[นิยายแปล] ฝ่าปริศนา ตะลุยโลกเบื้องหลัง - ตอนที่ 136.5 งานอ้างอิงของ "ไฟล์ 14 : คำเชิญชวนไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน" & [หุ่นโชว์เสื้อ (マネキン / Mannequin]

TN: นี่เป็นการเสริมข้อมูลเฉยๆ นะครับ ใครไม่สนใจสามารถข้ามได้เลย หรือใครที่อยากอ่านขำๆ ก็แวะอ่านดูได้นะครับ

แหล่งอ้างอิงจากเรื่องลี้ลับของจริงที่ถูกเล่าขานกันมา และตำนานในอินเตอร์เน็ตมากมายหลายเรื่อง ที่ถูกนำมาใช้ใน [ไฟล์ 14 : คำเชิญชวนไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน]

 

พวกหุ่นโชว์เสื้อที่โผล่ขึ้นมาในบ่อน้ำร้อน ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่อง [หุ่นโชว์เสื้อ (マネキン / Mannequin] ที่ถูกโพสต์เอาไว้ใน 2channel ในกระดานหมวดเรื่องลึกลับ/ปรากฏการณ์แปลกประหลาด หัวข้อ “死ぬ程洒落にならない怖い話を集めてみない？” (Shinu Hodo Share ni Naranai Kowai Hanashi o Atsumete Minai? แปลว่า คุณมีเรื่องน่ากลัวจะเล่าไหม?) เทรนด์ 10, โพสต์ 412-424 ในกระทู้เหล่านี้ เป็นเรื่องเล่าจากความทรงจำตั้งแต่วันแรกๆ ของกลุ่มเพื่อนที่เจอประสบการณ์น่าขนลุกมาด้วยกัน ถึงจะไม่มีปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติเข้ามาเอี่ยวเลยก็ตาม แต่มันก็ยังทำให้หวั่นใจอยู่ดี

 

TN: จบจากส่วนของอาจารย์ผู้แต่งแล้วนะครับ คราวนี้มาที่ส่วนของผู้แปลบ้างดีกว่า

เรื่อง [หุ่นโชว์เสื้อ (マネキン / Mannequin] ผมแปลจากเว็บรวมกระทู้สยองขวัญจาก 2ch มาให้อ่านกันข้างล่างนี่นะครับ https://horror2ch.com/archives/80033665.html

 

412 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:37

ฉันไม่มีสัมผัสพิเศษนะ
เพราะแบบนั้นแหละ ฉันเลยไม่เคยเห็นผี หรือได้ยินเสียงอะไรพวกนั้นเลย
ถึงยังงั้น มีแค่ครั้งเดียวเอง ที่ฉันไปเจอประสบการณ์ขนหัวลุกสุดๆ เมื่อตอนที่ฉันเรียนอยู่มอต้น
ฉันอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั่นให้อ่านกัน

ตอนที่ฉันอายุ 14 พ่อของฉันเสีย ฉันก็เลยย้ายไปอยู่ที่บ้านเกิดของแม่
คุณตาของฉันเสียไปนานแล้ว ในบ้านก็เลยมีแค่คุณยาย คุณแม่ แล้วก็ฉัน ผู้หญิง 3 คนอยู่ด้วยกัน
เรื่องที่เสียคุณพ่อไป ฉันก็ยังช็อกไม่หาย แล้วยังจะต้องรีบปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่นี่อีก
ถึงฉันจะยังกังวลอยู่ก็เถอะ แต่เพื่อนร่วมห้องที่โรงเรียนใหม่ของฉันต่างก็ใจดีกับกัน บางที พวกเขาอาจจะเห็นใจสถานการณ์ที่ฉันกำลังเจออยู่นี่ก็ได้
โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงที่ชื่อ S น่ะ เธอใจดีกับคนมาใหม่อย่างฉันมากๆ เลย เธอให้ฉันดูหนังสือเรียน เป็นเพื่อนคอยคุยกับฉัน แล้วก็คอยช่วยเหลือฉันด้วย
ฉันได้เป็นเพื่อนสนิทกับเธอ แล้วก็เปิดรับเพื่อนคนอื่นๆ ตามมาด้วย
หลังจากนั้นได้ประมาณ 2 เดือน พวกเราทุกคนก็ได้เล่นด้วย ได้สนุกด้วยกัน แล้วก็ได้หัวเราะด้วยกัน

 

413 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:38

ตอนนี้ ในห้องเรียนก็มีเด็กสาวสวยคนนึง ชื่อ F
ฉันโดนดึงดูดเข้าหาเธอด้วยเหตุผลอะไรซักอย่างด้วยล่ะ
แน่นอนล่ะ ไม่ได้เป็นเหตุผลแปลกๆ อะไรแบบนั้นหรอก แต่เธอก็เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กมีเสน่ห์ ที่ขนาดฉันที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยังเห็นว่าเธอน่ารักเลย
ฉันก็เลยรู้สึกชอบเธอในแบบมากกว่าเพื่อน
(ฉันตอนนั้นตัวสูง แล้วผิวก็ออกจะคล้ำหน่อย ฉันก็เลยอิจฉาเธออยู่หน่อยๆ เหมือนกัน)
ความพยายามของฉันก็เหมือนจะได้ผลแล้วนะในช่วงที่เปลี่ยนที่นั่ง หลังจากที่พวกเราได้อยู่ในกลุ่มเดียวกัน พวกเราก็เริ่มได้คุยกันมากขึ้น
แล้วพอฉันได้รู้ว่าเธอเองก็มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวเหมือนกัน พวกเราก็สนิทกันมากขึ้นอีก
แต่ถึงยังงั้น กรณีของ F น่ะ พ่อของเธอไม่ได้ตายหรือหย่าไป แต่ฉันได้ยินว่าเขาหนีตามผู้หญิงคนนึงไปแล้วก็หายไปเลยหรืออะไรแบบนั้นแหละ ตอนที่ฉันได้รู้ว่าเธออยู่กับแม่แค่ 2 คน ฉันก็ดีใจมากเลยนะที่ได้เป็นเพื่อนกับเธอ
แต่ว่า ความสุขนั่นมันก็อยู่ได้ไม่นาน อยู่แค่จึงถึงช่วงที่ฉันไปหาเธอที่บ้านเท่านั้นเอง…

 

414 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:41

วันนั้น ฉันเองก็จำไม่ได้แล้วว่าทำไมถึงได้ไปที่บ้านของ F
อาจจะเพราะเรื่องมันนานมาแล้วก็ได้
แต่ยิ่งกว่านั้นคือ สิ่งที่ฉันเห็นในบ้านหลังนั้นน่ะ มันเป็นภาพจำที่ชัดเจนมากจนรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ยิบย่อยมันหายไปหมดเลย
ตอนนั้น นอกจาก F แล้ว S ก็อยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน
ก่อนหน้านี้ S ก็ไม่ชอบหน้า F เท่าไหร่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แถมยังเป็นคนที่ไม่อยากให้ฉันไปเป็นเพื่อนกับ F ด้วย
ถึงยังงั้น S ก็ยังตามมาด้วยอยู่ดี
จะยังไงก็เถอะ หลังเลิกเรียน ทั้งๆ ที่ทั้งบ้านฉันกับบ้าน S ก็อยู่คนละทางเลยแท้ๆ แต่เพราะอะไรซักอย่าง พวกเราก็ไปหยุดแวะที่บ้าน F ซะงั้น

 

415 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:43

บ้านของเธอนี่ ถ้าให้พูดตรงๆ เลย มันก็เป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียวที่สามารถเห็นความเก่าแก่ของมันได้อย่างชัดเจนล่ะนะ
กำแพงไม้งอไปหมด สวนในบ้านแทบจะไม่มี พื้นที่แน่นไปหมด ห่างจากบ้านข้างๆ แค่ 50 เซนเองมั้ง
ฉันตกใจอยู่นะ แต่พอคิดว่าบ้านของคุณยายเองก็เก่าแบบนี้เหมือนกัน แล้วสถานะการเงินของครอบครัวก็อาจจะติดขัดก็ได้นี่เนอะ ฉันเลยคิดว่ามันก็คงช่วยไม่ได้หรอก
มาคิดแบบนี้นี่ น่าอายเหมือนกันแฮะ

“คุณแม่คะ”

พอ F ตะโกนเรียกแบบนั้น ผู้หญิงสวยๆ คนนึงที่บนใบหน้ามีรอยย่นนิดๆ แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนก็ออกมาจากในตัวบ้าน
ผู้หญิงคนนั้นโค้งให้ฉันกับ S มากจนพวกเราแอบรู้สึกผิดยังไงไม่รู้เลยล่ะ
ดูเหมือนเธอจะกำลังซักผ้าอยู่ล่ะมั้ง เพราะในมือเธอยังถือผ้าขนหนูกับชุดชั้นในอยู่เลย

 

416 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:45

“เดี๋ยวเอาอะไรมาให้ดื่มกันนะจ๊ะ”

ฉันคิดว่าที่เธอพูดดูจะกระตือรือร้นอยู่พอควรเลย อาจจะเพราะไม่ค่อยมีเพื่อนลูกสาวเธอแวะมาที่บ้านเท่าไหร่ก็ได้ล่ะมั้ง
อันที่จริง F ก็บอกพวกเราด้วยล่ะนะว่า “เราไม่ค่อยได้เชิญใครมาที่บ้านเท่าไหร่น่ะ”
ฉันต้องเตือนตัวเองไม่ให้ตกใจอะไร ต่อให้ห้องของ F จะดูไม่ค่อยเหมือนห้องของเด็กผู้หญิงอะไรขนาดนั้นก็เถอะ
ฉันไม่อยากจะมารู้สึกอยากข่มด้วยเรื่องอะไรแบบนี้น่ะสิ
แต่ตอนที่เธอเปิดประตูห้องออกมานะ สิ่งที่เข้ามาเตะตาฉันมันเป็นอะไรที่คาดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงเลย

 

417 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:46

ตอนที่ฉันเคยบอกว่า F เป็นคนสวยน่ะ นั่นรวมถึงเรื่องที่เธอใส่ใจกับแฟชั่นกับสไตล์ด้วยนะ
ผ้าม่านสีสดใสผูกโยงเอาไว้ บนโต๊ะเขียนหนังสือก็มีตุ๊กตายัดนุ่นวางเอาไว้หลายตัวด้วย เป็นห้องที่ดูสาวน้อยกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เยอะเลยแฮะ

ยกเว้น แค่อย่างเดียว

ของที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง เหมือนกับว่ามันกำลังมองมาทางนี้ยังไงยังงั้นแหละ
หุ่นโชว์เสื้อ
ดูยังไงก็คือหุ่นโชว์เสื้อของผู้ชายแน่นอน
จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังไม่ลืมรูปร่างหน้าตาของมันเลย
มือทั้ง 2 ข้างของมันบิดและงอ จนตั้งท่าออกมาเป็นรูปร่างเหมือนตัว W แล้วก็ยังกับว่ามันหันตรงมาหาฉันเลย
หน้าของมันก็มีเค้าโครงที่ถูกสร้างออกมาอย่างดีเหมือนกับหุ่นลองเสื้อแบบที่เห็นได้ทั่วๆ ไปนั่นแหละ แต่พอเป็นแบบนั้น
สายตาของมันก็เลยยิ่งดูว่างเปล่า ดูไร้ชีวิตเข้าไปใหญ่เลย

 

418 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:48

หุ่นลองเสื้อตัวนี้ใส่เสื้อสเวตเตอร์สีแดงสว่างกับหมวกปีกกว้างอยู่
อาจจะเป็นการรักษาความรู้สึกนะ แต่ฉันอดรู้สึกไม่ได้เลยว่าเสื้อผ้าที่หุ่นนี่ใส่ยังดูดีกว่าที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้ใส่ซะอีก

“นี่มัน…”

ฉันกับ S อึ้งกันไปทั้งคู่แล้ว แต่ F ดูจะไม่ได้แปลกใจอะไร
เธอเดินไปที่หุ่นลองเสื้อตัวนั้น จับแต่งหมวกใบนั้นซักหน่อย ยังกับว่าเป็นเรื่องปกติที่ต้องทำอยู่แล้วเลย
ดูเธอทำแบบนั้นแล้ว มันทำให้ฉันขนลุกเกรียวขึ้นมาเลย

“เจ้านี่ดูดีมั้ยล่ะ”

F ถามออกมาแบบนั้น แต่น้ำเสียงของเธอมันดูเรียบเฉยยังไงไม่รู้
การพูดแบบที่ไม่ได้อะไรขนาดนั้น กลับทำให้รู้สึกไมสบายใจเข้าไปใหญ่เลย

 

419 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:50

“งั้นก็ ยินดีต้อนรับนะ”

ป้าคนนั้นเข้ามา บอกแบบนั้นพร้อมกับถือถาดเค้กกับน้ำชาเข้ามา บรรยากาศในบ้านก็สบายขึ้นเยอะ
S เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี เธอก็เลยยื่นมืออกไปจัดจานที่โต๊ะตัวเตี้ยๆ
ฉันเองก็จะเข้าไปช่วยด้วยอีกแรง แต่จานมันก็มีแค่ 4 ใบ
แล้วมือฉันก็หยุดกึก อาเระ? นี่ป้าแกจะมากินด้วยรึไงเนี่ย?
ในตอนนั้น ป้าคนนั้นก็หยิบเค้กกับชาออกไป ยิ้มให้ แล้วก็เอาไปวางบนโต๊ะของ F
อยู่ข้างๆ หุ่นโชว์เสื้อตัวนั้นเลย

 

420 : คาโอรุ (かおる) : 02/02/07 00:53

ไปอยู่ในที่ที่คาดไม่ถึงสุดๆ ไปเลยแฮะ
ฉันรู้สึกได้เลยว่ามีเหงื่อเย็นๆ ซึมขึ้นมาใต้เสื้อผ้าของฉันแน่นนอน ไหลทะลักออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตอนไหนเลยอีกต่างหาก
F มองไปที่ชาแก้วนั้นที่วางเอาไว้ข้างๆ หุ่นลองเสื้อนั่นแบบจงใจเลย
จากตรงที่ฉันนั่งอยู่ ฉันเห็นแค่ผมของเธออย่างเดียวเอง
แต่จู่ๆ เธอก็หันหน้ากลับมา เอาส้อมจิ้มลงเค้กไปเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็ยื่นชามใส่น้ำตาลมาให้พวกเรา
ฉันคิดจะถามเรื่องเกี่ยวกับเจ้าหุ่นโชว์เสื้อตัวนั้นซักหน่อย
ดูเหมือนกับว่าพวกเขาจะทำเหมือนว่าเจ้าหุ่นนั่นเป็นคนคนนึงยังไงยังงั้นแหละ
แถมยังดูแลอย่างดี เสิร์ฟเค้กให้ แต่งตัวให้ด้วย
แต่ว่า ไม่ว่าจะป้าคนนั้นหรือ F ก็ไม่มีใครพูดถึงหุ่นโชว์เสื้อตัวนั้นเลย
สงสัยจัง นี่พวกเขามองเจ้านี่ยังไงกันนะ
ไม่มีทางจะมองว่าเป็นหุ่นโชว์เสื้อแบบดาดดื่นแน่นอน
แต่ถ้าพวกเขามองว่ามันเป็นคนล่ะก็ ก็น่าจะพูดถึงด้วยการเรียกว่า เขา ไม่ก็ คนนั้น มากกว่า “เจ้านี่” แล้วก็ควรจะอธิบายให้พวกเราฟังนี่นา
แต่ว่า ทั้งคู่ไม่ได้ทำแบบนั้นเลย
ความรู้สึกที่มันคลุมเครือ อธิบายไม่ถูก ที่ไม่รู้จะตีความมันออกมายังไงดีนี่ มันทำให้รู้สึกไม่สบายใจสุดๆ ไปเลย
ถ้าฉันถาม F เรื่องหุ่นโชว์เสื้อดู เธอจะตอบยังไงหนอ
ไม่ว่าจะมองยังไง มันก็ไม่ปกติเลยซักนิด

 

421 : คาโอรุ (かおる): 02/02/07 00:54

ฉันมองหาหัวข้อสนทนาอื่นดู
ตรงมุมห้อง มีกรงนกอยู่ด้วยอันนึง
อย่างอื่นนอกจากหุ่นโชว์เสื้อแล้ว มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
แค่ลองดูจาก F ที่เป็นเด็กนักเรียนธรรมดาๆ นี่ก็เป็นเรื่องรับประกันได้อยู่นะ

“เธอเลี้ยง นกไว้ด้วยเหรอ?”
“หายไปแล้วล่ะ”
“เหรอ… น่าสงสารจัง”
“เพราะมันไม่จำเป็นแล้วน่ะ”

เป็นคำพูดที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ
ไม่มีวี่แววของอารมณ์ผูกพันอะไรกับนกที่เลี้ยงเอาไว้ตัวนั้นเลยซักนิดเดียว
อยากจะกลับจะแย่แล้วเนี่ย
อยากกลับบ้าน อยากกลับบ้าน ที่นี่มันอันตราย นี่ถ้าฉันอยู่ที่นี่นานกว่านี้ ฉันต้องเป็นบ้าไปแน่ๆ
ตอนนั้น S ก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะถามขึ้นมา

“ห้องน้ำไปทางไหนน่ะ?”
“ออกไปทางโถงทางเดิน ก่อนจะออกจากที่นั่นพอดีเลยล่ะ”

F ตอบมาแบบนั้น และ S ก็รีบเดินพรวดพราดออกไปเลย
สารภาพตามตรงเลยนะ ตอนนั้นฉันสาปแช่งยัยนั่นสุดแรงเลย
ฉันเอาแต่ก้มหน้าอยู่ตลอดเวลาเลย
ฉันปักธงในใจไปเรียบร้อยแล้วล่ะว่าต่อให้ไม่ว่าฉันจะทำยังไง ฉันก็ไม่มีทางสร้างบทสนทนาสื่อสารกับ F ได้แน่นอน
มันผ่านไปนานสุดๆ เลย จนกระทั่งฉันได้ยินเสียงฝีเท้าตุบๆ ทั้งที่จริงๆ มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีเอง
S โผล่หัวเข้ามาในห้อง แล้วก็บอกว่า

“โทษที กลับบ้านล่ะนะ”

หน้าของ S ซีดน่าดูเลย
ฉันไม่หันไปมองที่หน้า F อย่างเด็ดขาดเลย

“ออ กลับมาแล้วเหรอ”

F พูดขึ้นแบบนั้น
การพูดที่มันพลิกกลับยิ่งกว่าแหกโค้งทำเอาฉันเกือบหน้าคะมำเลย

 

TN: เป็นเรื่องเล่าที่ต้องนึกภาพตามพอควรเลยแฮะ พี่ๆ ผู้อ่านรู้สึกยังไงกันบ้างครับ?

เอาล่ะ ตอนนี้ก็จบทริปออนเซ็นที่น่าประทับใจ(?)ของเดอะแก็ง 3 สาวเป็นที่เรียบร้อย ทริปนี้คงจะอยู่ในความทรงจำของทั้ง 3 คนไปอีกนาน… แค่อาจจะในรูปแบบที่ต่างกันไปนิดหน่อยเท่านั้นเอง 555
เอาล่ะ หลังจากที่แผนการตั้งแคมป์ที่โลกเบื้องหลังต้องเลื่อนไปเพราะเจอเรื่องลัทธิบ้าคลั่งของอุรุมิ รูนะ ในที่สุด ตอนนี้ 2 สาวก็มีเวลาแล้ว มาติดตามการพักแรมเอาชีวิตรอดของโทริโกะกับโซราโอะกันดีกว่าครับ

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r