[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 98 ประลองความรู้ (4)
“เหล่าฉิน อย่าตระหนกไป ถ้าตระหนกเลือดในร่างกายจะไหลไวขึ้น พิษก็จะแพร่กระจายไปทั่วร่างกายคุณ ถึงตอนนั้นต่อให้เป็นเทพเซียนก็ยากที่จะรักษาให้แล้ว” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
ตอนกัวไฮว่ยังไม่พูดก็ดีอยู่หรอก แต่พอได้ฟังที่กัวไฮว่พูด ยิ่งฉินหลงอยากจะผ่อนคลายก็กลับยิ่งตระหนก เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเขาเต้นไวขึ้น และนี่ก็หมายความว่าเลือดในกายไหลเร็วขึ้น
“เหอะๆ ที่ต้องการก็คือแบบนี้แหละ คุณหมอซุน ดูให้ดีนะครับ” กัวไฮว่ยิ้มพลางดื่มเหล้าไปอึกใหญ่โดยไม่ได้กลืนลง ก่อนจะพ่นไปทางฉินหลง จากนั้นมีไฟลุกขึ้นเล็กๆ ตรงปลายนิ้วมือของกัวไฮว่ จากนั้นเขาก็ไปจุดไฟเผาทั่วร่างของฉินหลง
“พ่อหนุ่ม ทำแบบนี้เธอจะเผาเหล่าฉินเอาได้นะ…” หลินฉางเทียนยังไม่ทันจะพูด ในมือกัวไฮว่ก็มีเข็มหน้าตาเหมือนกันเก้าเล่มอยู่ในมือ จากนั้นเขาก็ฝังไปทั่วร่างกายของฉินหลง เหล้าที่เดิมเผาไหม้อยู่ก็เคลื่อนย้ายไปยังเข็มทั้งหมดราวกับมีวิญญาณ
“ชีพจรฟ้าเก้าเข็ม…หรือว่าวิชาฝังเข็มในตำนานจะมีอยู่จริง พ่อหนุ่ม ฉันยอมแพ้แล้ว บอกฉันมาหน่อยสิว่าคือชีพจรฟ้าเก้าเข็มหรือเปล่า หรือว่าเธอคือผู้สืบทอดวิชาชีพจรฟ้าเก้าเข็ม” เมื่อซุนเซิงเห็นว่าเข็มทั้งเก้าที่อยู่บนตัวของฉินหลงถูกเผาจนแดง ในใจก็พลันนึกถึงวิชาชีพจรฟ้าเก้าเข็มที่บันทึกเอาไว้ในตำรับยาโบราณขึ้นมาได้ เข็มแดงทั้งเก้าที่อยู่บนตัวของฉินหลงในตอนนี้ไม่ใช่วิชาชีพจรฟ้าเก้าเข็มหรอกเหรอ
“คุณหมอหลิน คุณช่วยไปตามให้หน่อยครับว่าต้มยาเสร็จหรือยัง” กัวไฮว่พูดขึ้นยิ้มๆ อยู่บนม้านั่งเตี้ย พลางมองฉินหลงที่มีเข็มเก้าเล่มฝังอยู่
“ยามาแล้วครับ” กัวไฮว่ยังไม่ทันขาดคำ เจ้าซางก็ถือยาร้อนๆ ถ้วยหนึ่งเดินมายังประตู
“ปู่ซางครับ กรอกให้เหล่าฉินหน่อยสิ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“เหล่าจาง ยานี่ทำมาจากสูตรยาที่พ่อหนุ่มให้มาเมื่อกี้ กรอกให้เหล่าฉินไปจะไม่เป็นไรใช่ไหม” เจ้าซางถามขึ้นด้วยความลังเลใจ
“พ่อหนุ่ม ก้าวมาแล้วไม่มีถอยกลับนะ ถ้าให้เหล่าฉินกินยานี่ แล้วมีปัญหาอะไร ฉันไม่มีแม้แต่โอกาสจะช่วยเขาเลยนะ” จางเทียนเจิงพูดขึ้นเบาๆ
“รีบกรอกให้เขาตอนร้อนๆ เถอะ ถ้าไฟตรงเข็มบนตัวมอดไป ยานี่ก็เสียเปล่านะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“เหล่าเจ้า อย่ามัวชักช้า ฟังพ่อหนุ่ม ฉันจะตายไม่ได้ ถ้ามีอะไรผิดปกติ ก็ให้ฉันกินยาลูกกลอนที่พ่อหนุ่มให้ฉันเมื่อกี้ก็พอแล้ว” ฉินหลงค่อยๆ ลืมตามาพร้อมกับพูดด้วยเสียงดัง
“เหล่าฉิน ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรจริงๆ ก็อย่าโทษฉันแล้วกัน” เจ้าซางพูดพลางค่อยๆ กรอกยาจีนเข้าไปในปากของฉินหลงหนึ่งถ้วย
“คุณหมอจาง ส่วนประกอบของพิษที่คุณใช้หลักๆ แล้วมีพิษงูกับพิษแมลงป่องจากภูเขาอู่อี๋ ผสมกับหญ้าพิษเจ็ดชนิด วิธีที่ผมถอนพิษก็ใช้พิษงูกับพิษแมลงป่องจากภูเขาอู่อี๋ผสมกับหญ้าพิษเจ็ดชนิดเหมือนกัน คุณยอมแล้วหรือยังครับ” กัวไฮว่ถามขึ้นยิ้มๆ
“พิษในตัวของเหล่าฉินยังไม่ได้ถูกกำจัดจนหมด เธอจะให้ฉันยอมอะไรกัน” จางเทียนเจิงพูดขึ้น แม้ในใจเขาจะยอมรับเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้แล้ว แต่ถ้าใจให้เขาพูดคำว่ายอม แค่นี้คงยังไม่พอ
“งั้นผมจะทำให้คุณยอมรับทั้งกายใจเลย” กัวไฮว่พูดเสร็จก็ถอนเข็มทั้งเก้าเล่มออกมาจากตัวของฉินหลง จากนั้นก็กรอกเหล้าที่อยู่ในมือลงไปในปากของฉินหลง
“เหล้าอร่อย อร่อยมาก” ฉินหลงลุกขึ้นพรวดพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง
“เหล่าฉิน อย่าเพิ่งพูดเรื่องเหล้าเลย ร่างกายคุณรู้สึกอะไรแปลกๆ ไหม” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“แปลกๆ เหรอ” ฉินหลงพูดเสร็จก็หลับตาเพื่อสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงที่มีภายในร่างกาย
“ปะ…เป็นไปได้ยังไงกัน” ฉินหลงพูดพึมพำกับตัวเองแล้วก็ยื่นมือไปจับกัวไฮว่เอาไว้ “เธอทำอะไรกับฉันกันแน่”
“เหล่าฉิน ไม่สบายตรงไหนเหรอ บอกมาเร็ว ชักช้าเดี๋ยวจะช่วยไม่ทันนะ” จางเทียนเจิงพูดพลางทาบนิ้วไปบนข้อมือของฉินหลง
“สิบปีก่อนตอนที่คนจากเกาหลีมาขอประลอง ฉันถูกคนทำของใส่ คิดว่าในตอนนี้ไม่อาจจะบรรลุเขตแดนเซียนเทียนได้แล้ว แต่ว่าพอเหล้านั่นลงท้องไป อาการบาดเจ็บที่อยู่ตรงหลังฉันก็ถูกกระแสความร้อนพัดพาไป ตอนนี้ฉันอยู่ขั้นเขตแดนเซียนเทียนแล้วล่ะ” ฉินหลงพูดขึ้นเบาๆ “พ่อหนุ่ม เธอทำได้ยังไงกัน บอกฉันมา ฉันจะกราบเธอเป็นอาจารย์”
ประโยคสุดท้ายของฉินหลงทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็เบิกตาโพล่ง หมอแร่ฉินหลง ผู้ที่เคยเอาชนะอาจารย์ยาจากเกาหลี ทั้งยังมีชื่อเสียงไปทั่วหัวซย่า จู่ๆ วันนี้ก็มาขอกราบเด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นอาจารย์ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน
“คุณหมอจาง ตกลงตอนนี้ยอมหรือยังครับ” กัวไฮว่หรี่ดวงตามองจางเทียนเจิงพร้อมกับพูดขึ้น
“พ่อหนุ่มชนะแล้วล่ะ ฉันยอมรับทั้งกายใจเลย” จางเทียนเจิงพูดยิ้มๆ คนที่ทำให้ฉินหลงกราบเป็นอาจารย์ได้ ทำไมเขาจะไม่ยอมรับดีๆ
“ฮ่าๆ วันนี้มีความสุขมากเลย คุณหมอหลิน ผมจะเปิดคลินิก ต่อไปทางสมาคมแพทย์จีนช่วยอำนวยความสะดวกให้หน่อยได้ไหมครับ” กัวไฮว่มองไปยังหลินฉางเทียนที่ยังคงตกใจไม่ตื่นพร้อมกับถามขึ้นยิ้มๆ
“เหล่าฉิน แกไปเปลี่ยนชุดก่อนเถอะ เดี๋ยวเจอกันที่ห้องโถงนะ” หลินฉางเทียนพูดยิ้มๆ “พ่อหนุ่ม เชิญ”
“คุณปู่หลิน ผมต้องไปด้วยไหมครับ” หวังเซิงมองหลินฉางเทียนพร้อมกับถามขึ้นเบาๆ
“เด็กบ้า วันนี้เธอพาบุคคลที่เก่งขนาดนี้มาทำให้สมาคมแพทย์แผนโบราณของพวกเราอับอายขายขี้หน้า เธอรอปู่เธอตามตัวได้เลย” หลินฉางเทียนมองหวังเซิงพร้อมกับพูดขึ้น
“คุณปู่หลิน เรื่องนี้มันเป็นความบังเอิญ พวกคุณมีความสามารถไม่พอก็จะมาเอาเรื่องที่ผมเหรอ” หวังเซิงพูดด้วยเสียงดัง “ไม่ได้จะเล่นกันแบบนี้ใช่ไหม”
“ทักษะดีไม่สู้คนดี พ่อหนุ่มกัวไฮว่เนี่ยดี พวกเรายอม” หลินฉางเทียนพูดยิ้มๆ “พ่อหนุ่ม เธอเองก็มาด้วยกันใช่ไหม บอกมาสิว่าคลินิกของพ่อหนุ่มกัวไฮว่ยังต้องการอะไรอีกบ้าง ต้องการอะไรเดี๋ยวสมาคมแพทย์แผนโบราณของพวกเราออกโรงจัดการให้เอง” หลินฉางเทียนพูดยิ้มๆ ในตอนนี้หวังเซิงเพิ่งจะได้หายใจออกเฮือกใหญ่ ที่แท้ตาแก่นี่ก็เป็นคุณปู่ขี้ขู่นี่เอง
“พ่อหนุ่ม นั่งลงสิ ดื่มชา” หลินฉางเทียนพูดขึ้นยิ้มๆ ห้องประชุมสมาคมแพทย์แผนโบราณใหญ่กว่าห้องเมื่อสักครู่หลายเท่าตัว การตกแต่งก็ดีกว่ามาก
“คุณหมอหลิว ผมเข้าใจความคิดของคุณดีนะครับ แต่ว่าคลินิกไม่ของผมจะไม่อยู่ในรายชื่อสมาคมแพทย์แผนโบราณ ถ้าพวกคุณอยากร่วมมือกับพวกเราก็มาเจรจากันได้ คลินิกไม่ของผมเป็นแค่คลินิกที่เปิดไว้หาเงินเลี้ยงปากท้องเท่านั้น” กัวไฮว่มองหลินฉางเทียนพร้อมกับพูดยิ้มๆ
“เลี้ยงปากท้องเหรอ พ่อหนุ่ม ถ้าศักยภาพของเธอเอาไว้แค่เลี้ยงปากท้องงั้นพวกเราก็คงจะไม่มีข้าวกินกันแล้วล่ะ” หลินฉางเทียนพูดยิ้มๆ “พวกเราไม่บังคับให้เธอร่วมสมาคมแพทย์แผนโบราณหรอกนะ แต่ถ้าคลินิกของเธอต้องการอะไรก็มาหาที่สมาคมแพทย์แผนโบราณได้เลย ฉันหวังแค่ว่าตอนที่สมาคมแพทย์แผนโบราณเจอเรื่องยุ่งยากอะไร พ่อหนุ่มจะช่วยออกหน้าให้พวกเราได้ ขอแค่นี้ไม่มากไปหรอกมั้ง”
“เหล่าหลินพูดถูกแล้วล่ะ ผมตกลง หลังจากที่คลินิกไม่เปิดทำการอาทิตย์แรกพวกคุณไปเยี่ยมชมได้นะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“วันที่พ่อหนุ่มเปิดกิจการ พวกเราจะไปหาอย่างแน่นอน” หลิยฉางเทียนพูดยิ้มๆ
“ฉันไม่สนเรื่องอื่นแล้วล่ะ ตอนพ่อหนุ่มเปิดกิจการก็ต้องจัดการเรื่องข้าวด้วยใช่ไหม ข้าวน่ะจะกินอะไรก็ได้ แต่ว่าเหล้าที่ให้ฉันกินเมื่อกี้ต้องให้พวกเราชิมหน่อยแล้วไหม” ฉินหลงที่เปลี่ยนเป็นชุดฉางเผาเรียบร้อยแล้วพูดยิ้มๆ
หลินฉางเทียนได้จัดผู้ช่วยจากสมาคมแพทย์แผนโบราณมาคนหนึ่งให้เขาจัดการปัญหาเรื่องการเปิดคลินิกไม่ทั้งหมดที่กัวไฮว่กับหวังเซิงจัดการไม่ได้ เพื่อให้หวังเซิงได้สัมผัสถึงความยิ่งใหญ่ของสมาคมแพทย์แผนโบราณอีกครั้ง
“คุณปู่ครับ ผมมีเรื่องจะถามทุกคนหน่อย” หวังเซิงกลับมายังห้องประชุมอีกครั้งหนึ่ง พูดขึ้นเบาๆ พร้อมกับมองไปยังกัวไฮว่ที่กำลังพูดหัวหน้าและกรรมการสมาคมแพทย์แผนโบราณอย่างสนุกสนาน “น้องสี่ผมเก่งมากเลยใช่ไหมครับ”
“เสี่ยวหวัง น้องชายแกคนนี้สุดยอดคนเลย เก่งสุดๆ ไปเลย”