[นิยายแปล] ฝ่าปริศนา ตะลุยโลกเบื้องหลัง - ตอนที่ 136 ไฟล์ 14 : คำเชิญชวนไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน [9]

““อ๊าาาาาาาาาา!?””

 

ฉันกับโทริโกะเด้งตัวขึ้นมาจากฟูกที่นอนพร้อมกันเลย

 

“เหวอ! อะไรของพวกเธอเนี่ย!?”

 

คุณโคซากุระนั่งอยู่บนเก้าอี้อยู่ในฮิโรเอง หันขวับมองมาทางพวกเราด้วยสีหน้าตกใจน่าดูเลย

 

“อ-… เอ๊ะ?”

 

ตอนนี้เช้าแล้ว ฉากกั้นโชจิเปิดค้างเอาไว้ แล้วก็มีแสงแดดจ้าสาดเข้ามาในห้องนี้ด้วย

 

“สวัสดียามเช้านะ”

 

คุณโคซากุระพูดกับพวกเราอย่างประชดประชัน ซึ่งฉันก็พูดตอบเธอกลับไปอย่างตะกุกตะกัก

 

“อ-… อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“อรุณ… สวัสดิ์”
“นี่พวกเธอ 2 คนฝันร้ายเหมือนกันรึไง?”

 

ฉันกับโทริโกะหันมามองหน้ากันแบบงงๆ

ฝันเหรอ…? มันแปลกมาก ในความทรงจำของฉันมันไม่ได้มีช่วงว่างเลย พวกเราตื่นมากลางดึก เข้าไปแช่น้ำกัน แล้วหลังจากที่เจอพวกหุ่นโชว์เสื้อ เราก็หนีกันมา… ไม่สิ หรือมันจะเป็นแค่ความฝันมาตั้งแต่แรกแล้วกันนะ? ตลอดเวลา ตั้งแต่ตอนที่ฉันตื่นมากลางดึกนู่นเลยน่ะ?

ตอนที่ฉันยังงงๆ อยู่ ฉันก็สังเกตได้ว่าโทริโกะกำลังมองไปที่ไหนซักที่อยู่ ฉันไล่ตามสายตาของเธอไป แล้วก็เป็นตอนนั้นแหละที่ฉันเห็นว่าชุดยูกาตะของฉัน ส่วนอกมันเปิดอยู่ ฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันไม่ได้ใส่อะไรเอาไว้ใต้ชุดเลยนี่นา ว่าแล้วเชียวว่ามันไม่ใช่ความฝันจริงๆ ด้วย! ตอนที่พวกเราหนีกันออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า พวกเราก็รีบๆ สวมชุดยูกาตะกลับมากันโดยไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเอาไว้เลย

ฉันดึงชุดยูกาตะของตัวเองเข้ามาหากันเพื่อปิดส่วนเนื้อหนังที่เปิดออกมา ก่อนจะจ้องเขม็งใส่โทริโกะ ซึ่งเธอก็เบือนหน้าหนี ทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร

ฟังเอาไว้เลยนะ ยัยโรคจิตผมบลอนด์ ฉันไม่มีทางลืมคำพูดแย่ๆ ของเธอนั่นหรอกนะ ได้ยินมั้ย?

แต่… ถ้านั่นไม่ใช่ความฝัน แล้วพวกเรากลับมาที่ห้องตัวเองกันได้ยังไงล่ะเนี่ย?

คุณโคซากุระหาวหวอด แล้วก็ลุกขึ้นยืน

 

“หาว~ ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ฉันได้สลบเหมือดแบบนั้นน่ะ ไม่ได้ทำแบบนี้มานานน่าดูเลย เห็นว่าเป็นแค่เบียร์เลยประมาทไปหน่อย แต่นี่แสดงว่าฉันคงดื่มไปเยอะแหงเลย จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมานอนที่นี่ตอนไหน”

 

คุณโคซากุระพูดขึ้นพลางขยี้ผมของตัวเอง

 

“พวกเธอนี่ผมยุ่งไปหมดเลยนะ ทั้งคู่เลย นี่มานอนทั้งๆ ที่ยังหัวเปียกรึไง? เอาเถอะ ตอนนี้ก็เวลาเหมาะเลย—ไปแช่น้ำตอนเช้ากัน”
“อ-… โอเคค่ะ”

 

ฉันตอบเธอกลับไปแบบไม่ทันคิดอะไร แต่ เดี๋ยวนะ ไปที่บ่อออนเซ็นนั่นอีกแล้วเหรอ? รู้สึกเหมือนฉันเพิ่งจะไปที่นั่นมาเองเลยนะ

แต่ก็จริงที่ตอนนี้ ตัวฉันก็เหงื่อโชกไปหมดเลย ผมโทริโกะเองก็กระเซอะกระเซิงไปหมดเหมือนกัน ถ้าคิดตามปกติ มันก็จริงนะว่าพวกเราควรจะไปอาบน้ำนั่นแหละ

แต่ ถึงงั้นก็เถอะ…

คุณโคซากุระเก็บของของตัวเองมา โดยไม่ได้มีทีท่าเลยว่าเธอจะรู้ว่าพวกเรากำลังลังเลกันอยู่ ก่อนจะหันมาคุยกับพวกเราอย่างอารมณ์ดี

 

“ก่อนที่พวกเราจะมานี่ ฉันคิดว่าคืนเดียวก็พอแล้วนะ แต่ตอนนี้ ฉันดีใจเลยนะที่พวกเราจองเอาไว้ 2 คืน วันนี้พวกเธออยากทำอะไรกันล่ะ? จะนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ในนี้อีกก็ได้ แต่ฉันเริ่มคิดว่าออกไปเดินเที่ยวสนุกๆ กันแถวนี้ก็ไม่เลวนะ”

 

ก็… อะไรเกิดขึ้นก็ไม่รู้หรอกนะ แต่อย่างน้อย คุณโคซากุระมีความสุขก็ดีแล้วล่ะ เพราะเธอไม่ต้องมาเจอเรื่องน่ากลัวแบบที่ฉันกับโทริโกะผ่านมาด้วย นี่ถ้าหลังจากที่พวกเราบังคับให้เธอมาด้วย แล้วเธอยังต้องมาเจอประสบการณ์น่ากลัวพวกนั้นอีก ฉันก็ไม่รู้เลยล่ะว่าจะเริ่มขอโทษเธอจากตรงไหนดี

แต่ ถึงงั้นก็เถอะ หลังจากที่เจอเรื่องพวกนั้นมา พวกเรายังจะค้างคืนอยู่ที่นี่อีกเหรอเนี่ย? เอาจริงดิ…?

 

“อุหวา นี่อะไรเนี่ย?”

 

พอเปิดประตูห้องออก คุณโคซากุระก็ตกใจจนอุทานออกมา พวกเรายื่นหน้าออกไปมองจากข้างหลังเธอ แล้วก็กลืนน้ำลายเอื้อกเลย

 

ตรงโถงทางเดิน ข้างนอกห้องเรา มีรองเท้าแตะเรียงเป็นแถวอยู่เพียบเลย ส่วนหัวของรองเท้าแตะหันหน้าชี้เข้ามาที่ประตูห้องเรา ยังกับว่าพวกเรารับแขกมาเมื่อคืนไม่รู้กี่คนน่ะ

 

TN: ตอนนี้สั้นหน่อย แต่ก็ยังพอมีอะไรดีๆ อยู่นะ ฟิ่ว~…

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r