[นิยายแปล] วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 18 เขาก็มีด้านที่ดีเหมือนกัน

 

เมื่อได้เริ่มสู้กับนักดาบแรงค์ A คนแรก การประลองถัดมาก็เป็นนักดาบแรงค์ A ทั้งหมด

 

คนที่สองคือนักดาบคู่

และคนที่สามคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์

 

นักดาบคู่นั้นเป็นอาชีพระดับสูงของนักดาบ ที่สามารถใช้สกิลนิโตริวได้ (สกิลระบำดาบ)

มันค่อนข้างลำบาก แต่ผมก็สามารถเอาชนะเขาได้โดยไร้รอยแผล

 

นอกจากนี้อัศวินศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นอาชีพระดับสูงที่ไม่ใช่ประเภทของนักดาบ แต่เป็นประเภทอัศวิน และความได้เปรียบของอาชีพนี้ก็คือจำนวนพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ที่มากกว่าคนทั่วไป จากสกิล<เสริมการป้องกัน>

เพราะแบบนั้น เขาจึงเป็นคู่ต่อสู้ที่เป็นปัญหาอย่างมากในกฎการแข่งขันนี้

แต่ผมก็สามารถเอาชนะเขาได้โดยไม่โดนโจมตีอยู่ดี

 

แต่ว่า อะไรคือ<เสริมการป้องกัน>นะ…..

บางทีสกิลนั้น อาจเป็นสกิลที่ผมไม่สามารถเรียนรู้ได้ก็เป็นไปได้?

 

“ส-สุดยอดเลยอาเรลซัง! เหลืออีกแค่คนเดียว! คาดไม่ถึงเลยว่าจะจัดการไปได้เก้าคน…. งั้นช่วยจัดการคนสุดท้ายให้เหมือนคนอื่นๆด้วยนะ!”

 

เสียงเชียร์ของลิเลียดังมาจากขอบสนาม

 

“ฮ-เฮ้ยๆ…ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ เขี้ยวมังกรจะต้องชนะแน่…”

“ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็จะสูญเสียเงินก้อนใหญ่…”

“เชี่ยเอ้ย เราน่าจะลงฝั่งนั้นด้วย…!”

“ไม่แน่หรอก ดูนั่นสิ คนถัดไปของดาบทมิฬที่ออกมาเป็นนักดาบระดับท็อปในแรงค์ A เลยนะ”

 

[และนักดาบคนที่สิบจากดาบทมิฬก็มาถึงแล้ว! ปรมาจารย์ดาบ มาซามูเนะ!]

 

คู่ต่อสู้คนสุดท้ายขึ้นมาบนเวที

เขาเป็นชายวัยกลางคน ที่ใส่เสื่อผ้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

 

“ดูเหมือนว่าคนสุดท้ายก็เปรียบเสมือนปราการสุดท้ายล่ะนะ”

 

ดาบที่อยู่ตรงเอวของเขา ดูเหมือนจะไม่ใช่ดาบตรงที่คนทั่วไปใช้กัน แต่ว่าใบดาบนั้นมีลักษณะโค้งนิดหน่อย

ใบดาบนั้นกว้างพอประมาณ แต่บางกว่าเรเปียร์

 

“คาตานะสินะ”

“ใช่แล้วขอรับ อาชีพของกระผมคือปรมาจารย์ดาบ เป็นอาชีพระดับสูงของซามูไร ซึ่งเป็นนักดาบจากดินแดนทางตะวันออกขอรับ”

 

เมืองแห่งดาบนี้เป็นไปตามที่คาดเลย

แม้กระทั่งนักดาบจากตะวันออกยังมาที่นี่เลย

 

“อา เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าสนใจจริงๆ”

 

ผมถือดาบขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมต่อสู้

แต่ว่าคู่ต่อสู้ก็ไม่ได้ชักดาบออกมาจากฝัก เขาเพียงย่อเอวไปข้างหน้าเล็กน้อย

 

“ไม่ชักดาบออกมางั้นเหรอ?”

“นี่เป็นหนึ่งในกระบวนท่าของกระผมขอรับ”

 

……….อ๋อ เข้าใจแล้ว

ไม่มีช่องว่างเลยแม้แต่น้อย

ถ้าหากผมเคลื่อนไหวโดยไม่ระวัง ดาบของคู่ต่อสู้จะต้องฟันผมก่อนแน่นอน

 

ทักษะซากิโยมิที่ผมได้ฝึกฝนได้แจ้งเตือนให้ระวังท่าทางของเขา

 

“คุณนี่ช่างมีไหวพริบที่ดีจริงๆ…เป็นอย่างที่ข้าน้อยคิดเอาไว้เลยขอรับ ว่าไม่สามารถชนะได้ด้วยเพลงดาบครึ่งๆกลางๆ ดังนั้นข้าน้อยจะแสดงสกิลสั่งตายของข้าน้อยให้เห็นเป็นรางวัล” 

 

“สกิลสั่งตายงั้นเหรอ?”

 

บางทีมันคงจะเป็นเทคนิคที่จะถูกปล่อยออกมาเมื่อดึงดาบออกจากฝักดาบ

ผมไม่คิดว่าเขาจะชักดาบออกมา ถ้าผมไม่เข้าไปในระยะของเขา ถ้าหากผมลดการป้องกันลงและเดินเข้าไปล่ะก็ ผมก็คงจะแพ้ไปแล้ว

สกิลนี้เป็นสกิลที่รับมือได้ยากมากเมื่อเห็นครั้งแรก

 

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นสกิลที่พิเศษอะไร

แย่หน่อยนะ

 

ผมเดินเข้าไปใกล้คู่ต่องสู้

“คุณช่างกล้ามากที่กระโดดเข้ามาในพื้นที่แห่งความตาย แม้ว่าคุณจะทราบมันอยู่แล้วหรือขอรับ”

 

และเมื่อผมอยู่ห่างจากเขาเพียงสองเมตร

จิตสังหารที่ถูกซ่อนเอาไว้ถึงตอนนี้ ก็พุ่งออกมาจากทั่วทั้งร่างของนักดาบตะวันออก

ทันใดนันก็เกิดแสงวาบขึ้นในพริบตา และร่ายของผมก็ถูกผ่าครึ่ง

 

แต่นั่นเป็นเพียงแค่ภาพติดตาของผม

ผมได้ทิ้งภาพติดตาเอาไว้ตรงหน้าเขา จากนั้นผมก็ไปที่ด้านข้างของนักดาบคนนั้นและฟันลงไป

 

“ประมาทไปนะขอรับ”

“!”

 

อย่างไรก็ตามนักดาบตะวันออกไม่ได้สับสนกับภาพติดตานั้น เขารู้ว่าร่างจริงของผมอยู่ตรงไหน

หลักฐานก็คือดาบนั้นยังไม่ถูกชักออกมาจากฝัก

 

“—–<เพลงดาบอิไอ>”

 

สกิลสั่งตายของซามูไรถูกปล่อยออกมา

การฟันที่เหนือธรรมชาตินั้นอยู่ห่างจากจมูกของผมเพียงไม่กี่มิลลิเมตร

แน่นอนว่าคู่ต่อสู้ที่เป็นถึงปรมาจารย์ดาบ ไม่ได้กะระยะผิดแต่อย่างใด

                                                                              

นั่นเป็นเพราะว่าผมสามารถคาดเดาเวลาได้ ดังนั้นผมจึงสามารถหลบการฟันได้ในวินาทีสุดท้าย

 

“เป็นไปไม่ได้ คุณสามารถหลบดาบของกระผมได้…หรือขอรับ”

“แน่นอนว่ามันเร็วมาก แต่แย่หน่อยนะ ผมชินกับดาบของคุณแม่ที่เคลื่อนไหวเร็วกว่านี้”

 

แต่ว่าเทคนิคเมื่อกี้มันคืออะไรกัน ขนาดผมใช้สกิลซากิโยมิเพื่ออ่านมันแล้ว 

ผมยังไม่ค่อยเข้าใจมันเลย

แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้รู้ว่าพื้นที่แห่งความตายอยู่ตรงไหน ในตอนที่สกิลยังไม่ถูกใช้งาน

และอย่างที่ผมคาดเอาไว้ เขาไม่หลงกลภาพติดตาของผม และตัดสินใจใช้สกิลสั่งตายในตอนจบ

 

“เพื่อเป็นการขอบคุณที่นายได้แสดงอะไรดีๆให้เห็น ผมจะแสดงหนึ่งในสกิลสั่งตายให้นายดูล่ะกัน”

 

———“วายุโหมกระหน่ำ”

 

บางทีเขาอาจจะมองเห็นราวกับว่ามีแสงวาบจำนวนนับไม่ถ้วน

 

สกิลสั่งตายของเจ้าหญิงแห่งดาบ <วายุโหมกระหน่ำ>

มันเป็นการแทงด้วยความเร็วแสงที่เหมือนกับพายุ

เมื่อผมใช้เทคนิคนี้ออกมาแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะหลบมันได้

 

การแทงด้วยดาบจำนวนมหาศาลพุ่งเข้าไปทั่วทั้งร่างกาย ทำให้พรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของคู่ต่อสู้หายไปในทันที

 

[ผู้ชนะ อาเรล! เนื่องจากผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดของดาบทมิฬพ่ายแพ้ ผู้ชนะคือเขี้ยวมังกร]

 

ด้วยการประกาศนั้น ทำให้เกิดการปั่นป่วนขึ้นมาในลานประลอง

 

“ชนะปรมาจารย์ดาบที่เป็นถึงระดับท็อปในแรงค์ A ได้เลยรึ…”

“ยิ่งไปกว่านั้น ชนะทั้งสิบคนเนี่ยนะ…!?”

“ไอ้พวกดาบทมิฬเอ้ย! มาแพ้แบบนี้ได้ไง! น่าละอายจริงๆ!”

“รู้ไหมว่าพวกเราลงเงินกันไปเท่าไหร่! เอาเงินกูคืนมานะเว้ยย~!”

 

บางคนตกใจสุดขีด และเสียงโวยวายส่วนใหญ่ก็มาจากพวกที่พนันข้างดาบทมิฬ และยังมีเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังดังออกมามากขึ้นเรื่อยๆ

 

“ไชโย~! สุดยอดไปเลยคุณอาเรล!”

 

ลิเลียกระโดดด้วยความดีใจ

 

Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ