[นิยายแปล] วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 63 ดูเหมือนพลังแขนของเขาจะสุดยอดเช่นกัน

 

[ผู้เข้าแข่งขันอาเรลดูเหมือนจะเร่งความเร็วขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะใช้เทคนิคพิเศษบางอย่างครับ! และตอนนี้ระยะห่างระหว่างเขาและดิโอเน่กำลังลดลงอย่างรวดเร็วครับ!]

 

ผมเตะบล็อกอากาศและเร่งความเร็วขึ้น

ระยะห่างระหว่างผมกับดิโอเน่ในตอนแรกมีมากกว่า 50 เมตร แต่ตอนนี้เหลือไม่ถึงสิบเมตรแล้ว

 

“…” (ดิโอเน่)

 

ดิโอเน่หันกลับมามองที่ด้านหลัง

เธอแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา เนื่องจากเธอคิดว่าเธอสามารถทิ้งห่างผมได้แล้ว

 

[ผู้เข้าแข่งขันดิโอเน่เร่งความเร็วของเธอเพิ่มขึ้นอีก! ราวกับว่าเธอไม่อยากจะแพ้ให้กับเด็กใหม่ และเพื่อที่เธอจะรักษาตำแหน่งของราชินีสามปีซ้อนด้วยครับ!]

 

ยังเร่งความเร็วได้อีกแฮะ

แต่ว่าผมจะแพ้ไม่ได้

 

[ผู้เข้าแข่งขันอาเรลตามเธอมาติดๆครับ! ไม่สิ เขายังเร่งความเร็วขึ้นมาอีก!? มันคือ-วิธีการอะไรกันแน่!? ผู้เข้าแข่งขันดิโอเน่พยายามเร่งความเร็ว เพื่อเพิ่มระยะห่าง แต่ว่าระยะห่างนั้นยิ่งลดลงเรื่อยๆครับ! ดูเหมือนว่าเทพธิดาเริ่มแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาครับ!]

 

[ในที่สุดการแข่งขันก็เข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้วครับ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังมุ่งหน้ากลับมาที่สถาบันสีเขียวครับ]

 

และในที่สุดผมก็มาอยู่ตรงตำแหน่งข้างๆดิโอเน่

 

[ผู้เข้าแข่งขันอาเรลตามทันแล้วครับ! ตอนนี้เขากำลังจะขึ้นนำ แต่ว่าผู้เข้าแข่งขันดิโอเน่ยังคงไม่ยอมแพ้ครับ! เธอเร่งความเร็วขึ้นมาและแซงขึ้นมาข้างหน้า! ช่างเป็นการแข่งที่ร้อนแรงจริง!? ดูเหมือนว่าผลการแข่งขันจะยังไม่ชัดเชน จนกว่าจะถึงตอนจบครับ!]

[…แบบนี้แย่แล้ว](ดัมเบิ้ล)

 

[? มีอะไรเหรอครับอาจารย์ดัมเบิ้ล?]

[ที่สุดทางตรงนั้นก่อนกลับเข้ามาในสถาบัน มีทางโค้งขนาดใหญ่ซึ่งเป็นทิศทางตรงกันข้ามกับตอนเริ่มอยู่ ทั้งสองคนไม่สามารถเลี้ยงด้วยความเร็วขนาดนั้นได้แน่ๆ] (ดัมเบิ้ล)

 

เป็นเหมือนที่ผู้บรรยายบอก ตอนนี้เริ่มมองเห็นทางโค้งที่ด้านหน้าแล้ว

 

[แต่ว่าผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนยังไม่ยอมลดความเร็วลงเลยครับ!? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปทั้งคู่ได้หลุดโค้งแน่ครับ!?]

 

หืม 

แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะผ่านทางโค้งด้วยความเร็วขนาดนี้

 

แต่ว่าดิโอเน่ก็ยังไม่ยอมลดความเร็วลงเลย

เธอมั่นใจว่าเธอสามารถเลี้ยวได้ หรือว่าเธอรีบจนประมาทกันแน่?

 

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ยอมลดความเร็ว ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปต่อ

 

ในตอนนั้นเอง

จู่ๆดิโอเน่ก็ลดความเร็วลง

 

[อา! ผู้เข้าแข่งขันดิโอเน่ลงความเร็วลงแล้วครับ! เธอเริ่มค่อยๆห่างจากผู้เข้าแข่งขันอาเรลแล้วครับ… หรือว่าผู้เข้าแข่งขันอาเรลจะเข้าโค้งด้วยความเร็วแบบนั้นกัน!]

 

[หรือว่านี่จะเป็นชัยชนะของผู้เข้าแข่งขันดิโอเน่กัน เป็นไปตามที่คาดเลยราชินีสามปีซ้อน เธอแกล้งทำเป็นจะเข้าโค้งด้วยความเร็ว เธอใจเย็นแม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ กลับกันผู้เข้าแข่งขันอาเรลที่ไม่มีประสบการณ์ก็เลยถูกหลอก] (ดัมเบิ้ล)

 

[ผู้เข้าแข่งขันอาเรลตอนนี้ได้ขึ้นมาเป็นผู้นำแล้วครับ อ๊ะ~! เป็นไปตามคาดเลยครับ เขาไม่สามารถเลี้ยวได้! จนทำให้โดนเหวี่ยงออกมาจากจุดศูนย์กลาง]

 

ผมพยายามเลี้ยวซ้ายอย่างสุดกำลัง แต่ว่าร่างกายของผมถูกดันไปทางขวา

 

หืม

ถ้างั้นก็ แบบนี้ล่ะ

 

ผมใส่พลังไปที่แขนขวา

จนทำให้กล้ามโตขึ้น

หลังจากนั้นก็สร้างบล็อกอากาศขึ้นทางขวาของร่างกาย และใช้แขนขวาดันอย่างแรง

 

ตูม!!

 

เกิดเสียงระเบิดของอากาศดังขึ้น และทำให้ผมกลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิม

 

“เอ๋…?”

 

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ตูม!

 

ผมทำซ้ำไปซ้ำมาจนสามารถเลี้ยงโค้งไปอยู่ในเส้นทางได้

 

ผมรู้สึกดีใจที่ได้ฝึกกล้ามเนื้อมา

ไม่เช่นนั้นเคล็ดลับนี้คงจะเป็นไปไม่ได้

 

[เขา-เขาเลี้ยวมาแล้ว…?]

 

ผู้บรรยายหายใจเข้าออกอย่างแรง

 

[จะว่ายังไงดี ดูเหมือนพลังแขนของเขาก็สุดยอดเช่นกัน]

[…ผมก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน] (ดัมเบิ้ล)

[นั่นมันเป็นภาพลวงตางั้นเหรอ?]

[ไม่ว่ามันจะคืออะไร แต่ว่ามันก็สุดยอดมาก] (ดัมเบิ้ล)

 

ผมได้เข้ามายังเขตสถาบัน โดยที่รักษาความเร็วสูงสุดเอาไว้ได้

 

จากนั้นก็พุ่งตรงไปข้างหน้า

ตรงไปยังสนามฝึกซ้อม และพุ่งชนริบบิ้นตรงประตู

ระยะห่างระหว่างผมกับดิโอเน่นนั้นมากกว่า 10 เมตร

 

เมื่อผมเข้าไปในสนามฝึกซ้อม เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นเพื่อต้อนรับผม

 

“โอ้ววว~! อาจารย์ เป็นไปอย่างที่คาดเลยครับ!” (ไคท์)

“กลับมาเป็นคนแรกจริงๆด้วยสินะ!?” (คูฟา)

“ย-ยอดเยี่ยมมากเลยค่าา~!” (คอลเล็ต)

 

[ต~ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันอาเรลได้เข้าเส้นชัยเป็นคนแรกแล้วครับ! เขาสามารถชนะการแข่งขันได้ตั้งแต่ปีแรกที่เข้าร่วม! นี่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มากครับ! และหลังจากนั้นเล็กน้อยผู้เข้าแข่งขันดิโอก็ตามเข้าเส้นชัยครับ! ราชินีสามปีซ้อน จบลงที่อันดับที่ 2 ในการแข่งขันปีนี้ครับ!]

 

พอผมผ่านประตูเข้ามาก็มีเสียงเชียร์ดังขึ้น

 

“โอ้วววว~!”

“มันน่าทึงมาก ที่นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งสามารถเป็นแชมป์ได้”

“ท่านดิโอเน่ ท่านดิโอเน่แพ้!”

 

……อืมม

แต่ผมก็พยายามสุดๆแล้วนะ

แม้ว่าผมจะพยายามฝึกบินหลายสิบครั้งในทุกๆคืน แต่ว่าก็ไม่เร็วขนาดนั้น

 

[ล-และยิ่งไปกว่านั้น ในครั้งนี้…ยังได้บันทึกสถิติใหม่เอาไว้อีกด้วย! นี่ถือเป็นช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ที่ทำลายสถิติก่อนหน้านี้เกือบหนึ่งนาที!]

 

ดูเหมือนว่า นี่มันจะกลายเป็นสถิติใหม่ในการแข่งขันนี้ไปซะแล้ว

 

“…น่าประหลาดใจจริงๆ ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะแพ้” (ดิโอเน่)

 

หลังจากที่ดิโอเน่บินลงมาบนพื้น และเธอก็เดินมาที่นี่

แม้ว่าเธอจะมีใบหน้าที่สงบ แต่เธอก็มีเหงื่อออกมากมาย

 

“มันเป็นการแข่งที่ดีมากจริงๆ” (อาเรล)

“เอาไว้มาแข่งกันอีกนะ และเมื่อถึงเวลานั้นฉันจะไม่แพ้แน่” (ดิโอเน่)

 

พวกเราจับมือเพื่อชื่นชมการต่อสู้ที่ดีของกันและกัน

 

[ผู้เข้าแข่งขันสไกด์กลับมาแล้วครับ! เข้าได้อันดับที่ 3! ถือว่าเขาทำผลงานได้ดีมากครับ แม้ว่าจะยังเป็นเด็กใหม่อยู่!]

 

หลังจากนั้นสไกด์ก็บินส่ายไปมาเล็กน้อย และผ่านประตูเส้นชัยเข้ามา ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยหรือเปล่านะ

ทันทีที่เขาร่อนลงพื้นเขาก็ล้มลงไปทันที

 

ทีมแพทย์รีบวิ่งเข้าไปหาเขา และเขาก็ทำท่าเหมือนจะร้องออกมา

 

“ซิ~ ซิ~… บ้าเอ้ยยยย! ครั้งหน้าฉันจะไม่แพ้แน่! แอ๊กก” (สไกด์)

 

อืม~ ถ้าเขาพูดได้ขนาดนั้น ผมคิดว่าน่าจะยังสบายดีอยู่