ไป๋อี้ประสานมือเข้าหากันและวางมือบนหลังของตนเองเงียบ ๆ เมย์ริสเฝ้าดูการเคลื่อนไหวอย่างเลื่อนลอยแต่สม่ำเสมอของไป๋อี้ และอดที่จะโล่งใจไม่ได้ แน่นอนว่าไป๋อี้ยังคงมีความประหม่าอยู่  คนที่ละทิ้งความเป็นมนุษย์มีแนวโน้มที่จะอยู่รอดในโลกใบนี้ต่อไปได้ แต่ว่าเมย์ริสก็ไม่ได้คาดหวังว่าไป๋อี้จะกลายเป็นคนที่ปรับตัวโดยง่ายเช่นนี้

        ผ่านไป 5 นาทีแล้ว!

        แม้ว่าจะไม่ได้ดูเวลา แต่ไป๋อี้ก็สามารถรู้เวลาได้อย่างชัดเจน ในตอนนี้ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ทุกคนล้วนเงี่ยหูฟังเสียงของไนท์ที่กล่าวเตือนโมโม่เบา ๆ ในขณะที่อีกเสียงหนึ่งของไนท์ก็กำลังบอกโม่โม่ว่าต้องปรับทิศทางอย่างไรเช่นกัน 

        มันแปลกมาก แต่นั่นก็สมเหตุสมผล

        อย่างไรก็ตาม มันเกิดขึ้นเร็วมาก!

        โม่โม่ติดอยู่ที่มุมแรกเมื่อสิบนาทีก่อน แต่หลังจากผ่านมุมแรกแล้วอีกสองสามมุมถัดไปก็ดูเหมือนหนูน้อยจะผ่านไปได้โดยแทบไม่ต้องหยุดเลย ยิ่งไปกว่านั้นความเร็วของเธอก็ยังเร็วขึ้นเรื่อย ๆ  ในเวลาเพียงแค่ 5 นาที ทุกคนที่คอยฟังเสียงของไนท์อยู่ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าโม่โม่ถึงมุมสุดท้ายแล้ว และนั่นก็เป็นมุมที่เล็กที่สุดของที่นี่

        โม่โม่ในเวลานี้ ดิ้นไปข้างหน้าเหมือนหนอนผีเสื้อ ไม่ต้องพูดถึงการขยับมือหรือเท้าเลย แม้แต่ร่างกายก็เกือบจะติดอยู่ในทางเดินจนสามารถจินตนาการได้เลยว่ามันแคบแค่ไหน การใส่หน้ากากป้องกันแก๊สพิษสร้างความรู้สึกอึดอัดและคับแคบรอบ ๆ ตัวทำให้โม่โม่หายใจแรงและเร็วขึ้น

        เหตุใดการคุมขังจึงกลายเป็นมาตรการการลงโทษทางวินัย นั่นคงเป็นเพราะมนุษย์มีความอดกลั้นและความกลัวโดยธรรมชาติในพื้นที่เล็ก ๆ แคบ ๆ เช่นนี้ มันยังคงเป็นห้องที่เงียบสงบที่สามารถเข้าไปอยู่ได้  ช่องทางเดินแบบนี้เป็นเหมือนกับเป็นทางเดินมรณะ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบถูกบีบแคบลงและตัวเองถูกฝังทั้งเป็นในสถานที่แห่งนี้

        ร่างกายของโม่โม่หยุดลงอย่างช้า ๆ ที่ทางเข้า ช่องทางเกือบทั้งหมดถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์ ยิ่งกว่านั้นเธอยังค่อย ๆ หยุดการเคลื่อนไหวของเธอลงอย่างช้า ๆ ราวกับว่าเธอกำลังจะหมดลมหายใจ โม่โม่ยังคงนิ่งและไม่ก้าวต่อไปข้างหน้า ในขณะนั้นไนท์ก็ยังไม่ได้พูดอะไร มีเพียงความเงียบที่หนักหน่วง ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกหดหู่

        1 นาที 2 นาที 3 นาที … มือของไป๋อี้สั่นไปมาอย่างผิดธรรมชาติ

        เมย์ริสมองไป๋อี้ …… ผู้ชายคนนี้ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับโม่โม่จริง ๆ เขาคงจะไม่สามารถแบกรับความเจ็บปวดได้

        โม่โม่รู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าและไม่อยากขยับตัวไปไหน ความหดหู่และความกลัวในใจของเธอทำให้จิตใจที่ไร้เดียงสาของโม่โม่ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันนี้ได้อย่างเต็มที่ การเต้นของหัวใจของโม่โม่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเธอเริ่มกระชับ แม้แต่ดวงตาของเธอก็เริ่มเบิกกว้าง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่สติของโม่โม่กำลังจะเลือนหายไปในภวังค์ ทันใดนั้นรอยยิ้มของซาร่าปรากฏขึ้นในใจของโม่โม่ …… นั่นคือรอยยิ้มสุดท้าย

        นั่นเป็นรอยยิ้มที่เปรอะไปด้วยเลือดขณะเดียวกันก็เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน เป็นรอยยิ้มแห่งกำลังใจที่ไม่มีที่สิ้นสุด!

        โม่โม่รู้สึกราวกับวิญญาณที่ล่องลอย ส่วนม่านตาของเธอก็หดตัวลงทันที หลังจากนั้นร่างกายก็ทรุดลงตามไปด้วย ความคิดของโม่โม่นั้นเรียบง่ายมาก มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เธอเองก็รู้ไม่เท่าผู้ใหญ่ ยกตัวอย่างเช่นเรื่องนี้ พ่อสั่งให้เธอมา เธอก็มา  โม่โม่คิดว่าตัวเองเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว แต่ในความเป็นจริง ทั้งหมดนั้นก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เธอคิด

        แต่ทว่า แต่ทว่า …… โม่โม่ก็เข้าใจเหตุผลที่ทุกคนต่อสู้ด้วยกันมา ในที่สุดซาร่าก็กำบังสัตว์ประหลาดด้วยตัวของเธอเอง และนั่นเป็นรอยยิ้มแห่งความหวังที่แสดงให้เธอเห็น

　“อ๊าาาาา …… อ๊ากกกอ๊ากกก!” จู่ ๆ โม่โม่ก็ตะโกนกรีดร้องออกมา ใบหน้าของเธอเผยให้เห็นถึงความดุร้ายเล็ก ๆ ที่ดูน่าเกรงขามอย่างรุนแรง

       โม่โม่บีบตัวรุดเข้าไปข้างหน้าอย่างรุนแรง จนมุมนั้นกระแทกเข้าที่ไหล่ของเธอ มันมีความกว้างเพียงเล็กน้อย นิดเดียวเท่านั้น เธอกรีดร้องออกมาอย่างดุร้าย ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังถูกบีบแน่น  โม่โม่ได้ยินเสียงกระดูกหักดังแกร่ก แต่ในตอนนี้โม่โม่ไม่มีความกังวลหรือความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย จะมีก็เพียงความตื่นเต้นและ …… ความโหดร้ายของเธอ

    ทันใดนั้นแรงบีบไหล่ซ้ายอย่างก็เบาลงทันที จากนั้นโม่โม่ก็บีบตัวออกมาจากทางเดินและคลานไปยังระยะสุดท้าย

        “ผ่านไปแล้ว ทำได้ดีนี่ โม่โม่” เสียงของไนท์เต็มไปด้วยความพึงพอใจ หลังจากได้ยินเสียงของไนท์ ทุกคนก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ จะมีก็เพียงแต่ไป๋อี้ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสามารถมองทะลุกำแพงหนาได้ เขามองเห็นโม่โม่ที่อยู่ข้างใน ช่องนั้นเป็นเพียงขั้นตอนแรกและขั้นต่อไปเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดกำลังจะเริ่มขึ้นภายในสิบวินาทีหลังจากเลเซอร์ผ่านไป เธอต้องลงมาข้างล่างและทำลายอุปกรณ์กระตุ้นเลเซอร์

        “โม่โม่ เตรียมตัวเสร็จหรือยัง ฉันจะนับถอยหลังแล้วนะ 3 2 1 หนึ่งรอบทุก ๆ สิบวินาที  ทุกครั้งที่คุณนับถึง 1 นั่นคือเวลาที่ตาข่ายเลเซอร์จะผ่านทางเดินอุโมงค์ข้างล่างใต้ร่างกายของคุณโดยตรง หลังจากเข้าสู่ช่องทางเดินข้างล่างคุณต้องทำลายอุปกรณ์กระตุ้นเลเซอร์ภายในสิบวินาที เมื่อถึงเวลาที่ตาข่ายเลเซอร์ถัดไปจะปรากฏ คุณมีเวลาแค่ 10 วินาทีเท่านั้น” ไนท์ชี้แจง ดูเหมือนว่าเสียงของไนท์จะทำให้โม่โม่สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่ไม่อาจบรรยายได้

        “โอเค!” โม่โม่ตอบ หัวใจของเธอเต้นแรงมาก แม้ว่าโม่โม่จะตกอยู่ในสถานการณ์อันโหดร้ายและความตื่นเต้นแปลก ๆ แต่เธอก็ไม่ได้สูญเสียตรรกะเหตุผลของเธอไป

        “3, 2, 1!”  โม่โม่ยังไม่ได้กระโดดลงไปหลังจากการนับถอยหลังครั้งแรก

        “3, 2 …… 1!” ในระหว่างการนับถอยหลังครั้งที่สอง ทันทีที่นับถึง 2 โม่โม่ก็กระโดดลงมาที่ทางเข้า กระโปรงและเส้นผมที่ปลิวไสวถูกตัดโดยตรงด้วยเส้นเลเซอร์ที่เธอไม่สามารถผ่านได้ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม โม่โม่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เมื่อร่างของเธอยังคงลอยเคว้งอยู่ในอากาศเธอก็หันกลับไปมองที่ช่องกระตุ้นเลเซอร์ที่ด้านล่างขวา

        ที่นั่นไง!

        ไนท์ได้อธิบายตำแหน่งกระตุ้นเลเซอร์และความแข็งแกร่งในการป้องกันภายในช่องอย่างละเอียดแล้ว อันที่จริงตอนนี้โม่โม่ได้อยู่ในที่ที่คล้ายกับช่องดังกล่าวนี้แล้ว เธอพยายามอยู่หลายครั้ง เพราะแม้ว่าเกมนี้จะดูเหมือนเป็นเกมที่น่าตื่นเต้น แต่ก็ไม่ควรล้มเหลวอย่างแน่นอน ใช่ เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ล้มเหลวนี่คือความรู้สึกที่ไม่มีทางสัมผัสได้ในเกม

        ทันทีที่โม่โม่กลิ้งลงมาจากอากาศ ทันใดนั้นเธอก็ดึงมีดสั้นพิเศษของเธอออกมา จากนั้นก็แทงมันเข้ากับกำแพงอย่างรุนแรง

        เสียงดังโครมครามเกิดขึ้น และทันใดนั้นเองก็เกิดประกายไฟที่รุนแรงเมื่อมีดสั้นเล่มหนึ่งพุ่งเข้าใส่กำแพง การเคลื่อนไหวของโม่โม่ยังไม่หยุดนิ่งเพียงแค่นี้ มือขวาของเธอยังคงกระแทกอย่างดุเดือด อย่างไรก็ตามการที่ไหล่ซ้ายของเธอแตกหักอย่างสมบูรณ์นั้นทำให้โม่โม่ไม่สามารถใช้พลังทั้งหมดของเธอได้เหมือนที่เธอพยายามจะใช้ แต่ในตอนนี้คงไม่มีเวลาให้โม่โม่ปรับตัวแล้วล่ะ

        10 9 8 …… ทุกคนต่างก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างต่อเนื่องของโม่โม่ตลอดเวลา

        5 4 3 …… แต่ในช่วงไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา โม่โม่ไม่ได้เจาะเข้าไปในสถานที่นั้นอย่างที่เธอตั้งใจและทำลายอุปกรณ์กระตุ้นเลเซอร์ รู้ไหมว่าโม่โม่ในตอนนี้นั้นแข็งแกร่งกว่าผู้ใหญ่มาก และมีดสั้นเล่มนั้นก็พิเศษยิ่งกว่าดาบคะตะนะของไป๋อี้เสียอีก

        ทุกคนหยุดหายใจ ดวงตาของไป๋อี้แผ่กระจายสีสันหลากสีออกมาโดยไม่รู้ตัว

        2 1 …… โม่โม่รู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร ดวงตาของเธอหดเกร็งโดยไม่ได้ตั้งใจและร่างกายของเธอก็ใกล้จะถึงจุดวิกฤตแล้ว ในตอนนี้เส้นเลเซอร์ได้ปรากฏขึ้นและมาถึงดวงตาของโม่โม่แล้ว

        “อ๊าาาาา! ……”  โมโม่กรีดร้องอย่างดุเดือด และทันใดนั้นมือขวาเล็กๆของเธอก็ออกแรงกดอย่างแรงทันที

        เสียงโครมดังขึ้น มีดสั้นสอดเข้าไป ในขณะที่หน้าผากของโม่โม่ถูกตัดเป็นรอยเลือดด้วยเส้นเลเซอร์ แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด การกระทำของโม่โม่เพียงแค่ทำลายลำแสงเลเซอร์เท่านั้นห่างออกมาเล็กน้อยเป็นช่องทางเดินที่เธอสามารถผ่านเข้าไปได้

        ร่างกายของโม่โม่ยกตัวขึ้นทันทีราวกับจะบิดผ่านช่องว่างเล็ก ๆ นั่น เนื่องจากอิทธิพลจากมือซ้าย ทำให้ร่างกายของโม่โม่บิดเบี้ยวเล็กน้อยในระหว่างการฝึกซ้อม ขณะนั้นแสงเลเซอร์ก็ส่องผ่านแขนซ้ายของเธอ ทันใดนั้นไหล่ซ้ายของโม่โม่ก็ถูกตัดชิ้นเนื้อและมีเลือดไหลออกมา

        หลังจากลงถึงพื้นอีกครั้ง โม่โม่ถึงกับกัดฟันของเธอแน่น ฟันเสือที่แหลมคมแทบจะกัดจนเลือดออก จากนั้นโม่โม่ก็ทำลายอุปกรณ์กระตุ้นเลเซอร์ตัวถัดไปอย่างบ้าคลั่ง และในเวลานี้ไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงเสียงทำลายที่กระทบกันอย่างต่อเนื่องดังออกมาจากการกระทำของโม่โม่

……

        จนกระทั่งครึ่งชั่วโมงต่อมา โม่โม่ก็ทำตามแผนที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ เธอเข้าไปในห้องควบคุมอุปกรณ์หลักของไนท์ จากนั้นก็ปิดโปรแกรมป้องกันทั้งหมด

        ทางเดินที่ปิดผนึกอยู่ข้างหน้าเปิดออกอย่างช้า ๆ ไป๋อี้ที่ยืนอยู่มาตลอดแทบจะรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วทันทีที่ทางเดินถูกเปิดออก เมื่อเขามาถึงห้องเครื่องอุปกรณ์หลักไป๋อี้เห็นโม่โม่ที่ผมกระเซอะกระเซิงยืนอยู่ เธอหลบตาและปล่อยให้เลือดที่แขนซ้ายไหลหยดลงสู่พื้นอย่างช้า ๆ

        เมื่อเห็นไป๋อี้ โม่โม่ก็ยิ้มให้พ่อของเธอทันที

        ไป๋อี้รีบตรงไปยังข้าง ๆ โม่โม่ เขาคุกเข่าลงและอุ้มโม่โม่ไว้ในอ้อมแขนอย่างรุนแรง โม่โม่ถึงกับตกใจกับการกระทำของไป๋อี้ จากนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของไป๋อี้ และวางมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ที่หลังของพ่อ

        เมย์ริสและเฮลัวส์เดินไปทางด้านหลัง แวบแรกที่เห็นมันช่างเป็นฉากที่ทั้งโหดร้ายและทั้งอบอุ่นหัวใจ เฮลัวส์รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกับความโหดร้ายของไป๋อี้ที่ปล่อยให้โม่โม่ทำภารกิจนี้ ที่ผ่านมามีผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คนจากภารกิจนี้ ซึ่งเธอรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก แม้มันจะเป็นความเย็นชาแต่กลับมีไออุ่นจากความอบอุ่นจากก้นบึ้งของหัวใจแผ่ซ่านออกมา

        ผู้ชายที่มีจิตใต้สำนึกและมีจิตใจอันอบอุ่นเช่นนี้ช่างคุ้มค่าที่ทุกคนมอบความไว้วางใจในการฝากชีวิตของตนไว้ที่เขาไม่ใช่หรือ?

        แม้จะเป็นบุคลิกที่ขัดแย้งกัน แต่นั่นก็เป็นการเผยตัวตนที่แท้จริงของไป๋อี้ออกมา!

　……

        “คุณพร้อมหรือยัง ต่อไปนี้ คุณสามารถปิดอุปกรณ์หลักของฉันได้แล้ว”  ไนท์อยู่ในห้องฉายภาพเสมือนจริง ซึ่งคราวนี้ปรากฏภาพในอากาศขึ้นจริง ๆ โดยที่ก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่จะมีเพียงภาพเดียวบนหน้าจอ

 

        ไป๋อี้มองไปยังทุกคนที่เดินตามเข้ามา ใบหน้าของทุกคนเผยให้เห็นถึงความสงบและมุ่งมั่น

        “อ่า พวกเราเตรียมตัวพร้อมแล้ว!”

        คำสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่นำมาซึ่งสติสัมปชัญญะที่ลึกซึ้งของทุกคน