[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 88 ความสัมพันธ์พี่ก็ดีมาตลอด
“พี่ไฮว่ ฉันได้ยินเรื่องของพี่มาบ้าง จะต้องไปจริงๆ เหรอ” ถังซีพูดแล้วดวงตาสีแดงก่ำ
“เสี่ยวถังซี อย่าร้องสิ พี่แค่ไม่ได้เรียนที่นี่แล้ว ถ้าพี่มีเวลาจะแวะมาหาพวกเธอนะ วันนี้ไม่พูดเรื่องอื่นแล้วดีกว่า กินข้าวกินเหล้า ไม่เมาไม่กลับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ตาบ้า เรื่องนายกับครูหลินซวงบนเว็บบอร์ดนี่จริงหรือเปล่า” เมื่อเหล้าลงท้องไปแล้วสามแก้ว ซูเยี่ยก็ถามขึ้นเบาๆ ข้างหูกัวไฮว่
“เสี่ยวเยี่ยจื่อ เธออยากให้จริงหรือเปล่าล่ะ” กัวไฮว่หรี่ตาพูด “ฉันจะไปแล้ว เธอช่วยชัดเจนกับพี่หน่อยสิ สรุปแล้วเธออยากเป็นเมียของฉันหรือเปล่า ฮ่าๆ”
“ตาบ้า ไอ้ตาบ้า นายต้องทำเรื่องต่ำช้ากับครูหลินแน่ๆ เลย ฉันไม่เข้าใจนายเลย รู้ตั้งนานแล้วล่ะว่านายกับครูหลินกิ๊กกัน” ซูเยี่ยพูดเสียงดัง
“ฮ่าๆ กินเหล้าของเธอไปเถอะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ตาบ้า ถ้านายอยากเรียนต่อ ฉันบอกกับที่บ้านให้ได้นะ จะไปโรงเรียนอื่นในอู่เฉิงก็ได้ไม่มีปัญหา” ซุนหลิงหลิงพูดขึ้นเบาๆ “ฉันไปเยี่ยมชมโรงเรียนเป็นเพื่อนนายได้นะ”
“พอแล้ว พวกเธอไม่ต้องกังวลใจกับฉันหรอก พูดตามตรงนะ ฉันมาฟู่จงเพื่อจีบสาว ในเมื่อคนสวยที่สุดในฟู่จงอยู่ในห้องนี่หมดแล้ว ฉันก็ทำตามเป้าหมายสำเร็จแล้วล่ะ ฉันเองก็เตรียมจะจากไปแล้ว ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ตาบ้า ไอ้ตาบ้า” สาวๆ หน้าแดงระเรื่อ ไม่รู้ว่าเพราะดื่มเหล้าหรือเพราะเขินอายกันแน่ จากนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกันเสียงดัง
“พวกเธออยู่โรงเรียนให้ดีๆ ล่ะ พอพวกเธอเรียนจบ สามีของพวกเธอก็จะดังระเบิดระเบ้อ ฮ่าๆ” พูดเสร็จ กัวไฮว่ก็เดินถือน้ำเต้าออกไปจากร้านอาหารคนเดียว ในเมื่อจัดการเรื่องต่างๆ ได้แล้ว ก็พลันสบายอกสบายใจอย่างประหลาด
“พี่ไฮว่ พี่จะออกจากโรงเรียนจริงๆ เหรอ” เมื่อกัวไฮว่กลับไปถึงห้องนอน เฉียนตัวตัวก็ถามขึ้นเบาๆ
“ใช่สิ กำลังจะออกไปแล้ว ไอ้น้อง ถ้าซ้อๆ ของแกมีปัญหาอะไร ฉันให้แกไปจัดการนะ ถ้าจัดการไม่ไหวก็โทรศัพท์มาหาฉัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ต้าจู้ พรุ่งนี้แกออกจากโรงเรียนไปกับฉัน”
“ครับ” เซวียนต้าจู้ที่เดิมทีไม่กระตือรือร้นก็คึกคักขึ้นมา
“พี่ไฮว่ ให้ผมไปกับพี่ด้วยเถอะ เข้าเรียนน่าเบื่อจะตาย” เฉียนตัวตัวพูดเบาๆ
“นายอยู่ในโรงเรียนไปเถอะ นายไม่เหมือนกันกับต้าจู้” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ถ้านายอยากอะไรก็ทำได้เลย ติดต่อพี่สองเจี่ยหยวนของฉันได้เลย รอไว้นายเรียนจบมอปลายแล้วพี่จะมาหานายนะ”
“พี่ไฮว่ ผมได้ยินน้องอวี้เอ๋อร์บอกว่าพวกเธอมาจากสำนักโบราณ พอมีของดีอะไรให้น้องหน่อยไหม พี่คิดดูนะ พวกซ้อๆ อยู่ในโรงเรียน ยังไงผมก็ต้องมีความสามารถไปปกป้องพวกเขาหน่อยรึเปล่า” เฉียนตัวตัวพูดยิ้มๆ
“คัมภีร์สี่สภาพ ส่วนนายจะเข้าใจได้ถ่องแท้แค่ไหนก็อยู่ที่นายแล้วล่ะ” กัวไฮว่ยิ้มพลางโยนหนังสือเล่มเล็กเล่มหนึ่งไปให้เฉียนตัวตัว ส่วนเฉียนตัวตัวนั้นดีใจเหมือนได้รับสมบัติอย่างไรอย่างนั้น
“ต้าจู่ ไม่เสียใจเหรอที่ต้องจากโรงเรียนไปกับฉัน” เมื่อเฉียนตัวตัวหลับไปแล้ว กัวไฮว่กับเซวียนต้าจู้ก็มานั่งสมาธิอยู่กันอยู่ที่ระเบียง กัวไฮว่จึงถามขึ้น
“นายท่านบอกให้ผมติดตามคุณ เชื่อฟังคุณ ผมก็เชื่อฟังคุณ” เซวียนต้าจู้พูดยิ้มๆ “อีกอย่าง ผมเองก็รู้สึกว่าได้ติดตามพี่ไฮว่นั้นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”
“ฮ่าๆ เชื่อฉันนะ ชีวิตร้อยปี เส้นทางร้อยปีของเราจะต้องสนุกมากแน่ๆ ก็เหมือนกับเส้นทางที่ท่านมหาเทพไปแดนตะวันตกในตอนนั้น ชีวิตได้พบความยากลำบาก สนุกสนานไร้ที่เปรียบ”
“เพื่อนๆ ทุกคน ช่วงที่ผ่านมานี้ที่ได้เรียนกับพวกเธอฉันมีความสุขมากๆ แน่นอน ถึงฉันจะอยู่ในห้องนี้น้อยมากแต่ฉันก็จำชื่อทุกคนได้ ก็เหมือนกับที่พวกเธอจำชื่อฉันได้นั่นแหละ กัวไฮว่ แซ่กัว ชื่อไฮว่ที่แปลว่าไอ้บ้า” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ อยู่บนเวทีหน้าห้องเรียน
“มีหลายเรื่องที่พวกเธออยากรู้คำตอบ ตอนนี้ฉันจะบอกพวกเธอให้” กัวไฮว่พูดต่อ “ฉันชอบครูหลิน ฉันจะขอเธอแต่งงาน ถึงตอนนั้นฉันจะเรียกทุกคนไปดื่มเหล้ามงคลด้วยกัน อีกอย่าง พวกเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแฟนคนอื่นๆ ของพี่หรอกนะ ฉันก็จะขอพวกเธอแต่งงานหมดนั่นแหละ” เมื่อกัวไฮว่พูดเสร็จ หลินซวงที่ยืนอยู่หน้าประตูก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมา ส่วนใบหน้าเล็กๆ ของมู่หรงเวยเวยที่นั่งอยู่ก็แดงระเรื่อขึ้นมาเหมือนกัน
“จำไว้นะ ถ้ามีผู้หญิงที่ตัวเองชอบก็รีบไปสารภาพ เพราะว่าเธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชอบเธอด้วยหรือเปล่า ฮ่าๆ ฉันไปล่ะ ลาก่อน เพื่อนๆ ฟู่จง” กัวไฮว่พูดเสร็จก็มุ่งหน้าเดินไปยังประตู
“คุณไฮว่ รอผมก่อน” เซวียนต้าจู้ลุกขึ้นมาแล้วรีบเดินตามกัวไฮว่ออกไป
“ตาบ้า นายจะไปแล้วฉันอยู่ที่นี่จะมีความหมายอะไร ไปด้วยกันเถอะ” อวี้เอ๋อร์พูดพลางลุกขึ้นมาจากที่นั่ง เธอก้าวไปข้างหน้า ดึงแขนของกัวไฮว่เอาไว้ จากนั้นก็เดินออกไปด้วยกัน
“ยายหนูหลิน คราวนี้ก็เรียบร้อยแล้ว นักเรียนสามคนที่ย้ายมาไปกันหมดแล้ว ฟู่จงจะได้สงบสุขอีกครั้ง” หลี่สวินอวี้มองพวกกัวไฮว่สามคนที่เดินเกือบจะถึงหน้าก่อนจะพูดพลางส่ายศีรษะ
“คุณปู่หลี่ ปู่พูดแบบนี้อยากให้พวกเขาไปหรือว่าไม่อยากให้พวกเขาไปกันแน่ ฟังที่ปู่พูดแล้วจี๊ดแปลกๆ” หลินซวงพูดเบาๆ
“วันนี้ฉันเป็นผอ.โรงเรียนฟู่จงเมืองอู่เฉิงมาสามสิบสามปีแล้ว ฉันไม่เคยมีความสุขเท่าปีนี้มาก่อน แข่งวิชาการกับสมาพันธ์เจ็ดโรงเรียน เรื่องแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อนและไม่อาจะเกิดขึ้นอีก พอได้นึกถึงท่าทีของพวกนั้น ขนาดฝันยังตื่นมายิ้มเลย คนที่ทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดกลับเป็นกัวไฮว่ ตัวอสรพิษ สี่ตัวอันตรายเมืองอู่เฉิงที่ทำเอาใครๆ ปวดหัวกันไปหมด”
“หลายวันก่อนเสี่ยวฮวาโทรมาบอกว่าฉันเป็นคนสั่งสอนให้หมอนี่กลายเป็นแบบนี้ แต่เธอจะไปรู้ได้ไงว่าที่กัวไฮว่เปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ กลับไม่เกี่ยวกับปู่ตัวดีของเธอเลยสักนิด เขาเป็นคนทำตัวเขาเอง” หลี่สวินอวี้พูดขึ้น
“อย่างน้อยคุณปู่หลี่ก็ยอมให้กัวไฮว่มาที่ฟู่จงนะคะ นับว่าคุณปู่หลี่ตาถึง” เมื่อหลินซวงพูดเสร็จ เสียงดังแทบจะทำให้หูหนวกก็ดังขึ้นข้างหูของพวกเขา
“กัวไฮว่ฟู่จง ที่หนึ่งเมืองอู่เฉิง”
“กัวไฮว่ฟู่จง ที่หนึ่งเมืองอู่เฉิง”
“กัวไฮว่ฟู่จง ที่หนึ่งเมืองอู่เฉิง”
เมื่อพวกกัวไฮว่ทั้งสามคนกลับไปมอง กัวไฮว่ก็พลันหัวเราะร่าขึ้นมา
ป้ายอวยพรสามป้ายถูกปล่อยออกมาจากยอดตึกคณิตศาสตร์มายังพื้นตัวหนังสือคำว่า กัวไฮว่โรงเรียนฟู่จง ที่หนึ่งเมืองอู่เฉิง ปรากฏสู่สายตา
จากนั้นบนหน้าจอใหญ่หน้าตึกเรียนก็ฉายภาพบันทึกตอนกัวไฮว่แข่งการคัดเลือกและแข่งวิชาการ นักเรียนโรงเรียนฟู่จงปรบมือเสียงดังสนั่นกันอีกครั้ง ไม่ได้มีเพียงแค่นักเรียนมอสี่ นักเรียนมอห้ามอหกต่างก็มาร่วมร้องตะโกนให้กัวไฮว่ด้วย
“หลิงหลิง ดูเธอสิ แฟนเธอเก่งมากเลยนะ ดีใจมากล่ะสิท่า” เสิ่นปี้โหรวพูดยิ้มๆ
“ดูท่าทางความสัมพันธ์ของนายกับเจ้าตัวใหญ่นั่นไม่เลวเลยนะ หลายวันก่อนพวกเธอแนบชิดกันอยู่ในป่านี่นา ไม่กลัวฝ่ายวินัยจะจับได้เหรอ” ซุนหลิงหลิงมองเสิ่นปี้โหรวพร้อมกับพูดขึ้น
“เธอรู้ได้ไงน่ะ” เสิ่นปี้โหรวเบิกตาถามขึ้น “เธอแอบดูพวกเราเหรอ” จากนั้นสาวๆ ทั้งสองหัวเราะขึ้นมา
“กัวไฮว่ เป็นเกียรติมาเลยที่ได้เป็นครูของเธอ ถึงแม้จะสอนเธอได้ไม่ดี่วัน แต่ว่าเรื่องไซอิ๋วฉันคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วก็มีเหตุผลอยู่ เธอออกไปจากฟู่จงถือว่าเป็นความสูญเสียของฟู่จง หวังว่าถ้ามีเวลาจะกลับมาหาเยี่ยมบ้างนะ” ฉื่ออวี้ไฉ ครูประวัติศาสตร์ของกัวไฮว่และครูวิชาอื่นๆ รวมตัวรอส่งกัวไฮว่อยู่ตรงหน้าประตูโรงเรียน
“อวี้เอ๋อร์ ครานั้นที่ข้าถูกเนรเทศมาแดนมนุษย์ ร้อยเซียนมาร่วมส่ง วันนี้ข้าออกจากโรงเรียน เจ้าพวกนี้ก็จัดแจงเสียใหญ่โต เจ้าว่าพี่มีความสัมพันธ์อันดีกับผู้อื่นหรือไม่ ฮ่าๆ” เมื่อพวกกัวไฮว่สามคนออกจากโรงเรียนไป กัวไฮว่พูดขึ้นด้วยความพออกพอใจ