ในขณะนั้นหงฉี่ฮว๋าวิ่งเข้ามาได้ยินคำพูดของมาร์ตินเข้าพอดี เธอไม่สามารถช่วยปิดปากเขาได้แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ห่างกันเพียงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากจริง ๆ แต่ทว่ามาร์ตินคนนี้ยังมีอารมณ์ที่จะหยอกล้ออีก

        “คนอื่น ๆ ล่ะ?” ไป๋อี้ถาม

        “ฉันบอกพวกเขาว่าอย่าวิ่งสะเปะสะปะ ตอนนี้พวกเขาซ่อนตัวอยู่เหมือนกับโม่โม่ ” หงฉี่ฮว๋ากล่าว

 

        “แค่ไม่วิ่งไปมาสะเปะสะปะก็พอแล้ว” ไป๋อี้กล่าวพลางหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ แต่โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ก็สมบุกสมบันมามาก เมื่อไป๋อี้หยิบมันออกมาเขาพบว่ามันแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ รวมถึงชิ้นส่วนบางส่วนก็หายไปด้วย

        “ตรวจสอบดูว่าปั๊มน้ำมันที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน สัตว์ประหลาดตัวนี้มีผิวหนังที่แข็งแกร่ง มันมีเมือกปกคลุมไปทั่วยากที่จะฆ่ามันด้วยวิธีการโจมตีธรรมดา แต่มันกลัวไฟ ตอนนี้เราต้องค้นหาปั๊มน้ำมันและเผามันโดยตรง” ไป๋อี้พูดพลางมองไปที่ตัวทากหนวดหมึก

        ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นที่ว่าตัวทากหนวดหมึกกลัวไฟ แค่เสื้อผ้าที่เปื้อนน้ำมันเบนซินก็ทำให้มันกลัวเป็นอย่างมาก หนวดมากกว่าหนึ่งโหลขยับออกมาเกือบพร้อมเพรียงกันตะปบเข้าที่กองไฟอย่างไม่ไยดีจนเสื้อผ้าชิ้นนั้นมีแต่ควันมันถึงได้หยุด หลังจากเปลวไฟดับลงตัวทากหนวดหมึกก็หันไปทางไป๋อี้อีกครั้ง หลังจากการโจมตีมันครั้งแล้วครั้งเล่ามันก็มีความเกลียดชังไป๋อี้มากขึ้นอย่างถึงที่สุด

        เมื่อหงฉี่ฮว๋าได้ยินคำพูดของไป๋อี้ก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาทันที หงฉี่ฮว๋าได้ดาวน์โหลดแผนที่อิเล็กทรอนิกส์โฮโลแกรมของนิวซีแลนด์เช่นเดียวกับไป๋อี้ซึ่งมันสามารถใช้งานได้ในบางจุด

        “มันอยู่ใกล้มากเพียง 1.5 กิโลเมตรไปทางซ้าย!” หงฉี่ฮว๋ากล่าว

        “พวกเราไปกันเถอะ!”

        “ไม่กลัวที่จะพบกับสัตว์ประหลาดตัวอื่นหรือ?” มาร์ตินพูดอย่างเป็นห่วง

        “ทิศทางนั้นไม่น่าจะมี” หงฉี่ฮว๋าส่ายหัวทันทีแล้วอธิบาย

        “มีสัตว์ประหลาดสามตัวที่พวกเราพบในตอนนี้ ได้แก่ 1.จระเข้ก้ามปูยักษ์, 2.ตัวทากหนวดหมึก, 3.เต่าฉลาม ซึ่งดูออกได้ไม่ยากเลยว่าทั้งสามตัวนี้เป็นสัตว์น้ำทั้งหมด เราควรทราบตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของโอโรโทฮังกา เมืองนี้ตั้งอยู่ในเขตลุ่มแม่น้ำไวปาที่อุดมไปด้วยแหล่งน้ำ เป็นไปได้มากว่าสถาบันวิจัยที่เปิดอยู่กำลังศึกษาการผสานรวมทางพันธุกรรมของสัตว์น้ำ คาดว่ามีเพียงสัตว์ประหลาดสะเทินน้ำสะเทินบกเหล่านี้เท่านั้นที่ขึ้นฝั่งมา ดังนั้นจึงมีสัตว์ประหลาดไม่มากนักในเมืองนี้ ปั๊มน้ำมันอยู่อีกด้านหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากแม่น้ำไวปามากกว่าที่นี่เสียอีก ดังนั้นโอกาสที่เราจะได้พบกับสัตว์ประหลาดตัวอื่นจึงมีไม่มากนัก” หงฉี่ฮว๋าอธิบายอย่างรวดเร็วและละเอียด

        มาร์ตินมองหงฉี่ฮว๋าอย่างงงงวย เขาไม่ได้สนิทสนมกับหงฉี่ฮว๋ามาก ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยเข้าใจเธอเท่าไรนัก อย่างไรก็ตาม มาร์ตินก็รู้สึกตกตะลึงเพราะหงฉี่ฮว๋านั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับผู้หญิงอย่างหนิงเสวี่ยและไต้ยู่เหยา ด้วยความสงบนิ่งและความเฉลียวฉลาดเช่นนี้มีคนเพียงไม่กี่คนที่จะมีบุคลิกลักษณะแบบนี้

        “งั้นก็ไปกันเถอะ!” ไป๋อี้พูดและค่อย ๆ คลานลุกขึ้น

        “ชาร์ไป่ไปหาวูล์ฟและกินเนื้อจระเข้ก้ามปูยักษ์ซะ!” ไป๋อี้พูด

        ผิวหนังของชาร์ไป่เกือบถูกฉีกออกและมีเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง ช่างดูน่ากลัว แต่ในเวลานี้ที่ชาร์ไป่ยังคงยืนอยู่ได้มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก ไป๋อี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชาร์ไป่จะเข้าใจที่เขาพูดหรือไม่ หลังจากที่พูดจบแล้วทั้งสามคนก็วิ่งไปที่ปั๊มน้ำมันที่หงฉี่ฮว๋าบอกทันที

        ตัวทากหนวดหมึกไล่ตามเขาทั้งสามด้วยความโกรธเกรี้ยวและแน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่มันต้องการไล่ล่าก็คือไป๋อี้

        ในขณะนั้นเองชาร์ไป่ที่ยืนอยู่ที่เดิมมันเซไปเซมาอย่างช้า ๆ ชาร์ไป่เดินไปข้างหน้าทีละก้าวแต่ละก้าวที่มันเดินทิ้งรอยเลือดไว้ที่พื้น ชาร์ไป่ค่อย ๆ เดินไปที่หนวดของตัวทากหนวดหมึกซึ่งไป๋อี้หั่นขาดออกมาแล้วมันก็อ้าปากงับอย่างกว้าง

        บรู๊ววว!

        ชาร์ไป่กัดกระชากอย่างรุนแรงจนเนื้อฉีกขาดและกลืนกินมันอย่างเมามัน ชาร์ไป่ไม่ฟังคำพูดของไป๋อี้ที่ให้ไปกินเนื้อของจระเข้ก้ามปูยักษ์ แต่กลับตระหนักได้ถึงเนื้อของหนวดหมึกที่ทำร้ายไป๋อี้และทำร้ายตัวเอง ในโลกของสัตว์ต่างก็เป็นนักล่าและเหยื่อกฎข้อนี้ง่ายมากและโหดร้ายมากเช่นกัน

        ……

        “มาร์ตินบนตัวนาย” ในระหว่างวิ่งอยู่นั้นจู่ ๆ ไป๋อี้ก็พูดขึ้นมา

        “อ๋อ บนตัวฉันนายพูดถึงคือสิ่งนี้เหรอ ฉันถูกเจ้านั่นดูดจนผิวหนังถลกออกแบบนี้” มาร์ตินพูดและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ โดยปกติบาดแผลเล็ก ๆ ก็ทำให้เจ็บปวดเจียนตายแล้ว แต่ในตอนนี้เขาคงต้องสู้สุดชีวิต มันช่างน่าสงสารเหลือเกิน แต่เนื่องจากการหลั่งฮอร์โมนของต่อมหมวกไตที่เร่งสูงขึ้นเขาจึงรู้สึกเลือดร้อนอย่างมากในเวลานี้

        “ฉันรู้ แต่ฉันหมายความว่ามีปลิงดูดสมองสองตัวคลานอยู่บนหลังของคุณ” ไป๋อี้พูดอย่างไม่แยแส

        “อะไรนะ ปลิงดูดสมอง รีบเอามันออกไปเร็ว ๆ” มาร์ตินตกใจมาก พูดตรง ๆ ตอนนี้มาร์ตินรู้สึกตื่นกลัวมากและถ้าเขาถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตายจริง ๆ ก็คงต้องยอมรับชะตาชีวิต แต่ถ้าปลิงดูดสมองของเขาออกไปจนหมดไปก็ยังต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะตายนั่นคงเป็นเรื่องที่โหดร้ายมาก

        หงฉี่ฮว๋ายิ้มออกมา เธอจุดไฟและนำไปรนที่ปลิงดูดสมอง

        “อะไรเนี่ย มันปีนขึ้นมาบนตัวฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ Fuck …… ฉันไม่รู้ตัวสักนิด” มาร์ตินก่นด่าออกมา

        “มันคงเป็นตอนที่นายถูกหนวดหมึกตวัดเข้าไป” ไป๋อี้พูด

        “ตอนที่ถูกตวัดเข้าไป นี่นายกำลังหมายถึงตัวทากหนวดหมึก …… อย่างนั้นสินะ ตัวทากหนวดหมึกมีลักษณะคล้ายกับปลิงดูดสมอง คาดว่ามันทั้งสองน่าจะเป็นสัตว์ประเภทเดียวกันหรือเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความสัมพันธ์กับสิ่งมีชีวิตอื่นแบบกาฝากหรือปรสิต” มาร์ตินไม่เพียงแต่นึกย้อนกลับไปเท่านั้น แต่จะว่าไปแล้วมาร์ตินนั้นเป็นนักวิจัยตัวจริงเสียงจริง หลังจากที่ไป๋อี้เตือนเขาคำเดียว มาร์ตินก็นึกถึงความน่าจะเป็นที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดขึ้นมาทันที

        พวกเขายังมีเวลาถกกันเพราะความเร็วในการเคลื่อนที่ของตัวทากหนวดหมึกนั้นไม่ได้เร็วมาก พวกเขาเพียงแค่ต้องวิ่งต่อไปก็จะสามารถหลบหนีได้อย่างแน่นอน

        หงฉี่ฮว๋าวิ่งไปข้างหน้า ในมือก็ถือมีดวิลโลว์เล่มเล็กเอาไว้ด้วยเพื่อเตรียมระวังตัว หงฉี่ฮว๋าวิเคราะห์เอาไว้ว่าไม่น่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นวิ่งไปในทิศทางนี้ แต่ก็เป็นเพียงแค่การวิเคราะห์เท่านั้น ตอนนี้ทั้งมาร์ตินและไป๋อี้ต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันทั้งคู่ ฉะนั้นความรับผิดชอบในการระแวดระวังภัยจึงตกอยู่ที่เธอ

        หนึ่งกิโลเมตรครึ่งนับว่าไม่ใช่ระยะทางที่ไกลมาก มาร์ตินและไป๋อี้ที่ได้รับบาดเจ็บวิ่งอย่างกระหืดกระหอบ ในขณะที่หงฉี่ฮว๋ามีสภาพร่างกายที่ดีกว่า เมื่อเซลล์ดัดแปลงได้สำแดงศักยภาพออกมาการวิ่งระยะไกลแค่นี้จึงมีเพียงอาการหอบแสดงออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

        โดยพื้นฐานแล้วปั๊มน้ำมันแห่งนี้มีลักษณะเหมือนกับที่ไป๋อี้และคนอื่น ๆ พบเจอบนท้องถนน ท่อได้รับความเสียหาย น้ำมันเบนซินและดีเซลทุกชนิดไหลไปทุกที่ทุกทางและมีกลิ่นน้ำมันแรงในอากาศ

        “จะจุดไฟทั้งอย่างนี้เลยเหรอ?” มาร์ตินถาม

        “น้ำมันบนพื้นมีไม่พอ มันต้องวิ่งหนีได้แน่ ไปหาที่ที่มีถังเก็บน้ำมันกัน ”

        ปั๊มน้ำมันโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นหลายส่วน เช่น พื้นที่ถังเก็บน้ำมัน, ท่อส่งน้ำมัน, พื้นที่เติมน้ำมัน เป็นต้น โดยปกติแล้วการเติมน้ำมันจะอยู่ในส่วนพื้นที่เติมน้ำมัน เป็นไปได้ยากที่อยู่ดี ๆ จะมีใครเข้าใกล้สถานที่ที่ให้ความสำคัญกับการป้องกันควันและไฟอย่างเช่นพื้นที่ถังเก็บน้ำมันได้ง่าย ๆ แต่ตอนนี้ควรมาพะว้าพะวังเรื่องนั้นแล้ว พวกเขารีบเข้ามามองหาบริเวณถังเก็บน้ำมันทันที ในขณะที่ด้านหลังของพวกเขาสามคนก็มีเจ้าตัวทากหนวดหมึกคลานเข้ามาและมันก็เคลื่อนที่ไปตามน้ำมันต่าง ๆ ที่หกอยู่บนพื้น

        “ยังมีถังน้ำมันสภาพสมบูรณ์อยู่เลย” มาร์ตินพูดด้วยความประหลาดใจเมื่อมองไปที่ถังน้ำมันหลายใบ

        “นายนี่บื้อจริง ๆ แน่ล่ะว่าถังน้ำมันต้องอยู่ในสภาพสมบูรณ์ ใคร ๆ ก็รู้ว่าของแบบนี้ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้มั่ว ๆ การสัมผัสอาจทำให้เกิดไฟฟ้าสถิตหรือประกายไฟ ซึ่งจะทำให้มันระเบิดได้ ใครจะกล้าทำลายสิ่งนี้” ไป๋อี้พูดอย่างขบขัน

        “งั้นตอนนี้จะทำยังไง” มาร์ตินถาม

        “ฉี่ฮว๋าเธอถือปืนมาด้วยสินะ เอามาให้ฉัน” ไป๋อี้กล่าว

        “ลุงไป๋ดูสภาพคุณตอนนี้สิ ให้ฉันจัดการเถอะ” หงฉี่ฮว๋าปฏิเสธ สภาพของไป๋อี้ในตอนนี้แทบจะไม่สามารถอธิบายได้ว่าน่าเวทนาแค่ไหน มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขายังสามารถรอดชีวิตมาได้ เรื่องนี้ต้องเป็นผลมาจากเซลล์ดัดแปลงแน่ ๆ มิฉะนั้นสำหรับคนทั่วไปแล้วอาการบาดเจ็บทั่วร่างกายเช่นนี้คงได้ตายไปหลายครั้งแล้ว

        “ฉันอยู่ที่นี่ สัตว์ประหลาดมันไล่ตามฉันมา ถ้าฉันวิ่งหนีไปมันก็ไม่มีประโยชน์น่ะสิ เร็วเข้าฟังคำฉัน!” ไป๋อี้หอบพักหายใจเล็กน้อยและพูดเบา ๆ กับหงฉี่ฮว๋า ดูเหมือนกับว่าเขาต้องการจะปกป้อง

        ตอนนี้มาร์ตินไม่ได้พูดอะไรออกมา แม้ว่าเขาจะมีปืนพกและเขาสามารถยิงถังน้ำมันได้จากระยะไกล แต่ใคร ๆ ก็รู้ดีว่ามันอันตรายแค่ไหน

        หงฉี่ฮว๋าหายใจเข้าลึก ๆ “ลุงไป๋ คุณต้องมีชีวิตรอดกลับมานะ โม่โม่รอคุณอยู่”

        หลังจากพูดจบหงฉี่ฮว๋าก็ยื่นปืนพกให้ไป๋อี้ จากนั้นก็หันกลับและวิ่งหนีไปกับมาร์ตินโดยไม่ได้หันกลับมามอง

        ในขณะนี้ตัวทากหนวดหมึกได้คืบคลานเข้ามาหลังจากได้กลิ่นของไป๋อี้ ตัวทากหนวดหมึกกลัวไฟแต่ปั๊มน้ำมันไม่มีไฟเพราะว่ามีแค่มนุษย์เท่านั้นที่รู้ว่าสถานีปั๊มน้ำมันกลัวอะไร ดังนั้นแม้ว่าจะมีความอลหม่านวุ่นวายในปั๊มน้ำมัน แม้ว่าจะมีน้ำมันเบนซินและดีเซลหลากหลายชนิดรั่วไหล แต่ก็ไม่มีเปลวไฟ ตัวทากหนวดหมึกไม่รู้ซะแล้วว่าสิ่งเหล่านี้สามารถกลายเป็นหลุมฝังศพของมันได้ในพริบตา

        แม้ว่าไป๋อี้จะอยู่ที่นี่แต่เขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะอุทิศตน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเขายังต้องการมีชีวิตอยู่

        มีชีวิตอยู่ต่อไป!

        ดวงตาของไป๋อี้เริ่มแน่วแน่มากขึ้นและวิ่งไปที่บ้านด้านหลังพร้อมกับร่างกายที่เกือบจะหลุดออกเป็นชิ้น ๆ เขาต้องหาที่ปลอดภัยก่อน มิฉะนั้นเขาอาจจะไม่มีโอกาสรอด

        ในตอนนี้ตัวทากหนวดหมึกได้ไล่ตามเขาไปที่บริเวณถังน้ำมันแล้วกระโจนไปยังทิศทางที่ไป๋อี้ยืนอยู่ จากนั้นเขาเล็งปืนไปที่ท่อส่งน้ำมันหลายท่อของถังน้ำมันก่อนจะลั่นไกปืน

        ปัง!

        ประกายไฟกระเด็นไปที่ถังน้ำมันแต่ไม่ระเบิด ในเวลานี้ไป๋อี้ทำได้แค่ยิ้มออกมาเจื่อน ๆ ทุกคนรู้ว่าประกายไฟเป็นอันตรายมากเมื่ออยู่ในปั๊มน้ำมัน ตอนนี้เขาต้องการจุดชนวนถังเก็บน้ำมันแต่เขาไม่สามารถจุดชนวนระเบิดได้ ไป๋อี้ตรวจดูกระสุนในปืนพกและพบว่ายังคงมีเหลืออยู่อีกห้านัด และในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นเอง ตัวทากหนวดหมึกก็คลานใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

        5นัด!

        ปังปังปังปังปัง!

        กระสุนห้านัดติดต่อกันพุ่งออกไปพร้อมกัน มันพุ่งเข้าใส่ถังเก็บน้ำมันที่อยู่ข้างตัวทากหนวดหมึก ในช่วงเวลาสั้น ๆ ไป๋อี้เห็นประกายไฟสีน้ำเงินลุกโชนขึ้น เขาจึงรีบหันกลับมาแล้วกลิ้งตัวลงไปในคูน้ำด้านหลังอย่างไม่ลังเล

        เสียงระเบิดดังตู้มในขณะที่ไป๋อี้ล้มลงไฟก็ลุกไหม้ขึ้น และเปลวไฟที่รุนแรงก็ลุกโหมไปทั่วปั๊มน้ำมันทันที ถังเก็บน้ำมันหลายแห่งที่เชื่อมต่อกับอีกแห่งหนึ่งระเบิดขึ้นทีละแห่งและคลื่นกระแทกรุนแรงยังคงโหมกระหน่ำ ในเวลานี้แม้แต่ตัวทากหนวดหมึกก็ยังส่งเสียงโอดครวญอย่างน่าสังเวชและดิ้นรนอยู่ในเปลวไฟ

        มาร์ตินยืนอยู่บนทางลาดเล็ก ๆ ที่ห่างออกไปกว่าร้อยเมตร เขามองไปที่เปลวไฟที่ยังคงระเบิดอย่างต่อเนื่องด้วยแววตาที่เหม่อลอย ไป๋อี้จุดชนวนระเบิดได้จริง ๆ และนี่เป็นระเบิดที่รุนแรงมาก

 

        หงฉี่ฮว๋าหันไปมองเล็กน้อยและหลับตาลง

 

                                                               ————————

                                 อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^

                                                https://www.kawebook.com/story/6809