟีย ที่มีผมสีดำปลิวไสวไปตามสายลม

 

「อย่ามาพูดให้ขำหน่อยเลย พวกแกทั้งหหมดน่ะเป็นแค่ขนมหวานสำหรับฉัน」

 

ตัวแทนของมนุษย์หมาป่า ทรราชริงก้า  ส่งเสียงออกมา

 

「พวกเจ้าคิดว่าจะเอาชนะออร์คได้จริงงั้นเหรอ วันนี้แหละจะจับทำหมอไฟให้หมดเลย」

 

ลีฟผู้ทรงพลังยืนกอดอกและประกาศออกมาด้วยน้ำเสียงอันสูงส่ง

 

บรรยากาศกดดันแพร่กระจายไปทั่วบริเวณรอบๆ

 

และระฆังที่เป็นสัญญาณบอกว่าถึงเที่ยงวันก็ได้เริ่มต้นขึ้น

 

ทันใดนั้นเองทั้งสามก็พุ่งเข้าหากัน――

 

「โช๊ตโตะมาสสสสสสสสสสสสสสสเต๊เนะ (รอเดี๋ยวก่อนโว้ยยยยยยยยยยยย)！」

 

ทันทีก่อนที่ทั้งสามจะเข้าห่ำหั่นกัน ก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับลมหายใจเหนื่อยหอบ

 

ทางด้านหลังของอัฒจรรย์ ที่ยืนอยู่ด้านหลังแสงไฟเป็นชายผมดำในชุดคลุมสีดำ

พร้อมกับเอลฟ์สาวที่มาพร้อมกับเขา

 

「……อาจารย์คะ」

「ท่านเซนอส」

「เซนอส」

 

ทั้งสามหันไปมองแล้วพูดเช่นนั้น

แต่ว่าพวกนั้นก็ยังไม่หยุดในทันที

 

「มาเพื่อหยุดการต่อสู้ของพวกเรางั้นเหรอคะ อาจารย์? แต่ว่ามันหยุดไม่ได้แล้วค่ะ」

「ก็แบบนั้นล่ะนะ ท่านเซนอส แต่ว่ามันหยุดไม่ได้แล้ว」

「อาาา จะยอมฟังเจ้าบ่นก็ได้นะแต่ขอให้จบจากที่นี่ก่อนได้ไหม」

 

「ท่านเซนอสทำยังไงดีคะ แม้ว่าท่านจะมาห้ามแล้วแต่พวกนั้นก็ยังไม่หยุดเลย」

 

ลิลี่กังวลหนักกว่าเดิมและอยู่ข้างๆเซนอส เซนอสเรียกทั้งสามคน

 

「อ่า รู้อยู่แล้วล่ะ แต่ไม่ได้มาเพื่อหยุดการต่อสู้นี้หรอกนะ」

「เอ๊ะ？」

「แม้ว่าจะไม่ได้เติบโตที่ย่านสลัมเพราะได้ตี้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ว่านะมันไม่ใช่เรื่องที่จะหยุดกันได้ง่ายๆเลย」

 

ในตอนแรก ทั้งสามขั้วอำนาจต่างสู้กันมาอย่างช้านานแล้ว

มันเป็นประวัติศาสตร์อันยาวนานและเป็นความแค้นฝังลึกลงไประหว่างเผ่าพันธ์ุ

พวกนั้นทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งยิงกัน และก็ฆ่ากันตายในที่สุด

ความรู้สึกมากมายที่อธิบายไม่ได้เป็นคำพูด มันซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจ ทั้งหมดล้วนเกี่ยวพันกับทั้งสามเผ่า

 

ความขัดแย้งระหว่างหญิงสาวเพื่อแย่งเซนอสอาจจะเป็นแค่ตัวกระตุ้นผิวเผิน ซึ่งเอาตามจริงแล้วแรงกดดันจากความแค้นที่สั่งสมมาเป็นเวลานานมันทำให้ทั้งสามเผ่าพร้อมจะระเบิดอารมณ์ออกมาได้ตลอดเวลา

 

「ชั้นเองก็ไม่มีสิทธิ์อะไรไปก้าวก่ายเรื่องของเผ่าพันธุ์ของทั้งสามคนหรอก เพราะชั้นเองก็เป็นแค่ดาร์กฮีลเลอร์」

「ท่านเซนอสแต่ว่า」

 

ลิลี่กำลังสับสน แต่เซนอสก็พูดต่อไป

 

「ดังนั้นก็เลยอยากจะมาบอกพวกนั้นว่าจงทำจากใจจริง ถ้ารู้สึกแบบนั้นก็จงทำต่อไป ก็แค่มาพูดเท่านี้เอง」

「เอออ่อ……」

 

ตรงกันข้ามกับลิลี่ที่กำลังกระวนกระวาย หัวหน้าของทั้งสามเผ่าต่างจ้องกันด้วยความอาฆาตแค้น

 

「ไหนๆอาจารย์ก็มาถึงที่นี่แล้ว เอายังงี้เป็นไงคะมาบดขยี้ให้อีกฝ่ายแหลกไปเลยกันดีกว่าค่ะ แล้วผู้ที่รอดชีวิตคนสุดท้ายจะได้อาจารย์ไปโอเคไหมคะ?」

「เข้าใจแล้ว แต่ว่าริงก้าคนนี้ไม่รู้สึกว่าจะแพ้เลยสักนิด」

「ข้าจะต้องได้เปิดซิงเซนอสเป็นคนแรกต่างหากล่ะ」

 

「เซนอส ท่านจะเอาแบบนั้นจริงๆเหรอคะ……？」

「ไม่ๆ ชั้นไม่เคยสัญญาอะไรแบบนั้นสักหน่อยนะ？」

 

ขณะนั้นเองที่เซนอสกำลังแก้ตัวอย่างสิ้นหวังกับลิลี่――

 

โอววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว！！！！

 

ทั้งสามเข้าไปงัดกันเรียบร้อยแล้ว

 

เสียงของกล้ามเนื้อปะทะกัน ส่งเสียงคำราม ฝ่ายออร์คกระเด็นไป

เสียงร้องลั่น คำราม เสียงกรีดร้องของเหล่าปีศาจแห่งความกระหายเลือดเข้าห่ำหั่นกันจดเลือดกระจัดกระจายไปทั่ว

ความแค้นอันยาวนานต่อกันและกันกลายเป็นพลังงานมหาศาลและระเบิดกระจายไปทั่วโคลอสเซียมแห่งนี้

 

จงอย่าได้หยุด

หยุดไม่ได้แล้ว

ลิลี่ปิดตาของเธอด้วยความเสียใจพร้อมกับภาพอันน่าสยดสยองที่อยู่ตรงหน้า

 

 

แต่ว่า――

 

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม――

 

มันยังไม่จบ

 

การต่อสู้นั้นไร้จุดสิ้นสุด

 

ผ่านไปหลายนาทีแล้วแต่การต่อสู้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย

มีเพียงเวลาที่ผ่านไปโดยสถานการณ์ยังคงสูสี ยังไม่มีการตัดสินผู้แพ้ชนะ

 

ดวงอาทิตย์กลางท้องฟ้าเริ่มเอียงไปทางทิศตะวันตกและท้องฟ้าก็เริ่มแต่งแต้มด้วยสีแดงเพลิง

มีเพียงความเหนื่อยล้าเท่านั้นที่สะสมอยู่ภายในร่างกายและการต่อสู้ระยะประชิดก็เริ่มหยุดลง

 

「ทำไมถึงเอาชนะไม่ได้สักที」

「หนอยต่อให้จะตบตีฟัดเหวี่ยงแค่ไหน ฉันก็จะลุกขึ้นมาค่ะ」

「พละกำลังของข้าที่มากกว่าคนทั่วไปสามสิบเท่าทำไมถึงกลับเอาชนะยัยพวกนี้ไม่ได้」

「แล้วทำไมพวกเราก็สู้และสร้างบาดแผลให้กันมากมายแต่ไม่มีใครล้มลงเลย」

「หมายความว่าไง――」

「แผลมัน….หายก่อนที่จะรู้ตัวซะอีก？」

 

ขณะนั้นเอง

ทั้งสามคนก็จ้องไปที่ชายคนนั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

 

「…ก็บอกแล้วไม่ได้คิดจะมาหยุดการต่อสู้สักหน่อย อาละวาดได้ตามใจชอบเลย เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับชั้น」

 

เซนอสพูดพร้อมกอดอก

 

「แต่ว่าพวกเธอเองก็เป็นผู้ป่วยของชั้น ดังนั้นก่อนที่พวกเธอจะได้รับบาดเจ็บ บาดแผลมันก็จะรักษาตัวเอง ถึงยังงั้นชั้นก็เป็นดาร์กฮีลเลอร์」

 

คำพูดจางหายไป

 

เสียงนั้นหายไป

 

ความเร่าร้อนทั้งหมดต่างหายไป

 

ทั้งโคลอสเซียมเต็มไปด้วยความเงียบราวกับเวลาได้หยุดลง

 

「……เข้าใจแล้วค่ะ ดิฉันมันโง่เองที่ไม่สังเกตเห็นตั้งแต่แรก ซึ่งนั่นก็หมายความว่าอาจารย์ทำงานตลอดเวลาเลยสินะคะเนี่ย」

 

โซเฟียนั่งลงและยักไหล่

 

「ยังไงก็ตาม ไม่เคยได้ยินว่าจะรักษาคนหลายๆคนได้พร้อมกันเป็นเวลานานขนาดนี้……」

 

ทรราชริงก้าพูดเช่นนั้นลงพร้อมกับคุกเข่า

 

「ถึงเจ้าจะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ความจริงเจ้ากำลังประครองสามขั้วอำนาจนี้ให้อยู่ด้วยกัน นี่มันไม่มีจุดสิ้นสุดไม่ใช่เหรอไง?」

 

ลีฟที่เห็นแบบนั้นก็พูดพร้อมกับยักไหล่

 

「ใช่แล้วและมันจะไม่มีวันสิ้นสุด จงสู้ต่อไป แก้แค้นและแค้นให้มากขึ้นกว่าเดิม สู้กันให้ตายการแก้แค้นของพวกเธอจะไม่มีวันสิ้นสุดเพราะตราบใดที่ยังมีชั้นคนนี้อยู่พวกเธอก็จะไม่ตายและแก้แค้นต่อไปและชั้นคนนี้ก็จะได้เงินแบบโครตเยอะอะนะ」  

 

「……」

「……」

「……」

 

หลังจากเงียบไปชั่วครูหนึ่งทั้งสามคนก็หัวเราะออกมา

 

「อืม นั่นสินะแบบนั้นก็คงจริง แล้วพวกเราจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกันละค่ะหากมันไม่จบไม่สิ้นกันสักที?」

「…เฮ้อ แบบนั้นเท่ากับว่าที่ทำกันมามันก็ไร้สาระหมดเลยน่ะสิ เบื่อแล้วอะไม่อยากทำแล้ว」

「ฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่า ทำแบบนี้ข้าจะยิ่งหลงเจ้าเข้าไปใหญ่นะ」

 

สู้ให้เต็มที่ ฆ่ากันจนกว่าจะตาย แต่ตราบใดที่มีชั้นอยู่พวกเธอก็ไม่มีทางตายหรอก

จงปลดปล่อยจากใจจริง และทำจนกว่าจะพอใจ

ความโกรธ ความขุ่นเคือง ความเร่าร้อน จงปลดปล่อยทุกอย่างออกไปจนกว่าจะหมดแรง

 

แรงกดดันรังสีฆ่าฟันทั้งหมดได้หายไปหมดแล้ว

หัวหน้าทั้งสามเผ่าถอนหายใจออกมาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ตกดิน

 

「……ช่วยไม่ได้นะคะ แต่ว่าอาจารย์เองก็บอกว่าวันนี้ปิดร้านด้วยนี่」

「มนุษย์หมาป่าไม่สู้ต่อแล้ว」

「การให้อภัยนั้นคำพูดที่เข้มแข็ง อดีตออร์ครุ่นก่อนเคยพูดไว้พึ่งมาเข้าใจก็วันนี้」

 

ลูกน้องเองก็ต่างชื่นชมการต่อสู้ของทั้งสามฝ่าย

พวกเธอทั้งสามมองหน้ากันและผ่อนคลายลง

 

「ถ้างั้นก็เหลือเหตุผลเดียวแล้วค่ะที่พวกเราจะสู้ต่อไปเพื่ออนาคต」

「นั่นเองก็เป็นก้าวต่อไปของริงก้า」

「แค่การต่อนี้สุดท้ายนี้ที่จะแพ้ให้ไม่ได้」

 

「พวกนั้นพูดอะไรกันน่ะ……？」

「โม่วววววววว อย่างที่คิดเลยนะท่านเซนอสเนี่ย」

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างลิลี่แก้มป่องด้วยท่าทางไม่พอใจ

 

「แต่ว่าทำไมท่านเซนอสต้องทำแบบนี้ล่ะคะ？」

「อ่า อดีตฮีลเลอร์ที่ชั้นเคยเจอกล่าวว่า ฮีลเลอร์ชั้นหนึ่งน่ะจะต้องรักษาแผลได้เก่ง ถัดมาก็ต้องรักษาผู้คน และเหนือสิ่งอื่นใดคือการแก้ไขโลกนี่เน่าเฟะนี่」  

「คนนั้นสุดยอดไปเลยนะคะ」

「เขาเป็นคนที่ดีมากเลยล่ะ นั่นเป็นเหตุผลที่ชั้นอยากทำให้ทั้งสามคนดีกัน」

「ท่านเซนอสโครตเท่ห์……！」

「เพราะพวกนั้นคือผู้ป่วยไง」

「ผู้ป่วยเหรอคะ？」

「ใช่แล้วเป็นผู้ป่วยที่เป็นลูกค้าสำคัญสำหรับร้านของพวกเราที่ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน จะสูญเสียพวกนั้นไปเพราะเรื่องแบบนั้นมันไม่ได้หรอกจริงไหม?」

「……โกหกล่ะ」

 

ลิลี่พูดด้วน้ำเสียงแผ่วเบา

ก็เพราะว่าแบบนั้นแหละถ้าทั้งสามเผ่าพันธุ์เข้ากันได้ดี ผู้ได้รับบาดเจ็บก็จะน้อยลงและรายได้ก็หดหายด้วย

เพราะงั้นไม่เข้าใจหรอก

 

ลิลี่คว้าแขนเสื้อเซนอสไว้แน่น

 

「เนน่ ท่านเซนอส」

「อะไรเหรอ？」

「ลิลี่น่ะ รัก(Daisuki)ท่านเซนอสล่ะ」

「เอ๊ะ？ชั้นเองก็ชอบ(Suki)ลิลี่นะ」

「โม่วววววว……。ไม่ได้อยากให้ชอบลิลี่สักหน่อยค่ะ」

「แล้วจะให้ชอบอะไรล่ะ？」

「โถ่วเอ้ยตาบ้า」

 

เซนอสกลับหลัง

 

「ถ้างั้นก็ไปรับเงินแล้วกลับบ้านกันดีกว่าลิลี่」

「ทำแบบนี้จะได้เงินเหรอคะ?」

「แหงสิ การรักษาพวกเธอเป็นเวลานานเป็นเรื่องยากมากเลยนะ อย่างน้อยก็ต้องได้บ้างล่ะ」

「ฟุฟุ คาร์มิล่าซัง คงได้สงสัยแน่ว่าทำไมไม่มีใครตายเลย」

「อาจจะเป็นเช่นนั้นแหละ คงจะดีใจน่าดู」

「……แต่ว่าฉันเองก็มีความสุขนะคะ เอะเฮะเฮะ」

 

ด้วยวิธีนี้เองดาร์กฮีลเลอร์ก็ได้ยุติความขัดแย้งของทั้งสามเผ่าไว้

และเหตุการณ์นี้เองก็เปลี่ยนอนาคตของเซนอสผู้ถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ด้วย

 

 

อะลงให้เท่านี้ก่อน สร้างทีละตอนนี่มันเปลืองเวลาจริงๆ 555