[นิยายแปล] วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 58 อย่าทำตัวเป็นเด็กไปหน่อยเลย

 

ตอนนี้ผมสามารถสอบเลื่อนชั้น เป็นนักเรียนชั้นปีที่สองในสถาบันสีแดงได้สำเร็จแล้ว

ส่วนเรื่องห้องทดลองผมค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะไปดูที่ห้องทดลองไหน…

 

“ผมอยากจะขอสอบเลื่อนชั้นครับ” (อาเรล)

 

ผมถามครูผู้สอน หลังจากเลิกชั้นเรียนที่สถาบันสีน้ำเงิน 

 

ในแต่ละสถาบันนั้นมีกฎระเบียบที่ต่างกัน ที่นี่ก็เป็นเหมือนกับสถาบันสีแดง หากได้รับการเสนอชื่อจากอาจารย์ผู้สอนแล้ว จะสามารถเข้าทดสอบเลื่อนชั้นได้ทันที

 

พูดตามตรงแล้ว ผมไม่จำเป็นต้องฟังเนื้อหาการบรรยายที่สถาบันสีน้ำเงินเลย

 

“…นี่เธอพูดถึงเรื่องอะไรกันน่ะ?” (อาจารย์)

 

ผมถูกจ้องมองมาและดุใส่

 

“การสอบเลื่อนชั้นจะมีแค่ปีละหนึ่งครั้ง เธอได้ฟังคำแนะนำหลังจากเรียนจบชั้นปีที่หนึ่งหรือเปล่าเนี่ย?” (อาจารย์)

“แน่นอนผมจำเรื่องพวกนั้นได้ แต่ว่าถ้าอาจารย์ผู้สอนอนุมัติ ก็จะสามารถสอบเลื่อนชั้นได้ทันที?” (อาเรล)

 

“เรื่องนั้นมีไว้สำหรับนักเรียนที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยมเท่านั้น! แต่สำหรับเธอที่ไม่ค่อยได้เข้าคลาสเรียน จะให้ฉันอนุญาตให้สอบเลื่อนชั้นได้งั้นเหรอ? อย่ามาทำให้ฉันขำหน่อยเลย?” (อาจารย์)

 

อย่างไรก็ตาม อาจารย์คนนี้คือผู้หญิงที่รับผิดชอบในการสอบเข้าที่สถาบันสีน้ำเงิน

ผมคิดว่า เธอน่าจะชื่อเฮนเกลนะ

 

“ผมต้องทำอย่างไร คุณถึงจะรับรองให้ผมได้?” (อาเรล)

“ก่อนอื่นเลย เธอต้องเข้าเรียนในคลาสของฉันทุกครั้ง” (เฮนเกล)

“หืม มันก็เหมือนกับการวางเกวียนเอาไว้หน้าม้า นั่นก็เพราะผมไม่อยากจะเข้าชั้นเรียนที่ไม่มีประโยชน์ ผมจึงตั้งใจไปชั้นเรียนที่สูงขึ้น” (อาเรล)

“…..เธอว่ายังไงนะ?” (เฮนเกล)

 

อาจารย์เฮนเกลนั้นโกรธอย่างมาก

 

“เธอจะบอกว่าคลาสเรียนของฉันนั้นไม่มีค่าในการเข้าเรียนงั้นเหรอ….?” (เฮนเกล)

“มันก็แค่ไม่เหมาะกับระดับของผม” (อาเรล)

“…หนอย ไอ้เจ้าเด็กนี้ มันคิดว่าเก่งมากงั้นเหรอ…” (เฮนเกล)

 

อาจารย์เฮนเกลนั้นได้ชี้นิ้วที่ผอมยาวของเธอมาที่ผม ในขณะมีเส้นเลือดขึ้นมาที่ขมับของเธอ 

 

“ฉันจะเป็นคนทดสอบเธอเอง…! ว่าเธอเหมาะสมที่จะสอบเลื่อนชั้นเหรือไม่!” (เฮนเกล)

 

หมายความว่าเธอจะให้ผมสอบ เพื่อประเมินว่าจะให้ผมสอบเลื่อนชั้นหรือไม่สินะ?

ถึงจะเสียเวลาสักหน่อย แต่ก็ต้องผ่านทั้งสองอย่าง

 

หลังจากนั้นเธอก็พาผมมายังสนามฝึกซ้อม

 

“นี่~ เขาจะต้องรับการรักษาหรืออะไรสักอย่างงั้นเหรอ?”

“ไม่ ดูเหมือนว่าเขาจะเข้ารับการทดสอบเพื่อเลื่อนชั้นนะ”

“นี่เป็นการทดสอบว่าเขาจะมีคุณสมบัติเหล่านั้นหรือไม่ อาจารย์เฮนเกลจะเป็นคนทดสอบมันเองหลังจากนี้”

 

“เอ๋? คนๆนั้นเป็นคนที่โดดเรียนตลอดเวลานิ?”

“เขาเป็นนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งใช่ไหม? อัตราการสอบผ่านนั้นมันต่ำกว่าครึ่งอีกนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นนักเรียนชั้นปีที่สองก็ตาม”

 

เนื่องจากเป็นช่วงเวลาเลิกเรียนพอดี นักเรียนที่ได้ยินการสนทนาระหว่างผมกับอาจารย์เฮนเกลจึงตามมาด้วย

ดูเหมือนกำลังดูอยู่สินะ

ในหมู่คนเหล่านั้นมีคูฟาอยู่ ซึ่งเธอกำลังแสดงใบหน้าราวกับว่ากำลังมองโลกในแง่ดีอยู่

 

ที่ตรงกลางของสนามฝึกซ้อม ผมเผชิญหน้ากับอาจารย์เฮนเกล

 

“จะให้ผมทำอะไรงั้นเหรอ?” (อาเรล)

 

เมื่อผมถามออกไป อาจารย์เฮนเกลก็ยกมุมปากของเธอขึ้นอย่างมีความสุข

 

“เรื่องมันก็ง่ายๆ ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้กับเธอเอง เธอพร้อมหรือยัง?” (เฮนเกล)

 

ดูเหมือนว่าจะเป็นการจำลองการต่อสู้สินะ

 

“หมายความว่า ผมแค่ต้องต่อสู้และชนะเท่านั้นสินะ” (อาเรล)

“…เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ? เธอคิดว่าจะสามารถเอาชนะฉัน ที่เป็นอาจารย์ในสถาบันนี้ได้งั้นเหรอ?” (เฮนเกล)

“ผมก็ยังไม่รู้หากยังไม่ได้ลอง แต่บางทีอาจจะชนะได้ล่ะมั้ง” (อาเรล)

“ดูเหมือนเธอจะมั่นใจในตัวเองมากกว่าที่คิดนะ… ไม่เป็นไร ถ้าหากเธอมั่นใจขนาดนั้น งั้นฉันจะเปลี่ยนเงื่อนไขของการทดสอบ เป็นเธอต้องเอาชนะฉันให้ได้ก็แล้วกัน!” (เฮนเกล)

 

เหล่าคนที่อยู่ข้างสนามเริ่มส่งเสียงดังขึ้นมา

 

“เห้ยๆ ผู้ชายคนนั้นกำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ?”

“ไม่มีทางที่เขาจะสามารถเอาชนะอาจารย์ได้ แม้ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ตาม”

“นอกจากนั้นยังมีคนเคยพูดเอาไว้อีกว่า อาจารย์เฮนเกลนั้นเป็นคนที่ใกล้เคียงที่สุดที่จะเป็นราชาจอมเวทคนถัดไป”

 

ผมและอาจารย์เฮนเกลยืนห่างกันประมาณ 15 เมตร

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นกฎการดวลแบบดั้งเดิมของจอมเวท แต่ว่ามันก็เป็นเรื่องปกติที่จะเริ่มการต่อสู้หลังจากเว้นระยะห่างระหว่างกัน ถึงแม้จะเป็นการจำลองการต่อสู้ก็ตาม

 

ห้ามใช้อาวุธ

เธอสามารถเข้าประชิดตัวได้ แต่ห้ามโจมตีทางกายภาพ เช่นการต่อ หรือการเตะเด็ดขาด

ถ้าหากเธอทำให้พรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของคู่ต่อสู้หมด เธอก็จะชนะ

 

“ไม่ต้องคิดมากไป ฉันไม่จริงจังกับพวกนักเรียนหรอก” (เฮนเกล)

“นั่นก็อาจจะจริง” (อาเรล)

 

และแล้วการทดสอบก็เริ่มขึ้น

 

“เธอจะต้องเสียใจกับคำพูดก่อนหน้านี้ —-<ไอซ์สตรอม>!” (เฮนเกล)

 

ทันทีที่เริ่มการทดสอบ อาจารย์เฮนเกลก็ปล่อยเวทระดับสูงออกมา

 

“อา ฉันต้องขอโทษด้วย นี่มันแรงเกินไปหน่อยหรือเปล่า?” (เฮนเกล)

“ไม่ ไม่ ไม่ นั่นมันพลังเต็มที่เลยไม่ใช่เหรอ!?”

 

มีลมหนาวอย่างรุนแรงพัดเข้ามา ท่ามกลางผู้ชมที่เสียงดัง

 

“กลยุทธ์พื้นฐานของการจำลองการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ นั่นคือการสร้างสูตรดำเนินการขึ้นมาก่อนเริ่มการต่อสู้ และใช้เวทมนตร์ที่ทรงพลังโจมตีในทีเดียว ฉันคิดว่าเธอควรจะจำมันเอาไว้นะ” (เฮนเกล)

“อย่าทำตัวเป็นเด็กหน่อยเลย…”

“นี่เธอกำลังพูดอะไรอยู่หรือเปล่า?” (เฮนเกล)

“ช่างมันเถอะ”

 

เข้าใจแล้วสินะ

จะเป็นอย่างไร ถ้าหากสร้างสูตรดำเนินการของตัวเองก่อนการเริ่ม?

 

“ถ้าหากเธอยังคงถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง เธอจะไม่ได้ยินคำแนะนำอันมีค่าของฉันนะ—!?” (เฮนเกล)

 

เมื่อไอซ์สตรอมหยุดลงอาจารย์เฮนเกลก็มองไปทางอื่น

 

ผมยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของผมก็ยังไม่ลดลงเลย

ก่อนจะรับการโจมตีจากไฮซ์สตรอมเข้าไปโดยตรง ผมได้เปิดใช้งานไอซ์ชีลด์ขึ้นมา

กำแพงน้ำแข็งที่ล้อมรอบทุกทิศทุกทางได้ปกป้องผมเอาไว้

 

เพล้ง

 

ผมเตะไปที่กำแพงน้ำแข็งและออกมาข้างนอก

อาจารย์เฮนเกลขมวดคิ้วด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

 

“…ตอนที่ฉันปล่อยเวทออกมา ดูเหมือนว่าเธอจะป้องกันเอาไว้ได้สินะ” (เฮนเกล)

“ผมก็แค่เตรียมการ เผื่อความเป็นไปได้เหล่านั้นเท่านั้นเอง” (อาเรล)

 

ผมก็แค่ไม่อยากถูกตัดสิทธิ์ในกรณีโง่ๆแบบนี้ ผมก็เลยต้องเผื่อเอาไว้