(นิยายแปล) อวกาศต่างโลก - ตอนที่ 13 - การจู่โจมครั้งใหญ่กับกิลด์ทหารรับจ้าง

013 – การจู่โจมครั้งใหญ่กับกิลด์ทหารรับจ้าง

 

 

“พึ่งผ่านมาแค่วันเดียว…”

 

ตาลุงประจำโต๊ะรับรองแสดงท่าทางเคร่งเครียดทันทีที่เห็นมิมิแอบมองมาจากด้านหลังของผม

 

“ด้วยอะไรหลายๆอย่าง เลยได้ยัยหนูนี่ขึ้นเรือด้วยน่ะ เลยตั้งใจว่าจะให้เป็นโอเปอเรเตอร์ เลยอยากจะให้เตรียมของอบรม เอกสาร หรือแอพอะไรก็ได้ที่ใช้สอนได้ให้หน่อย”

 

“ส-สวัสดีค่ะ…”

 

มือตาลุงพุ่งมาคว้าคอเสื้อผมด้วยความเร็วอันไม่น่าเชื่อ หน้าตาลุงน่ากลัวชิบหายเลยโว้ย

 

“นี่มันหมายความว่ายังไงกันหา…?”

 

“โอเคๆ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟังชัดๆ เพราะงั้นช่วยปล่อยมือก่อนนะ หน้าลุงโคตรน่ากลัวเลย”

“น่ากลัวเกินไปแล้วนะลุงงง!”

“น่ากลัวจริงๆ นะ! มิมิก็กลัวเหมือนกันแน่ๆ!”

 

“เวรเอ๊ย!”

 

ตาลุงปล่อยมือจากผมด้วยความเคียดแค้นอย่างแรงบนใบหน้า นั่งลง แล้วก็เอามือกุมหน้าผากหายใจเข้าออกสุดปอดเพื่อพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง ผมเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่ง นี่กลัวจริงๆ นะ กลัวฉี่แทบราดแนะ

 

“ถ้าให้อธิบายตั้งแต่ต้นจนจบ มันจะนานนะ”

 

“ตั้งแต่ต้นจนจบ พูดมาให้หมด”

 

“ครับ”

 

เขามองผมด้วยสายตาอำมหิต ผมเลยตัดสินใจเล่าทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมากว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ จนมิมิมาเป็นลูกเรือผม

 

“หมอนี่มันได้เจออะไรแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่มาเป็นทหารรับจ้าง แล้วทำไมข้าถึงไม่เจออะไรแบบนี้เลยตลอดสิบห้าปีที่เป็นทหารรับจ้าง? ไม่แฟร์เลยว้อย!”

 

ความต่างของอำนาจแห่งโชคชะตามั้ง? ตาลุงคำรามใส่ท้องฟ้าแล้วทรุดตัวฟุบลงโต๊ะร้องไห้ออกมา แบบร้องจริงจัง ทั้งมิมิกับผมเลยช๊อกไปเลย

 

สมาชิกคนนึงของกิลด์ทหารรับจ้างที่สงสัยว่าเกิดความวุ่นวายอะไรขึ้นก็ออกมาดู ทันทีที่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็ลากตาลุงเข้าไปด้านในทันที โชคดีนะลุง

 

“ต้องขออภัยแทนพนักงานของเราด้วยนะคะ”

 

พนักงานสาวผู้เช็ดคราบน้ำตาของตาลุงที่ติดอยู่บนโต๊ะยิ้มแหยให้ ถ้าอยู่ในสถานการณ์เดียวกันผมเองก็คงทำหน้าแบบเดียวกันนี่แหละ คนอื่นก็ไม่น่าต่าง

 

“งั้นบางทีฉันน่าจะต้องอธิบายสถานการณ์อีกรอบสินะ”

 

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ ช่วยได้มากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ”

 

คุณพี่สาวก้มหัวให้สุดตัว งั้นเดี๋ยวผมเล่าให้ฟังนะ

 

“นั่นแหละ เพราะงั้นเลยอยากลงทะเบียนลูกเรือใหม่กับอยากได้ทรัพยากรการฝึกโอเปอเรเตอร์น่ะ”

 

“แค่นี้นะคะ?”

 

“ขอบคุณที่ช่วยนะ”

 

พนักงานกิลด์คนใหม่ที่มาแทนจัดการเรื่องระเบียบการอย่างคล่องแคล่ว รวมถึงจะเตรียมของสำหรับการเรียนรู้ให้ ซึ่งผมก็ติดตั้งกับหนึ่งในเครื่องแท๊บเล็ทของผมทันที

 

ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพสูงมากๆ ที่มีระบบ AI ช่วยสอนตั้งแต่พื้นฐานเลยว่าการเป็นโอเปอเรเตอร์ควรทำเช่นไร ซึ่งมาพร้อมกับระบบสรุปผลสภาพยานและอุปกรณ์ที่ติดตั้งให้เข้าใจง่าย

 

“มีแอพสำหรับรวบรวมข้อมูลมาให้ด้วย เพราะงั้นพยายามให้ใช้ได้เต็มที่ล่ะ”

 

“ค-ค่ะ”

 

“มันจะช่วยได้เยอะเลย ถ้าเธอจัดการเรื่องระเบียบการอะไรพวกนั้นให้ได้ เพราะงั้นพยายามเข้า”

 

“เข้าใจแล้วค่ะ”

 

มิมิสูดหายใจเข้าลึกพลางถือแท๊บเล็ทที่ลงแอพเอาไว้ นั่นแหละๆ พยายามเข้า ผมจะได้สบาย เพราะว่าดูเหมือนที่โลกนี้จะมีรายละเอียดยิบย่อยที่เกมไม่ได้บอกอยู่เต็มไปหมดเลย

 

“อ่อใช่ แล้วก็ฉันคิดว่าอยากจะให้ยัยหนูเรียนเทคนิคป้องกันตัวเอาไว้ด้วยน่าจะดีกว่า ไม่ก็หาอาวุธสำหรับป้องกันตัวไว้ให้น่ะ”

 

“อื้มม น่าจะยากนะคะ เรียนป้องกันตัวไม่ใช่อะไรที่เรียนแค่คืนเดียวแล้วใช้ได้เลย เรื่องใช้อาวุธก็ไม่ต่างกัน”

 

“อย่างนั้นหรอกเหรอ?”

 

“เป็นอย่างนั้นค่ะ แต่ว่าให้พกปืนเลเซอร์กันไว้ก็ดีนะคะ ไม่ว่าจะได้ใช้หรือเปล่า แค่พกไว้ก็ลดคนมาหาเรื่องไปได้เยอะแล้ว”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

“พร้อมไหม?”

 

“พร้อมค่ะ”

 

กิลด์ทหารรับจ้างนี่มีอาวุธขายไหมนะ? นึกๆ ดูแล้ว เมื่อวานผมไม่ได้หาร้านปืนเลยนี่หน่า ร้านพวกนี้กิลด์เป็นคนจัดการหรือว่าส่วนกลางรัฐกันนะ

 

หลังจากที่เตรียมปืนเลเซอร์ให้มิมิ เราก็ไปทดสอบยิงที่สนามยิงปืนของกิลด์ก่อนที่จะออกมาจากกิลด์กัน

 

ฝีมือยิงปืนของมิมิเป็นไงบ้างเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างน้อยให้นางหยุดหลับตายิงก่อนเถอะ!

 

หลังจบฝึกยิง เราก็กลับยานแล้วพักเรื่อยเปื่อยเพิ่มอีกสองสามวัน มิมิเองก็ยังเหนื่อยจากกันใช้ชีวิตริมถนน เลยต้องให้พักเยอะหน่อย แถมเราก็โชคดีที่เรื่องการเงินไม่จำเป็นต้องรีบหางานอะไร

 

แล้วผมเองก็สนใจเรื่องการปราบปรามโจรสลัดครั้งใหญ่ที่อัลม่าพูดถึงด้วย ถ้าจะบุกฐานโจรสลัดก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าจะเกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่พอตัว แล้วก็ถือเป็นเรื่องปกติเหตุการณ์แนวๆ นี้ ที่จะมีระบบการมีส่วนร่วมที่ยิ่งสอยยานอีกฝ่ายได้เยอะก็ยิ่งได้รางวัลเยอะตามไปด้วย

 

ผมเองก็ไม่ได้อยากไปทำงานน่าเบื่อๆ แล้วพลาดอีเว้นท์ใหญ่หรอกนะ

 

จากนั้นสองสามวันถัดมาผมก็ใช้ชีวิตด้วยการตื่นเช้า ออกกำลังกาย อาบน้ำ กลางวันช่วยมิมิฝึกการเป็นโอเปอเรเตอร์ (สามัญสำนึกของทหารรับจ้างที่มีสอนด้วยนี่มีประโยชน์มากเลยล่ะ) รวบรวมข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต แชทกับยัยเอลฟ์อวกาศโชคร้าย บางทีก็ไปอ้อยอิ่งอยู่กับมิมิ

 

แล้วกองกำลังของระบบดาวและกิลด์ทหารรับจ้างก็ประกาศถึงภารกิจปราบปรามโจรสลัดที่ทุกคนรอมาเนิ่นนานกำลังจะเริ่มขึ้น

 

“ดีจังที่เปิดบรีฟกันบนยาน ไม่ต้องไปหาที่ประชุม”

 

“เห็นด้วยค่ะ”

 

ผมนั่งที่ต่ำแหน่งควบคุมของค๊อกพิท และมิมินั่งประจำตำแหน่งโอเปอเรเตอร์ที่ด้านหลังของผมรอการบรีฟเริ่มขึ้น

 

ผมคิดจริงจังนะว่า การที่ไม่ต้องไปฟังบรีฟที่กิลด์หรือหน่วยรักษาการของกองทัพนี่สะดวกมาก อาหารเองก็สั่งจากยานได้ เอาเข้าจริงนี่ถ้าจะทำคือไม่ต้องก้าวเท้าออกจากยานก็ใช้ชีวิตได้นะเนี่ย แต่อาจจะเป็นสภาพแวดล้อมที่ตัดขาดจากโลกภายนอกไปหน่อยเท่านั้นเอง

 

เมื่อการบรีฟเริ่ม หน้าต่างที่เห็นหน้าผู้คนจำนวนมากก็เด้งขึ้นมาบนจอของค๊อกพิท ด้านบนของแต่ละหน้าต่างมีชื่อ สังกัด และยานแสดงอยู่ ซึ่งรวมถึงเอลฟ์อวกาศโชคร้ายอัลม่า และทหารที่ชื่อว่าเซเรน่าที่เจอตอนอยู่ที่โคโลนี่เทอร์เมนไพรม์ด้วย

 

“หือ?!”

 

วินาทีที่สายตาผมสบกับเซเรน่าผมก็รู้สึกขนลุกไล่ลงมาตามสันหลังด้วยเหตุผลบางอย่าง อะไรน่ะ? มีลางสังหรณ์ว่าเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเลย แต่ก็รู้สึกเหมือนว่าจะไม่เกิดด้วยเหมือนกัน บางทีกับเธอแล้วระวังตัวไว้สักหน่อยน่าจะดีกว่า

 

ระหว่างที่คิดอะไรแบบนั้น หน้าต่างของเซเรน่าก็ขยายขึ้นแล้วย้ายมาอยู่ตรงกลางของหน้าจอ

 

[เอาล่ะ มาเริ่มการบรีฟกันเถอะค่ะ ดิฉันกัปตันเซเรน่า ฮอลส์ ผู้บัญชาการสำหรับภารกิจนี้ โปรดเรียกดิฉันว่ากัปตันเซเรน่า]

 

“ทราบแล้ว กัปตันเซเรน่า”

 

ผู้เข้าร่วมแต่ละคนแสดงท่าที่ยอมรับให้เห็น

 

[จากนี้ดิฉันจะอธิบายถึงแนวทางของภารกิจ เพื่อไม่ให้ชวนสับสน เริ่มต้นจากเรื่องที่ฐานสลัดอวกาศนั้นตั้งอยู่ที่เขตแกมม่าของวงแหวนอุกกาบาต]

 

เมื่อกัปตันเซเรน่าพูด แผนภูมิดวงดาวก็ปรากฏขึ้นบนจอ และไฮไลท์สีแดงบริเวณมุมของวงแหวนอุกกาบาต

 

[แผนเราจะเรียบง่าย จะเป็นการส่งกองเรือของกองทัพออกไป และทำลายด้วยปืนใหญ่ของกองทัพ แต่ว่าถึงจะเป็นฐานโจรสลัด ก็ยังเป็นโจรสลัด การต่อต้านของพวกมันจะไร้ประโยชน์ไม่นานก็จะกลายเป็นเศษซากในอวกาศเท่านั้น]

 

เหล่าทหารรับจ้างพยักหน้ารับคำของเซเรน่า ยังไงยานของโจรสลัดก็เทียบอะไรไม่ได้กับยานรบของกองทัพอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเป็นยานลาดตระเวณหนักและยานประจันบาญ ทั้งอำนาจการยิง แรงขับโล่ แล้วก็เกราะ ไม่มีอะไรที่เทียบได้เลยสักนิด

 

ยานของทหารรับจ้างอาจจะจมยานรบของกองทัพได้หาสถานการณ์เป็นใจมากพอ แต่ปกติทำด้วยตัวคนเดียวไม่ไหวหรอก แถมยานของกองทัพก็มีจำนวนมากและยังฝึกมาอย่างดีอีกด้วย

 

ไม่ว่าทางไหน ถ้าสู้กันต่อหน้าโจรสลัดไม่มีทางเทียบกองทัพได้อยู่แล้ว

 

[แต่ว่า อย่างที่ทุกท่านทราบ การโจมตีจากกองทัพของเรานั้นถี่ถ้วนแต่ก็หยาบเช่นกัน ถ้าพวกมันมาเผชิญหน้าเราก็ถล่มได้ทั้งหมด แต่เมื่อเป็นการแยกหนีของยานขนาดเล็กและขนาดกลาง จะพลาดไปบ้างก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนั่นจะเป็นหน้าที่ของทุกท่าน]

 

เป็นเรื่องจริงที่การทำลายยานใหญ่และฐานของพวกมันก็ถือเป็นความเสียหายใหญ่หลวง แต่ว่ากองกำลังหลักของโจรสลัดคือยานขนาดกลางและขนาดเล็กที่รวดเร็ว ซึ่งถ้าหลุดรอดไปได้ ก็จะมารวมตัวกันอีก แล้วได้ความแข็งแกร่งนั้นกลับมา และนั่นคือสิ่งที่ทหารรับจ้างอยากจะทำลาย

 

ในอีกความหมายคืองานกำจัดของเหลือ – ไม่สิ เพราะว่ายานหลักของพวกนั้นคือยานขนาดกลางและขนาดเล็กที่เราต้องล่า ถ้างั้นเราก็เป็นกำลังรบหลักน่ะสิ? ช่างมัน จะเป็นแบบไหนก็ไม่มีปัญหา

 

[แล้วเรื่องค่าตอบแทนล่ะ?]

 

[ค่ะ ไม่มีการจ่ายค่าจ้างล่วงหน้า จบภารกิจจะจ่ายให้ทุกท่านที่เข้าร่วม 50,000 อีเนล]

 

หืมม น้อยแฮะ รายได้พื้นฐานต่ำมาก นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ผมชอบระบบจ่ายเงินตามผลงานล่ะนะ

 

[และเพิ่มรางวัลเป็นยานขนาดเล็ก 5,000 อีเนล ยานขนาดกลาง 20,000 อีเนล และยานขนาดใหญ่ 100,000 อีเนล นอกจากนั้นค่าหัวที่ยานลำนั้นมีอยู่แล้วจะเสริมเข้าไปในรางวัลด้วย และดิฉันอนุญาตให้พวกท่านยึดสินค้าจากคลังของยานที่จมได้เลย]

 

[แต่พวกเราตั้งใจจะจัดการยานใหญ่ทั้งหมดเองค่ะ] เซเรน่ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม การตอบรับของทหารรับจ้างต่อจำนวนเงินที่เสนอให้นั้นผสมปนเปกันไป แต่โดยส่วนใหญ่ไปในทางที่ดี

 

[แผนเรียบง่าย ดิฉันต้องการให้ทหารรับจ้างทุกท่านซ่อนตัวเตรียมพร้อมอยู่รอบๆ เขตแกมม่า จากนั้นเมื่อกองยานของกองทัพระบบดาวบุกโจมตีจากด้านหน้า และทำลานยานโจรสลัดขนาดใหญ่กับฐานแล้ว พวกท่านจะบุกเข้าประชิดยานขนาดเล็กและขนาดกลางที่หลบหนีแล้วจัดการให้หมด]

 

แผนการที่เรียบง่ายและได้ผลดี

 

สรุปคือการโจมตีแรกจะจัดการเป้าหมายอันตรายส่วนใหญ่ และจากนั้นทหารรับจ้างจะล้อมพวกที่ต้องการหนี และเมื่อศัตรูกำลังมึนงง กองยานของกองทัพก็จะตีกรอบล้อมเอาไว้เป็นกรงขัง

 

ที่เหลือก็ค่อยๆ ลดขนาด ‘กรง’ ลงเรื่อยๆ จนจัดการโจรสลัดได้ทั้งหมด

 

ระหว่างที่กำลังคิดก็รู้สึกว่ามีอะไรดึงชายเสื้อ ซึ่งเมื่อหันไปมองก็เห็นมิมิที่ลุกมาจากที่นั่งโอเปอเรเตอร์ เหมือนว่าจะมาดูการบรีฟ

 

“ท่านฮิโระคะ แล้วโจรสลัดจะไม่เปิดระบบขับเคลื่อนความเร็วเหนือแสงหนีไปเหรอคะ?”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามียานอื่นอยู่รอบๆ ที่ไม่ได้เปิดซิงโครไนซ์ความเร็วเหนือแสงอยู่ด้วย แล้วพยายามเปิดใช้ระบบกลไกความปลอดภัยมันจะทำงานแล้วบังคับให้เปิดใช้ไม่ได้น่ะ”

 

“แต่ถ้าเอาเซฟตี้ออกก็บังคับเปิดได้ใช่ไหมคะ?”

 

“เป็นไปได้อยู่ แต่ไม่คิดว่าจะมีใครทำหรอก เพราะถ้าเอาอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยออกก็จะหลบพวกซากอวกาศกับอุกกาบาตที่โล่พลังงานเอาไม่อยู่ไม่ได้ตอนที่อยู่ในความเร็วเหนือแสงน่ะ จริงๆ แค่ตอนเปิดใช้ก็น่าจะชนอะไรสักอย่างกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยแล้วแหละ ฉันเองก็ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน”

 

“อย่างนี้เอง”

 

ผมเคยเห็นในเซ็ตติ้งของเกมว่าอุปกรณ์ความปลอดภัยจะเชื่อมต่อกันกัน แต่ว่ารายละเอียดทางทฤษฏีเบื้องหลังนี่มันไม่ได้อธิบายเอาไว้ หรือจะให้พูดอีกอย่างคือพวกเซ็ตติ้งแนวๆ เทคโนโลยีอนาคตนี่ปล่อยคลุมเครือทั้งหมดเลย

 

แล้วก็มันไม่ได้จำเป็นต้องรู้ทั้งหมดเพื่อใช้นี่หน่า ไม่ต้องรู้ทุกอย่างของไมโครเวฟแล้วก็ไม่ต้องรู้ทุกอย่างของโทรศัพท์มือถือเพื่อใช้ใช่ไหมล่ะ ยานอวกาศก็เหมือนกันแหละ

 

ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับมิมิ ทหารรับจ้างคนอื่นก็กำลังถามคำถามกับเซเรน่า แต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องค่าตอบแทนซึ่งเป็นหัวข้อที่ผมไม่ได้สนใจเลยสักนิด อย่างแบบ ถ้าทหารรับจ้างหลายลำรุมจมยานโจรสลัดลำเดียวจะแบ่งเงินกันยังไง

 

ถ้ามีการยื่นร้องเรียนเข้ามา กองทัพก็คงย้อนดูบันทึกการต่อสู้ให้ว่าฝั่งไหนที่ถูก แต่ถ้าไปถึงกรณีนั้นก็จะเป็นเพื่อความเป็นธรรมและโปร่งใส แล้วผลลัพธ์ก็จะถูกเปิดเผยแล้วกิลด์ทหารรับจ้างเองก็ต้องประกาศให้รับรู้ด้วย

 

แล้วทหารรับจ้างที่เป็นตัวปัญหาแย่งเหยื่อก็จะโดนดูถูกจากคนในกิลด์ หรืออาจจะถึงขั้นลดขั้นไม่ก็ไล่ออกเลย จะดีที่สุดถ้าไม่ตั้งใจก่อปัญหา ถ้ายังอยากเป็นทหารรับจ้างต่อไปเรื่อยๆ อะนะ

 

ซึ่งผมไม่มีความตั้งใจจะทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้วด้วย เพราะงั้นเลยนับว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

 

แต่ว่าไม่มีคนถามเรื่องที่ผมอยากรู้เลยนะ บางทีอาจจะเพราะว่ามันเป็นความรู้พื้นฐาน ไม่ก็คิดกันไม่ถึง… ถ้าไม่มีใครอยากรู้เลยก็ช่วยไม่ได้ คงต้องถามเอง

 

“ขอถามคำถามหน่อยได้ไหม?”

 

สายตาทั้งหมดบนจอมองมาที่ผม แน่นอนว่ารวมถึงอัลม่าที่ทำสีหน้าเหมือนจะบอกว่า “หวังว่าหมอนี่จะไม่ถามอะไรบ้าๆ ขึ้นมานะ” ด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า เดี๋ยวจะตอบรับความคาดหวังให้แล้วกันนะ

 

[ได้ค่ะ เชิญเลยคุณทหารรับจ้าง]

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราทำการบุกจู่โจมขนาดใหญ่ ซึ่งฉันคิดว่าอาจจะมีกรณีที่เราตัดสินใจกันว่าไม่สามารถทำการต่อสู้ต่อได้ด้วยปัจจัยอย่างยานทำงานผิดปกติ เสียโล่พลังงานไปเพราะความเสียหาย หรือใช้พลังงานของโล่จนหมดไม่เหลือเลย ในกรณีแบบนั้นจะสามารถตัดสินใจถอยได้ไหม?”

 

ทหารรับจ้างคนอื่นๆ ทำหน้าสงสัยกับคำถามของผม อัลม่าเอามือกุมขมับ และเซเรน่ายิ้มรับ

 

[แน่นอนว่าทำได้ค่ะ สำหรับทหารรับจ้างอย่างพวกคุณแล้วชีวิตถือว่าเป็นของสำคัญที่สุด แต่ว่าถ้าหนีหางจุกตูดตั้งแต่ยังไม่เริ่มสู้ก็คงจะเป็นปัญหา ยังไงเป้าหมายภารกิจของเราก็เป็นการกำจัดสลัดอวกาศทั้งหมดนั่นเอง]

 

“ก็ไม่ผิด แต่ว่าในฐานะเด็กใหม่ เลยคิดว่าจำเป็นต้องมีทางหนีทีไล่ไว้สักหน่อย ถ้าโดนบอกให้สู้จนตายตอนถึงสนามก็คงจะแย่ ถ้าหนีก็โดนยิงเป้าประหารอีก”

 

[คุณคิดว่าพวกเราจะทำอะไรแบบนั้นเหรอคะ?]

 

“ทำหรือไม่ทำนั่นมันอีกเรื่อง แต่ด้วยขบวนทัพมันทำได้ใช่ไหมล่ะ? จุดสำคัญคือฉันเองก็มีลูกเรือที่ต้องดูแลนะ”

 

สั้นๆ คือแผนขบวนทัพสองชั้นที่ทหารรับจ้างอยู่ด้านในเพราะยานใหญ่ของกองทัพอ่อนแอในการสู้ประชิด และกองทัพจะคอยสอยโจรสลัดที่พยายามหนีจากการสู้กับทหารรับจ้างจากระยะไกล

 

อีกนัยนึงคือ ทหารรับจ้างเป็นหมาล่าเนื้อที่กระโจนเข้าหาเหยื่อ แล้วกองทัพเป็นนักล่าที่ดูการต่อสู้ด้วยกล้องส่องทางไกล และซุ่มยิงเหยื่อที่พยายามจะหนีจากการล่า

 

หน้าที่ดั้งเดิมของนักล่าคือยิงเหยือที่หนีจากหมาล่าเนื้อ แต่แน่นอนว่านักล่าก็เล็งปืนมาที่หมาล่าเนื้อบาดเจ็บที่จะหนีจากการต่อสู้ได้เหมือนกัน

 

มันเป็นปัญหาแน่ๆ ถ้าลงไปถึงสนามรบเริ่มสู้ แล้วโดนบอกว่า “ห้ามถอนตัวจากสนามรบ ถ้าพยายามหนี เราจะยิงโดยเห็นว่าเป็นโจรสลัด เพราะงั้นสู้สุดตัวซะ”

 

[ฟุฟุ ก็จริงนะคะ ด้วยขบวนทัพแบบนั้นก็ทำแบบที่ว่าได้ แต่ไม่ต้องห่วงไปค่ะ เราจะไม่ทำอะไรแบบนั้น]

 

“ได้ยินคุณว่าแบบนั้นฉันก็สบายใจ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

 

ท่าทีตอบรับของทหารรับจ้างแตกต่างกันไป 30% มองด้วยท่าทีเยาะเย้ย 20% ประทับใจหรือสนอกสนใจ และ อีก 50% ที่เหลือไม่แสดงออกต่างจากเดิม

 

[มีคำถามอื่นอีกไหมคะ? ภารกิจจะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมง เมื่อพร้อมสามารถออกจากท่าเทียบยานรอได้เลยค่ะ]

 

[[[รับทราบ]]]

 

การบรีฟแผนการจบลงแล้ว สุดท่ายก็ถึงเวลาต่อสู้

 

HorrorDay : จากนี้ ห้องคนขับ จะทับศัพท์เป็น ค๊อกพิทนะครับ

 

Kloy1002 : เขากินกันทุกวันเลยคะ! มาแค่ประโยคเดียวแต่เห็นนะ! ชุดคอสเพลย์ทรงอำนาจละสิท่า! 

 

แล้วก็ขอบพระคุณผู้สนับสนุนค่าชุดเมดด้วยนะคะ ไม่แน่ใจว่าโอนให้เรื่องไหนก็เลยลงไว้สองเรื่องเลยคะ

รายการเงินเข้า + 100.00 บาท JIRAPUT PONGC  27/11/2024 

{ไทยพาณิชย์ นางสาว ทยาธร อนันต์มานะ 162-246448-2}

 

สนับสนุนเป็นกำลังใจหรือจะเป็นค่าชานมไข่มุกให้คนแปล หรือจะเป็นค่าเหนื่อยไปซื้อชานมก็ได้ทั้งนั้นคะ  

ขอบคุณสำหรับการอ่านจนถึงตรงนี้นะคะ แล้วเจอกันใหม่คะ